bitanikzad2020
عضو جدید
با بازی The Last of Us، تجربه مفهوم جدیدی از هراس، ترس و وحشت
«آخرین ما» داستان مردی به نام «جوئل» است که سعی دارد از دختری به نام «الی» در محیط پساآخرالزمانی آمریکا مراقبت کند؛ جایی که قارچ Cordyceps، انسان‌ها را آلوده کرده است. منابع در این بازی بسیار کمیاب هستند؛ بدین معنا که برای پیدا کردن گلوله باید درون زباله‌ها را هم بگردید و با استفاده از نوار چسب و قیچی، چاقو بسازید تا جلوی حمله انسان‌های آلوده به قارچ را بگیرید. صحنه‌های ترسناک در بازی بی‌رحمانه و بی‌پروا هستند؛ اما با ظرافت خاصی در داستان بکار برده می‌شوند.
«آخرین ما» یکی از بهترین داستان‌های چند سال اخیر در بین بازی‌ها را دارد و جزو بازی‌هایی‌ست که حتما باید آن را تجربه کنید. این بازی در سال 2013 برای کنسول پلی استیشن 3 و در سال 2014 برای پلی استیشن 4 با عنوان The Last of Us Remastered منتشر شد. آخرین ما یکی از بهترین بازی های زامبی برای PS۴ محسوب می‌شود.
The Last of Us 2 قطعا یکی از مهمترین بازی‌های تاریخ است. این حرف را به خاطر گرافیک خیره کننده بازی و گیم‌پلی جذابش نمی‌گویم. نه، The Last of Us 2 در جریان قصه پرماجرایش حرف‌هایی برای گفتن داشت که شاید تا همین چند وقت پیش هیچ استودیویی حاضر به صحبت در موردشان هم نبود. قطعا داستان The Last of Us 2 و شیوه روایت هنرمندانه آن، تاثیر مهمی روی قصه‌گویی بازی‌های بعد از خود می‌گذارد و بازی‌سازان بیشتری جرات این را پیدا می‌کنند که آزادانه در مورد عقاید و اتفاقات روز صحبت کنند. با این حال، برای افرادی که بازی را تمام کرده‌اند و خیلی از داستان نسبتا پیچیده‌اش سر در نیاوردند یا حتی آن‌هایی که به خاطر قیمت عجیب و غریب دلار امروز نه کنسول دارند و نه توانایی خرید بازی، سعی کردیم در این مقاله به صورت مختصر و مفید داستان The Last of Us 2 را برایتان شرح دهیم.
اما سفر پرمخاطره‌ی جوئل و الی، این‌بار در کنسول پلی‌استیشن 4 چه تفاوتی نسبت به نسخه‌ی اصلی دارد؟
به طور کل، ناتی داگ تمام سعی خود را کرد که گیم‌پلی کم نقص و واقع‌گرای اصلی را به شکلی استادانه با کیفیتی به مراتب بیشتر پیاده‌سازی کند و تا حد زیادی هم در این راه موفق بود. اولین تغییر محسوسی که در بازی مشاهده می‌شود، میزان نرخ فریم بازی و رزولوشن آن است. حال با دنیای آخرالزمانی طرف هستیم که بر روی نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه استوار است و رزولوشن 1080p، رنگ و لعاب چشم‌نوازی به آن داده است. این تنها کاری نیست که ناتی داگ در نسخه‌ی بازسازی شده انجام داده است. اگر میان‌پرده‌های نسخه‌ی اصلی را دیده باشید، متوجه کیفیت بسیار بالای آنها نسبت به روند گیم‌پلی شده بودید و خب، برخی اوقات هم حسرت می‌خوردید که چرا کیفیت گیم‌پلی مانند میان‌پرده‌ها نیست. اما حالا این مسئله به لطف سخت‌افزار قدرتمند پلی‌استیشن 4 برطرف شده و ما شاهد کیفیت یک دست در طول بازی هستیم. تکسچرها به شکل واضحی ارتقا پیدا کردند و با کیفیت شده‌اند، نور پردازی و سایه‌زنی ها کم‌ترین نقص را دارند و انیمیشن‌های شخصیت‌ها به مراتب قوی‌تر و پرجزئیات‌تر شده است.
اگر از مخاطبان نسخه‌ی اصلی بوده باشید و به این نسخه‌ی جدید کوچ کنید، در یک ساعت اول تجربه‌ی بازی با خود می‌گویید انگار ناتی داگ بازی را اول برای پلی‌استیشن 4 ساخته و بعد نسخه‌ای محدود شده از نظر گرافیکی را برای پلی‌استیشن 3 منتشر کرده است! البته، این صحبت من را این طور برداشت نکنید که کیفیت بصری نسخه‌ی اصلی در سطح خوبی نبوده است! خیر. با قاطعیت می‌توان گفت که The Last of Us یکی از چشم‌نوازترین و قوی‌ترین بازی‌های نسل هفتم بود که با عرضه در سال ۲۰۱۳ بر روی یک کنسول هشت ساله، تعجب همه را برانگیخت و قشر عظیمی را به ستایش واداشت. یکی از حرکت‌های جالبی که ناتی داگ در نسخه‌ی جدید بازی انجام داده است، امکان تغییر نرخ فریم بازی بین دو رقم ۶۰ و ۳۰ فریم بر ثانیه است. اگر شما با سرعت ۶۰ فریم رابطه‌ی خوبی ندارید و ترجیح می‌دهید بازی مقداری حالت سینمایی‌تر پیدا کند، نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه ازطریق تنظیمات بازی، در دسترس قرار دارد و می‌توانید هر زمان که خواستید آن را انتخاب کنید. هیچ تغییری در کیفیت تکسچرها و رزولوشن هم اتفاق نمی‌افتد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
))
