m roz
عضو جدید
یکی از مهم ترین مشکلاتی که این روزها در اغلب خانواده های ایرانی موجب نبود درک و تفاهم می شود، این است که مردان با روحیات زنان آشنا نیستند. علت اصلی این ناآگاهی هم نبود آموزش های لازم در این خصوص است که گاهی می تواند فصل زندگی را برای همیشه زمستانی کند. خوب است بدانید خصوصیات خلقی و عاطفی یک زن یا دختر به حدی پیچیده است که به گفته یک روان شناس حتی مردانی هم که دانش آموخته رشته روان شناسی هستند، کمتر می توانند به ماهیت و ویژگی های پیچیده آن پی برده و آن را درک کنند.
زن شاهکار آفرینش است. استعداد، تناسب اندام و ساختمان بدن او برای تولید نسل و تعدیل امیال جنس مخالف آن چنان شگفت انگیز است که بزرگ ترین عقول بشری را متحیر می سازد. به قول جرمی تیلر، آهنگ صوت زن موسیقی دلنواز، تبسم های او نوید روزگار خوشی مرد، زبان گوهربار او آموزنده پندها و اندرزها، آغوش او تخفیف دهنده بار مشقت، تلاش او در زندگی معدن ثروت و تنعم و صرفه جویی او پدیدآورنده عزت خانواده است و چون برای نزول برکات الهی دست خود را به سوی آسمان بلند کند، درهای رحمت الهی گشوده می شود. پس به احترام این موهبت خدادادی، وظیفه مرد آن است که نسبت به زن با قلبی پاک، گفتاری بی آلایش و رفتاری محبت آمیز برخورد کند.
اگر مردان به روان شناسی زن آشنایی کافی داشته باشند و به محبت ها و فداکاری های خالصانه او پاسخ مثبت و مساعد دهند حتی اگر آه در بساط نداشته باشند، یک زن در نهایت نداری و مشقت با آنها زندگی می کند. گاهی ابراز کلماتی چون «متشکرم» یا «دوستت دارم» چنان در ذهن زن ماندگار می شود و در وجود او انقلابی به وجود می آورد که او را به انجام اعجاب انگیزترین تلاش هایی که حتی از عهده مرد برنمی آید، وامی دارد. یک زن هیچ گاه از رنج و مرگ خود ترسی ندارد، فقط از این وحشت دارد که قبل از پایان زندگی اش آن کسی را که دوست داشته پی به شخصیت حقیقی و عواطف جاری او نبرده باشد و تنها چیزی که زن از همسرش می خواهد آن است که او را فراموش نکند. در واقع زن وقتی زنده است که معشوق باشد و توجه کردن به زن مایه حیات اوست.
اما اگر موقعیت خاص عاطفی زن و نیاز شدید وی به کسی که او را دوست دارد در اثر بی توجهی یا خیانت مورد غفلت و فراموشی قرار گیرد یا با تلاش های صادقانه اش برخورد تجاری و کاسبکارانه شود، فضای زندگی برای او آمیخته با ناامنی، تعارض روانی، خمودی و مرگ عاطفی خواهد شد.
در تاریخ بشر شواهد بسیاری وجود دارد که مرد می تواند بدون آن که به همسرش علاقه داشته باشد با او زندگی کند، ولی اگر زن به زندگی با شوهرش بی علاقه باشد ولو همه نوع امکانات رفاهی در اختیارش باشد باز هم در محیط خانه و خانواده بشدت احساس غربت، کمبود و اسارت کرده و زندگی را نه فقط برای خود بلکه برای همه اعضای خانواده به زندانی سرد و تاریک یا به میدان جنگ و نزاع همیشگی تبدیل می کند و اینجاست که متاسفانه گاهی برخی از زنان محروم از محبت بشدت تحت تاثیر ابراز محبت های کاذب و دروغین افراد بیگانه قرار گرفته یا برای خلاصی از محیط خانه ای که در آن ابعاد وجودی او نادیده گرفته می شود درصدد صید دل های بیگانه برمی آید.
از تدابیر حکیمانه خلقت آن است که در غریزه مرد طلب و نیاز و در غریزه زن جلوه و ناز قرار داده است. امروزه تحقیقات روان شناسی گواهی می کند که زنان در برابر غریزه جنسی بسیار مقاوم هستند به عکس مردان که بسرعت و بشدت دچار طغیان جنسی و فشار روانی می شوند.
باید توجه داشت غریزه جنسی در زن وقتی ایجاد می شود که رابطه همسر را با خود مبتنی بر مهر و محبت و دوستی و صداقت و مافوق نیاز حیوانی و شهوانی بیابد. در حقیقت وقتی زن، مرد را دوستدار حقیقی خود بیابد، او را دوست داشته و میل و رغبت جنسی او جاری می شود. اینجاست که باید گفت فعالیت غریزه جنسی در زن بیش از آن که منشأ جنسی و بدنی داشته باشد، منشأ عاطفی و روانی دارد.
زن بر عکس روحیه مرد دوست دارد که با در اختیار قرار دادن جنس و جسم خویش، نظر مرد را به شخصیت و موقعیت عاطفی و ابعاد وجود خود جلب کند. حال اگر زنی روحیه و علاقه مرد خود را سرد و سست یا او را فردی لاابالی و شهوتران بیابد، در نهاد خویش همواره احساس ناامنی کرده، ملاحت اخلاقی، دلبری جسمانی و نشاط و خرسندی او رفته رفته تقلیل یافته و در نهایت نداشتن تمایل جنسی به همسر ایجاد می شود.
یکی از اشتباهاتی که مردان در نگاه خود به خصوصیات ذاتی زن دارند این است که آنان عشوه گری و جلوه گری عاطفی زن را مطابق روحیات خود به قصد تمنای جنسی می بینند و با این تصور دچار اشتباه می شوند. در حالی که زن به دنبال کسی است که جنسیت او را به خاطر عواطف و خود او بخواهد نه برای اطفای شهوت زودگذر جنسی. به همین دلیل زنان، بیشتر مردانی را می پسندند که ارج و منزلت او را درک کرده و با روح و روانشان دمساز باشد. از طرفی زن از همسری که فاقد روحیات و رفتار مردانه و فاقد قدرت تدبیر، ذکاوت و شجاعت باشد و ضعیف النفس، سریع تاثیر و در واقع دم دست باشد بشدت اظهار نارضایتی کرده و گاهی ابراز نفرت می کند.
خوب است بدانید اولین و ممتازترین صفت زن ملایمت و نرمی اوست، زیرا لحظه ای ملایمت، ابراز محبت و برخورد عاطفی یک زن گاهی می تواند قدرتمندترین مردان و سخت ترین دل ها را به انعطاف کشانده و فکر و روان آنها را به خود معطوف سازد. مردان چون از لحاظ عواطف در مقایسه با زنان بشدت ضعیف هستند با ابراز عشق، محبت، صلح و وفا از سوی زن به اعتدال رسیده و در انجام وظایف خارج از خانه موفق تر بوده و کمتر دچار کمبود و خیانت می شوند.
در مقابل نیز هر چه زن در محیط زندگی از جانب مرد مورد احترام، تشویق و توجه واقع شود به همان مقدار تمایل باطنی او به اطاعت از مرد خود بیشتر می شود. در نتیجه طبیعت زندگی زناشویی به گونه ای است که بدون وجود مهر و محبت متقابل زوجین از مسیر اصلی خارج می شود. به سخنی دیگر زن برای اشباع نیاز عاطفی خود و مرد برای ارضای نیاز جنسی اش نیاز به محبت متقابل دارند.
بلای فقدان محبت در زندگی زن
زن شاهکار آفرینش است. استعداد، تناسب اندام و ساختمان بدن او برای تولید نسل و تعدیل امیال جنس مخالف آن چنان شگفت انگیز است که بزرگ ترین عقول بشری را متحیر می سازد. به قول جرمی تیلر، آهنگ صوت زن موسیقی دلنواز، تبسم های او نوید روزگار خوشی مرد، زبان گوهربار او آموزنده پندها و اندرزها، آغوش او تخفیف دهنده بار مشقت، تلاش او در زندگی معدن ثروت و تنعم و صرفه جویی او پدیدآورنده عزت خانواده است و چون برای نزول برکات الهی دست خود را به سوی آسمان بلند کند، درهای رحمت الهی گشوده می شود. پس به احترام این موهبت خدادادی، وظیفه مرد آن است که نسبت به زن با قلبی پاک، گفتاری بی آلایش و رفتاری محبت آمیز برخورد کند.
اگر مردان به روان شناسی زن آشنایی کافی داشته باشند و به محبت ها و فداکاری های خالصانه او پاسخ مثبت و مساعد دهند حتی اگر آه در بساط نداشته باشند، یک زن در نهایت نداری و مشقت با آنها زندگی می کند. گاهی ابراز کلماتی چون «متشکرم» یا «دوستت دارم» چنان در ذهن زن ماندگار می شود و در وجود او انقلابی به وجود می آورد که او را به انجام اعجاب انگیزترین تلاش هایی که حتی از عهده مرد برنمی آید، وامی دارد. یک زن هیچ گاه از رنج و مرگ خود ترسی ندارد، فقط از این وحشت دارد که قبل از پایان زندگی اش آن کسی را که دوست داشته پی به شخصیت حقیقی و عواطف جاری او نبرده باشد و تنها چیزی که زن از همسرش می خواهد آن است که او را فراموش نکند. در واقع زن وقتی زنده است که معشوق باشد و توجه کردن به زن مایه حیات اوست.
اما اگر موقعیت خاص عاطفی زن و نیاز شدید وی به کسی که او را دوست دارد در اثر بی توجهی یا خیانت مورد غفلت و فراموشی قرار گیرد یا با تلاش های صادقانه اش برخورد تجاری و کاسبکارانه شود، فضای زندگی برای او آمیخته با ناامنی، تعارض روانی، خمودی و مرگ عاطفی خواهد شد.
در تاریخ بشر شواهد بسیاری وجود دارد که مرد می تواند بدون آن که به همسرش علاقه داشته باشد با او زندگی کند، ولی اگر زن به زندگی با شوهرش بی علاقه باشد ولو همه نوع امکانات رفاهی در اختیارش باشد باز هم در محیط خانه و خانواده بشدت احساس غربت، کمبود و اسارت کرده و زندگی را نه فقط برای خود بلکه برای همه اعضای خانواده به زندانی سرد و تاریک یا به میدان جنگ و نزاع همیشگی تبدیل می کند و اینجاست که متاسفانه گاهی برخی از زنان محروم از محبت بشدت تحت تاثیر ابراز محبت های کاذب و دروغین افراد بیگانه قرار گرفته یا برای خلاصی از محیط خانه ای که در آن ابعاد وجودی او نادیده گرفته می شود درصدد صید دل های بیگانه برمی آید.
زن عاطفی، مرد جنسی
از تدابیر حکیمانه خلقت آن است که در غریزه مرد طلب و نیاز و در غریزه زن جلوه و ناز قرار داده است. امروزه تحقیقات روان شناسی گواهی می کند که زنان در برابر غریزه جنسی بسیار مقاوم هستند به عکس مردان که بسرعت و بشدت دچار طغیان جنسی و فشار روانی می شوند.
باید توجه داشت غریزه جنسی در زن وقتی ایجاد می شود که رابطه همسر را با خود مبتنی بر مهر و محبت و دوستی و صداقت و مافوق نیاز حیوانی و شهوانی بیابد. در حقیقت وقتی زن، مرد را دوستدار حقیقی خود بیابد، او را دوست داشته و میل و رغبت جنسی او جاری می شود. اینجاست که باید گفت فعالیت غریزه جنسی در زن بیش از آن که منشأ جنسی و بدنی داشته باشد، منشأ عاطفی و روانی دارد.
زن بر عکس روحیه مرد دوست دارد که با در اختیار قرار دادن جنس و جسم خویش، نظر مرد را به شخصیت و موقعیت عاطفی و ابعاد وجود خود جلب کند. حال اگر زنی روحیه و علاقه مرد خود را سرد و سست یا او را فردی لاابالی و شهوتران بیابد، در نهاد خویش همواره احساس ناامنی کرده، ملاحت اخلاقی، دلبری جسمانی و نشاط و خرسندی او رفته رفته تقلیل یافته و در نهایت نداشتن تمایل جنسی به همسر ایجاد می شود.
یکی از اشتباهاتی که مردان در نگاه خود به خصوصیات ذاتی زن دارند این است که آنان عشوه گری و جلوه گری عاطفی زن را مطابق روحیات خود به قصد تمنای جنسی می بینند و با این تصور دچار اشتباه می شوند. در حالی که زن به دنبال کسی است که جنسیت او را به خاطر عواطف و خود او بخواهد نه برای اطفای شهوت زودگذر جنسی. به همین دلیل زنان، بیشتر مردانی را می پسندند که ارج و منزلت او را درک کرده و با روح و روانشان دمساز باشد. از طرفی زن از همسری که فاقد روحیات و رفتار مردانه و فاقد قدرت تدبیر، ذکاوت و شجاعت باشد و ضعیف النفس، سریع تاثیر و در واقع دم دست باشد بشدت اظهار نارضایتی کرده و گاهی ابراز نفرت می کند.
خوب است بدانید اولین و ممتازترین صفت زن ملایمت و نرمی اوست، زیرا لحظه ای ملایمت، ابراز محبت و برخورد عاطفی یک زن گاهی می تواند قدرتمندترین مردان و سخت ترین دل ها را به انعطاف کشانده و فکر و روان آنها را به خود معطوف سازد. مردان چون از لحاظ عواطف در مقایسه با زنان بشدت ضعیف هستند با ابراز عشق، محبت، صلح و وفا از سوی زن به اعتدال رسیده و در انجام وظایف خارج از خانه موفق تر بوده و کمتر دچار کمبود و خیانت می شوند.
در مقابل نیز هر چه زن در محیط زندگی از جانب مرد مورد احترام، تشویق و توجه واقع شود به همان مقدار تمایل باطنی او به اطاعت از مرد خود بیشتر می شود. در نتیجه طبیعت زندگی زناشویی به گونه ای است که بدون وجود مهر و محبت متقابل زوجین از مسیر اصلی خارج می شود. به سخنی دیگر زن برای اشباع نیاز عاطفی خود و مرد برای ارضای نیاز جنسی اش نیاز به محبت متقابل دارند.
آخرین ویرایش:
