World Designer
عضو جدید
حاج‌حسین لرزاده، عصاره و چكیده معماران سنتی معاصر ایران است. سردر بانك ایران انگلیس، سردر مدرسه دارالفنون، آرامگاه فردوسی، كاخ اختصاصی رامسر، گنبد و قسمتهایی از تزئینات كاخ مرمر و همچنین قسمتهایی از تزئینات كاخ مرمر و همچنین قسمتهایی از مجموعه سعدآباد و مدفن خانوادگی استاد لرزاده كه مجموعه‌ای از اصول چهارگانه معماری یعنی كاسه‌سازی، مقرنس،گره‌سازی و رسمی است، كه ای كاش پیش از آن كه همچون مسجد سنگی مورد بی‌مهری قرار گیرد توسط میراث فرهنگی تحت حمایت واقع شود. استاد بیش از ۸۴۲ مسجد همچون مسجد اعظم قم، مسجد امام‌حسین تهران، مسجد لرزاده، مسجد مظهری، مسجد سیدالشهدا در كربلا و... را ساخته است. استاد خود در این‌باره شعری سروده‌اند:
دفتر لرزاده را دیدم ز بعد انقلاب/ ۳۶۳ مسجد ثبت شد، كم كن حساب
۸۴۲ مجموعش بود اندر كتاب/ خرج و دخل و ماقبل و بعد انقلاب
اگر بخواهیم ویژگی كارهای لرزاده را در یك منظر مورد نظر قرار دهیم، بزرگ‌ترین ویژگی آن سهل و ممتنع بودن كارهای ایشان است. هیچ یك از كارهای استاد شگفتی‌آفرین نیست و هیچ انگشتی از مشاهده آثار ایشان به دندان گزیده نمی‌شود. آثار حیرت‌انگیز نیست اما آنچنان با جان انسان عجین است و به دل می‌نشیند كه اصلا دیده نمی‌شود، اما كاملا با مخاطبان یا استفاده‌كنندگان گفت‌وگو و بده بستان دارد. این بزرگ‌ترین و معمول‌ترین شیوه كار استاد است؛ كه نگاهی از بالا و با تبختر و تحقیرآمیز و از سر لطف به آدمی و یا استفاده كنندگان نمی‌كند.
آثار ایشان با مخاطب خودمانی است و مجالست دارد. بدون آنكه در این رهگذر باجی به مخاطب بدهد و عوام‌فریبی كند این ویژگی تنها در ارتباط با كمیت آثار ایشان و توجه و تحلیل و نقد به آن رخ می‌نماید وگرنه آنقدر صمیمیت در آنها وجود دارد كه اصلا دیده نمی‌شود. استاد بر هر چهار اصل از اصول اربعه معماری ایرانی تسلط داشت. كاسه‌سازی یا شمسه زیاد قبل از استاد هم بسیار كار شده و به هیچ‌وجه ابداع ایشان نسیت اما این هنر را به كمال رسانده است.
ویژگی دیگر در كار استاد لرزاده كه اگر بی‌سابقه نباشد كم‌سابقه است، آثار یادبودی ایشان است. به عنوان مثال سردر دارالفنون كه طرح و عمل ایشان است آنچنان با ساختمان اصلی پیوند خورده است كه اصلا تصور دارالفنون بدون این سردر بعید است.
یكی دیگر از شاخص‌ترین بنا‌های یادبودی استاد آرامگاه فردوسی است كه در طرح و ساخت آن نقش اول را داشته است. این بنا نخست توسط موسیو گدار فرانسوی پایه‌ریزی و تا پله دوم نیز اجرا شده بود اما مورد قبول قرار نمی‌گیرد و قرار می‌شود معماری ایرانی با طرحی باستانی آن را تكمیل كند. استاد كه پیش از این مهارت و صلاحیت خود را نشان داده بود، مامور طراحی و ساخت این بنا می‌شود و پس از تایید ماكت اولیه، آن را می‌سازد. نمی خواهم به تك‌تك آثار استاد اشاره كنم و آمار بدهم، دلم می‌خواهد به مشرب لرزاده اشاره كنم. مشرب لرزاده آینه تمام‌نمای ماست خودش را به ما تحمیل نمی‌كند فقط اجازه می‌دهد ما در فضا‌سازی‌هایش خودمان را پیدا كنیم. بی‌شك حاج‌حسین لرزاده پیر فرزانه و استاد یگانه شمسه منظومه هنر معماری در ایران معاصر است.
دفتر لرزاده را دیدم ز بعد انقلاب/ ۳۶۳ مسجد ثبت شد، كم كن حساب
۸۴۲ مجموعش بود اندر كتاب/ خرج و دخل و ماقبل و بعد انقلاب
اگر بخواهیم ویژگی كارهای لرزاده را در یك منظر مورد نظر قرار دهیم، بزرگ‌ترین ویژگی آن سهل و ممتنع بودن كارهای ایشان است. هیچ یك از كارهای استاد شگفتی‌آفرین نیست و هیچ انگشتی از مشاهده آثار ایشان به دندان گزیده نمی‌شود. آثار حیرت‌انگیز نیست اما آنچنان با جان انسان عجین است و به دل می‌نشیند كه اصلا دیده نمی‌شود، اما كاملا با مخاطبان یا استفاده‌كنندگان گفت‌وگو و بده بستان دارد. این بزرگ‌ترین و معمول‌ترین شیوه كار استاد است؛ كه نگاهی از بالا و با تبختر و تحقیرآمیز و از سر لطف به آدمی و یا استفاده كنندگان نمی‌كند.
آثار ایشان با مخاطب خودمانی است و مجالست دارد. بدون آنكه در این رهگذر باجی به مخاطب بدهد و عوام‌فریبی كند این ویژگی تنها در ارتباط با كمیت آثار ایشان و توجه و تحلیل و نقد به آن رخ می‌نماید وگرنه آنقدر صمیمیت در آنها وجود دارد كه اصلا دیده نمی‌شود. استاد بر هر چهار اصل از اصول اربعه معماری ایرانی تسلط داشت. كاسه‌سازی یا شمسه زیاد قبل از استاد هم بسیار كار شده و به هیچ‌وجه ابداع ایشان نسیت اما این هنر را به كمال رسانده است.
ویژگی دیگر در كار استاد لرزاده كه اگر بی‌سابقه نباشد كم‌سابقه است، آثار یادبودی ایشان است. به عنوان مثال سردر دارالفنون كه طرح و عمل ایشان است آنچنان با ساختمان اصلی پیوند خورده است كه اصلا تصور دارالفنون بدون این سردر بعید است.
یكی دیگر از شاخص‌ترین بنا‌های یادبودی استاد آرامگاه فردوسی است كه در طرح و ساخت آن نقش اول را داشته است. این بنا نخست توسط موسیو گدار فرانسوی پایه‌ریزی و تا پله دوم نیز اجرا شده بود اما مورد قبول قرار نمی‌گیرد و قرار می‌شود معماری ایرانی با طرحی باستانی آن را تكمیل كند. استاد كه پیش از این مهارت و صلاحیت خود را نشان داده بود، مامور طراحی و ساخت این بنا می‌شود و پس از تایید ماكت اولیه، آن را می‌سازد. نمی خواهم به تك‌تك آثار استاد اشاره كنم و آمار بدهم، دلم می‌خواهد به مشرب لرزاده اشاره كنم. مشرب لرزاده آینه تمام‌نمای ماست خودش را به ما تحمیل نمی‌كند فقط اجازه می‌دهد ما در فضا‌سازی‌هایش خودمان را پیدا كنیم. بی‌شك حاج‌حسین لرزاده پیر فرزانه و استاد یگانه شمسه منظومه هنر معماری در ایران معاصر است.
