معماريان غلام حسين,جهان بخش حيدر,ميرکاظمي فرزانه
دانشکده معماري و شهرسازي، دانشگاه علم و صنعت ايران
دانشکده معماري و شهرسازي، دانشگاه علم و صنعت ايران
فناوري آموزش (فناوري و آموزش) بهار 1388; 3(3):239-255.
دروس معماري در سه گروه دانشي، توانشي و بينشي دسته بندي مي شوند و انسان طبيعت معماري که در گروه دروس بينشي جا مي گيرد، از جمله دروس پايه و تخصصي در آموزش معماري است که جهت دهي به توجهات دانشجو را ممکن مي نمايد. اما گوناگوني و بي ساماني روش هاي ارايه ي اين درس که بايد پيش درآمدي موثر در فرايند تعميق تفکرات و نظرات مخاطبين باشد نه تنها باعث کاهش نسبي نقش آن گرديده، بلکه سبب بي انگيزه شدن دانشجويان و بي توجهي به اهميت اين درس شده است. شيوه هاي جاري در ارايه انسان طبيعت معماري، اغلب نسبت به کليات محتوايي و مورد هدف شرح درس فاصله زيادي و موجب کاهش تاثيرات آن در نگرش دانشجويان مي شود. مقاله حاضر با بازشناسي اين درس و تاکيد بر اهميت شناخت محيط زيست در آموزش معماري، به تاثير ارايه مطلوب آن در فرايند ارتقاي سطح بينش مخاطبين مي پردازد. روند نگارش مقاله بر پايه بررسي کامل مشخصه هاي مبنايي درس و تحليل مقايسه اي شيوه هاي تدريس آن، به روش پرسش نامه اي و آماري تکيه دارد. جامعه آماري اين پژوهش شامل گروه مدرسان و دانشجويان از پنج دانشکده معماري است و در پي آن ساير روش هاي تدريس با شرح درس مصوب، مورد بررسي تطبيقي قرار گرفته و نتايج آن ها ارزيابي شده اند. نتيجه پژوهش تدوين چارچوبي از روش سامان مند در ارايه انسان طبيعت معماري است که انتظار مي رود در شناخت روش فراگير، مورد استفاده مدرسان قرار گيرد.
.....................
كليد واژه: فرايند شناخت، بينش معمارانه، محيط زيست، آموزش معماري، روش شناسي
