| 26 سال از پرتاب اولین ایستگاه فضایی بین المللی گذشت |
| پرتاب ایستگاه فضایی میر، سازه ای که در زمان خود به یک افسانه تبدیل شد و موفقیتهای روسها را در فضا بازتاب داد، امروز بیست و شش ساله شد. |
| به گزارش خبرگزاری مهر، میر، اولین ایستگاه فضایی عصر مدرن در 19 فوریه سال 1986 میلادی به فضا پرتاب شد. میر به معنی "صلح" یا "جهان" و پس از اعلام فرمان آزادی در سال 1861 به معنی جامعه روستایی روسی که زمینهای خودش را در اختیار دارد، به فضاپیمای اتاق مانندی اختصاص داده شد که مسیر گذار میان "اسکای لب" آمریکا و ایستگاه Salyut شوروی و ایستگاه فضایی بین المللی در عصر حاضر است. همانطور که شاتلها موجب بلوغ برنامه های فضایی آمریکا شدند، ایستگاه فضایی میر نیز عاملی برای رشد و بلوغ برنامه های فضایی شوروی سابق شد. روسها نسبت به آمریکاییها مدت زمان بیشتری را به مطالعه بر روی تاثیرات اقامت طولانی در خلاء داشتند و فضانوردان روسی معمولا در دوره های طولانی تری نسبت به همکاران آمریکایی خود در ایستگاه اقامت می کردند. به این شکل ایستگاه میر به بخشی مرکزی از برنامه های فضایی شوروی، و بعدها روسیه تبدیل شد. برای مثال فضانورد "والری پلیاکوف" برای 437 روز و 17 ساعت و 38 دقیقه در میر سکونت مداوم داشت، یعنی از هشتم ژانویه 1994 تا 22 مارچ 1995 و توانست رکورد بالاترین میزان مقاومت برای اقامت در فضا را به نام خود ثبت کند. اقامت طولانی مدت وی در مطالعات بیوپزشکی برای اقامتهای طولانی مدت انسانها در فضا بسیار مفید بود. بر اساس گزارش وایرد، دیگر رکوردهای فضانوردان روسی نیز در پی اقامتهایی که طی ماموریتهای مختلف در میر داشتند رکوردهای مختلفی به ثبت رساندند، یکی از آنها روی هم رفته 678 روز و 16 ساعت و 33 دقیقه و دیگری 747 روز و 14 ساعت و 12 دقیقه در فضا اقامت داشتند. همچنین فضانورد "شانون لوسید" طی دوره فضایی میر-شاتل رکورد بالاترین میزان اقامت یک فضانورد زن در فضا را با اقامتی 188 روزه به نام خود به ثبت رساند. ایستگاه میر نیز مانند ایستگاه بین الملی در مراحل مختلفی سرهم بندی شده و تکمیل شد، در واقع این ایستگاه در هفت مرحله اصلی و طی بازدیدهای مکرر فضانوردان تکمیل شد. پس از فروپاشی شوروی در سال 1990، آمریکا نیز به این پروژه دعوت شد و از فضانوردان آمریکایی و شاتلهای ناسا برای همکاری در ایستگاه میر استفاده شد، به این شکل زیربنای اصلی همکاری های بین المللی برای ساخت ایستگاه فضایی بین المللی به وجود آمد. 
برای حفظ بقای میر در مدار زمین تلاشهای بسیاری انجام شد و عده ای تلاش کردند آن را با هزینه شخصی فعال نگه دارند، برای مثال برای مدتی قرار شد تا ایستگاه میر به اولین استودیوی فیلم سازی در مدار زمین تبدیل شود، اما تمامی این تلاشها بی نتیجه ماندند و در نهایت، روسیه که بار تعهد مالی ایستگاه فضایی بین المللی را به دوش داشت، تصمیم گرفت به زندگی میر خاتمه دهد. به این شکل مدار حرکت میر، ایستگاهی که برای پنج هزار و 511 روز یا 15 سال در مدار زمین حرکت کرده بود، به تدریج کاهش پیدا کرد و میر در 23 مارچ سال 2001 با ورود به اتمسفر زمین سوخته و بقایای آن در اقیانوس اطلس غرق شد. میر در واقع سه برابر طول عمری که برای آن در نظر گرفته شده بود در فضا زندگی کرد و در این مدت شاهد فروپاشی شوروی بود، میزبان بسیاری از فضانوردان و بازدیدکنندگان بین المللی شد، اولین محصول گندم که از دانه به دانه در فضا رشد کرده بودند را پرورش داد، با هراسها و خطرهای زیادی، از جمله خطر برخورد های فاجعه آمیز مواجه شد. بر اساس گزارش ناسا، این ایستگاه پس از تکمیل شدن به یکی از قدرتمند ترین و بزرگترین سازه های دست بشر در فضا تبدیل شد که در ارتفاع 402 کیلومتری از زمین با سرعتی برابر 28 هزار و 616 کیلومتر بر ساعت در مدار زمین حرکت می کرد. |
