تبيين ضرورت صنعتي سازي مسكن
در حال حاضر روش ساخت و ساز غالب در كشور روش سنتی است كه به لحاظ كیفیت غیرقابل كنترل بوده و امكان دخل و تصرف برای ارتقای مشخصات فنی آن بسیار مشكل است. به همین دلیل از متوسط طول عمركوتاهی نیز برخوردار می‌باشد. همچنین به دلیل عدم امكان مدیریت صحیح و برنامه‌ریزی دقیق، قیمت تمام شده روش‌های سنتی در مقابل محصول نهایی آن گران و در كل فرآیند زمان‌بری می‌باشد.
مهمترین مسئله در حال حاضر گذار آرام و مدبرانه از ساخت و ساز سنتی به روش‌های صنعتی سازی است. سیاست‌های كلان باید به گونه‌ای باشد كه با استفاده از ابزارهای حاكمیتی دو بخش افزایش تولید و عرضه مسكن و مهار سوداگری به صورت توامان مورد توجه قرار گیرد، در غیر این صورت اتخاذ راهكارهای ناقص، تك بعدی و كوتاه مدت، مشكلات موجود بر سر راه تولید مسكن را بحرانی‌تر خواهد كرد. مسكن به عنوان یك مسئله استراتژیك نیازمند آن است كه به صورت یك بسته كامل سیاستی دیده شود و طی یك فرآیند كامل برنامه‌ریزی شده و با تعیین یك متولی از ابتدا تا انتهای برنامه وظیفه پیگیری، اجرا و نظارت صورت پذیرد.
پس از گذشت سالیان متمادی تلاش مستمر جهت بهبود كیفیت، ساختمان‌سازی به روش صنعتی به واسطه گسترش و پذیرش تكنیك‌های خلاق در صنعت ساخت و ساز به باز نشست، تلاش‌هایی كه حاصل احساس نیاز جهت پاسخگویی به رشد تقاضا، تامین كیفیت مطلوب و كاهش قیمت ساختمان بود. تولید صنعتی ساختمان كه حاصل این سخت‌كوشی‌ها است، مرهون دو نقطه عطف اصلی یعنی استفاده از تكنیك‌های مدرن و خلاق مهندسی در ساماندهی تولید در تقابل با شیوه‌های هزینه بر سنتی ساختمان‌سازی می‌باشد؛ بخش اول، یعنی استفاده از تكنیك‌های مدرن و جایگزین شدن با شیوه‌های مهارتی فنی موسوم به <دوره آغازین عصر ماشینی> از اوایل قرن نوزدهم میلادی و بخش دوم كه همان دوره پساصنعتی است از اواسط قرن بیستم آغاز شده و به <عصر اطلاعات> موسوم است.
صنعتی‌سازی در كشورهای پیشرفته توانسته است تا حدی جایگاه خود را پیدا كند و سهم قابل ملاحظه‌ای از تولید ساختمان را به خود اختصاص دهد. این سهم در كشور ما بسیار ناچیز بوده و نیازمند حمایت بیشتر تلاشگران این عرصه است. با توجه به ضرورت صنعتی‌سازی ساختمان و اهمیت تبیین جایگاه واقعی آن در میان صنایع كشور و با عنایت به حمایت‌های دولت جهت اجرای بخشی از سیاست‌های سند چشم‌انداز و برنامه‌های توسعه كشور، شناسایی توانمندی‌های بالقوه و بالفعل داخلی و خارجی ضروری به نظر می‌رسد.
مفهوم صنعتی شدن در ساختمان‌سازی
بنا به تعریف، در روش صنعتی، قطعات و اجزای ساختمان تحت نظام صنعتی در كارخانه تولید و از جنبه‌های مختلف از نظر كیفیت، آزمایش و سپس به محل كارگاه حمل می‌شود. با این روش حجم عملیات ساختمان در محل كارگاه، كاهش یافته و میزان تولید افزایش می‌یابد. اهم شرایطی كه برای تحقق صنعتی شدن ساختمان‌سازی مورد نیاز می‌باشد عبارتست از:
* استفاده از اتصالات خشك،
* مكانیزه كردن عملیات اجرایی در سایت،
* تولید قطعات بزرگ در كارخانه طبق ضوابط استاندارد مشخص به منظر كنترل كیفیت،
* بهبود مدیریت ساختمان،
* رابطه نزدیك بین طرح و تولید، و
* ایجاد تشكیلات موثر عملیاتی در سایت.
یكی از شاخصه‌های صنعتی شدن، تولید انبوه محصولاتی است كه قبلا به طرق سنتی و با روش‌های دستی تهیه می‌شدند، این محصولات باید دارای ویژگی‌های استاندارد از نظر كیفیت، تخصص‌گرایی در تولید، توجه به مسائل تولید، فروش و بازار به طور همزمان و به كارگیری روش‌های اتوماتیك و مكانیزه در روند تولید باشد. علاوه بر آن به لحاظ تولید انبوه، قیمت‌ها در مقایسه با تولیدات سنتی پایین‌تر است و محصولات دارای كیفیت ثابت و قابل پیش‌بینی هستند.
صاحب‌نظران همواره محاسن و معایبی را برای صنعتی‌شدن ساختمان‌سازی برشمرده‌اند، از همین رو است كه كشورهای زیادی از آن استقبال كرده‌اند و در مقابل تعداد اندكی از كشورها نیز از آن رویگردان شده‌اند. علت عمده رویگردانی، این بوده است كه روش صنعتی به دلیل تولید سری و انبوه، ناگزیر به چشم‌پوشی از برخی سلیقه‌های فردی است، یكنواختی ظاهری اینگونه ساختمان‌ها، اعمال سلیقه و آزادی انتخاب را برای اقشار مختلف مردم تحت‌الشعاع قرار داده و امتیازات حاصله از بكارگیری روش‌های صنعتی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
صنعتی‌سازی ساختمان فرآیندی حساب‌شده با درنظر گرفتن مولفه‌های مدیریت زمان، هزینه و كیفیت با اعمال استانداردهای مرتبط برای انبوه‌سازی ساختمان می‌باشد.
دلیل مهجور ماندن صنعتی‌سازی ساختمان در ایران
در گذار به جامعه صنعتی، این نقش به طور عمده به عهده سرمایه‌داران و فن‌آوران است و در جهان سوم دولت‌ها عمدتا مجری این نقش بوده‌اند.
در بررسی آسیب‌شناسانه سیاست‌گذاری مسكن در كشور، دو مانع اساسی در توسعه ساختار سازمانی به شیوه صنعتی به چشم می‌خورد:
اول، نبود سرمایه‌گذاران كلان در این صنعت
دوم، فاصله نسبتا عمیق میان عرضه و تقاضا.
لذا می‌بایست با تغییر سیاست‌های كلان دولت، نخست راه را برای سرمایه‌گذاری كلان توسط بخش خصوصی هموار كرد و همچنین با ارتقای كیفیت ساخت و ساز و تامین شرایط و استانداردهای موردنیاز این صنعت، ساخت و ساز را به بازار حرفه‌ای و رقابتی ورود داد تا در یك بازار رقابتی آزاد و سالم رشد و ارتقا ضامن بقای صنعت گردد نه انحصار.
___________________________________________________________________________________
به نظرتون چقدر تو امر صنعتي سازي ساختمان پيشرفت داشتيم ؟؟
به نظرتون انچه امروز شاهدش هستيم ، صنعتي سازي ميشه تعريف كرد ؟؟
در حال حاضر روش ساخت و ساز غالب در كشور روش سنتی است كه به لحاظ كیفیت غیرقابل كنترل بوده و امكان دخل و تصرف برای ارتقای مشخصات فنی آن بسیار مشكل است. به همین دلیل از متوسط طول عمركوتاهی نیز برخوردار می‌باشد. همچنین به دلیل عدم امكان مدیریت صحیح و برنامه‌ریزی دقیق، قیمت تمام شده روش‌های سنتی در مقابل محصول نهایی آن گران و در كل فرآیند زمان‌بری می‌باشد.
مهمترین مسئله در حال حاضر گذار آرام و مدبرانه از ساخت و ساز سنتی به روش‌های صنعتی سازی است. سیاست‌های كلان باید به گونه‌ای باشد كه با استفاده از ابزارهای حاكمیتی دو بخش افزایش تولید و عرضه مسكن و مهار سوداگری به صورت توامان مورد توجه قرار گیرد، در غیر این صورت اتخاذ راهكارهای ناقص، تك بعدی و كوتاه مدت، مشكلات موجود بر سر راه تولید مسكن را بحرانی‌تر خواهد كرد. مسكن به عنوان یك مسئله استراتژیك نیازمند آن است كه به صورت یك بسته كامل سیاستی دیده شود و طی یك فرآیند كامل برنامه‌ریزی شده و با تعیین یك متولی از ابتدا تا انتهای برنامه وظیفه پیگیری، اجرا و نظارت صورت پذیرد.
پس از گذشت سالیان متمادی تلاش مستمر جهت بهبود كیفیت، ساختمان‌سازی به روش صنعتی به واسطه گسترش و پذیرش تكنیك‌های خلاق در صنعت ساخت و ساز به باز نشست، تلاش‌هایی كه حاصل احساس نیاز جهت پاسخگویی به رشد تقاضا، تامین كیفیت مطلوب و كاهش قیمت ساختمان بود. تولید صنعتی ساختمان كه حاصل این سخت‌كوشی‌ها است، مرهون دو نقطه عطف اصلی یعنی استفاده از تكنیك‌های مدرن و خلاق مهندسی در ساماندهی تولید در تقابل با شیوه‌های هزینه بر سنتی ساختمان‌سازی می‌باشد؛ بخش اول، یعنی استفاده از تكنیك‌های مدرن و جایگزین شدن با شیوه‌های مهارتی فنی موسوم به <دوره آغازین عصر ماشینی> از اوایل قرن نوزدهم میلادی و بخش دوم كه همان دوره پساصنعتی است از اواسط قرن بیستم آغاز شده و به <عصر اطلاعات> موسوم است.
صنعتی‌سازی در كشورهای پیشرفته توانسته است تا حدی جایگاه خود را پیدا كند و سهم قابل ملاحظه‌ای از تولید ساختمان را به خود اختصاص دهد. این سهم در كشور ما بسیار ناچیز بوده و نیازمند حمایت بیشتر تلاشگران این عرصه است. با توجه به ضرورت صنعتی‌سازی ساختمان و اهمیت تبیین جایگاه واقعی آن در میان صنایع كشور و با عنایت به حمایت‌های دولت جهت اجرای بخشی از سیاست‌های سند چشم‌انداز و برنامه‌های توسعه كشور، شناسایی توانمندی‌های بالقوه و بالفعل داخلی و خارجی ضروری به نظر می‌رسد.
مفهوم صنعتی شدن در ساختمان‌سازی
بنا به تعریف، در روش صنعتی، قطعات و اجزای ساختمان تحت نظام صنعتی در كارخانه تولید و از جنبه‌های مختلف از نظر كیفیت، آزمایش و سپس به محل كارگاه حمل می‌شود. با این روش حجم عملیات ساختمان در محل كارگاه، كاهش یافته و میزان تولید افزایش می‌یابد. اهم شرایطی كه برای تحقق صنعتی شدن ساختمان‌سازی مورد نیاز می‌باشد عبارتست از:
* استفاده از اتصالات خشك،
* مكانیزه كردن عملیات اجرایی در سایت،
* تولید قطعات بزرگ در كارخانه طبق ضوابط استاندارد مشخص به منظر كنترل كیفیت،
* بهبود مدیریت ساختمان،
* رابطه نزدیك بین طرح و تولید، و
* ایجاد تشكیلات موثر عملیاتی در سایت.
یكی از شاخصه‌های صنعتی شدن، تولید انبوه محصولاتی است كه قبلا به طرق سنتی و با روش‌های دستی تهیه می‌شدند، این محصولات باید دارای ویژگی‌های استاندارد از نظر كیفیت، تخصص‌گرایی در تولید، توجه به مسائل تولید، فروش و بازار به طور همزمان و به كارگیری روش‌های اتوماتیك و مكانیزه در روند تولید باشد. علاوه بر آن به لحاظ تولید انبوه، قیمت‌ها در مقایسه با تولیدات سنتی پایین‌تر است و محصولات دارای كیفیت ثابت و قابل پیش‌بینی هستند.
صاحب‌نظران همواره محاسن و معایبی را برای صنعتی‌شدن ساختمان‌سازی برشمرده‌اند، از همین رو است كه كشورهای زیادی از آن استقبال كرده‌اند و در مقابل تعداد اندكی از كشورها نیز از آن رویگردان شده‌اند. علت عمده رویگردانی، این بوده است كه روش صنعتی به دلیل تولید سری و انبوه، ناگزیر به چشم‌پوشی از برخی سلیقه‌های فردی است، یكنواختی ظاهری اینگونه ساختمان‌ها، اعمال سلیقه و آزادی انتخاب را برای اقشار مختلف مردم تحت‌الشعاع قرار داده و امتیازات حاصله از بكارگیری روش‌های صنعتی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
صنعتی‌سازی ساختمان فرآیندی حساب‌شده با درنظر گرفتن مولفه‌های مدیریت زمان، هزینه و كیفیت با اعمال استانداردهای مرتبط برای انبوه‌سازی ساختمان می‌باشد.
دلیل مهجور ماندن صنعتی‌سازی ساختمان در ایران
در گذار به جامعه صنعتی، این نقش به طور عمده به عهده سرمایه‌داران و فن‌آوران است و در جهان سوم دولت‌ها عمدتا مجری این نقش بوده‌اند.
در بررسی آسیب‌شناسانه سیاست‌گذاری مسكن در كشور، دو مانع اساسی در توسعه ساختار سازمانی به شیوه صنعتی به چشم می‌خورد:
اول، نبود سرمایه‌گذاران كلان در این صنعت
دوم، فاصله نسبتا عمیق میان عرضه و تقاضا.
لذا می‌بایست با تغییر سیاست‌های كلان دولت، نخست راه را برای سرمایه‌گذاری كلان توسط بخش خصوصی هموار كرد و همچنین با ارتقای كیفیت ساخت و ساز و تامین شرایط و استانداردهای موردنیاز این صنعت، ساخت و ساز را به بازار حرفه‌ای و رقابتی ورود داد تا در یك بازار رقابتی آزاد و سالم رشد و ارتقا ضامن بقای صنعت گردد نه انحصار.
___________________________________________________________________________________
به نظرتون چقدر تو امر صنعتي سازي ساختمان پيشرفت داشتيم ؟؟
به نظرتون انچه امروز شاهدش هستيم ، صنعتي سازي ميشه تعريف كرد ؟؟
