مهندسی عمران در لاتین { CIVIL ENGINEERING } اطلاق میشود . CIVIL به معنی تمدن و ENGINEERING به معنی مهندسی است . بنابراین هر چیزی که به نوعی در ارتباط با تمدن
است در حیطه کاری مهندسی عمران است . وقتی پا به یک شهر می گذارید نشانه های از تمدن را خواهید دید مانند : جاده ها ، پل ها ، ساختمان ها و برج ها ، ورزشگاه ها ، فرودگاه
و... . و وقتی به خارج از شهر ها میروید باز هم آثاری از تمدن را مشاهده میکنید مانند : خطوط انتقال نفت و گاز و برق ، سد ها ، کانال های انتقال آب ، سیلو ها ، راه آهن و ابنیه فنی ،
تونل ها و.... . بنابراین رشته مهندسی عمران قدم در بینهایت ها قرار داده و همواره رو به تکامل و پویایی است . عده ای به اشتباه رشته مهندسی عمران را محدود به سازه و ساختمان
میدانند در صورتی که میتوان به جرات گفت که مهندسی سازه و ساختمان تنها 30 درصد علم مهندسی عمران را تشکیل داده . امروزه مهندسی عمران پا در عرصه های قرار داده که
بشریت بیش از هر زمان دیگری به آن احتیاج دارد و آن مهندسی محیط زیست و آب و فاضلاب است . به طوری که در کشورهای پیشرفته جهان به این چند شاخه ی مهندسی عمران
بسیار بیشتر از شاخه های دیگر بها داده میشود . در هر صورت بدون وجود مهندسان عمران کارآمد بسیاری از مشکلات بشر قابل حل نبود . بشر به کمک علم مهندسی عمران
توانست بر رودخانه های وحشی غلبه کند و از نیروی این رودخانه های رام نشدنی استفاده کند تا چراغ منازل روشن بماند . این علم مهندسی عمران بود که راه ها ،
این شریان های حیاتی را به وجود آورد تا زندگی در جریان باشد . این مهندسی عمران بود که اولین خطوط راه آهن را بنا نهاد تا امروز انسان ها بی آنکه به سختی کار بنگرند
به سفرهای طولانی مدت بروند . و در یک کلام بشریت مدیون علم مهندسی عمران است . بدون علم مهندسی عمران افکار بعضا تخیلی یک معمار برای همیشه بر روی کاغذ
می ماند .
مهندسان عمران در پروژه های مختلف همواره خود را برای بروز مشکلات مختلف آماده می کنند تا با ابتکار به عمل بر این مشکلات غلبه کنند . این است معنای واقعی مهندسی .
عده ای مهندسان عمران را افراد پشت میز نشین می پندارند که به صورت مغرورانه در پی اعمال نظرات خویش و دستور دادن هستند ! بی خبر از آنکه هستند بسیاری از مهندسانی
که در گرمای سوزان بیابان ها و سرمای استخوان سوز کوهستان ها در زمستان و تایستان در زیر برف و باران دوش به دوش کارگران مشغول کار و فعالیت هستند . در تونل های که
هر لحظه امکان ریزش آن وجود دارد ، در پالایشگاه ها که احتمال انفجار وجود دارد ، در بیابان های بی آب و علف ، که گاه چندین ماه و حتی چندین سال از شهر و دیار و خانواده
خود به دور هستند . آنها افرادی قوی و سخت کوشی هستند که که با این تلاش ها زندگی را برای ما انسان ها آسان کرده اند .
برای مهندسان عمران بن بستی وجود ندارد ، آنها یا راهی خواهند یافت یا راهی خواهند ساخت
است در حیطه کاری مهندسی عمران است . وقتی پا به یک شهر می گذارید نشانه های از تمدن را خواهید دید مانند : جاده ها ، پل ها ، ساختمان ها و برج ها ، ورزشگاه ها ، فرودگاه
و... . و وقتی به خارج از شهر ها میروید باز هم آثاری از تمدن را مشاهده میکنید مانند : خطوط انتقال نفت و گاز و برق ، سد ها ، کانال های انتقال آب ، سیلو ها ، راه آهن و ابنیه فنی ،
تونل ها و.... . بنابراین رشته مهندسی عمران قدم در بینهایت ها قرار داده و همواره رو به تکامل و پویایی است . عده ای به اشتباه رشته مهندسی عمران را محدود به سازه و ساختمان
میدانند در صورتی که میتوان به جرات گفت که مهندسی سازه و ساختمان تنها 30 درصد علم مهندسی عمران را تشکیل داده . امروزه مهندسی عمران پا در عرصه های قرار داده که
بشریت بیش از هر زمان دیگری به آن احتیاج دارد و آن مهندسی محیط زیست و آب و فاضلاب است . به طوری که در کشورهای پیشرفته جهان به این چند شاخه ی مهندسی عمران
بسیار بیشتر از شاخه های دیگر بها داده میشود . در هر صورت بدون وجود مهندسان عمران کارآمد بسیاری از مشکلات بشر قابل حل نبود . بشر به کمک علم مهندسی عمران
توانست بر رودخانه های وحشی غلبه کند و از نیروی این رودخانه های رام نشدنی استفاده کند تا چراغ منازل روشن بماند . این علم مهندسی عمران بود که راه ها ،
این شریان های حیاتی را به وجود آورد تا زندگی در جریان باشد . این مهندسی عمران بود که اولین خطوط راه آهن را بنا نهاد تا امروز انسان ها بی آنکه به سختی کار بنگرند
به سفرهای طولانی مدت بروند . و در یک کلام بشریت مدیون علم مهندسی عمران است . بدون علم مهندسی عمران افکار بعضا تخیلی یک معمار برای همیشه بر روی کاغذ
می ماند .
مهندسان عمران در پروژه های مختلف همواره خود را برای بروز مشکلات مختلف آماده می کنند تا با ابتکار به عمل بر این مشکلات غلبه کنند . این است معنای واقعی مهندسی .
عده ای مهندسان عمران را افراد پشت میز نشین می پندارند که به صورت مغرورانه در پی اعمال نظرات خویش و دستور دادن هستند ! بی خبر از آنکه هستند بسیاری از مهندسانی
که در گرمای سوزان بیابان ها و سرمای استخوان سوز کوهستان ها در زمستان و تایستان در زیر برف و باران دوش به دوش کارگران مشغول کار و فعالیت هستند . در تونل های که
هر لحظه امکان ریزش آن وجود دارد ، در پالایشگاه ها که احتمال انفجار وجود دارد ، در بیابان های بی آب و علف ، که گاه چندین ماه و حتی چندین سال از شهر و دیار و خانواده
خود به دور هستند . آنها افرادی قوی و سخت کوشی هستند که که با این تلاش ها زندگی را برای ما انسان ها آسان کرده اند .
برای مهندسان عمران بن بستی وجود ندارد ، آنها یا راهی خواهند یافت یا راهی خواهند ساخت
آخرین ویرایش توسط مدیر: