ثانیه های خاکستری...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بي جهت سرخوشي هايت[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]وسعتي مي شود بر آيينه هايم ،[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]كه دق شان [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif][FONT=arial, helvetica, sans-serif]راه نفس را هم [/FONT][/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بر من بسته اند.[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بي جهت سرخوشي هايت[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]وسعتي مي شود بر آيينه هايم ،[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]كه دق شان [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif][FONT=arial, helvetica, sans-serif]راه نفس را هم [/FONT][/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بر من بسته اند.[/FONT]
آدمك آخر دنياست ، بخند
آدمك مرگ همينجاست ، بخند
آن خدايي كه بزرگش خواندي
به خدا مثل تو تنهاست ، بخند
دست خطي كه تو را عاشق كرد
شو‌خي ِ كاغذي ِ ماست ، بخند
فكر كن درد تو ارزشمند است
فكر كن گريه چه زيباست ، بخند
صبح فردا به شبت نيست كه نيست
تازه انگار كه فرداست ، بخند
راستي آنچه به يادت داديم
پر زدن نيست كه درجاست ، بخند
آدمك نغمه ي آغاز نخوان
به خدا آخر دنياست ، بخند
آدمك مرگ همينجاست ، بخند
آن خدايي كه بزرگش خواندي
به خدا مثل تو تنهاست ، بخند
دست خطي كه تو را عاشق كرد
شو‌خي ِ كاغذي ِ ماست ، بخند
فكر كن درد تو ارزشمند است
فكر كن گريه چه زيباست ، بخند
صبح فردا به شبت نيست كه نيست
تازه انگار كه فرداست ، بخند
راستي آنچه به يادت داديم
پر زدن نيست كه درجاست ، بخند
آدمك نغمه ي آغاز نخوان
به خدا آخر دنياست ، بخند
آخرین ویرایش:
باز هم صدای پای تو می آید از پشت این دیوارها
باز هم بوی شعرهایت
در خواب های زنگ زده ام می پیچد
بیدارم می کند
رهایم می کند
و من می دانم
که هرگز ندیدمت
و من می دانم
که هرگز نخواهمت دید
اما
این از خوشبختی من نیست
که تو را
در میان هزاران هزار جای پا
هزاران هزار بوی شعر
هزاران هزار کورسوی امید
گم کرده ام
باز هم بوی شعرهایت
در خواب های زنگ زده ام می پیچد
بیدارم می کند
رهایم می کند
و من می دانم
که هرگز ندیدمت
و من می دانم
که هرگز نخواهمت دید
اما
این از خوشبختی من نیست
که تو را
در میان هزاران هزار جای پا
هزاران هزار بوی شعر
هزاران هزار کورسوی امید
گم کرده ام
صدایم را در ضبط صوت حبس کن
این آواز خراباتی
برای غروب تنهایی است
هنگام سرما و بادی
که چتر کافه های زیر پایت را می لرزاند
بامدادهای خاکستری
که پشت پنجره ات ژاله یخ می بندد
بشنو ، بشنو ، بشنو
تو را خوانده است
برای تو که نام تو ، اندام تو، پیغام تو عشق است
آن وقت می توانی
مثل سال هایی که همدیگر را نمی شناختید
از پله ها فرود ایی
قهوه ای بنوشی
و کلمات ترانه را
با بخار شیرین دهانت
در هوا پرواز دهی
این آواز خراباتی
برای غروب تنهایی است
هنگام سرما و بادی
که چتر کافه های زیر پایت را می لرزاند
بامدادهای خاکستری
که پشت پنجره ات ژاله یخ می بندد
بشنو ، بشنو ، بشنو
تو را خوانده است
برای تو که نام تو ، اندام تو، پیغام تو عشق است
آن وقت می توانی
مثل سال هایی که همدیگر را نمی شناختید
از پله ها فرود ایی
قهوه ای بنوشی
و کلمات ترانه را
با بخار شیرین دهانت
در هوا پرواز دهی
زدن یا مژه بر مویی گره ها
به ناخن آهن تفته بریدن
ز روح فاسد پیران نادان حجاب جهل ظلمانی دریدن
به گوش کر شده مدهوش گشته
صدای پای صوری را شنیدن
به چشم کور از راهی بسی دور
به خوبی پشه ی پرنده دیدن
به جسم خود بدون پا و بی پر
به جوف صخره ی سختی پریدن
گرفتن شرزه شیری را در آغوش
میان آتش سوزان خزیدن
کشیدن قله ی الوند بر پشت
پس آنگه روی خار و خس دویدن
مرا آسان تر و خوش تر بود زان
که بار منت دونان کشیدن
به ناخن آهن تفته بریدن
ز روح فاسد پیران نادان حجاب جهل ظلمانی دریدن
به گوش کر شده مدهوش گشته
صدای پای صوری را شنیدن
به چشم کور از راهی بسی دور
به خوبی پشه ی پرنده دیدن
به جسم خود بدون پا و بی پر
به جوف صخره ی سختی پریدن
گرفتن شرزه شیری را در آغوش
میان آتش سوزان خزیدن
کشیدن قله ی الوند بر پشت
پس آنگه روی خار و خس دویدن
مرا آسان تر و خوش تر بود زان
که بار منت دونان کشیدن
وفادار تو بودم تا نفس بود
دريغا همنشينت خار و خس بود
دلم را بازگردان
همين جان سوختن بس بود ....
بس بود...
دريغا همنشينت خار و خس بود
دلم را بازگردان
همين جان سوختن بس بود ....
بس بود...
بی تو بی قرارم وای اگه بر نگردی
کاشکی اینجا بودی و بازم صدام می کردی
خیلی وقت رفتی نگفتی چشم براتم
ندونستی بی تو غریب و بی پناهم
خیلی وقت اسمت خشکیده روی لبهام
شده شمع یادت ترانه سوز
ندونستی بی تو غریب و بی پناهمکاشکی اینجا بودی و بازم صدام می کردی
خیلی وقت رفتی نگفتی چشم براتم
ندونستی بی تو غریب و بی پناهم
خیلی وقت اسمت خشکیده روی لبهام
شده شمع یادت ترانه سوز
خیلی وقت اسمت خشکیده روی لبهام
شده شمع یادت ترانه سوز لبهام
آشیونمون سوخت وقتی که پر کشیدی
دلمو شکستی بدون من پریدی
قسمت من از تو فقط یه عکس کهنه ست
مگه می شه بی تو به عکس کهنه دل بست
اگه بر نگردی عشقمو پس می گیرم
دیگه گریه بسه از غم و غصه سیرم
اگه بر نگردی تمومه انتظارم
توی قلب خستم جایی برات ندارم
دلمو شکستی بدون من پریدی
قسمت من از تو فقط یه عکس کهنه ست
مگه می شه بی تو به عکس کهنه دل بست
اگه بر نگردی عشقمو پس می گیرم
دیگه گریه بسه از غم و غصه سیرم
اگه بر نگردی تمومه انتظارم
توی قلب خستم جایی برات ندارم
من لبریزم ..
لبریز از حرفهایی که هرگز نخواهم گفت و
حس هایی که همیشه مرا دچار است .
حالتی عجیب در من
که حاصلش به شدت سکوت است و خاموشی ؛
و نگاهی خیره
که مرا با خود
به دور دست های تاریخ ِ خود می برد .
دوست دارم تمام شب را رانندگی کنم
تنها ،
تا سپیده ،
و با آهنگی که مرتب در گوشم می خواند
هم صدا شوم ..
لبریز از حرفهایی که هرگز نخواهم گفت و
حس هایی که همیشه مرا دچار است .
حالتی عجیب در من
که حاصلش به شدت سکوت است و خاموشی ؛
و نگاهی خیره
که مرا با خود
به دور دست های تاریخ ِ خود می برد .
دوست دارم تمام شب را رانندگی کنم
تنها ،
تا سپیده ،
و با آهنگی که مرتب در گوشم می خواند
هم صدا شوم ..
از اینجا که بگویی
قلبِ شاعر اعدام می‌شود
کارد، که مزدور سلاخان است
مسرور و فاتح
مشغول می‌شود.
این‌بار
لغاتِ خوب را
سرِهم خراب می‌کنیم
دوست نداریم و کینه‌ایم
اینجا کسی خنده خیرات نمی‌کند
برمی‌گردیم
خسته‌تر و با دشنامی
بر گورها
نامِ هم را می‌تراشیم
از یاد برده‌ایم انگار هم را
در خوابِ ابدی مرده‌گان، جا می‌مانیم.
قلبِ شاعر اعدام می‌شود
کارد، که مزدور سلاخان است
مسرور و فاتح
مشغول می‌شود.
این‌بار
لغاتِ خوب را
سرِهم خراب می‌کنیم
دوست نداریم و کینه‌ایم
اینجا کسی خنده خیرات نمی‌کند
برمی‌گردیم
خسته‌تر و با دشنامی
بر گورها
نامِ هم را می‌تراشیم
از یاد برده‌ایم انگار هم را
در خوابِ ابدی مرده‌گان، جا می‌مانیم.
گاهي يك كلمه است
گاهي يك لحظه ،
كه ميتواند زندگي ات را زير و رو كند.
كلمه را نگويي و لحظه را از دست بدهي ، عمري حسرت به جا مي ماند.
كدام يك از ما تجربه اش را نكرده ايم و تجربه اش را نداشته ايم ؟
كلمه اي كه بايد مي گفتيم و نگفتيم.عكس العملي كه بايد نشان مي داديم و نداديم ...
گاهي يك لحظه ،
كه ميتواند زندگي ات را زير و رو كند.
كلمه را نگويي و لحظه را از دست بدهي ، عمري حسرت به جا مي ماند.
كدام يك از ما تجربه اش را نكرده ايم و تجربه اش را نداشته ايم ؟
كلمه اي كه بايد مي گفتيم و نگفتيم.عكس العملي كه بايد نشان مي داديم و نداديم ...
هوا ، هواي ديدار تو بود و بس و من ميديدم كه تو نمي آيي
اما .......
همين كه تو در گوشه اي از اين زمين پهناور نفس مي كشيدي، به من نيرو ميداد
همين كه تومي توانستي اين آسمان آبي را نگاه كني ، به چشم هايم نور و بينايي مي داد
همين كه با ياد كسي كه دوستش مي دارم به لحظه هاي من ، معنا ميداد
برايم كافي بود
در اين مدت ، زمان رفيقم شد و رازهاي بسيارش را با من زمزمه ميكرد.
اما .......
همين كه تو در گوشه اي از اين زمين پهناور نفس مي كشيدي، به من نيرو ميداد
همين كه تومي توانستي اين آسمان آبي را نگاه كني ، به چشم هايم نور و بينايي مي داد
همين كه با ياد كسي كه دوستش مي دارم به لحظه هاي من ، معنا ميداد
برايم كافي بود
در اين مدت ، زمان رفيقم شد و رازهاي بسيارش را با من زمزمه ميكرد.