آتش سوزی در جنگل‌های بلوط ایلام در روزهای تعطیل هفته گذشته، خبر تلخی برای هموطنان بود؛ آتش سوزی که مردم این دیار از پیر و جوان، برای فرونشاندن آن با دستانی خالی همت کردند تا سرمایه‌های کهنشان را از نیستی نجات دهند. به گزارش «تابناک»، هرچند واکنش‌های متفاوتی از سوی مسئولان محلی درباره مدیریت این بحران در روزهای گذشته مخابره شد و از امام جمعه گرفته تا سایر مقامات از نحوه مدیریت این حادثه انتقاد کردند، هیچ صدایی بهتر از صدای مردم ایلام نمی تواند ناراحتی آنان از سوختن میراث کهنشان را نشان دهد. سایت عصر ایلام از سایت‌های محلی استان، در مطلبی این گونه به حادثه آتش سوزی اخیر جنگل‌های بلوط ایلام واکنش نشان داده است: چرا باید چهار گوشه استان ایلام؛ عروس زاگرس در روز محیط زیست دست به دامان آتش شده باشد تا دادش را به گوش شما پایتخت نشیان برساند؟ «از دیر باز تاکنون که اسم ایلام به زبان آورده می‌شود چه وقتی " پشتکوه و آلامتو" نام داشت و چه اکنون به نام استان ایلام نام بلوط و طبیعت با الفبای زندگی آن آذین بندی شده است. این اتفاق نامبارک همزمان با روز جهانی محیط زیست که در ایران هر ساله از 15 تا 21 خردادماه نامگذاری شده، مثل آوار بر سر درختان بلوط افتاد. در این روزها بخش‌های وسیعی از استان ایلام طعمه حریق شده است؛ از کبیرکوه و ملکشاهی و ایوان تا چغاسبز و کوههای اطراف ایلام مثل‌هانیوان و ارتفاعات شلم در زمان حضور باد و خاک و گرما، مکان سور و سات آتش بازی عده ای ولنگار و سهل انگار شد. ما مردم استان ایلام که سالهاست گردو خاک و ریزگردهای عاریتی را با پوست و استخوان خود لمس کرده ایم و تنها نقطه امیدمان همین بلوط‌های پیر بود، طی دو روز گذشته امیدمان نیز به یاس تبدیل شد و بلوط‌های هزار ساله را از دست دادیم. هرساله در همین فصل آتش سوزی‌های بسیاری به وقوع می‌پیوندد و هر بار زخمی جدید بر این پیکر نحیف می‌نشیند و آن چیزی که بر جای می‌ماند سیاهی ته نشین شده از خاکستر بی توجهی وغفلت است. دو روز پیش وقتی کوه زجر کشیده «شلم» در حال سوختن بود و دیروز عصر ارتفاعات‌هانیوان، باید ذهن دوستداران محیط زیست بویژه مسئولین کشور خصوصا رئیس جمهور به این نکته جلب شود که چرا این همه آتش سوزی در جای جای این استان به وقوع می‌پیوندد و اما دریغ از یک ارزن توجه ملی و دریغ از چهار جفت امکانات اطفاء حریق. جناب رئیس جمهور که اولین اولویت استان را جنگل‌های زاگرس معرفی می‌نمایند آیا با خود اندیشیده اند استانی که یک هلیکوپتر ندارد چطور با دست خالی از این سرمایه خدادادی محافظت نماید تا اکسیژن طبیعی شما را فراهم نماید؟ هر روز در خبرهای رسانه ملی می‌خواندم جنگل‌های استرالیا، امریکا و.... در آتش سوختند و تلاش‌ها برای اطفاء حریق با شکست مواجه شده ولی از دیروز تا کنون خبری از این همه زخمی که بر پاره تن عروس زاگرس وارد آمد، حتی به صورت زیر نویس مخابره نشد. راستی ایلام کجای نقشه جغرافیایی تان قرار دارد که فقط در آسیب‌های اجتماعی و بیکاری و... دوست دارید آن را بر صدر آمارتان ببینید؟ چرا باید چهار گوشه استان ایلام؛عروس زاگرس در روز محیط زیست دست به دامان آتش شده باشد تا دادش را به گوش شما پایتخت نشیان برساند؟ آری بلوط‌ها دارند دسته جمعی خودسوزی می‌کنند مثل خوکشی گروهی نهنگ‌ها. و اما با مردم و مسئولین استانم. درود خداوند بر شما غیرت مردان و شیر زنانی که سر به آسمان محرومیت ساییدید ولی تن به ذلت و خواری تسلیم سوختن بلوط‌های سرزمینتان ندادید. شما که دیروز بلوط‌های پیر ملجأ و پناهگاهتان در اوج بمباران و فرود خمپاره بود، در این روزها هم شب را با غم واندوه بلوط‌های پیر شریک شدید ودر سوگشان نشستید و بازهم دامن بلوط حتی اگر سوخته هم باشد زینت بخش تنتان خواهد بود. چه خوب به بلوط‌ها ادای دین کردید. آری زاگرس ؛ شلم سوخت،کبیرکوه سوخت اما اگر همه درختانت هم اگر نباشند مردمی برای غصه خوردن و شیونت هستند و این گونه است که ایلام همیشه باید داغی، زخمی و آتشی بر جگر داشته باشد. و اما سخنی با مسئولین استانم. وقتی شلوار کردی بر تن پوشاندید و دل در آتش زدید یادتان باشد نفس‌های گرم همین مردم هم نفستان بود و باید قدر این مردم را بدانیم. به مرکز نشینان که امیدی نیست شما حداقل قدر مردمتان را بدانید. براستی ما اگر مکان‌های تفریحی برای خود و فرزندانمان به اندازه کافی داشتیم، اینقدر آخر هفته‌های خود را در آتش و عطش کباب پای درخت بلوطی می‌سوزاندیم؟ کاش ایلام را در روزها و احوالی ببینیم که دیگر خبرهای تلخ آن را مردمانش نشنوند. کاش ایلام روزی از این محرومیت و بی پناهی دور شود و اینقدر همگی حسرت نداشته‌ها را در استان نخوریم. در روزهایی که آتش نارنجی رنگ مهمان سرزمین مان شده بیاییم با خود عهد ببندیم که حافظ و پاسدار این میراث گرانبها باشیم زیرا هویت و گذشته ما در این بلوط‌های پیر و سبزقامت خلاصه شده و بی این درختان کهنسال ایلام یعنی هیچ. همه دست به دست هم بدهیم و این میراث را که گذشتگان ما آن را به درستی مراقبت نمودند، به نسل آینده نیز تحویل دهیم زیرا دین و وظیفه ای بزرگ است و در برابر آن همه مسئولیم. انشاء الله که در این راه شاهد کوتاهی از هیچ فردی و هیچ مسئولی چه خرد و چه کلان نباشیم تا ایلام و بلوط‌های کهنسالش همچنان نمادی از ایلام و ایلام نشینان باقی بماند». در سال های پیش رو این دولت و مجلس هستند که الزاما باید طرح هایی را برای استان های کمتر توسعه یافته کشور تصویب و اجرایی کنند. استان هایی که پس از گذشت قریب به چهل سال از انقلاب اسلامی باید طعم تلخ فقر و محرومیت را فراموش کنند.توسعه نامتوازن از آن دست آفت هایی است که مردم را رنج می دهد، به ویژه استان هایی که در طول هشت سال جنگ تحمیلی علیه ایران اسلامی،صبورانه مقاومت کردند و دم بر نیاوردند.
باز به شعور...ملت
