سلام به دوستان عزیز...
من یه مشکلی دارم که وقتی با کسی راجع بهش حرف میزنم فقط نگاهم میکنه!!
من و خانوادم طی 3 - 2 ماه اخیر، چهار تا از عزیزان نزدیکمون رو که جوون هم بینشون بود
از دست دادیم.چون بستگان نزدیک بودن باید داخل همه مراسمها شرکت میکردیم.
من وارد غسالخونه شدم و موقع تدفین هم جلوی جلو بودم!
از وقتی شیون و گریه و مرده های درحال شستشو و عمق قبرو دیدم خوف کردم!
شبا تا این موقع و بیشتر هم بیدارم چون اعصابم ریخته بهم!
همش فکر میکنم الان عزرائیل میاد روبروم!
یا اینکه خدای نکرده یکی از والدینم رو ازم میگیره!
مادر و پدرم که حرف میزنن اشک تو چشمام جمع میشه! تو دلم میگم اگه از
دستت بدم چی...
در ضمن از تنهایی و تاریکی شدیدا میترسم. این مسئله هم باعث شده شبا
تا سپیده سحر بیدار بمونم و هوا که روشن شد بخوابم!
طی 24 ساعت فقط 4 یا 5 ساعت میخوابم!
زندگی رو پوچ میدونم.حس میکنم هرکاری کنم یهو میمیرم یا یکی از دست میدم.
استرس و تپش قلبم راحتم نمیذاره!
نیاز به راهنمایی دارم.
خواهش میکنم اگر کسی میتونه حال و هوای منو تغییر بده دریغ نکنه چون واقعا
همدم و محرم رازی ندارم که باهاش صحبت کنم / ممنونم...
سلام برشما
ممنون به این تاپیک امدین
شما بیش از هر چیز نیاز به ارامش دارید
زندگی ما هیچ موقع بیهوده نبود ...اگر زندگی خودمان محدود به این دنیا فقط بدونیم فکرمیکنیم بیهوده هست بعد از مدتی تمام میشه
به نظزر من چون شما بحثتون روی مگر ان دنیا هست بهتره قران بخونید دیگه هیچ کدوم شک نداریم که قران ارامش میده البته قران بهتره معنی هاشو بخونید واقعا مطالبی داره که انسان از این دغدغه ها بیرون میاره
اگر به این جمله که خدا همیشه با ما هست مواظب ما هست ایمان کامل داشته باشید ا زهیچ چیز نمی ترسید ارامش خودتون به دست میارید
بشنید با خودتون فک رکنید مثلا ترسیدن از تاریکی فکر کنید ببینید اصلا چه چیزی هست تارکی ا زچه چیز ان میترسید حتی شده برید داخل یک اتاق همه جای ان با دقت ببینید بعد برق ان خامشو کنید همون جا بشینید بعد از مدتی روشن کنید میبینید همه چیز همون هست فقط میزان نور که عضو میشه
بهتره این تمرین ها همراه با خواندن قران انجام بدین ان شالله ارامش کامل میگیرید