عکس در جزایر ماریِتاس مکزیک گرفته شده است.
انسان‌ها جنایت‌های زیادی در حق طبیعت می‌کنند، بعضی از این جنایت‌ها با بهانه دانش یا آزمایش انجام می‌شوند.
انسان‌ها جنایت‌های زیادی در حق طبیعت می‌کنند، بعضی از این جنایت‌ها با بهانه دانش یا آزمایش انجام می‌شوند.
چه چیز زیباتر از این؟! یک ساحل زیبای سرپوشیده، آن هم به صورت طبیعی!
جزایر ماریتاس، هزاران سال پیش در نتیجه فعالیت‌های آتشفشانی ایجاد شدند، علیرغم زیبای بی‌حد و حصر، این جزایر مسکونی نبودند، در سال‌های ابتدایی قرن بیستم، همین بی‌سکنه بودن جزایر باعث شد که دولت مکزیک به این فکر بیفتد که از آنها به عنوان اماکن نظامی استفاده کند،، و برای آزمایش‌های نظامی و آزمایش بمب‌ها از آنها استفاده کند.
دهه‌های زیادی این جزایر هدف بمب‌های زیادی قرار گرفتند، در نتیجه سطح این جزایر سوراخ سوراخ شد و صخره‌های زیادی شکستند و بعضی از غارهای زیرزمینی آن، رخ نمودند.
تا اینکه در دهه ۱۹۶۰، تحت فشار بین‌المللی و نیز دانشمندی به نام ژاک کوستا، دولت مکزیک مجبور شد که به فعالیت‌های نظامی در این جزایر پایان بدهد. فراتر از آن، این جزایر پارک ملی اغلام شدند و ماهیگیری و هر نوع فعالیت انسانی زیان‌آور در آنها ممنوع اعلام شد.
طبیعت زخم‌دیده، سرانجام فرصتی برای نفس کشیدن و التیام پیدا کرد، امواج دریا خرده‌ریزهای انفجارها را شستند، سواحل صاف شدند، ماسه‌ها به تدریج به مانند سابق در سواحل جمع شدند.
گویی که مادر طبیعت با هر موج، به مانند یک ضربه قلم‌موی نقاشی، روی خراب‌کاری‌های بشر نادان، رنگ و طرحی دوباره می‌کشید.
در این میان طبیعت از یک حفره ناجور، ساحلی مخفی زیبایی درست کرد.
ساحلی که البته رفتن جهانگردها به آن چندان آسان نیست، چون آنها مجبورند نخست اجازه‌نامه بگیرند و دوم اینکه برای رفتن به آن باید از یک تونل زیرآبی با شنا عبور کنند!
جزایر ماریتاس، هزاران سال پیش در نتیجه فعالیت‌های آتشفشانی ایجاد شدند، علیرغم زیبای بی‌حد و حصر، این جزایر مسکونی نبودند، در سال‌های ابتدایی قرن بیستم، همین بی‌سکنه بودن جزایر باعث شد که دولت مکزیک به این فکر بیفتد که از آنها به عنوان اماکن نظامی استفاده کند،، و برای آزمایش‌های نظامی و آزمایش بمب‌ها از آنها استفاده کند.
دهه‌های زیادی این جزایر هدف بمب‌های زیادی قرار گرفتند، در نتیجه سطح این جزایر سوراخ سوراخ شد و صخره‌های زیادی شکستند و بعضی از غارهای زیرزمینی آن، رخ نمودند.
تا اینکه در دهه ۱۹۶۰، تحت فشار بین‌المللی و نیز دانشمندی به نام ژاک کوستا، دولت مکزیک مجبور شد که به فعالیت‌های نظامی در این جزایر پایان بدهد. فراتر از آن، این جزایر پارک ملی اغلام شدند و ماهیگیری و هر نوع فعالیت انسانی زیان‌آور در آنها ممنوع اعلام شد.
طبیعت زخم‌دیده، سرانجام فرصتی برای نفس کشیدن و التیام پیدا کرد، امواج دریا خرده‌ریزهای انفجارها را شستند، سواحل صاف شدند، ماسه‌ها به تدریج به مانند سابق در سواحل جمع شدند.
گویی که مادر طبیعت با هر موج، به مانند یک ضربه قلم‌موی نقاشی، روی خراب‌کاری‌های بشر نادان، رنگ و طرحی دوباره می‌کشید.
در این میان طبیعت از یک حفره ناجور، ساحلی مخفی زیبایی درست کرد.
ساحلی که البته رفتن جهانگردها به آن چندان آسان نیست، چون آنها مجبورند نخست اجازه‌نامه بگیرند و دوم اینکه برای رفتن به آن باید از یک تونل زیرآبی با شنا عبور کنند!
جام نیوز
