مشاعرۀ سنّتی

[anahita shams]

وز نور تو روشنی دهم عالم را
چون بی‌تو بوم، قوت آنم نبود
کز سینه به کام خود برآرم دم را

ایا شاهنشه قاهر چه قحط رحمتست آخر
دمی که تو نه‌ای حاضر گرفت آتش چنین بالا

اگر آتش تو را بیند چنان در گوشه بنشیند
کز آتش هر که گل چیند دهد آتش گل رعنا

 

[Mehr noosh]

از باده ی نیست سر خوشم
سرخوش ومست!
بیزارم و دلشکسته از هر چه که هست!
من هست به نیست دادم افسوس که نیست!
در حسرت هست پشت من پاک شکست​

 

[HANIEH MAHRAM]

تویی ان جوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

 

[Mehr noosh]

کاخر شبی آن روز ببینم در خواب



با دل همه روزم این سوئالست و جواب

 

[rarestar]

در دل ساغر هستی تو بجوش
من همین یک نفس از جرعه ی جانم باقی است
آخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش
« مشیری »

 

[Mehr noosh]

شب همه بي تو کار من شکوه به ماه کردنست
روز ستاره تا سحر تيره به آه کردنست

 

[anahita shams]

شب همه بي تو کار من شکوه به ماه کردنست
روز ستاره تا سحر تيره به آه کردنست

تنی نا ساز از شوق وصل کویت
دهم سر بر سر پیمانت ای دوست

دلی دارم در آتش خانه کرده
میان شعله ها کاشانه کرده

دلی دارم که از شوق وصالت
وجودم را زغم ویرانه کرده

 

[گلابتون]

هشار شو كه مرغ چمن مست گشت هان
بيدار شو كه خواب عدم در پي است هي

خوش نازكانه مي چمي اي شاخ نو بهار
كاشفتگي مبادت از آشوب باد دي

سلام به همه دوستان

 

[Mehr noosh]

ياري كه با حريفي الفت گرفته باشد
هر وقت يادش آيد تو هر نَفَس به يادي

 

[گلابتون]

يار دلدار من ار قلب بدين سان شكند
ببرد زود به جانداري خود پادشهش

 

[Mehr noosh]

شب مي‌باشد آن ساعت كه همچون آفتاب
مي‌نمايي روي و ديگر بازِ روزن مي‌بري

 

[گلابتون]

يارب آن زاهد خود بين كه بجز عيب نديد
دود آهيش در آيينه ادراك انداز

 

[Mehr noosh]

ز محبتت نخواهم که نظر کنم به رویت
که محب صادق آنست که پاکباز باشد

 

[@ RESPINA @]

ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی
چه کنم که هست اینها گل باغ آشنائی

 

[Mehr noosh]

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ / نیست یاری که مرا یاد کند
دیده ام خیره به ره ماند و نداد / نامه ای تا دل من شاد کند

فروغ فرخزاد

 

[گلابتون]

در ازل داده ست مارا ساقي لعل لبت
جرعه جامي كه من مدهوش آن جامم هنوز

اي كه گفتي جان بده تا باشدت آرام دل
جان به غمهايش سپردم نيست آرام هنوز

 

[@ RESPINA @]

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ / نیست یاری که مرا یاد کند
دیده ام خیره به ره ماند و نداد / نامه ای تا دل من شاد کند

فروغ فرخزاد
[/quo

دوش وقت سحر از قصه نجاتم دادند
وندران ظلمت شب آب حیاتم دادند

 

[@ RESPINA @]

در ازل داده ست مارا ساقي لعل لبت
جرعه جامي كه من مدهوش آن جامم هنوز

اي كه گفتي جان بده تا باشدت آرام دل
جان به غمهايش سپردم نيست آرام هنوز

زقسمت ازلی چهره سیه بختان
بشت و شوی نگردد سفید این مثل است

حافظ

 

[گلابتون]

تنها نه ز راز دل من پرده بر افتاد
تا بود فلك شيوه او پرده دري بود

اوقات خوش آن بود كه با دوست بسر رفت
باقي همه بي حاصلي و بي خبري بود

 

[@ RESPINA @]

تنها نه ز راز دل من پرده بر افتاد
تا بود فلك شيوه او پرده دري بود

اوقات خوش آن بود كه با دوست بسر رفت
باقي همه بي حاصلي و بي خبري بود

در آرزوی آنکه رسد دل به راحتی
جان در درون سینه غم عشق او نهاد

حافظ

 

[sanaz950]

دي شيخ با چراغ همي گشت گرد شهر
كز ديو و دد ملولم و انسانم آرزوست

 

[گلابتون]

تا رفت مرا از نظر آن نور جهان بين
كس واقف ما نيست كه از ديده چها رفت

 

[@ RESPINA @]

تا رفت مرا از نظر آن نور جهان بين
كس واقف ما نيست كه از ديده چها رفت

تا به غایت ره میخانه نمی دانستم
ورنه مستوری ما تا به چه غایت باشد

حافظ

 

[محـسن ز]

دردا و حسرتا كه عنانم زدست رفت
دستم نمي رسد كه بگيرم عنان دوست

 

[naghmeirani]

دردا و حسرتا كه عنانم زدست رفت
دستم نمي رسد كه بگيرم عنان دوست

تنی آلودۀ درد و دلی لبریزِ غم دارم
ز اسبابِ پریشانی تو را ای عشق کم دارم
"ابوالحسن ورزی"

 

[@ RESPINA @]

تنی آلودۀ درد و دلی لبریزِ غم دارم
ز اسبابِ پریشانی تو را ای عشق کم دارم
"ابوالحسن ورزی"

مرا دریاب من خوبم هنوزم آب میکوبم
هنوزم شعر میریسم

 

[محـسن ز]

مخور غم بيش و كمي
كه اين جان هست دمي
ببين از اين راه دراز
زرفته كي آمده باز

 

[@ RESPINA @]

مخور غم بيش و كمي
كه اين جان هست دمي
ببين از اين راه دراز
زرفته كي آمده باز

ز آن یار دلنوازم شکریست با شکایت
گر نکته دان عشقی خوش بشنو این حکایت

حافظ

 

[محـسن ز]

ز آن یار دلنوازم شکریست با شکایت
گر نکته دان عشقی خوش بشنو این حکایت

حافظ

تو مشغول خود و من باتو در بيداري و خوابم
تو رويا نيستي من فكر رويا افرين دارم

 

[@ RESPINA @]

تو مشغول خود و من باتو در بيداري و خوابم
تو رويا نيستي من فكر رويا افرين دارم

مردمی کرد و کرم بخت خدا داده من
کان بت سنگدل از راه وفا باز آید