کاش ادامه دهنده ی راهش من باشم (1)

[اقیانوس]

این مرد کیست؟




.
​

 

[اقیانوس]

او تا مهرماه 1383 ، یک صد و شصت و نه مدرسه ، به وزارت آموزش و پرورش تحویل دادو خود را متعهد می داند، تا روزی که زنده است، تعداد این مدارس را به یک هزار دستگاه برساند.


((محمد تقی داور پناه)) ، متولد هشتم فروردین ماه 1315 در ((سه ده)) اصفهان، فرزند « رحمان».

او در کودکی چوپانی کردو بعد از اینکه مادرش را در سن 9 سالگی از دست داد، به شاگردی گیوه دوزی روی آورد و بعد از آن ، به شغل پدر سنگتراشی.
در زمانی که همراه پدر و برادرهایش در تهران بود، با پادویی، کارگری و برف روبی روزگار می گذرانید. پس از آن ، در آتشگاه اصفهان، شاگرد استاد ((غدیرعلی سنگتراش)) شد.

یک سالی بعد از آن، دوباره به تهران آمد و همراه پدرش ، شغل سنگ تراشی را ادامه داد.

در 19 سالگی، با دختر صاحب خانه شان ازدواج کرد و چندی بعد، در میدان شوش تهران، در یک سایه بانی که از پسرعمویش – رضا ماهوش – به امانت گرفته بود، بساط سنگ تراشی شخصی اش را دایر کرد.

با معماری آشنا شد و کارهای ساختمانی او را انجام داد و پس از آن، از کاخ شمس در مهر شهر کرج سر درآورد و سنگ های آنجا را فراهم و نصب کرد.
پس از چندی، یک کارخانه سنگبری در جاده ی شاه عبدالعظیم راه اندازی کرد و قسمتی از سنگ تالار وحدت تهران را فراهم و نصب کرد. این کارخانه همچنان دایر است.

پس از انقلاب، به تجارت لوازم اتومبیل در دبی پرداخت و هنوز در این زمینه فعال است.
او در آغاز دهه هفتاد، به خیرین مدرسه ساز پیوست و اولین مدرسه را به نام پدرش – رحمان داور پناه – در سال 1374 افتتاح کرد.
او تا مهرماه 1383 ، یک صد و شصت و نه مدرسه ، به وزارت آموزش و پرورش تحویل دادو خود را متعهد می داند، تا روزی که زنده است، تعداد این مدارس را به یک هزار دستگاه برساند.

او یک همسر، پنج پسر و سه دختر دارد که هر کدام زندگی خود را می گذرانند. داور پناه همسرش را از اولین مشوقانش در راه مدرسه سازی می داند.

او سفرهای بسیاری به نقاط مختلف ایران و کشورهای خارجی داشته است که به تجربیاتش در زمینه ی اقتصادی افزوده است.
داورپناه امکانات تحصیل نداشته است، درس نخوانده است و سواد ندارد.





​

 

[اقیانوس]

خوش به حال خودش

خوش به حال همسرش

خوش به حال فرزندانش


خوش به حال فرزندان کشورش









.
​

 

[اقیانوس]

.



قدر حضورت را می دانم
ای
ایرانی

امضا: یک ایرانی(!)















.








​

 

[سوگلییی]

امیدوارم عمرش انقدر طولانی باشه که به همه آرزو هاش برسه.واقعا مایه افتخار ایرانه.

 

[nima_tavana]

سلام
اگه ما هم تو جایی که هستیم درست زندگی کنیم و اشتباه نکینیم از این اقاهه کمتر نیستیم مهم اینه که هر کس در هر جایه ایران عزیز هست اون وظیفه ای که گردن گرفته رو مردو مردونه تا اخر بره.

 

[اقیانوس]

سلام
اگه ما هم تو جایی که هستیم درست زندگی کنیم و اشتباه نکینیم از این اقاهه کمتر نیستیم مهم اینه که هر کس در هر جایه ایران عزیز هست اون وظیفه ای که گردن گرفته رو مردو مردونه تا اخر بره.

 

[اقیانوس]

امیدوارم عمرش انقدر طولانی باشه که به همه آرزو هاش برسه.واقعا مایه افتخار ایرانه.

 

[mostafanokhodian]

دیگه از این شخصیت ها سراغ ندارید واسمون بزارید؟

 

[kahrobaa]

امیدوارم خداوند به ما هم این قدرتو بده که زمانی که به ثروتی رسیدم اینطور ازش استفاده کنیم

انشاء الله خداوند لطفش رو از چنین انسان هایی دریغ نکنه

 

[babi charlton]

خدا نگهش داره

 

[Maryam.Silent]

این مرد خیلی پولدار بوده ما چه کنیم؟

 

[fateme_en]

این مرد خیلی پولدار بوده ما چه کنیم؟

دقت كردي؟
سواد نداره
اما از پولي كه داشته براي پيشرفت كشور استفاده كرده.
ما كه امكانات تحصل داريم بايد با تمام وجودمون تو اين راه قدم برداريم تا افتخار كشورمون بشيم.
هر كس مي تونه مفيد باشه
با هر وسيله اي.

 

[Maryam.Silent]

دقت كردي؟
سواد نداره
اما از پولي كه داشته براي پيشرفت كشور استفاده كرده.
ما كه امكانات تحصل داريم بايد با تمام وجودمون تو اين راه قدم برداريم تا افتخار كشورمون بشيم.
هر كس مي تونه مفيد باشه
با هر وسيله اي.

بله اما درس پول نمیشه

 

[بانوی ایرانی]

بله اما درس پول نمیشه

می توانیم می شود.

آرزو به میزان لازم و یک قاشق چای خوری برنامه ریزی می خواهد.

 

[babi charlton]

هر کسی با هر چی که داره میتونه خدمت کنه

 

[اقیانوس]

بله اما درس پول نمیشه

هر کسی با هر چی که داره میتونه خدمت کنه

بله. هر کسی هر کاری که بلده. لبخند زده به کسی که نیازمند لبخند شماست می تونه همون ارزشی رو داشته باشه که کارهای این فرد داره.
تا حالا شده یکی از لبخند شما اون قدر خوشحال بشه که انگار دنیا رو بهش دادی؟


برای من چند بار اتفاق افتاده. یه بارش یه پیرزن افسرده بود. عمه ی مادرم. روحش شاد...