خودتو با یه شعر وصف کن...!

[Aseman Etemaad]

رهایم کردی و رهایت نکردم!
گفتم حرف ِ دل یکی ستّ
هفتصدمین پادشاه راهم اگر به خواب ببینی،
کنار ِ کوچه ی بغض و بیداری
منتظرت خواهم ماند!
چشمهایم را بر پوزخند ِ این آن بستم
و چهره ی تو را دیدم!
گوشهایم را بر زخم زبان این آن بستم
و صدای تو را شنیدم!
دلم روشن بود که یک روز،
از زوایای گریه هایم ظهور می کنی!
حالا هم،
از دیدن ِ این دو سه موی سفید در آینه تعجب نمی کنم!
قفط کمی نگران می شوم!
می ترسم روزی در آینه،
تنها دو سه موی سیاه منتظرم باشند
و تو از غربت ِ بغض و بوسه برنگشته باشی!
تنها از همین می ترسم!!!!!​

 

[ie student]

شيشه ي پنجره را باران شست​

از دل من اما​

چه كسي نقش تو را خواهد شست؟​

 

[hami_life]

وفانکردی وکردم،جفاندیدی ودیدم

شکستی و نشکستم ،بریدی و نبریدم




اگرزخلق ملامت وگرزکرده ندامت

کشیدم ازتو کشیدم،شنیدم ازتوشنیدم



کی ام؟شکوفه اشکی که درهوایتو هرشب

زچشم ناله شکفتم،به روی شکوه دیدم



به جزوفاوعنایت،نماند درهمه عالم

ندامتی که نبردم،ملامتی که ندیدم



نبودازتوگریزی ،چنین که بارغم دل

زدست شکوه گرفتم،به دوش ناله کشیدم



جوانی ام به سمند شتاب میشد و ازپی

چوگرددرقدم او،دویدم نرسیدم




به روی بخت زدیده،زچهرعمرگردون

گهی چواشک نشستم،گهی چورنگ پریدم
​

 

[arghavan.z]

نگاه کن
گوش کن
پنجره مرا می خواند
باران مرا صدا می زند
باران با انگشتانش به شیشه می زند
باران مرا صدا می زند
و من
باران را خوب می شناسم
باران مدادیست
که بر همه چیز رنگ می زند
باران تیریست که
بر دلی از سنگ می زند
باران
سازیست که باز آهنگ می زند

باران باز هم مرا صدا می زند
و من
تردید می کارم
میان ماندن و رفتن

فریبا شش بلوکی

 

[Aseman Etemaad]

من آلوده بودم
آلوده ی جزر ومد صدایت
و تو برای دست کشیدن به پوست من
انگشت هایت را
گم کرده بودی
سه دقیقه از مرگ من گذشت
حالا اندامم را در آیینه غسل می دهم
و با هر چه بود و نبود این گنبد کبود ، بدرود !

 

[hami_life]

شنديم مي خواي بري باز من و تنها بذاري
هرچي ياد و خاطره ست پشت دلت جا بذاري
شنيدم گفتي نگاهش واسه چشمام عاديه
هر چيزي حدي داره محبتاش زياديه
شنيدم يه مدتي مي خواي ازم دوري كني
اينه رسمش كه با اين ديوونه اينجوري كني
شنيدم همين روزا بازم مي خواي بري سفر
بسلامت ! عزيزم اما همينجور بي خبر
شنديم خسته شدي از بازياي سرنوشت
نكنه اينبار ديگه بي من مي خواي بري بهشت
شنيدم گفتي كه سرنوشتمون دست خداست
اما
تو خوب مي دوني حسابت از همه جداست
شنيدم گفتي بايد برم سراغ زندگيم
شنيدم گفتي با اينكه خيلي چيز يادم داده
نمي دونم چي شده از چش من افتاده
شايدم تموم اين شنيدنيها شايعه ست
از تو اما نمي پرسم گفته باشي فاجعه ست

 

[کافر خداپرست]

برو اي زاهد و دعوت نکنم سوي بهشت
که خدا در ازل از اهل بهشتم بسرشت

تو و تسبيح و مصلا و ره زهد و ورع
من و ميخانه و ناقوس و ره دير و کنشت

يک‌جو از خرمن هستي نتوان برداشت
هرکه در دار فنا در ره حق دانه نکشت

 

[hami_life]

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم
شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق ديوانه که بودم
در نهانخانه ی جانم گل ياد تو درخشيد
باغ صد خاطره خنديد
عطر صد خاطره پيچيد
يادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتيم
پرگشوديم و در آن خلوت دلخواسته گشتيم
ساعتی بر لب آن جوی نشستيم
تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان زمان رام
خوشه ماه فرو ريخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
يادم آيد تو به من گفتی
از اين عشق حذر کن
لحظه ای چند بر اين آب نظر کن
آب آيينه عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا که دلت با دگران است
تا فراموش کنی چندی از اين شهر سفر کن
با تو گفتم
حذر از اين عشق
ندانم
سفر از پيش تو
هرگز نتوانم
روز اول که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی من نه رميدم نه گسستم​

 

[A.R-KH-A]

"هر طایفه ای ز من گمانی دارد ..............من زان خودم چنان که هستم، هستم"

 

[arghavan.z]

من که باید بروم ...
برسم جایى دور ...
که نباشد اثرى از من و بیچارگی ام
سفر ظلمت من تا دل نور ...
....
..
.

فریبا بلوکی

 

[solar flare]

تا كه بوديم نبوديم كسي
كشت ما را غم بي هم نفسي
تا كه خفتيم همگي يار شدند
قدر آن شيشه بدانيد كه هست
نه در آن موقع كه افتاد و شكست

 

[russell]

یا رب غم آنچه غیر تو در دل ماست

بردار که بیحاصلی از حاصل ماست



الحمد که چون تو رهنمایی داریم

کز گمشدگانیم که غم منزل ماست


ابوسعید

 

[محـسن ز]

از آتش عشق هرکه افروخته نیست
با او سر سوزنی دلم دوخته نیست
گر سوخته دل نئی زما دور که ما
آتش به دلی زنیم کو سوخته نیست

 

[hami_life]

دلم جراتش قطره ای بیش نیست
تو ای عشق ان را به دریا ببر
بگذارید اگر هم نه بهاری باشم
شاعر سوخته گلهای سحای باشم
می توانم که خو را بسرایم هر چند
نتوانم که همانند قناری باشم
کاری از پیش نبردم همه عمر ولی
شاید این لحظه ی نایافته کاری باشد
همچنان طاقت فرسوده شدن با من نیست
نپسندید که در لحظه شماری باشم
همه درد من این است که می پندارم
دیگر ای دوست من دوست نداری باشم
مرگ هم عرصه ی بایسته از زندگی است​

کاش شایسته این خاکسپاری باشم

 

[گلابتون]

من ملك بودم و فردوس برين جايم بود.... آدم آورد بدين دير خراب آبادم​

 

[Aseman Etemaad]

دیگه امشب آخرین بار که من ​

دست سردتو تو دستام می گیرم​

آخرین بار که من ​

با یه دنیا عشق و حسرت پیش چشمات می میرم​

چشم تو خودش داره می گه برو​

می رم اما می دونم هرجای دنیا که باشم​

هر چقدر تنها باشم​

نمی تونم مث تو​

سرد و بی وفا باشم!​

می دونم واسه رسیدن به تو دیر اومدم​

تو چشات دنبال تقدیر اومدم!​

می دونم من نبودم قلبتو دادی به کسی​

هنوزم یکم براش دلواپسی!​

حالا که دارم می رم​

کاش یه بار نگام کنی!​

من به اینم راضیم ​

که فقط دعام کنی....!​

می رم اما آخر راه من و تو این نبود​

آخر عاشقیمون این همه نقطه چین نبود!​

اگه مهربونتر از توسر راه من بیاد ​

به دلم نمی شینه....​

قلب من تورو می خواد....​

حرف آخرم بگم حالا که دارم می رم​

همیشه ​

با خاطرت می مونم تا بمیرم!



مریم حیدر زاده
​

 

[magsod]

آسمان همچو صفحه دل من
روشن از جلوه های مهتابست

 

[p_sh]

قلبم را در مجری ِ کهنه ئی
پنهان می کنم
در اتاقی که دریچه ئیش
نیست.
از مهتابی
به کوچه تاریک
خم می شوم
وبه جای همه نومیدان
میگریم.

آه
من
حرام شده ام!
***
با این همه - ای قلب در به در!-
از یاد مبر
که ما
- من وتو -
عشق را رعایت کرده ایم،
از یاد مبر
که ما
- من و تو -
انسان را
رعایت کرده ایم،
خود اگر شاهکار خدابود
یا نبود

 

[comudf]

در عصرهای دلگشای ماه اسفند
وقتی که کم کم از نفس می رفت سرما
می آمد از دور
لبخنده بر لب چرخک سمباده بر دوش
ما بچه ها می خواستیمش
با او نوید عید می آمد به خانه
درها به آوازش یکایک باز می شد

 

[باران بهاری]

باز دریای دلم توفانی ست
اسمان کسلم بارانی ست

دور باطل زده ام؛قصه ی من
همه سرگشتگی و حیرانی ست

بعد ِسر گشتگی و حیرانی
باز هم حیرت و سرگردانی ست
..
بوی پیراهن یوسف نرسید
می رسد باد،ولی هجرانی ست

دار و تیشه همه آسودگی اند
عشقبازی نه بدین آسانی ست
..
نای بی همدمم و تا به ابد
ناله در حنجره ام زندانی ست

 

[En-mechanic]

آفاق را گر دیده ام ***** مهر بتان ورزیده ام
بسیار خوبان دیده ام ***** اما تو چیز دیگری

 

[Aseman Etemaad]

من از سمت بارونی چشم تو​

به اعجاز دریا رسیدم ببین!​

می خوام پر شم از رنگ چشمای تو​

بازم گریه کن گریه کن نازنین!​

​

می خوام تر شم از لمس اشکای تو​

می خوام تازه شم عاشقونه ببار!​

میام تکیه می دم به دستای تو​

بیا سر روی شونه ی من بذار!​

ببین نازنین از دلم تا چشات ​

پلی بستم از جنس نور و نیاز​

یه بی تاب دیوونه ام شک نکن!​

اگه عاشقی با جنونم بساز!​

​

منو تا شکوه نوازش ببر!​

که دستای پاکت پر از مرهمه​

منو تا خدا تا نهایت ببر​

که دنیا واسه عاشقیمون کمه!​

​

نفس های من خسته و بی قرار​

هوای تو لبریز آرامشه​

تو ای علت پاک تسکین من​

تنم ذره ذره پر از خواهشه!​

​

تویی اوج زیبایی و معجزه​

تو تندیسی از عطر وبارون و نور​

می خوام تا همیشه نگاهت کنم​

چقدر خیسی از عطر و بارون ونور!​

 

[arghavan.z]

به دامن این آسمان خدا یک ستاره ندارم

گوهر که نگو در زمانه یکی سنگ خاره ندارم

کجا بروم با که می بزنم آشنای دلم کو

به گریه غم رود ز میان من که چاره ندارم

 

[محـسن ز]

همچو بارانی که شوید جسم خاک
هستی ام زآلودگی ها کرده پاک
ای تپشهای تن سوزان من
آتشی در مزرع مژگان من
عشق چون در سینه ام بیدار شد
از طلب پا تا سرم ایثار شد
ای مرا باشور شعر آمیخته
این همه آتش به شعرم ریخته

 

[گلابتون]

گفتم خموش ، آري و همچون نسيم صبح
لرزان و بيقرار وزيدم بسوي تو
اما تو هيچ بودي و ديدم هنوز هم
در سينه هيچ نيست بجز آرزوي تو

 

[باران بهاری]

حبیب من چه بهشتی طبیب ِمشفق بود
که دید درد مرا و دوا دریغ نکرد..
(هر چند منظور ابتهاج از این درد،درد عشقه اما برداشت و منظور فعلی من یک درد دیگه ست..)

 

[russell]

بسيار وقتها

با يكديگر از غم و شادي خويش سخن ساز مي كنيم

اما در اين همه رازي نيست

گاه به سخن گفتن از زخمها نيازي نيست

سكوت ملال ها

از راز ما

سخن تواند گفت.

 

[comudf]

دیداری یک سویه

وقتی که آمدی
بی آشتی پلنگ
وقتی که چشمهای تو می گردید
با آشنا به مهربانی و بیگانه را به خشم
وقتی که استوار نشستی و پر غرور
همچون عقاب قله نظر دوخته به دور
انگشت تو خواب سبیلت
وقتی دست می کشیدی در رویا
بر گیسوی دامون پسرت تنها
وقتی که زیر بارش طعن منافقان
می غریدی
یا در فضای یخ زده تالار
عطر خوش وفا را پرسان
در پیکر یکایک یاران
می بوییدی
آن گاه
وقتی نگاه تو
برق نگاه کرامت را آغوش می گشود
آن گاه
وقتی که دادگاه
مقهور کین کرامت بود
وقتی که تو درآمدی از جامه
شیر بدون بیشه
شمشیر بی غلاف
در حلقه مسلسل و سرنیزه
وقتی که ایستاده صلا دادی
وقتی درآمد خسن ات شعر سرخ بود
صدها هزار غنچه نا سیراب
آب از کلام تو می خوردند
رنگ از لبان تو می بردند
وقتی که گفته های تو کوته بود
اما بلند زنگ خطرهایت
وقتی نفس نفس
تنها سرود ما
در آن سکوت بود هم آوایت
لبخند با شکوه تو چون پیشواز کرد
در واژه نظامی اعدام
مهمان جلف مرگ
وقتی که قامتت
قد می کشید در دل آویز اشک من
وقتی بهار بود گلی سرخ در قفس
میعادگاه عشق
وقتی که هر سپیده و هر صبح
میدان تیر بود

 

[Aseman Etemaad]

خوابم می آید
خوابم می آید اما
باید دوباره تمام کتاب کوکب را دوره کنم
بی گلایه وگریه که نمی توان به دیدار دیار دور رؤیا رفت!
باید به رکعت سکوت و صدای کبوتر فرو شوم
باید به پنجره ی باز و پرواز پاک پر بیندیشم
به جریمه های نانوشته ی جمعه های کودکی
به گلوی گرفته و گریه ی گیتار
به طنین ترانه و طبل تندر
باید به حقارت ابرها بیندیشم
به بیم بارش باران
به سرود ساکت اشک
خوابم می آید اما
باید به اندازه ی گریه یی کوتاه هم که شده
به تو بیندیشم
شاید نگاه گرم تو
در لابه لای این همه رویا
یا در خیال این همه خمیازه گم شده باشد
چه کنم ؟
باید بیابمت
به این گریه های گاه به گاه بالش و بستر
خو کرده ام دیگر ...​

 

[محـسن ز]

تنهای بی سنگ صبور
خونه سردو سوت و کور
اگه که هیچکس نیومد
سری به تنهایت نزد
اما تو کوه درد باش
طاقت بیارو مرد باش