سلام مهندس....
شاید خیلی مبهم گفتم........
هر جسمی در فضا تمایل به حرکت روی خط راست داره و انحراف در مسیر حرکتش (خارج شدن از مسیر مستقیم) از وارد شدن نیرو نشأت میگیره.
چگونگی به اصطلاح جذب شدن اجسام:
وقتی یک جسم دیگری رو جذب میکنه در واقع اون جسم رو از مسیر مستقیمش منحرف میکنه. در بعضی موارد این انحراف به قدری زیاد میشه که باعث فرود اومدن جسم دوم یا بعبارتی جذب شدنش میشه.
اجسامی که دارای جرم هستند (همه ی اجسام) بدلیل این جرم در فضا-زمان اطرافشون انحنا ایجاد میکنند.
این انحنا باعث میشه اجسامی که در اطراف جسم پر جرم در حرکتند از مسیر خودشون منحرف بشن(مسیر مستقیم حرکتشون به یک منحنی تبدیل بشه)
به این انحنا در فضا-زمان به اصطلاح میدان نیرو هم میگن.
هر چه فاصله از جسم پر جرم بیشتر شود این انحنا کاهش پیدا میکنه.
یعنی در فاصله ای مشخص این انحنا به قدری زیاده که باعث جذب اجسام میشه و در فاصله ای دیگه به قدری کمه که اصلن احساس نمیشه.
زمین به علت جرمی که داره در اطرافش امحنا ایجاد کرده و این انحنا به قدریه که باعث منحرف شدن ماه از مسیر مستقیم و هدایتش در مداری به دور زمین میشه.
در مورد خورشید:
انحنای فضا-زمان در اطراف خورشید به قدریه که میتونه سیاراتی رو وادار به حرکت در مسیر منحنی به دور خودش بکنه.
(نتیجه: انحنا در فضا-زمان نقش مؤثری در جاذبه ایفا میکنه.)
حالا اینجوری در نظر بگیر:
انحنای اطراف زمین یه میدان نیرو هست و انحنای اطراف خورشید هم همینطور.
طبق بیان شده ها با دور شدن از مرکز میدان نیرو تاثیر اون نیرو بر روی جسم کم میشه.(بعلت کمتر شدن خمیدگی در فضا-زمان)
چون فاصله ی ماه با زمین به قدریه که ماه در قسمت مؤثر این خمیدگی قرار داره در اطراف زمین به گردش در اومده.
ولی ماه نسبت به خورشید در منطقه ای (مثل خارج افق رویداد در سیاهچاله ها) قرار داره که میتونه نسبت به اون آزادانه حرکت کنه.