ماشین كاری كامپوزیت ها

P O U R I A

مدیر مهندسی شیمی مدیر تالار گفتگوی آزاد
مدیر تالار
قطعات ساخته شده از مواد كامپوزیتی، ماشین كاری كمی نیاز دارند؛ تمام قطعات به درجه ای از ماشین كاری نیاز دارند و نمیتوان به طور كامل عملیات ماشین كاری را حذف كرد. عملیات ماشین كاری به طور گسترده ای در صنایع هوافضا به كار گرفته میشود. در یك هواپیمای جنگی حدود 400-250 هزار و در یك هواپیمای باری حدود 2-1 میلیون سوراخ وجود دارد. تنها بال هواپیما حدود 5000 سوراخ دارد. بنابراین هزینه ماشین كاری از عوامل مهم تولید در صنایع هوافضاست.
ماشین كاری كامپوزیت ها شبیه ماشین كاری فلزات است. انواع مختلف ماشین كاری از قبیل برش، سوراخ كاری، سنباده كاری، حكاكی، آسیاب كردن و غیره با اهداف زیر روی قطعات انجام میشود:
1- ایجاد سوراخ و درز و انجام عملیات دیگری كه در طی فرآیند شكل دهی قطعه قابل انجام نیست.
2- ایجاد تلرانس دلخواه در قطعه. برای مثال اگر در یك قطعه الیاف پیچی شده، تلرانس 5/0 میلی متر لازم باشد، از فرآیند سوراخ كاری برای رسیدن به آن استفاده میشود.
3- آماده سازی سطح برای چسباندن، روكش كردن و رنگ آمیزی و به طور كلی برای زدودن روغن، گریس و مواد مشابه از روی قطعه كار
4- صیقلی كردن سطح قطعه
5- ساخت نمونه از یك حجم یا ورق بزرگ ماده. به عنوان مثال اگر طراحی بخواهد امكان ساخت قطعه ای همچون بوش را از كامپوزیت الیاف كوتاه شیشه و نایلون بررسی كند، میتواند یك لوله یا میلۀ كامپوزیتی را به عنوان نمونه ماشین كاری كند؛ به جای اینكه یك قالب گران ساخته و قطعه را در آن ریخته گری تزریقی كند. به طور مشابه، نمونه های آزمایش كشش و خمش از ورقه های بزرگ كامپوزیتی ساخته میشوند.​


ماشین كاری فلزات بسیار مرسوم است و به اسانی انجام می شود؛ در صورتی كه ماشین كاری كامپوزیت ها مشكلات و چالش هایی به همراه دارد. برخی از این چالش ها عبارتند از:
1- ماشین كاری كامپوزیت ها باعث گسستگی در الیاف شده و بنابراین بر عملكرد قطعه تأثیر می گذارد.
2- ماشین كاری، الیاف را در معرض مواد شیمیایی و رطوبت قرار می دهد.
3- برای اجتناب از هم پاشیدگی ماده، دمای قطعه ساخته شده از كامپوزیت های گرماسخت در هنگام برش نباید از دره حرارت انجماد رزین بیشتر شود. الیاف شیشه و كولار هدایت حرارتی كمی دارند و چنین دماهای بالایی ممكن است باعث گرم شدن موضعی و از هم پاشیدگی كامپوزیت شود. در مورد كامپوزیت های گرمانرم نیز اگر دما به نزدیكی نقطه ذوب رزین برسد، كند شدن ابزار را در پی دارد.
4- به دلیل اختلاف ضریب انبساط حرارتی زمینه (ضریب بسیار مثبت) و الیاف (در كربن و آرامید، اندكی منفی)، دستیابی به ابعاد دقیق در عملیات برش كامپوزیت ها بسیار مشكل است و در عمل سوراخ های ایجاد شده نسبتب ه مته مورد استفاده قطر كمتری دارند.
5- به دلیل ضریب هدایت حرارتی كم كامپوزیت ها، در منطقه برش حرارت زیادی ایجاد می شود، لذا به یك عامل سردكننده مناسب برای انتقال حرارت از قطعه و ابزار موردنیاز است. هنگام سوراخ كردن قطعات فلزی، 75 درصد كل گرما توسط براده ها جذب میشود، در حالی كه ابزار و قطعه به ترتیب 18 و 7 درصد گرما را جذب می كنند. در سوراخ كردن كامپوزیت كربن و اپوكسی، ابزار نصف گرما را جذب می كند و بقیه گرما به طور یكسان توسط قطعه و براده ها جذب میشود.
6- به دلیل طبیعت ساینده كامپوزیت ها، معمولاً طول عمر ابزار مورد استفاده كوتاه تر است. برای افزایش طول عمر ابزارهای فولادی تندبر (High-Speed steel tools)، آنها را با كاربید تنگستنیا نیترید تیتانیم پوشش می دهند.
7- دستیابی به یك لبه برش صاف در كامپوزیت ها، مخصوصاً كامپوزیت های آرامیدی مشكل است. الیاف آرامید چقرمه اند و انرژی برشی را جذب می كنند. در حین برش كامپوزیت های آرامیدی، پیچ خوردگی الیاف یا سطوح دندانه دار مشاهده میشود.
8- به دلیل نامشخص بودن تأثیر مواد سردكننده باید بادقت صورت گیرد.
9- ماشین كاری كامپوزیت ها باعث لایه لایه شدن لبه های برش كامپوزیت های پیوسته میشود. جهت گیری و ترتیب چینش الیاف، تاثیر مهمی بر میزان لایه لایه شدن دارد.​


معمولاً كامپوزیت ها از الیاف شیشه، كربن، كولار و یا تركیبی از این مواد به عنوان تقویت كننده بهره می برند. الیاف شیشه و كربن دارای شكست ترد هستند و در الیاف آرامیدی، جدایش محوری الیاف بسیار معمول است؛ زیرا در راستای محور الیاف پیوندهای ضعیف ملكولی وجود دارد كه اجازه حركت جزئی زنجیره های ملكولی را روی صفحات لغزش می دهند. این موضوع باعث كمتر شدن استحكام فشاری الیاف آرامیدی نیز میشود. از این رو، برای ماشین كاری كامپوزیت های آرامیدی ابزار ویژه ای لازم است. در فرآیند برش كامپوزیت های آرامیدی، الیاف آرامید به علت طبیعت نرم و انعطاف پذیر خود مقدار زیادی از انرژی را جذب می كنند، درنتیجه سطح برش داده شده صاف نخواهد بود. با توجه به استحكام فشاری پایین الیاف آرامید، در عملیات ماشین كاری، این الیاف به جای تمایل به بریده شدن، گرایش به فرورفتن در زمینه دارند. لبه های ماشین كاری شده در كامپوزیت های آرامید دارای اعوجاج و الیاف پیچ خورده (گره خورده) است.
برای دستیابی به لبه هایی با كیفیت بالا و برای جلوگیری از زبر و ناصاف شدن سطح كامپوزیت های آرامید، ابتداب اید الیاف تحت تنش كششی قرار گیرند و سپس با حركت برشی بریده شوند. به عنوان مثال، برای ابزارهای چرخشی، الیاف باید از قطر خارجی به سمت مركز كشیده شوند. لبه صاف برش خورده و سرعت برش نسبتاً بالا، برای جلوگیری از فرو رفتن الیاف در زمینه مفید است.
ترتیب قرار گرفتن لایه ها، جنس مواد تقویت كننده و رزین، همه بر كیفیت لبه های بریده شده كامپوزیت مؤثرند. ماشین كاری صفحات ساخته شده از لایه های زاویه دار آسانتر از كامپوزیت های تك جهته است و بافت های ساده، آسان تر از بافت های ساتن (برق و جلادار) ماشین كاری می شوند. بافت های متراكم كیفیت برش بهتری نسبتب ه بافت های كم تراكم دارند. رزین های اپوكسی بهتر از رزین ها فنلیك ماشین كاری میشوند.


ابزار ماشین كاری
ابزار مورداستفاده در ماشین كاری كامپوزیت ها مشابه ابزار ماشین كاری فلزات است. برای جلوگیری از سایش ابزار فولادی تندبر (HSS)، آنها را با كاربید تنگستن، نیترید تیتانیوم و یا الماس پوشش می دهند. ابزار فولادی تندبر بدون پوشش، برای مدتی خوب كار می كنند، اما پس از مدتی لبه های آنها كند میشود و كیفیت برش پایین می آید.
از نظر طول عمر، ابزارهای كاربیدی (WC) عالی هستند؛ به ویژه اگر در ساخت آنها از كاربیدهای ریزدانه استفاده شود. با این وجود قیمت این ابزار به طور چشمگیری بالاست. به دلیل مقاومت بالای ابزار ساخته شده از الماس پلی كریستال (PCD) در برابر سایش، آنها برای ماشین كاری كامپوزیت های تقویت شده با شیشه یا كربن استفاده می شود. قیمت ابزار PCD در حدود 10 برابر قیمت ابزارهای WC است.

مته ها و تیغه فرزهای انگشتی مورداستفاده در ماشین كاری كامپوزیت ها و تیغه های مصرفی د رعملیات تراش كاری، سوراخ كاری و سنگ زنی در یك راكتور رسوب شیمیایی گاز (CVD) با الماس پوشانده میشوند. محصول نهایی CVDD (الماس CVD) نامیده شده و پوششی متشكل از الماس خالص بدون چسب فلزی است.ابزار پوشش داده شده با CVDD ارزان تر از ابزار PCD هستند. باتوجه به ویژگی روان كاری الماس، معمولاً هنگام استفاده از ابزارهای PCD به سردكننده نیازی نیست. این قابلیت برش خشك از آلودگی قطعه به وسیله مواد سردكننده جلوگیری می كند. گاهی اوقات سردكننده ها (از قبیل محلول 5 درصد آب و روغن) میتوانند برای بهبود سطح نهایی و یا برداشتن براده ها مورد استفاده قرار گیرند.
انتخاب صحیح ضخامت لایه الماسه روی ابزار، برای كاربرد موفق و مطلوب بسیار حیاتی است. به عنوان مثال برای ماشین كاری كامپوزیت های الیاف شیشه (فایبرگلاس تجاری G10)، پوششی با ضخامت 24-20 میكرون بسیار مطلوب است. در مقایسه با ابزار كاربیدی، لغزندگی این ابزار در عملیات سنگ زنی 65 بار بهتر است.برای ماشین كاری كامپوزیت های الیاف شیشه G10، پوشش الماس با ضخامت 14-10 میكرون كاركرد خوبی ندارد. آزمایش های انجام شده نشان داده اند كه ابزار كاربیدی قبل از استهلاك سه گوشه خود، حدود 88/4 متر به صورت خطی ماشین كاری می كند، در حالی كه ابزار CVD با پوشش الماس، توانایی ماشین كاری خطی حدود 314 متر ماده را قبل از اینكه یك گوشه آنها از بین برود دارند. ابزار CVD با پوششی به ضخامت 10 میكرون نیز قبل از ساییده شدن گوشه ها، حدود 2/12 متر به صورت خطی ماشین كاری می كند.
در عملیات برش یك طرفه، ابزار كاربیدی تا پایان عمر خود، حدود 5/58 متر به صورت خطی ماشین كاری میكند. طول عمر ابزار براساس 1778/0 میلی متر سایش از كنار محاسبه میشود. ابزار CVD با پوشش الماس، به صورت خطی 314 متر را ماشین كاری می كند و پس از مصرف همه مواد G10 آزمایش متوقف میشود. پس از توقف آزمایش، ابزار CVD فقط 0254/0 میلی متر سایش داشت. انجام آزمایش برای این ابزار تا رسیدن به پایان عمر آن، 7 روز طول كشید و طی آزمایش ده ها مترمربع مواد مصرف شد.


منبع: نشریه كامپوزیت
 

P O U R I A

مدیر مهندسی شیمی مدیر تالار گفتگوی آزاد
مدیر تالار
همانطوری كه قبلاً گفته شد، عملیات ماشین كاری برای دستیابی به اهداف مختلفی انجام میشود. این عملیات شامل برش، سوراخ كاری، شن پاشی، سنگ زنی، پودر كردن و فرایندهای دیگر مشابه ماشین كاری فلزات است. اساس ماشین كاری كامپوزیت ها از نظر ابزار برش، مواد سردكننده، استاندارد و... با كمی تغییر مشابه ماشین كاری فلزات است. در تمام ماشین كاری ها تیز بودن ابزار برای دستیابی به برش های با كیفیت بالا و جلوگیری از لایه لایه شدن بسیار مهم است. در عملیات ماشین كاری كامپوزیت ها، برای جلوگیری از لایه لایه شدن، مواد پشتیبان موردنیاز است.


سوراخ كاری
عملیات سوراخ كاری (دریل كردن) با ایجاد سوراخ در قطعه، اغلب مقدمه ای برای اتصال یا محكم كردن آن از روش هایی همچون پرچ یا پیچ كردنمحسوب شده یا برای كاربردهای ویژه ای همانند ایجاد مسیر تزریق مایع یا عبور سیم ارتباطی به كار گرفته میشود. این عملیات در كامپوزیت ها، مشابه فلزات انجام میشود. ابزار مورد استفاده، به علت ماهیت ساینده كامپوزیت ها، اغلب از جنس كاربید تنگستن است. در عملیات سوراخ كاری فلزات، مته ها به گونه ای طراحی میشوند كه با گرم شدنو ایجاد روانی پلاستیك، امكان برش كاری دقیق را فراهم كنند. در كامپوزیت ها، برای جلوگیری از تخریب موضعی زمینه و یا كند شدن ابزار، باید میزان حرارت تولیدی پایین نگه داشته شود. براده های تشكیل شده در سوراخ كاری فلزات طول زیادی دارند ولی در كامپوزیت ها براده ها خشك و كوتاهند و به آسانی میتوان آنها را از قطعه كار جدا كرد. اگر سرعت سوراخ كاری بالا باشد، تولید حرارت موضعی باعث به وجود آمدن رزین چسبناك و براده موج دار میشود.
عملیات سوراخ كاری باعث لایه لایه شدن كامپوزیت های چندلایه میشود. وقتی كه سر مته وارد چندلایی میشود، نخستین لایه را پارهكرده و با ترك این لایه، همانند دستگاه منگنه باعث تورق در سمت دیگر لایه میشود. لایه لایه شدن سمت دیگر چندلایی را میتوان با تقویت آن از پشت، استفاده از یك نگهدارنده پلاستیكی یا چوبی و همچنین با كاهش سرعت مته در زمان خروج، به حداقل رساند. مته چندنوكه مقدار تورق را كاهش می دهد، چون مته نقطه ای سبب نفوذ تدریجی میشود. در عملیات سوراخ كاری كامپوزیت ها، از زاویه شیب منفی یا خنثی در ابزار اجتناب میشود. در زاویه شیب خنثی، الیاف تقویت كننده از جلو به هم فشرده میشوند، لذا برای نفوذ مته به قطعه كار، فشار زیادی لازم است. این فشار باعث خمش الیاف شده و حفره های نامطلوب "خزشكل" ایجاد می كند. به علاوه، این فشار حرارت بیشتری ایجاد كرده و باعث ساییدگی و كند شدن ابزار میشود. هنگام طراحی شكل هندسی ابزار مورداستفاده برای سوراخ كاری كامپوزیت ها، زاویه شیب مثبت ترجیح داده میشود. با زاویه شیب مثبت، الیاف تقویت كننده به درون قطعه كار كشیده میشوند و بین لبه برش و ماده بریده نشده، قیچی شده یا می شكنند. در واحد زمان و واحد فشار، شیب مثبت، ماده بیشتری را نسبت به شیب منفی برمی دارد ولی هرچه زاویه شیب در لبه برش مثبت تر باشد، ابزار حساس و شكننده تر می شود.

جهت گیری الیاف و ترتیب چیدن آنها بر میزان تورق در عملیات سوراخ كاری اثر می گذارد. تك لایه های زاویه دار، سطوح ماشین كاری بهتری نسبت به چند لایی های تك جهته فراهم می كنند. در كامپوزیت های تك جهته، هنگامی كه حركت موضعی بین ابزار و قطعه كار موازی الیاف است (صفر درجه)، الیاف تمایل دارند به بیرون از زمینه كشیده شوند. بهترین كیفیت سطح، زمانی حاصل میشود كه الیاف در زاویه 90 درجه بریده شوند؛ بدترین سطح، زمانی حاصل میشود كه الیاف در حالت خمیده یا فشرده باشند و این حالت در زوایای بین 20 تا 45 درجه رخ می دهد.
سوراخ كاری، یك فرآیند بسیار گسترده و پركاربردترین عملیات ماشین كاری درمورد كامپوزیت هاست. ماشین كاری با سرعت بالا (HSM) فنآوری برجسته ای است كه قدرت تولید را بالا برده و قیمت تمام شده را كاهش می دهد. نتایج آزمایشگاهی نشان می دهند كه استفاده از ماشین كاری با سرعت بالا برای سوراخ كاری پلاستیك های تقویت شده با الیاف شیشه (GFRP) باعث بوجود آمدن عیوب كمتری در قطعه میشود.
یكی از مشكلات اساسی در سوراخ كاری كامپوزیت ها لایه لایه شدن است كه منجر به ضعیف شدن ساختار برای مونتاژ میشود.دو ساز و كار برای لایه لایه شدن وجود دارد كه یكی مربوط به ورود مته به قطعه و دیگری به هنگام خروج مته است. راه حل این مشكل، كاهش نیروی سوراخ كاری است. روش های مورداستفاده برای اندازه گیری میزان لایه لایه شدن عبارتند از میكروسكوپ نوری، اسكن و عكاسی دیجیتالی.

كامپوزیت های زمینه فلزی (MMC) به علت ویژگی های خوبشان به طور گسترده ای در صنعت به كار گرفته می شوند. به عنوان مثال، كامپوزیت های آلومینیوم ویژگی های خوردگی و استحكامی بالایی بالایی دارند و در عین حال از چقرمگی مطلوبی برخوردار هستند. در حال حاضر MMC ها در كاربردهای گوناگون ازجمله صنایع هوافضا، خودرو و تجهیزات ورزشی استفاده میشوند. از مشكلات ماشین كاریاین مواد، افزایش زبری سطح است، لذا باید سعی كرد با بهینه كردن شرایط سوراخ كاری، به سطح خوبی رسید.
آزمایش های سوراخ كاری انجام شده روی یك كامپوزیت آلومینیوم و سه گونه تحت عملیات حرارتی قرار گرفته از همان كامپوزیت نشان داد كه اثر افزایش سرعت برشی بر روی صافی سطح، كاملاً به نوع مته بستگی دارد. در شرایط یكسان، این افزایش در مته ای از جنس HSS منجر به زبری بیشتر سطح میشودولی در مته های روكش دار از جنس قلع و كاربید منجر به صافی سطح بهتر خواهد شد. به طور كلی مته های كاربیدی سطوح بهتری ایجاد می كنند و گزینه بعدی در انتخاب پوشش، میتواند قلع باشد و بدترین سطح مربوط به مته های HSS است.
تراش كاری كامپوزیت های كربنی
كامپوزیت كربن- كربن یك ماده بسیار پیشرفته و گران است. برای ماشین كاری این ماده ابزار الماسه پیشنهاد میشود كه كمترین میزان سایش را دارد. البته برای كارهای خشن میتوان از ابزار دارای پوشش كاربید سمانتیت هم استفاده كرد. سرعت برشی نكته مهمی است كه بایدتوجه لازم را به آن داشت چون تاثیر این عامل بر سایش ابزار مورداستفاده برای كامپوزیت های كربنی با آنچه در موارد معمولی انتظار می رود متفاوت است.

ویژگی های مكانیكی كامپوزیت های كربن به عوامل متعددی بستگی دارد از جمله طراحی اولیه كامپوزیت، نوع الیاف كربن، فاز زمینه و كار انجام شده روی آن. برای بررسی كارآیی ابزارهای مختلف در تراشكاری كامپوزیت كربن- كرین، از چند ابزار مختلف با جنس های گوناگون در سرعت های برشی مختلف استفاده شدتا بهترین حالت برای ماشین كاری معین شود. ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از PCD, P15coated, CBN, K15 coated, Carbide K10, Al2O3+TiC, Al2O3+SiC .
كامپوزیت كربن- كربن به عنوان ماده ای ساینده بر روی ابزار تاثیر می گذارد. به خاطر تاثیر الیاف، ساز و كار ماشین كاری این ماده بسیار متفاوت از یك فلز معمولی است. نتایج نشان دادند كه ابزارهای با پوشش سمانتیت كاربید كارآیی بهتری نسبت به ابزارهای بدون پوشش دارند. ابزار الماسه PCD دارای كمترین سایش در برابر كامپوزیت كربن- كربن است و دچار كمترین میزان خوردگی میشود.
همان طور كه واضح است با افزایش طول برش، سایش ابزار به صورت تقریبا خطی افزایش می یابد. با افزایش سرعت برشی از 150 تا m/min 500 سایش به مقدار قابل ملاحظه ای كاهش یافته ولی از 500 تا m/min 800 شاهد افزایش نرخ سایش ابزار هستیم.

منبع: فصلنامه كامپوزیت
 
بالا