تخریب قبور ائمه بقیع نتیجه برداشتهای غلط برخی افراد از دین اسلام است
مشاور مقام معظم رهبری در امور جهان اسلام گفت: تخریب قبور ائمه بقیع و اقدامات ناپسند، زشت و شنیع در این راستا نتیجه افراط افراد و گروههایی خاص و برداشتهای غلط آنها از دین اسلام است.
آیتالله محمدعلی تسخیری در گفتوگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به سالروز واقعه تخریب قبور ائمه مظلوم بقیع به دست گروههای افراطی و تکفیری، خاطرنشان کرد: این اقدامات ناپسند نتیجه تحمیل یک رای بدوی بر مذاهب دیگر و اهانت به بزرگان مکتب تشیع محسوب میشود که یک حرکت محکومی است.
وی ادامه داد: همه مسلمین در طول تاریخ اسلام مراقد ائمه (ع)، صحابه و بزرگان را مورد احترام ویژه خود قرار میدادند که در طلیعه آنها مرقد پیامبر اکرم (ص) بوده که مورد احترام و محل زیارت همه مسلمین است.
مشاور مقام معظم رهبری در امور جهان اسلام با بیان اینکه «افراد و جریانهای افراطی همه این حقایق تاریخی را کنار زدهاند و با حرکت افراطگرایانه این اهانت را به مقدسات مکتب تشیع انجام دادند» افزود: تخریب قبور ائمه معصومین بقیع در راستای همین نتیجه افراط و برداشتهای غلط از دین مبین اسلام و تحمیل یک رای بر آرای دیگر مذاهب است.
تسخیری در پاسخ به این سوال که برای جلوگیری از این اقدامات چه توصیهای برای امت اسلامی دارید؟ گفت: برای جلوگیری از این اقدامات باید مسلمانان به حالت طبیعی و پیروی از اسلام ناب محمدی (ص) برگردند و از افراط و تفریط جلوگیری کنند.
وی تصریح کرد: هر چند هر کس و هر مذهبی عقیده و نظر خود را دارد اما باید احترام مقدسات مذاهب دیگر را رعایت کند به طوری که قرآن میفرماید حتی نباید به بتهای مشرکین اهانت کرد چرا که آنها نیز به مقدسات شما اهانت میکنند.
این عضو مجمع علمای جهان اسلام در پایان تاکید کرد: افراد و گروههای افراطی که چنین اقداماتی بیمنطق و زشتی را مرتکب میشوند باید به منطق قرآن، اجماع مسلمین و منطق معتدل برگردند و ما نیز باید سعی کنیم آنها را به اشتباهاتشان واقف کنیم که امیدواریم این افراد و گروهها به مرحله تعقل مطلوب برگردند.
آیت الله صافی گلپایگانی مرجع تقلید که اخیراً در پیامی خواستار عزای عمومی مسلمانان در سالروز تخریب بقیع شده است، شعری با عنوان «بی قرار بقیع» سروده است.
عرش نیوز به نقل از تسنیم، آیتالله لطفالله صافی گلپایگانی، مرجع تقلید به مناسبت فرا رسیدن هشتم شوال سالروز تخریب قبور ائمه بقیع و در پاسخ به نامه جمعی از مؤمنان در مشهد مقدس، پیامی صادر کرده است.
آیتالله صافی گلپایگانی در این پیام تأکید کرده است که باید این واقعه دلخراش را همه ساله مسلمانان روز عزا و مصیبت اعلام کنند و آن را محکوم نمایند. باید تا وقت نگذشته، این آثار نوسازی شود.
وی میگوید: واقعه تخریب مشاهد مشرفه و آثار اسلامی حرمین شریفین، واقعهای است که خسارت و زیان آن بر اسلام و تاریخ شریف این دین حنیف از حمله مغول و قتل عام بلاد بزرگ مسلمانان به مراتب بیشتر و جبرانناپذیرتر است. هدف شوم دشمنان در این اهانت بزرگ و در این سیاست، از بین بردن پشتوانههای تاریخ اسلام و اسناد و آثار خارجی و عینی تاریخ بود؛ آثار و ابنیه و مقامات و مشاهدی که تا دنیا برقرار است باید محفوظ بماند و در پاسداری از حریم و حرمت آنها، کمال اهتمام مبذول شود، متأسفانه این مشاهد مقدسه را منهدم نمودند. هیچ کدام از ادیان، افتخار این پشتوانهها را نداشت؛ این آثار و بناهای مقدس حصار محکم و استواری بود که در حقیقت حافظ سوابق امجاد و جریان عصر اول اسلام بود.
آیتالله صافی گلپایگانی همچنین شعری به مناسبت 8 شوال سالرزو تخریب قبور ائمه بقیع سروده است، این شعر به شرح ذیل است:
خوش آن نسیم که مىآید از کنار بقیع
خوشا هواى روان بخش و مُشکبار بقیع
فرشتگان ز زمین مىبرند سوى بهشت
براى غالیهی حوریان غبار بقیع
اگر که طور تجلّى ز صدق مىطلبى
بیا به گلشن روحانى دیار بقیع
دریغ و درد که از ظلم دشمنان خدا
خراب شد همه آثار بىشمار بقیع
ایا که غیرت دین دارى و ولایت آل
ببار خون، عوض اشک در کنار بقیع
خراب کرد ستم، مشهد چهار امام
کز آن شرف به سما یافت خاکسار بقیع
نخست مرقد سبط نبى امام حسن
بزرگ محور اعزاز و افتخار بقیع
تا پیش از تخریب و ویرانی قبور مطهر بقیع توسط وهابیت متعصب که براساس معتقدات خود، به تخریب بسیاری از آثار تاریخی پرداختند، بر روی قبور پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت.
ائمه بقیع در بقعه بزرگی که به طور هشت ضلعی ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفیدکاری شده بود مدفون بودند.
به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، هشتم شوال سال 1344 هجری قمری مصادف است با سالروز یک اتفاق تلخ در تاریخ بشریت، که دل هر انسان آزادهای را به درد میآورد، در این روز قبرستان بقیع به عنوان مهمترین قبرستان اسلام به دست وهابیون تخریب شد.
برای درک میزان دردناکی و شنیع بودن این اقدام باید توجه کرد که در کمتر کشوری به اندازه سرزمین حجاز، آثار مربوط به قرون نخستین اسلام وجود داشته است؛ چراکه زادگاه اصلی اسلام آنجاست و آثار گرانبهایی از پیشوایان اسلام در جای جای این سرزمین دیده میشود. ولی متأسفانه، متعصّبان خشک مغز وهّابی، بیشتر این آثار ارزشمند را به بهانه واهی آثار شرک، از میان بردهاند و کمتر چیزی از این آثار پرارزش باقی مانده است. نمونه بارز آن، قبرستان بقیع است. این قبرستان، مهمترین قبرستان در اسلام است که بخش مهمی از تاریخ اسلام را در خود جای داده و کتاب بزرگ و گویایی از تاریخ مسلمانان به شمار میآید.
وضعیت بقیع قبل از تخریب
پس از تسلط وهابیون بر مدینه آنها ضمن تخریب قبور، آثاری که بر روی قبور قرار داشت را نیز از بین بردند. در جریان این واقعه بارگاه امام حسن مجتبی (ع)، امام سجاد (ع)، امام محمدباقر (ع) و امام جعفر صادق(ع) ویران شد. آنان اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومین (ع)، دیگر قبور را هم تخریب کردند که عبارتند از: قبر منسوب به فاطمه زهرا (س)، عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام، قبر مطهر فاطمه بنتاسد (ع) مادر امیرالمومنین (ع)، قبر مطهر حضرت امالبنین (ع)، قبرعباس عموی پیامبر، ابراهیم پسر پیامبر (ع)، قبر اسماعیل فرزند حضرت صادق (ع)، قبر دختر خواندگان پیامبر (ع)، قبر حلیمه سعدیه مرضعه پیامبر (ع) و قبور شهدای زمان پیامبر (ع).
نخستین تخریب قبور ائمه بقیع
نخستین تخریب قبور مطهر ائمه بقیع به دست وهابیون سعودی در سال 1220 هجری یعنی زمان سقوط دولت اول سعودیها توسط حکومت عثمانی روی داد، پس از این واقعه تاریخی - اسلامی با سرمایهگذاری مسلمانان شیعه و به کار بردن امکانات ویژهای، مراقد تخریب شده به زیباترین شکل بازسازی شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقیع به یکی از زیباترین مراقد زیارتی و در واقع مکان زیارتی - سیاحتی مسلمانان تبدیل شد.
دومین تخریب بقیع
دومین و در واقع دردناکترین حادثه تاریخی - اسلامی معاصر به هشتم شوال سال 1344 و پس از روی کار آمدن سومین حکومت وهابی عربستان مربوط میشود؛ سالی که وهابیون به فتوای سران خود مبنی بر اهانت و تحقیر مقدسات شیعه، مراقد مطهر ائمه و اهلبیت پیامبر(ص) را مورد دومین هجوم وحشیانه خود قرار دادند و بقیع را به مقبرهای ویران شده و در واقع مهجور و ناشناخته تبدیل کردند.
تخریب قبور در مکه، مدینه، جده و کربلا
وهابیون در سال 1343 هجری قمری در مکه گنبدهای قبر حضرت عبدالمطلب (ع)، ابیطالب (ع)، خدیجه (ع) و زادگاه پیامبر (ع) و فاطمه زهرا (ع) و "خیزران" عبادتگاه سری پیامبر (ع) را با خاک یکسان کردند و در جده نیز قبر "حوا" و دیگر قبور را تخریب کردند. در مدینه نیز گنبد منور نبوی را به توپ بستند، ولی از ترس مسلمانان، قبر شریف نبوی را تخریب نکردند آنها همچنین در شوال 1343 با تخریب قبور مطهر ائمه بقیع (ع) اشیاء نفیس و با ارزش آن قبور مطهر را به یغما بردند و قبر حضرت حمزه (ع) و شهدای احد را با خاک یکسان و گنبد و مرقد حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر پیامبر (ع) و دیگر قبور را هم خراب کردند.
وهابیون متعصب در همان سال به کربلای معلی حمله کردند و ضریح مطهرحضرت امام حسین(ع) را کندند و جواهرات و اشیاء نفیس حرم مطهر را که اکثرا از هدایای سلاطین و بسیار ارزشمند و گرانبها بود، غارت کردند و قریب به 7000 نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را کشتند. سپس به سمت نجف رفتند که موفق به غارت نشدند و شکست خورده برگشتند.
منابع:
ناصر مکارم شیرازی، وهابیت بر سر دوراهی
جعفر سبحانی، آیین وهابیت
اصغر قائدان، تاریخ و آثار اسلامی مکه مکرمه و مدینه منوره
آیتالله صافیگلپایگانی: حرم ائمه بقیع(ع)باید احیا شود
آیتالله صافی گلپایگانی، ضمن محکوم کردن هتک حرمت قبور ائمه بقیع(ع)به دست تکفیریها و با تاکید بر اقامه مراسم عزاداری و محکوم نمودن این جنایت بزرگ در هشتم شوال، خواستار احیای حرم ائمه بقیع شد.
متن پیام این مرجع تقلید بدین شرح است: «بسم الله الرحمن الرحیم
قال الله تعالی: فی بیوت اذن الله أن ترفع و یذکر فیها اسمه ... 1
در تفسیر این آیهی شریفه، در کتب معروف تفسیر، مثل الدر المنثور سیوطی روایت است که از حضرت رسول صلی الله علیهوآله سؤال شد که بیوت جلیله مذکوره در این آیه، بیوت چه کسانی است؟
فرمودند: بیوت الانبیاء.
ابوبکر با اشاره به خانه حضرت علی و فاطمه علیهما السلام پرسید: این خانه از آن خانهها است؟
پیغمبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: نعم، من افضلها.
واقعهی تخریب مشاهد مشرفه و آثار اسلامی حرمین شریفین، واقعهای است که خسارت و زیان آن بر اسلام و تاریخ شریف این دین حنیف از حمله مغول و قتل عام بلاد بزرگ مسلمانان به مراتب بیشتر و جبرانناپذیرتر است.
هدف شوم دشمنان در این اهانت بزرگ و در این سیاست، از بین بردن پشتوانههای تاریخ اسلام و اسناد و آثار خارجی و عینی تاریخ بود؛ آثار و ابنیه و مقامات و مشاهدی که تا دنیا برقرار است باید محفوظ بماند و در پاسداری از حریم و حرمت آنها، کمال اهتمام مبذول شود، متأسفانه این مشاهد مقدسه را منهدم نمودند.
هیچ کدام از ادیان، افتخار این پشتوانهها را نداشت؛ این آثار و بناهای مقدس حصار محکم و استواری بود که در حقیقت حافظ سوابق امجاد و جریان عصر اول اسلام بود.
شخصیت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و اهل بیت آن حضرت و هویت این دعوت و روزهای بزرگ آن تاریخ، همه از این مشاهد، ظاهر بود.
هیچ تاریخ مکتوبی نمیتواند جایگزین این آثار باشد. هر ملت دیگری اگر در حدّ یکی از این آثار و کمتر و کمتر هم داشت، حفاظت آن را سرلوحه سیاست خود قرار میداد. تخریب این مشاهد و به فراموشیسپردن حتی قبة الخضراء، یکی از مقاصد مهمّ سیاستهای اسلامستیزی دشمنان بود.
چه نقشهی پر خسارتی بود که به توطئهی استعمار و به دست گروهی جاهل اجرا شد؛
انا لله و انا الیه راجعون
باید این واقعهی دلخراش را همه ساله مسلمانان روز عزا و مصیبت اعلام کنند و آن را محکوم نمایند. باید تا وقت نگذشته، این آثار نوسازی شود، مخصوصاً مشاهد و مقاماتی، مثل محلّ ولادت نبی اکرم در مکه مکرمه و مدفن جدّ بزرگوار و عموی عالیمقام و همسر فداکار آن حضرت و محله بنی هاشم بازسازی شود.
و در مدینه منوره، أحد، مشهد حضرت حمزه و سایر شهدا و بقیع مظلوم باید احیاء شود؛ مخصوصاً مقام و حرم ائمه طاهرین؛ حضرت امام حسن مجتبی و امام زین العابدین و امام محمد باقر و امام جعفرصادق علیهمالسلام؛ این مفاخر بینظیر عالم اسلامیت و بشریت تجدید شود. خانه امام جعفر صادق علیه السلام که از همان خانههای آیه قرآن مجید است به حال اول باز گردد.
خصوصاً شیعیان برای به یادماندن این اسناد تاریخ و این اهانتی را که در حرمین شریفین به اهل بیت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله شده و هنوز هم ادامه دارد، این روز را روز حزن اهل بیت علیهمالسلام و روز مصیبت و حمله و هجوم به تاریخ اسلام دانسته و با اجتماعات با شکوه و اقامه مجالس عزاداری و عرض تسلیت به ساحت مقدس حضرت بقیة الله الاعظم ارواح العالمین له الفداء، این جنایتی را که علیه اسلام و قرآن و شخص پیغمبر اکرم و اهل بیت آن حضرت بوده، محکوم کنند و فراموش ننمایند که این جنایت، فراموششدنی نیست و این روز را، روز بقیع اعلام کنند.
«یریدون لیطفئوا نور الله بأفواههم و الله متمّ نوره ولو کره الکافرون»2
مرا میشناسی بقیعم/ منم قبله گاه غریبان
مرا می شناسی بقیعم/ که با اشک و آهم چراغان
چه شبها که بی روضه مردم/ در آغوش من گریه کردند
به صادق به باقر به سجاد/ به یاد حسن گریه کردند
غم غربت من/ رسیده به افلاک
که ارکان ارض است/ در اين تربت پاک
(واویلا، واغربتا)
بقیعم که پر کرده عمری/ غم فاطمه خلوتم را
زپنهانی قبر زهرا/ بخوان قصه غربتم را
گهی بر مزار امامان/ گهی نزد ام البنینم
من آن تربت ساده هستم/ که با عرشیان همنشینم
شده زائر من/ هزاران کبوتر
شده همدم من/ مزار پیمبر
(واویلا، واغربتا)
پر از ماتم فاطمیه/ پر از داغ پیغمبرم من
پر از روضههای نخوانده/ پر از غربت حیدرم من
پریشانم از منع گریه/ پریشانم از منع ماتم
به سر آید این عصر عسرت/ بنا بر روایات محکم
دل من گرفته /خدایا خدایا
از این عمروعاصان/ از این بولهبها