Margaux Leycuras, Anne hina Mallet , Martin Ottmann دانش آموزان مدرسه معماری نانت، برنده جایزه مسابقه ای که موسسه Jacques Rougerie برگزار نموده بود، شدند. طرح پیشنهادی آنها در مورد «شهر آبی » پاسخگوی همه معیارهای مدنظر مسابقه بوده است. در این پروژه که در دره رود نیل واقع شده است، آبهای جاری به جای اینکه به عنوان مشکل و محدودیت مطرح شوند، به عنوان امتیاز و جزئی از طراحی به کار رفته اند.
مشکلات طراحی:
در گذشته برای بهره گیری از فضای سبز و زمین های کشاورزی اطراف رود، زندگی در مسیر رود شکل می گرفت. از آنجایی که تغییرات رود نامنظم می باشد، بر اساس تقویم خشکی رود، زمان های سیل و طغیان رود محاسبه گردید.
بر همین اساس دولت مصر در سال 1902 تصمیم به ساخت سد به طول 7 کیلومتر بر روی رود گرفت. با ساخت این سد، رودخانه ی بزرگی پشت سد ایجاد گردید که رود ناصر نام گرفت و در ایام سیل، سطح آب آن بالا می آید. این سد ، دفعات زیادی استحکام بخشی شد و سرانجام در سال 1950 به طور کامل بازسازی گردید.
ساخت این سد، اثرات منفی در اکوسیستم محیط داشته است. در واقع کمبود مواد ته نسین در دره، مدت زمان کوتاهی توانست فرسایش دریایی در ساحل را جبران نماید و این امر منجر به کاهش باروری زمین های کشاورزی و صید ماهی گردید. هم چنین در بررسی ها، نفوذ نمک در جلگه ی نیل که منجر به فرسایش نمکی می شود، مشاهده گردید.
علاوه بر این، انباشت سریع مخازن با مواد ته نشین شده، موجب اشباع ظرفیت سد در کمتر از یک قرن خواهد شد. از این رو، در طی زمان قابلیت خود را از دست خواهد داد.
ایده:
به منظور حل مشکلات و حفظ زیست بوم دره رود نیل، طرح پیشنهادی برای سد به گونه ای ارائه شد که در کنار کنترل سطح آب رودخانه، از سیل و طغیان آب نیز به نفع پروژه استفاده شود. بنابراین با طراحی یک شهر مدولار در کنار رود نیل، یک مشکل تکنیکی به یک شهر ایدهال تبدیل شد.
ایده اصلی در این طراحی بر اساس تقسیم دریاچه سد ناصر به تعداد مدول ها و با مخازنی به عمق 200 متر می باشد. به دلیل ترکیب رودخانه با سیستم های هیدرولوژیکی ، موفق به کنترل طبیعی سیل در سطح بالا شدیم. در این سیستم، هر شهر در احاطه رود نیل بوده و با دیگر شهرها در ارتباط است و اولین سیستم ارتباطی مصر را تعریف می کند. شکل گیری این شهرها بر اساس سطوح توپوگرافی کوهستان اطراف رود می باشد و بر این اساس مسیر دسترسی ها ( جاده ها و پل ها) و راه های ارتباطی نیز تعریف می شود.
در مقیاس شهری، مدول ها بر اساس سیستم هیدرولوژیکی ساخته شده اند. محورهای اصلی رود که توسط موانع کنترل شده اند، مسیر دسترسی شهر به هسته مرکزی که در مخزن رود واقع شده را شکل می دهند. علاوه بر این با ترکیب خاکریزها، کانال آب و شیرهای آب، آب مورد نیاز برای آبیاری زمین های کشاورزی فراهم می شود.
همه انشعاب ها به سمت مخزن اصلی رود جاری بوده و حلقه ای از آب به دور شهر ایجاد می کنند. بنابراین شهر اتصال بین زمین های کشاورزی و رود را ممکن می سازد. سیستم هیدرولوژیکی طراحی، مطابق با روند سیل و کشت و کار انتخاب شده است. فاصله زمانی از ماه جولای تا سپتامبر، فصل طغیان و سیل در رود نیل می باشد. به همین دلیل شیرهای خروجی سد خارجی باز شده و آبها و مواد ته نشین شده، در زمین ها ذخیره می شوند. شیرهای سد داخلی نیز برای پرکردن مخزن رود، باز می شوند.
پس از بازگشت رود به بستر رود، مخازن رودخانه پر شده و شیرهای خروجی بسته می شوند. شیرهای خروجی سد خارجی نیز بسته می شوند تا برای آبیاری استفاده شده و آب به عمق 50 سانتی متر، در زمین ها باقی بماند و در همین زمان فصل کشت و کار و کشاورزی از راه می رسد.
در مدت زمان 5 ماه برنج ها رشد خواهند کرد. ماه می زمان برداشت محصول می باشد. سه هفته قبل از برداشت دروازه های سیل گیر به سمت سد خارجی باز می شوند و رشد شالی ها خارج از آب تکمیل می شود. از ماه ژوئن تا جولای زمان مناسب برای برداشت، خشکاندن و برنج می باشد. در این زمان سطح آب در پایین ترین حالت قرار دارد اما اهالی از آبهای ذخیره شده در مخازن استفاده می کنند.
منبع : معماری نیوز
مشکلات طراحی:
در گذشته برای بهره گیری از فضای سبز و زمین های کشاورزی اطراف رود، زندگی در مسیر رود شکل می گرفت. از آنجایی که تغییرات رود نامنظم می باشد، بر اساس تقویم خشکی رود، زمان های سیل و طغیان رود محاسبه گردید.
بر همین اساس دولت مصر در سال 1902 تصمیم به ساخت سد به طول 7 کیلومتر بر روی رود گرفت. با ساخت این سد، رودخانه ی بزرگی پشت سد ایجاد گردید که رود ناصر نام گرفت و در ایام سیل، سطح آب آن بالا می آید. این سد ، دفعات زیادی استحکام بخشی شد و سرانجام در سال 1950 به طور کامل بازسازی گردید.
ساخت این سد، اثرات منفی در اکوسیستم محیط داشته است. در واقع کمبود مواد ته نسین در دره، مدت زمان کوتاهی توانست فرسایش دریایی در ساحل را جبران نماید و این امر منجر به کاهش باروری زمین های کشاورزی و صید ماهی گردید. هم چنین در بررسی ها، نفوذ نمک در جلگه ی نیل که منجر به فرسایش نمکی می شود، مشاهده گردید.
علاوه بر این، انباشت سریع مخازن با مواد ته نشین شده، موجب اشباع ظرفیت سد در کمتر از یک قرن خواهد شد. از این رو، در طی زمان قابلیت خود را از دست خواهد داد.
ایده:
به منظور حل مشکلات و حفظ زیست بوم دره رود نیل، طرح پیشنهادی برای سد به گونه ای ارائه شد که در کنار کنترل سطح آب رودخانه، از سیل و طغیان آب نیز به نفع پروژه استفاده شود. بنابراین با طراحی یک شهر مدولار در کنار رود نیل، یک مشکل تکنیکی به یک شهر ایدهال تبدیل شد.
ایده اصلی در این طراحی بر اساس تقسیم دریاچه سد ناصر به تعداد مدول ها و با مخازنی به عمق 200 متر می باشد. به دلیل ترکیب رودخانه با سیستم های هیدرولوژیکی ، موفق به کنترل طبیعی سیل در سطح بالا شدیم. در این سیستم، هر شهر در احاطه رود نیل بوده و با دیگر شهرها در ارتباط است و اولین سیستم ارتباطی مصر را تعریف می کند. شکل گیری این شهرها بر اساس سطوح توپوگرافی کوهستان اطراف رود می باشد و بر این اساس مسیر دسترسی ها ( جاده ها و پل ها) و راه های ارتباطی نیز تعریف می شود.
در مقیاس شهری، مدول ها بر اساس سیستم هیدرولوژیکی ساخته شده اند. محورهای اصلی رود که توسط موانع کنترل شده اند، مسیر دسترسی شهر به هسته مرکزی که در مخزن رود واقع شده را شکل می دهند. علاوه بر این با ترکیب خاکریزها، کانال آب و شیرهای آب، آب مورد نیاز برای آبیاری زمین های کشاورزی فراهم می شود.
همه انشعاب ها به سمت مخزن اصلی رود جاری بوده و حلقه ای از آب به دور شهر ایجاد می کنند. بنابراین شهر اتصال بین زمین های کشاورزی و رود را ممکن می سازد. سیستم هیدرولوژیکی طراحی، مطابق با روند سیل و کشت و کار انتخاب شده است. فاصله زمانی از ماه جولای تا سپتامبر، فصل طغیان و سیل در رود نیل می باشد. به همین دلیل شیرهای خروجی سد خارجی باز شده و آبها و مواد ته نشین شده، در زمین ها ذخیره می شوند. شیرهای سد داخلی نیز برای پرکردن مخزن رود، باز می شوند.
پس از بازگشت رود به بستر رود، مخازن رودخانه پر شده و شیرهای خروجی بسته می شوند. شیرهای خروجی سد خارجی نیز بسته می شوند تا برای آبیاری استفاده شده و آب به عمق 50 سانتی متر، در زمین ها باقی بماند و در همین زمان فصل کشت و کار و کشاورزی از راه می رسد.
در مدت زمان 5 ماه برنج ها رشد خواهند کرد. ماه می زمان برداشت محصول می باشد. سه هفته قبل از برداشت دروازه های سیل گیر به سمت سد خارجی باز می شوند و رشد شالی ها خارج از آب تکمیل می شود. از ماه ژوئن تا جولای زمان مناسب برای برداشت، خشکاندن و برنج می باشد. در این زمان سطح آب در پایین ترین حالت قرار دارد اما اهالی از آبهای ذخیره شده در مخازن استفاده می کنند.
منبع : معماری نیوز
