واکنش های پلیمریزاسیون پلی مریزاسیون کامپوزیتهای متاکریلات

[mohsen239]

كامپوزيتها بوسیله مرحله ای كه "پلی مريزاسیون افزايشی" راديکال آزاد منومرهای متاكريلات نامیده
می شود، شکل می گیرد. واكنش پلی مريزاسیون در سه مرحله انجام می گیرد: آغاز (Initiation) ،
پیشرفت (Propagation) و خاتمه (Termination) می ب اشد. واكنش پلی مريزاسیون كامپوزيتهای
سلف كیور بطور شیمیايی و با آغازگر پراكسايد و يک آمین تسريع كننده در حرارت اتاق شروع می شود.
پلی مريزاسیون كامپوزيتهای لايت كیور بوسیله نور مرئی آبی آغاز می شود. محصولات دوال كیور يک تركیبی
از فعال سازی شمیايی و نوری را برای انجام واكنش پلی مريزاسیون، بکار می برند. در اين مرحله، يک نوع
13
راديکال آزاد فعال ابتدا به صورت نوع آغازگر شکل می گیرد. اين راديکال آزاد به منومر اضافه می شود و يک
راديکال منومر مركزی فعال ايجاد می كند. مرحله شروع با مرحله پیشرفت دنبال می شود كه شامل افزودن
سريع ساير مولکولهای منومر به منومر مركز فعال و ايجاد رشد زنجیره پلی مری است. واكنش رشد يافتن
زنجیره پلی مر تا ساخته شدن مولکولهای وزين و تراكم كراس لینک و هنگامی كه رشد راديکال آزاد اتمام
يابد، ادامه دارد. فاز انتهايی )خاتمه( ممکن است به چندين روش انجام پذيرد. درصد باندهای دوگانه واكنش
دهنده، ممکن است از 05 تا 21 % متغیر باشد. درجه پلی مريزاسیون برای كامپوزيتهای لابراتواری كه "در
حرارت های بالا و شدت های نور بالا، پلی مره می شوند، بیشتر است.
روشهای مختلف برای كاهش انقباض پلی مريزاسیون وجود دارد:
- 0 پركردن مونومر رزينها با رزينهای از قبل پلی مريزه شده
- 8 به حداكثر رساندن مقدار فیلر غیر آلی
- 0 استفاده از منومرهای متاكريلات با جرم مولکولی بالا
بعلاوه، قرار دادن لايه ای كامپوزيتهای متاكريلات در حفره دندانی، مستلزم عمیق كیور محدود شده
آن است، كه انقباض پلی مريزاسیون را كنترل می كند. بنابراين موفقیت كلینیکی كامپوزيت متاكريلات مدرن
امروزی كاملاً عالی است.