مشاعرۀ سنّتی

[hamid_61]

وگر این شب درازم بکشد در آرزویت

نه عجب که زنده گردم به نسیم صبحگاهی

 

[sshhiimmaa]

يا رب اندر دل آن خسرو شيرين انداز
كه به رحمت گذري بر سر فرهاد كند​

 

[marjan.h]

در شاهراه دولت سرمد به تخت بخت
با جام می به کام دل دوستان شدم

 

[sshhiimmaa]

من بي مي ناب زيستن نتوانم
بي باده كشيد بار تن نتوانم
من بنده آن دمم كه ساقي گويد
يك جام دگر بگير و من نتوانم​

 

[marjan.h]

مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم
کنار و بوس و آغوشش چه گویم چون نخواهد شد.

 

[hamid_61]

دل زمن بردی و پرسیدی که دل گم کرده ای

این چنین طرراریت با من مسلم کی شود؟

چون مرا دلخستگی از آرزوی روی توست

این چنین دلخستگی زایل به مرهم کی شود؟

 

[marjan.h]

در عاشقی گریز نباشد ز سوز و ساز
استاده ام چو شمع مترسان ز آتشم

 

[مبینا]

من از روزگار تیری بس زهرآگین خورده ام
طعم شیرین عشق را حس نکرده مرده ام

 

[aloche]

[FONT=&quot]میتوان گوشه ای ازداغ مرا شرح نداد .:. ولی از این همه هرگز نتوان هیچ نگفت[/FONT]

 

[sshhiimmaa]

تا كي غم آن خورم كه دارم يا نه
وين عمر به خوشدلي گذارم يا نه
پر كن قدح باده كه معلومم نيست
كين دم كه فرو برم بر آرم يا نه​

 

[pnustudent110]

سلام چون اولين باره ميام اين تالار يه شعر از يه استاد غريب ميگم ببخشيد
گردون چه مي خواهد مگر از شورش و غوغاي من هر شب نشاند حسرتي چون غنچه بر لبهاي من
من مستم و مي مست من گردون غلام پست من كي تاب مي آرد فلك گر برجهد يك واي من
مستم ، مي ام ، سازم ، ني ام ، ني با وي ام من خود وي ام ني كي دمد تا نشنود هو هو و ها وهاي من

از استاد عزيزم شوريده ي لرستاني
اگه خوب بود بگيد تا باز از اشعارشون بگم موفق باشيد

 

[maryam bano]

نه مر خویشتن را فزونی دهد
نه یکباره تن بر مذلت دهد

 

[smans20]

دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود
رسم عاشق کشی و شیوه شهرآشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود

 

[booghbooghabbasy]

دل از تنهایی شبها چه خسته است
به دنبال دلی چون خود شکسته است

خودم

 

[ثنا]

تازلف توبرطرف بنا گوش فرو ریخت از هرطرفی گوش به فرمان تو کردم
از خواجگی هر دو جهان دست کشیدم تا بندگی سرو خرامان تو کردم

 

[booghbooghabbasy]

مریمم دست بشوی از غم و گریه و شب
دست در دستم نه دور شو از این شهر
اشکهایت خشکید مریمم غصه بس است
ناله های هر شب درد هر روزه بس است

خودم​

 

[ثنا]

تنهاتر از یک برگ
با بار شادی های مهجورم
در آبهای سبز تابستان
آرام می رانم
تا سرزمین مرگ
تا ساحل غمهای پاییزی

 

[marjan.h]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
باز آید و برهاندم از بند ملامت

 

[booghbooghabbasy]

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

 

[marjan.h]

در مکتب حقایق پیش ادیب عشق
هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی

 

[mim-shimi]

یا رب ز ره راست نشانی خواهم
از باده آب و خاک جانی خواهم
از نعمت خود چو بهره مندم کردی
در شکر گزاریت زبانی خواهم

 

[Asal729]

من آن خنجر به پهلويم
که دردم را نمي گويم
به زير ضربه هاي غم
نيفتد خم به ابرويم

 

[hamid_61]

مکن جانا! دل ما را نگه دار

که آسان است بر تو بردن دل


چو گل اندر هوای روی خوبت

به خون می کشم پیراهن دل

"عطار"

 

[booghbooghabbasy]

لالا لالا گل مریم
تمام هستی مریم
لالا لالا هستی ام لالا
تمام مستی ام لالا

خودم

 

[marjan.h]

آتش آن نیست که از شعله ی او خندد شمع
آتش آن است که در خرمن پروانه زدند

 

[sshhiimmaa]

دل بيمار شد از دست رقيبان مددي
تا طبيبش به سر آريم ودوايي بكنيم​

 

[sheida244]

من مست و تو ديوانه، ما را كه برد خانه
صد با تو را گفتم مي خور دو ، سه پيمانه

 

[ثنا]

هر دم از این باغ بری میرسد
نغزتر از نغزتری میرسد
رشته ی جانها که در این گوهر است
مرسله از مرسله زیباتر است

 

[sheida244]

تا صورت و پيوند جهان بود علي بود
تا نقش زمين بود و زمان بود علي بود

 

[booghbooghabbasy]

دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود