افت قديم شهر به عنوان بستر زيست انسان شهرنشين، نيازمند تامين استانداردهايی است که در يک نگاه می‌توان آن را استانداردهای کيفيت زندگی ناميد. کيفيت زندگی در واقع مفهومی چندبعدی و پيچيده است که از سوی متفکران علوم شهری و ساير انديشمندان علوم مختلف مطرح و مورد پژوهش قرار گرفته است. هدف اين تحقيق، شناسايی ميزان رضايتمندی ساکنان بافت قديم شهر آران و بيدگل از شاخصهای کيفيت زندگی است. تحقيق حاضر از نظر هدف، از نوع کاربردی و از حيث روش تحقيق، به دو صورت اسنادی و پيمايشی بوده و جامعه آماری شامل 3433 نفر سرپرستان خانوار ساکن در بافت قديم شهر آران و بيدگل در سال 1389 است که با استفاده از رابطه کوکران و سهم اطمينان 95 درصد تعداد 350 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتهاند. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص CSM مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان دهنده اين است که در بين بخشهای مختلف، ميزان رضايتمندی ساکنان بافت قديم شهر در شاخصهای اجتماعی بيشتر از ساير بخشها بوده و شاخص اقتصادی در رتبه دوم و بعد از آن شاخص خدماتی قرار دارد، اين در حالی است که شاخص کالبدی کمترين ميزان رضايتمندی را دارا بوده است. بنابراين، ميتوان گفت که اهداف اجتماعی به نسبت اهداف ديگر، مؤثرتر واقع شده و مطلوب نظر ساکنان قرار گرفته است. همچنين نتايج آزمون فرضيات نشان ميدهد که ميان پايگاه اقتصادی – اجتماعی افراد و ميزان رضايتمندی از کيفيت زندگی رابطه معنادار وجود دارد.
