ثانیه های خاکستری...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
[FONT="]غورباقه ها بی اعتنا به وسعت هستی [/FONT]
[FONT="]در کنار باتلاق ها ، [/FONT]
[FONT="]با دستهای بلندشان ، با کثافت پیمان بسته اند[/FONT][FONT="] . [/FONT]
[FONT="]به گل ها و کرم ها قانع هستند [/FONT]
[FONT="]سوسک ها برایشان ترانه می خوانند[/FONT][FONT="] . [/FONT]
[FONT="]قورباغه های مست [/FONT]
[FONT="]سرشار از شادی و خیال [/FONT]
[FONT="]روی دو پا نشسته [/FONT]
[FONT="]شکسته ، شکسته می خوانند [/FONT]
[FONT="]اینجا بهشت ماست[/FONT][FONT="] .[/FONT]
[FONT="]اینجا بهشت برین است[/FONT][FONT="] .[/FONT]
[FONT="]در کنار باتلاق ها ، [/FONT]
[FONT="]با دستهای بلندشان ، با کثافت پیمان بسته اند[/FONT][FONT="] . [/FONT]
[FONT="]به گل ها و کرم ها قانع هستند [/FONT]
[FONT="]سوسک ها برایشان ترانه می خوانند[/FONT][FONT="] . [/FONT]
[FONT="]قورباغه های مست [/FONT]
[FONT="]سرشار از شادی و خیال [/FONT]
[FONT="]روی دو پا نشسته [/FONT]
[FONT="]شکسته ، شکسته می خوانند [/FONT]
[FONT="]اینجا بهشت ماست[/FONT][FONT="] .[/FONT]
[FONT="]اینجا بهشت برین است[/FONT][FONT="] .[/FONT]
من نمی دانم و نمی فهمم
فقط، فکرقفس آرامم می کند
میله های آهنینی که کشیده شده اند از خدا تا خاک
چه قدر نزدیک اند
من نمی دانم ونمی فهمم
فقط، فکر قفس آرامم می کند
قفسی که آب را در آن حک کرده اند
قفسی که می تواند نگه دارد، خاک را
من نمی دانم و نمی فهمم
و باز نخواهم دانست
کجا بنشینم تا تصویرخاک را برآسمان ببینم
درد خاک را از ارتعاش فریادش
بر میله های قفس حس می کنم
مرا ببخش، نمی دانم و نمی فهمم
مرا ببخش که انگاشتم
چون شبی
فقط شبی
بر زمین باریدی
دیگر از تبار ابرها نیستی
مرا ببخش
آرام ببخش
فقط، فکرقفس آرامم می کند
میله های آهنینی که کشیده شده اند از خدا تا خاک
چه قدر نزدیک اند
من نمی دانم ونمی فهمم
فقط، فکر قفس آرامم می کند
قفسی که آب را در آن حک کرده اند
قفسی که می تواند نگه دارد، خاک را
من نمی دانم و نمی فهمم
و باز نخواهم دانست
کجا بنشینم تا تصویرخاک را برآسمان ببینم
درد خاک را از ارتعاش فریادش
بر میله های قفس حس می کنم
مرا ببخش، نمی دانم و نمی فهمم
مرا ببخش که انگاشتم
چون شبی
فقط شبی
بر زمین باریدی
دیگر از تبار ابرها نیستی
مرا ببخش
آرام ببخش
اتفاق تازه ای نخواهد افتاد.
تمام سیگارهای دنیا را هم که دود کنی
تنهایی ات
توجه هیچ کسی را
جز پیرمرد سیگار فروش
جلب نخواهد کرد.
مخاطب شعرهایت هم
تنها بادهای هرزه گردی هستند
که از بد روزگارشان
از خانه تو می گذرند.
تلفن هم
دیگر آن قاصد خوش خبر سابق نیست.
حالا می توانی
با خیال راحت
جلوی پنجره بنشینی
و آرزو کنی
که کاش
تنهایی هم
مثل عشق
تنها مفهومی انتزاعی بود...
تمام سیگارهای دنیا را هم که دود کنی
تنهایی ات
توجه هیچ کسی را
جز پیرمرد سیگار فروش
جلب نخواهد کرد.
مخاطب شعرهایت هم
تنها بادهای هرزه گردی هستند
که از بد روزگارشان
از خانه تو می گذرند.
تلفن هم
دیگر آن قاصد خوش خبر سابق نیست.
حالا می توانی
با خیال راحت
جلوی پنجره بنشینی
و آرزو کنی
که کاش
تنهایی هم
مثل عشق
تنها مفهومی انتزاعی بود...
باز آئینه خورشید از آن اوج بلند
راست برسنگ غروب آمد و آهسته شكست
شب رسید از ره و آن آینه خرد شده
شد پراكنده و در دامن افلاك نشست
تشنه‌ام امشب, اگر باز خیال لب تو
خواب نفرستد و از راه سرابم نبرد
كاش از عمر شبی تا بسحر چون مهتاب
شبنم زلف ترا نوشم و خوابم نبرد
روح من در گرو زمزمه‌ای شیرینست
من دگر نیستم, ای خواب برو, حلقه مزن
این سكوتی كه تو را می‌طلبد نیست عمیق
وه كه غافل شده‌ای از دل غوغائی من
می‌رسد نغمه‌ای از دور بگوشم, ای خواب
مكن, این نغمه جادو را خاموش مكن:
«زلف, چون دوش, رها تا بسر دوش مكن
ای مه امروز پریشانترم از دوش مكن»
در هیاهوی شب غمزده با اختركان
سیل از راه دراز آمده را همهمه‌ایست
برو ای خواب, برو عیش مرا تیره مكن
خاطرم دستخوش زیر و بم زمزمه‌ایست
چشم بر دامن البرز سیه دوخته‌ام
روح من منتظر آمدن مرغ شب ست
عشق در پنجه غم قلب مرا می‌فشرد
با تو ای خواب, نبرد من و دل زین سبب ست
مرغ شب آمد و در لانه تاریك خزید
نغمه اش را بدلم هدیه كند بال نسیم
آه . . . بگذار كه داغ دل من تازه شود
روح را نغمه همدرد فتوحی‌ست عظیم .
راست برسنگ غروب آمد و آهسته شكست
شب رسید از ره و آن آینه خرد شده
شد پراكنده و در دامن افلاك نشست
تشنه‌ام امشب, اگر باز خیال لب تو
خواب نفرستد و از راه سرابم نبرد
كاش از عمر شبی تا بسحر چون مهتاب
شبنم زلف ترا نوشم و خوابم نبرد
روح من در گرو زمزمه‌ای شیرینست
من دگر نیستم, ای خواب برو, حلقه مزن
این سكوتی كه تو را می‌طلبد نیست عمیق
وه كه غافل شده‌ای از دل غوغائی من
می‌رسد نغمه‌ای از دور بگوشم, ای خواب
مكن, این نغمه جادو را خاموش مكن:
«زلف, چون دوش, رها تا بسر دوش مكن
ای مه امروز پریشانترم از دوش مكن»
در هیاهوی شب غمزده با اختركان
سیل از راه دراز آمده را همهمه‌ایست
برو ای خواب, برو عیش مرا تیره مكن
خاطرم دستخوش زیر و بم زمزمه‌ایست
چشم بر دامن البرز سیه دوخته‌ام
روح من منتظر آمدن مرغ شب ست
عشق در پنجه غم قلب مرا می‌فشرد
با تو ای خواب, نبرد من و دل زین سبب ست
مرغ شب آمد و در لانه تاریك خزید
نغمه اش را بدلم هدیه كند بال نسیم
آه . . . بگذار كه داغ دل من تازه شود
روح را نغمه همدرد فتوحی‌ست عظیم .
ای عشق ای کشیده به خون ننگ و نام را
گلگونه به غاز کرده رخ صبح و شام را
با دست های لیلی خود بافته به هم
طومار قیس و رشته ی ابن السلام را
ای قبله ی قبیله ! که در هر نماز خود
هشیار و مست رو به تو دارد سلام را
در بسته شد به روی همه چون تو آمدی
ای خاص کرده معنی هر بار عام را
نیلوفری که بوی تو را داشت ، یاس من
شاهد که پک وقف تو کردم مشام را
نفس شدن ! ادامه ! بدانسانکه می کشی
از حسرت تمام نبودن ، تمام را
شکر تو باد عشق ؟ که گاهی چشانده ای
در جام شوکران ، شکر این تلخکام را
کلمه گرفتم اینکه خدا بود یا نبود
من از دم تو روح دمیدم کلام را
انبوه شد به رغم تو اندوه در دلم
از هم بپاش عشق من ! این ازدحام را
گلگونه به غاز کرده رخ صبح و شام را
با دست های لیلی خود بافته به هم
طومار قیس و رشته ی ابن السلام را
ای قبله ی قبیله ! که در هر نماز خود
هشیار و مست رو به تو دارد سلام را
در بسته شد به روی همه چون تو آمدی
ای خاص کرده معنی هر بار عام را
نیلوفری که بوی تو را داشت ، یاس من
شاهد که پک وقف تو کردم مشام را
نفس شدن ! ادامه ! بدانسانکه می کشی
از حسرت تمام نبودن ، تمام را
شکر تو باد عشق ؟ که گاهی چشانده ای
در جام شوکران ، شکر این تلخکام را
کلمه گرفتم اینکه خدا بود یا نبود
من از دم تو روح دمیدم کلام را
انبوه شد به رغم تو اندوه در دلم
از هم بپاش عشق من ! این ازدحام را
amir fadaie
عضو جدید
من غم را در سکوت.سکوت را در شب. شب را به خاطره اندیشیدن به تو دوست دارم.
من زندگی را در عشق .عشق را در قلب..و قلب را به خاطره اینکه آشیانه توست دوست دارم.
من اندوه را در اشک ..اشک را در چشم وچشم را به خاطره دیدن روی تو دوست دارم.
من عشق را در سکوت ..سکوت را در تنهایی ..تنهایی را به خاطره تبیدن قلب..
تپیدن قلب را برای تو دوست دارم.
من زندگی را در عشق .عشق را در قلب..و قلب را به خاطره اینکه آشیانه توست دوست دارم.
من اندوه را در اشک ..اشک را در چشم وچشم را به خاطره دیدن روی تو دوست دارم.
من عشق را در سکوت ..سکوت را در تنهایی ..تنهایی را به خاطره تبیدن قلب..
تپیدن قلب را برای تو دوست دارم.
amir fadaie
عضو جدید
در دلم مي پرسم . . . كي ؟ كجاست ، پايانم
و سكوت ، پاسخ ِ گستاخي من
بي خوابي ،يا مرگ را خواب ديدن
پرسه هايم ، از سر درد كمر
خاطره از خنده هاي مبهم . . .
و سكوت ، پاسخ ِ گستاخي من
بي خوابي ،يا مرگ را خواب ديدن
پرسه هايم ، از سر درد كمر
خاطره از خنده هاي مبهم . . .
amir fadaie
عضو جدید
دوس دارم . . .
دوس دارم از تو بشنوم هر آنجه را كه ديگري نشنيد
دوس دارم احساست كنم هر آنچه را كه ديگري حس نكرد
دوس دارم . . . اما مجال نمي دهي
دوس دارم با تو باشم هر لحظه كه ديگري مي خواست و نتوانست
دوس دارم . . . اما امان از فاصله ها
اي كاش . . .
اي كاش احساسم را مي فهميدي حتي براي لحظه اي
اي كاش كمي مرا درك مي كردي حتي براي ثانيه اي
اي كاش همراهم مي شدي
اي كاش . . .
ولي . . .
دوس دارم از تو بشنوم هر آنجه را كه ديگري نشنيد
دوس دارم احساست كنم هر آنچه را كه ديگري حس نكرد
دوس دارم . . . اما مجال نمي دهي
دوس دارم با تو باشم هر لحظه كه ديگري مي خواست و نتوانست
دوس دارم . . . اما امان از فاصله ها
اي كاش . . .
اي كاش احساسم را مي فهميدي حتي براي لحظه اي
اي كاش كمي مرا درك مي كردي حتي براي ثانيه اي
اي كاش همراهم مي شدي
اي كاش . . .
ولي . . .
amir fadaie
عضو جدید
حالا كه دست هایت چتر نمی شوند
حالا كه نگاهت ستاره نمی بارد
حالا كه خانه ای برای ما شدن نداریم
از كاغذ شعرهایم اتاقی می سازم
تا آوار تنهایی بر سرت نریزد
و آرامش خیالت ، خیس اشك هایم نشود
حالا كه نگاهت ستاره نمی بارد
حالا كه خانه ای برای ما شدن نداریم
از كاغذ شعرهایم اتاقی می سازم
تا آوار تنهایی بر سرت نریزد
و آرامش خیالت ، خیس اشك هایم نشود
amir fadaie
عضو جدید
چه قدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید
و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل بزنی و
به جای اینکه لبریز کینه و نفرت شی ، حس کنی هنوزم دوسش داری
چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش
همه وجودت له شده ....
چه قدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی
اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی....
چه قدر سخته وقتی
پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی
تا نفهمه هنوزم دوسش داری .......
چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی
و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت آروم زیر لب
بگی : گل من باغچه نو مبارک
و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل بزنی و
به جای اینکه لبریز کینه و نفرت شی ، حس کنی هنوزم دوسش داری
چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش
همه وجودت له شده ....
چه قدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی
اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی....
چه قدر سخته وقتی
پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی
تا نفهمه هنوزم دوسش داری .......
چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی
و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت آروم زیر لب
بگی : گل من باغچه نو مبارک
لی لی جون
عضو جدید
تيك، تيــــك، تيك، تيك،
چه زهر آلود است صداي نحس تكراري ثانيه گرد ساعت زمان؛
چه تكرار احمقانه ايست اين روزها، هفته ها، ماه ها و سالها
چه سرنوشت شومي است كودكي، نوجواني، جواني، ميانسالي ، كهنسالي و مرگ
چه دايره مضحكي است صبح، ظهر و شب
شايد او هم ديگر خسته شده است از اين همه سپاسگزاري موجودات كوچك و پست خود
شايد كمي گلايه برايش تنوعي باشـــد...
دوباره يخ زده ها! در اجاق مي افتند تمام ِ حادثه ها ، اتفاق مي افتند
چه زهر آلود است صداي نحس تكراري ثانيه گرد ساعت زمان؛
چه تكرار احمقانه ايست اين روزها، هفته ها، ماه ها و سالها
چه سرنوشت شومي است كودكي، نوجواني، جواني، ميانسالي ، كهنسالي و مرگ
چه دايره مضحكي است صبح، ظهر و شب
شايد او هم ديگر خسته شده است از اين همه سپاسگزاري موجودات كوچك و پست خود
شايد كمي گلايه برايش تنوعي باشـــد...
دوباره يخ زده ها! در اجاق مي افتند تمام ِ حادثه ها ، اتفاق مي افتند
رهایم کردی و رهایت نکردم!
گفتم حرف ِ دل یکی ستّ
هفتصدمین پادشاه راهم اگر به خواب ببینی،
کنار ِ کوچه ی بغض و بیداری
منتظرت خواهم ماند!
چشمهایم را بر پوزخند ِ این آن بستم
و چهره ی تو را دیدم!
گوشهایم را بر زخم زبان این آن بستم
و صدای تو را شنیدم!
دلم روشن بود که یک روز،
از زوایای گریه هایم ظهور می کنی!
حالا هم،
از دیدن ِ این دو سه موی سفید آینه تعجب نمی کنم!
قفط کمی نگران می شوم!
می ترسم روزی در آینه،
تنها دو سه موی سیاه منتظرم باشند
و تو از غربت ِ بغض و بوسه برنگشته باشی!
تنها از همین می ترسم
گفتم حرف ِ دل یکی ستّ
هفتصدمین پادشاه راهم اگر به خواب ببینی،
کنار ِ کوچه ی بغض و بیداری
منتظرت خواهم ماند!
چشمهایم را بر پوزخند ِ این آن بستم
و چهره ی تو را دیدم!
گوشهایم را بر زخم زبان این آن بستم
و صدای تو را شنیدم!
دلم روشن بود که یک روز،
از زوایای گریه هایم ظهور می کنی!
حالا هم،
از دیدن ِ این دو سه موی سفید آینه تعجب نمی کنم!
قفط کمی نگران می شوم!
می ترسم روزی در آینه،
تنها دو سه موی سیاه منتظرم باشند
و تو از غربت ِ بغض و بوسه برنگشته باشی!
تنها از همین می ترسم
amir fadaie
عضو جدید
برای چشم عاشق تو نامه پست می کنم
همیشه آن تبسمی که میل توست می کنم
غم شکستن من وتو هم تمام می شود
تو فکر راه را نکن خودم درست می کنم
همیشه آن تبسمی که میل توست می کنم
غم شکستن من وتو هم تمام می شود
تو فکر راه را نکن خودم درست می کنم
amir fadaie
عضو جدید
من در کنارت
تمام نیست ها را هستم
من بدون تو
تمام نبودن ها را بودم
چگونه از من دریغ می کنی حضورت را
ای تمام هست و نیست من
تمام نیست ها را هستم
من بدون تو
تمام نبودن ها را بودم
چگونه از من دریغ می کنی حضورت را
ای تمام هست و نیست من