ببخشید من فضولی میکنم ؛اگه نظرم اشتباهه ممنون میشم گوشزد کنید:
به نظرم جهل مرکب این هست که خود انسان نمیداند که نمیداند. واین همان چیزی هست که همیشه باید ازش پناه برد به خدا.
اینکه میگید قسمت اول با دوم حکمت 6 چه ربطی به هم داره فکر میکنم که همین تحلیل شما جواب سوالتون باشه. اگر کسی میداند که نمیداند ولی بره سوال کنه برای اینکه یه خودشیرینی کرده باشه، این یعنی اینکه چون خودخواهه میره فقط خودی نشون بده که در نتیجه باعث پیدا شدن دشمن میشه.
چون کسی که واقعا جویای جواب باشه، در چهره اش، طرز سوال پرسیدنش معلومه که میخاد واقعا علم رو بدونه.(البته بگم که نباید در رفتار افراد جستوجو کرد که ایا جویای علم هست یا نه)
سوال دومتون هم رو من نمیدونم!
آره درست می گید نباید اونجا کلمه جهل مرکب رو می نوشتم چون تند تند تایپ می کردم کلمه ی اشتباهی بکار بردم با عرض پوزش از دوستان..........
آخرین ویرایش: