[FONT="]10 حقيقت شگفت انگيز علم فيزيك با كمك تعدادي از كاربران توئيتر انتخاب شده و با همكاري يك كيهان شناس تشريح شده است. خورشيد مي توانست از موز ساخته شده باشد، تقريبا همه جهان گم شده است و سياهچاله ها سياه نيستند سه نمونه از اين حقايق شگفت انگيز هستند[/FONT][FONT="].
[/FONT][FONT="]به گزارش خبرگزاري مهر، فيزيك بدون شك علمي شگفت انگيز است، ذراتي كه وجود ندارند در احتمالات به حساب مي آيند، و زمان متناسب با سرعت حركت شيئي تغيير مي كند[/FONT][FONT="]. [/FONT]
[FONT="]نشريه تلگراف 10 پديده عجيب از اين عجايب در علم فيزيك را با كمك تعدادي از كاربران توئيتر و كيهان شناسي به نام ماركوس چاون ارائه كرده است كه در ادامه ارائه خواهد شد.[/FONT]
[FONT="]خورشيد مي توانست از موز ساخته شده باشد: خورشيد بسيار پر حرارت است زيرا وزن چند ميليارد ميليارد ميليارد تني آن گرانش عظيمي به وجود مي آورد كه در نتيجه هسته ستاره را تحت فشاري غير قابل تصور گذاشته و در نتيجه فشار بالا حرارت فوق العاده توليد مي كند. در صورتي كه به جاي گاز هيدروژن از ميلياردها ميليارد ميليارد تن موز استفاده مي شد نيز همان ميزان فشار و در نتيجه همان مقدار حرارت در خورشيد به وجود مي آمد. با اين حال با افزايش حرارت، اتمها با بخشهاي مختلف ساختار ستاره اي برخورد كرده و انرژي اتمي را به وجود مي آورند كه در اينجا تفاوت ميان حضور هيدروژن و موز در ساختار خورشيد آشكار خواهد شد.[/FONT]
[FONT="]تمام ماده اي كه نسل بشر را به وجود آورده است در يك حبه قند جا مي گيرد: اتمها 99.9999999999999 درصد فضاي خالي هستند و به همين دليل در صورتي كه تمامي اتمها را به گونه اي به هم بفشاريم كه فضاي خالي ميان آنها از بين برود، يك قاشق چاي خوري يا حجمي برابر يك حبه قند از اين ماده در حدود پنج ميليارد تن وزن خواهد داشت، وزني 10 برابر مجموع وزن تمامي انسانهايي كه در حال حاضر در جهان حضور دارند. اين در واقع همان پديده اي است كه در ستاره هاي نوتروني رخ مي دهد و وزن آنها را تا حد غير قابل باوري افزايش مي دهد.[/FONT]
[FONT="]آنچه آينده است مي تواند آنچه گذشته بوده است را تغيير دهد: شگفتي جهان كوانتوم به اثبات رسيده است، آزمايش دو جداره كه نور را در دو حالت موج و ذره به اثبات مي رساند به اندازه كافي عجيب و غير قابل تصور هست. به خصوص زماني كه اعلام شود مشاهده نور مي تواند آن را از موج به ذره و يا برعكس تبديل كند. اما پديده هاي عجيبتر اين جهان پس از آزمايش جان ويلر فيزيكدان در سال 1978 خود را نمايان كرد. آزمايش وي نشان داد مشاهده يك ذره در حال مي تواند سرنوشت ذره مشابه ديگري در گذشته را متحول سازد. طبق آزمايش دو جداره در صورتي كه هر يك از پرتوهاي نوري خارج شده از يكي از شكافهاي صفحه آزمايش را مشاهده كنيد، در واقع پرتو را مجبور كرده ايد خصوصيات ذره اي به خود بگيرد و اگر به هدف برخورد پرتو چشم بدوزيد خصوصيت موج گونه به پرتو نور بخشيده ايد. اما در صورتي كه پس از عبور پرتو نور از شكاف به مسيري كه از آن ناشي شده است چشم بدوزيد آنگاه است كه پرتو نور مي تواند در هر دوحالت شكل بگيرد. به بياني ديگر زمان حال بر گذشته پرتو نوري تاثير گذاشته است. اين آزمايش در آزمايشگاه تنها چند صد هزارم ثانيه به طول مي انجامد اما در مشاهده نورهاي ناشي از ستاره هاي دوردست نيز صدق مي كند. در واقع مشاهده اكنون ستاره هاي دوردست مي تواند گذشته چند هزار يا ميليون ساله آنها را تغيير دهد.[/FONT]
[FONT="]تقريبا همه جهان گم شده است: مي توان به جرات گفت در حدود 100 ميليارد كهكشان در جهان هستي وجود دارد كه هر يك از آنها از 10 ميليون تا 10 تريليون ستاره را در خود گنجانده اند. خورشيد زمين در مقايسه با اين ستاره هاي يكي از كوچكترين و ضعيفترين ستاره ها به شمار مي رود و حتي مي توان نام كوتوله زرد رنگ را بر روي آن گذاشت. در واقع در جهان هستي مقادير ترسناك و عظيمي از ماده مرئي وجود دارد كه انسان تنها قادر به مشاهده دو درصد از آن است. وجود اين حجم ماده به واسطه نيروي گرانش آنها پيش بيني مي شود و ماده تاريك نيز كه مقدار آن 6 برابر جرم ماده مرئي تخمين زده مي شود، نيز بخش نامرئي جهان را تشكيل داده است. به گزارش مهر، وجود انرژي تاريك به عنوان بخشي ديگر از جهان كه در واقع مابقي جهان را تشكيل داده است، موضوع را پيچيده تر خواهد كرد، انرژي كه با گسترش سريع جهان در ارتباط است و به همراه ماده تاريك همچنان ناشناخته باقي مانده است.[/FONT]
[FONT="]جسم مي تواند سريعتر از نور حركت كند و نور هميشه بسيار سريع حركت نمي كند: سرعت نور در خلا 300 هزار كيلومتر بر ساعت است با اين حال نور هميشه در خلا حركت نمي كند. براي مثال نور در آب با سرعتي يك سوم سرعت گفته شده حركت مي كند. در واكنشهاي اتمي برخي از ذرات به سرعتهاي بسيار بالايي دست پيدا مي كنند كه بخشي از سرعت نور است و در صورتي كه از ميان رابطي كه سرعت نور را خواهد كاست عبور كنند، در واقع مي توانند سريعتر از نور حركت كنند. چنين پديده اي درخششي آبي رنگ از خود به وجود مي آورد كه به "تشعشعات شرنكوف" شهرت داشته و با بمبهاي صوتي قابل مقايسه است. كمترين سرعتي كه تا كنون براي نور به ثبت رسيده است 17 متر بر ثانيه يا 61 كيلومتر بر ساعت بوده كه به واسطه عبور از ميان روبيديوم منجمد با حرارتي برابر صفر مطلق ايجاد شده است. در اين حرارت اين ماده حالتي به نام ميعان "بوز- انشتين" را تجربه مي كند.[/FONT]
[FONT="]تعداد نامحدودي نويسنده مطلب را نوشته و تعداد نامحدودي خواننده آن را مي خوانند: بر اساس مدلهاي استاندارد كيهان شناسي جهان مرئي با تمامي ميلياردها كهكشان و تريليون تريليون ستاره هايش تنها يكي از بي نهايت جهانهايي است كه مانند حبابهاي صابون در يك اسفنج در كنار يكديگر قرار گرفته اند. به دليل بي نهايت بودن آنها مي توان هر تاريخچه ممكني را برايشان در نظر گرفت. اما تعداد تاريخچه هاي ممكن براي اين جهانها متناهي است زيرا تعداد محدودي پديده و تعداد محدودي نتيجه در بر داشته اند. تعداد اين پديده ها بسيار زياد اما متناهي است پس همين پديده عيني و كنوني كه نويسنده اين مطلب را نوشته و شما آن را مي خوانيد، بايد بي نهايت بار در زمان رخ داده باشد. شگفت انگيز تر از آن اين است كه بدانيم نزديكترين همتاي ما در چه فاصله اي از ما قرار گرفته است. اين فاصله عددي برابر 10 به توان 10 به توان 28 متر تخمين زده شده است كه در صورت علاقمندي به محاسبه آن مي توانيد از عدد يك و 10 ميليارد ميليارد ميليارد صفر در برابر آن استفاده كنيد![/FONT]
[FONT="]سياهچاله ها سياه نيستند: به طور حتم سياهچاله ها بسيار تاريكند اما سياه نيستند زيرا اين پديده ها درخشان بوده و به آرامي نور خود را در تمامي طيفهاي نوري از جمله نور مرئي به اطراف منتشر مي كنند. اين تشعشعات كه "تشعشعات هاوكينگ" نام دارد نور خود و جرم سياهچاله ها را به تدريج كاهش داده و با از دست دادن منبع جرم سياهچاله ها تبخير مي شوند. به گزارش مهر، سياهچاله هاي كوچك در مقايسه با جرمشان و نسبت به سياهچاله هاي بزرگتر با سرعتي بالاتر از خود نور منتشر مي كنند و بر همين اساس در صورتي كه برخورد دهنده بزرگ هادرون بر اساس برخي نظريه ها از خود ميكروسياهچاله هايي توليد كند، آنها به سرعت تبخير خواهند شد و دانشمندان پس از آن قادر خواهند بود بقاياي تابشهاي آنها را مشاهده كنند.[/FONT]
[FONT="]تصور بنيادين از جهان مسئول گذشته، حال و آينده آن نيست: بر اساس نظريه نسبيت خصوصي چيزي به نام اكنون، گذشته يا آينده وجود ندارد و قالبهاي زماني به يكديگر وابسته اند زيرا همه هستي در سرعتي برابر در حركت است. درصورتي كه انسان با سرعتي كاملا متفاوت در حركت بود شاهد پير شدن زودهنگام يكي از نزديكان و يا دير پير شدن وي نسبت به ديگران مي بود. [/FONT]
[FONT="]ذره اي در اينجا مي تواند به صورت آني بر روي ذره اي در آن طرف جهان تاثير بگذارد: زماني كه يك الكترون همتاي ضد ماده خود يا پوزيترون را ملاقات مي كند، هر در درخشش كوچكي از انرژي خنثي مي شده و دو فوتون از اين برخورد متولد مي شوند. ذرات ساب اتميكي مانند فوتونها يا كواركها از ويژگي به نام اسپين برخوردارند كه به مفهوم چرخش است، اما اين ذرات در واقع حركت چرخشي ندارند اما به گونه اي رفتار مي كنند كه انگار در حال چرخشند. جهت اسپين فوتونها در زمان تولد در برابر يكديگر بوده و در نتيجه خنثي مي شوند. با توجه به رفتارهاي غير قابل پيشبيني كوانتومي گفتن اينكه كدام فوتون در مسير چپگرد و كدام يك در مسير راستگرد حركت خواهد داشت غير ممكن است و در واقع تا زماني كه يكي از آنها مشاهده نشود، هر دو در هر دو جهت حركت خواهند داشت اما به محض اينكه يكي از آنها مشاهده شود جهت راست يا چپگرد را به خود گرفته و به هر جهتي كه حركت كند، همتايش در مسير متضاد آن حركت خواهد كرد. اين واقعيتي است كه در آزمايشها به اثبات رسيده است.[/FONT]
[FONT="]هرچه سريعتر حركت كنيد سنگينتر مي شويد: در صورتي كه بسيار سريع بدويد به صورت لحظه اي و نه دائم، سنگين وزن خواهيد شد. سرعت نور مرز سرعت در جهان است در اين صورت زماني كه جسمي با سرعتي نزديك به نور در حركت است و شما به آن نيرويي وارد كنيد، به سرعت آن نخواهيد افزود بلكه تنها به آن انرژي اضافي وارد كرده ايد كه اين انرژي بايد در جايي قرار بگيرد. بهترين مكان براي قرارگيري اين انرژي جرم جسم است. بر اساس قانون نسبيت جرم و انرژي با يكديگر برابرند پس هر چه انرژي وارد شده بيشتر باشد جرم افزايش پيدا خواهد كرد. البته اين افزايش وزن در انسان قابل چشم پوشي بوده و درعين حال غير قابل انكار است.[/FONT]
