hooman.m.m
عضو جدید
گزارشی کوتاه از دومین مسابقه کشوری کمیکار
گزارشی کوتاه از دومین مسابقه کشوری کمیکار
برای آنان که در آینده میخواهند در این مسابقه شرکت کنند و آشنایی با این مسابقه ندارند مفید است :
مسابقه کمیکار که برای دومین بار در ایران برگزار شد، صحنه ی رقابت دانشجویان مهندسی شیمی در کنترل فرایند بود. در این مسابقه دانشجویان در قالب تیم های 3 تا 7 نفره ماشین های شیمیایی می سازند که نیروی محرکه آن ها از واکنش های شیمیایی تامین می شود. توضیحات بیشتر در مورد قوانین مسابقه و اهداف آن قبلا در همین سایت ذکر شده است.
قرار بود ساعت 7:30 صبح روز پنج شنبه تمام تیم ها در دانشگاه امیر کبیر باشند و ساعت 8 صبح مسابقه شروع شود. اما به علت نظم بیش از حد کمیته برگزاری، مسابقه ساعت 9 شروع شد. همانطور که میدانید بخش اول مسابقه پوستر است که در واقع ماشین رو مورد برسی قرار می دهند. ما هم بعنوان تیم clean air از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات در این مسابقه شرکت کردیم. زمانی که نماینده های تیم ها برای دفاع از پوستر به سالن مسابقات رفته بودند، زمان مناسبی بود برای کنجکاوی اینکه هر تیمی از کجا و با چه سیستمی در مسابقه شرکت کرده است . دانشگاه علم و صنعت 4 تیم داشت که ضمن خوش خلقی توضیحات کاملی در مورد ماشین هاشان ارائه می کردند ودر میانشان از همه جالبتر تیم "ایرج پرنده" بود که فقط در بخش پوستر شرکت کرده بود. چرا که دقیقا شب قبل از مسابقه به خاطر یک اشتباه و استفاده از اسید 40 مولار به جای 7 مولار! ماشین منفجر شده بود و متاسفانه دو نفر از اعضا هم مجروح شده بودند. دانشگاه آزاد واحد بیرجند با 5 تیم در مسابقه حضور پیدا کرده بود که اتحاد و هماهنگی قابل تحسینی داشتند. دانشگاه امیر کبیر هم با 9 تیم !!! رکورد دار تعداد ماشین ها در بین همه دانشگاه ها بود. نکته خیلی جالبی که نظر ما رو خیلی به خودش جلب کرده بود، این بود که اسپانسر بعضی از تیم ها که ما هم بر حسب اتفاق به آنها مراجعه کرده بودیم ، یااز این مسابقه اظهار بی اطلاعی کرده بودند یا اطلاعات غلط در اختیارمان گذاشته بودند(این یکی واقعا قابل تامله). بعضی از تیم های دانشگاه امیر کبیر هم هنوز پوسترشان را تحویل نداده بودند در حالی که آخرین مهلت تحویل پوستر تا آخر وقت اداری روز دوشنبه بود!!! اما خوب این میزان عدالت نسبت به عدالت های بعدی (که ذکر خواهد شد) قطره ای بود در برابر دریا!
بعد از مسابقه پوستر نوبت به بخش عملی رسید. ورزشگاه پر بود از بچه هایی که با شوق تمام آمده بودند تا تیم خودشان را تشویق کنند. دو طرف سالن دست امیر کبیری ها بود تا بتوانند همه جا رو با فریاد هاشان پوشش دهند. بچه های دانشگاه تهران و علوم تحقیقات هم با هم متحد شده بودند تا در میان هیاهوی امیر کبیری ها بتوانند خودی نشان دهند.. بنابر این شعار"سرور ایران فنی تهران " تبدیل شد به "سرور ایران، علوم تحقیقات ، فنی تهران"
این طرف سالن هم غوغا بود . تمام تیم ها داخل رختکن که برای آماده کردن ماشین ها در نظر گرفته بودند جایی برای خودشون پیدا می کردند. و فقط شور و هیجان دیده می شد و بس. در عین حال همه در تردد بودند تا نتیجه قرعه کشی رابرای مسابقه قلق گیری اعلام کنند. خلاصه هم قرعه کشی تیم ها و هم مسافت و وزن آب اعلام شد . 22 متر مسافت و 475 میلی لیتر آب. تیم ها یکی بعد از دیگری آماده می شدند و مسابقه می دادند. نتیجه بسیار جالب دور اول از آن دانشگاه سمنان بود. ماشین بسیار ساده ای که بعد از ریختن مواد به داخلش به شدت تکانش دادند و روی زمین گذاشتند. ماشین با سرعت رفت و رفت و رفت تا دقیقا روی خط پایان ایستاد. بعد از اعلان نتایج معلوم شد که فقط 1 سانتی متر خطا داشتند. بعضی از ماشین ها منحرف می شدند . بعضی ها زیادتر می رفتند و بعضی کمتر. وقتی نوبت به تیم های امیر کبیری می رسید از مجری گرفته تا داور های وسط و تماشاچی ها همه یکصدا می شدند. تا اینکه نوبت به poly cell رسید که گویا اینبار حتی هیات داوران هم باآنها هم صدا شده بودند. چرا که وقتی همه بجز امیر کبیری ها فریاد زدند که این تیم از سنسور الکتریکی استفاده کرده و در این مسابفات این مسئله ممنوع بوده و این تیم باید حذف شود کسی نشنید. گویا این تیم اساسا با تمام تیم ها فرق داشت چون کسی آنها را در رختکن ندید. زمان مسابقه هم از در دیگری وارد زمین شد و از در دیگر هم خارج شد. و چشمان ما به دیدن این ماشین اسرار آمیز روشن نشد! تماشاچی ها هم بی کار ننشستند و تا می توانستند شعار میدادند. اما با این تفاسیر poly cell در قسمت قلق گیری 19سانتی متر خطا داشت. جالب اینجاست که این همه اعتراض ها نه به جایی رسید و نه در مطبوعات انعکاس پیدا کرد. به هر صورت مسابقه نهایی هم برگزار شد. دوباره همه با هیجان خاصی به تکاپو افتاده بودند و تلاش می کردند. خلاصه مسابقه با اعتراضاتی که بود به اتمام رسید و نتایج مسابقه به دلیل نزدیکی رقابت تیم ها به این صورت اعلام شد. Polycell از دانشگاه صنعتي اميركبير با 06/0 متر خطا، Arboاز دانشگاه سهند با11/0متر خطا و خزر82 از دانشگاه مازندران با 11/0 متر خطا به عنوان گروه اول برترين‌ها، PolyPars از دانشگاه صنعتي اميركبير با 2/0 متر خطا، CleanAir از دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقيقات با 235/0 متر خطا و Kaisa از دانشگاه صنعتي اميركبير ماهشهر با 3/0 متر خطا به عنوان گروه رتبه دوم و تيم H2O از دانشگاه آزاد اسلامي بيرجند با 4/0 متر خطا به عنوان رتبه سوم معرفي شدند. البته این نتایج ساعت 8 شب اعلان شد و به خاطر اعتراض امیر کبیری ها (از ترس اینکه روی سکوی اول با 2 تیم دیگر جا نشوند) مراسم اختتامیه و اهدای جوایز برگزار نشد. و ما همگی خسته و با صداهای گرفته از فریاد و دل های گرفته از این همه عدالت، بدون جوایزمان به منزل رفتیم.
گزارشی با همکاری سعيده پشتوان
گزارشی کوتاه از دومین مسابقه کشوری کمیکار
برای آنان که در آینده میخواهند در این مسابقه شرکت کنند و آشنایی با این مسابقه ندارند مفید است :
مسابقه کمیکار که برای دومین بار در ایران برگزار شد، صحنه ی رقابت دانشجویان مهندسی شیمی در کنترل فرایند بود. در این مسابقه دانشجویان در قالب تیم های 3 تا 7 نفره ماشین های شیمیایی می سازند که نیروی محرکه آن ها از واکنش های شیمیایی تامین می شود. توضیحات بیشتر در مورد قوانین مسابقه و اهداف آن قبلا در همین سایت ذکر شده است.
قرار بود ساعت 7:30 صبح روز پنج شنبه تمام تیم ها در دانشگاه امیر کبیر باشند و ساعت 8 صبح مسابقه شروع شود. اما به علت نظم بیش از حد کمیته برگزاری، مسابقه ساعت 9 شروع شد. همانطور که میدانید بخش اول مسابقه پوستر است که در واقع ماشین رو مورد برسی قرار می دهند. ما هم بعنوان تیم clean air از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات در این مسابقه شرکت کردیم. زمانی که نماینده های تیم ها برای دفاع از پوستر به سالن مسابقات رفته بودند، زمان مناسبی بود برای کنجکاوی اینکه هر تیمی از کجا و با چه سیستمی در مسابقه شرکت کرده است . دانشگاه علم و صنعت 4 تیم داشت که ضمن خوش خلقی توضیحات کاملی در مورد ماشین هاشان ارائه می کردند ودر میانشان از همه جالبتر تیم "ایرج پرنده" بود که فقط در بخش پوستر شرکت کرده بود. چرا که دقیقا شب قبل از مسابقه به خاطر یک اشتباه و استفاده از اسید 40 مولار به جای 7 مولار! ماشین منفجر شده بود و متاسفانه دو نفر از اعضا هم مجروح شده بودند. دانشگاه آزاد واحد بیرجند با 5 تیم در مسابقه حضور پیدا کرده بود که اتحاد و هماهنگی قابل تحسینی داشتند. دانشگاه امیر کبیر هم با 9 تیم !!! رکورد دار تعداد ماشین ها در بین همه دانشگاه ها بود. نکته خیلی جالبی که نظر ما رو خیلی به خودش جلب کرده بود، این بود که اسپانسر بعضی از تیم ها که ما هم بر حسب اتفاق به آنها مراجعه کرده بودیم ، یااز این مسابقه اظهار بی اطلاعی کرده بودند یا اطلاعات غلط در اختیارمان گذاشته بودند(این یکی واقعا قابل تامله). بعضی از تیم های دانشگاه امیر کبیر هم هنوز پوسترشان را تحویل نداده بودند در حالی که آخرین مهلت تحویل پوستر تا آخر وقت اداری روز دوشنبه بود!!! اما خوب این میزان عدالت نسبت به عدالت های بعدی (که ذکر خواهد شد) قطره ای بود در برابر دریا!
بعد از مسابقه پوستر نوبت به بخش عملی رسید. ورزشگاه پر بود از بچه هایی که با شوق تمام آمده بودند تا تیم خودشان را تشویق کنند. دو طرف سالن دست امیر کبیری ها بود تا بتوانند همه جا رو با فریاد هاشان پوشش دهند. بچه های دانشگاه تهران و علوم تحقیقات هم با هم متحد شده بودند تا در میان هیاهوی امیر کبیری ها بتوانند خودی نشان دهند.. بنابر این شعار"سرور ایران فنی تهران " تبدیل شد به "سرور ایران، علوم تحقیقات ، فنی تهران"
این طرف سالن هم غوغا بود . تمام تیم ها داخل رختکن که برای آماده کردن ماشین ها در نظر گرفته بودند جایی برای خودشون پیدا می کردند. و فقط شور و هیجان دیده می شد و بس. در عین حال همه در تردد بودند تا نتیجه قرعه کشی رابرای مسابقه قلق گیری اعلام کنند. خلاصه هم قرعه کشی تیم ها و هم مسافت و وزن آب اعلام شد . 22 متر مسافت و 475 میلی لیتر آب. تیم ها یکی بعد از دیگری آماده می شدند و مسابقه می دادند. نتیجه بسیار جالب دور اول از آن دانشگاه سمنان بود. ماشین بسیار ساده ای که بعد از ریختن مواد به داخلش به شدت تکانش دادند و روی زمین گذاشتند. ماشین با سرعت رفت و رفت و رفت تا دقیقا روی خط پایان ایستاد. بعد از اعلان نتایج معلوم شد که فقط 1 سانتی متر خطا داشتند. بعضی از ماشین ها منحرف می شدند . بعضی ها زیادتر می رفتند و بعضی کمتر. وقتی نوبت به تیم های امیر کبیری می رسید از مجری گرفته تا داور های وسط و تماشاچی ها همه یکصدا می شدند. تا اینکه نوبت به poly cell رسید که گویا اینبار حتی هیات داوران هم باآنها هم صدا شده بودند. چرا که وقتی همه بجز امیر کبیری ها فریاد زدند که این تیم از سنسور الکتریکی استفاده کرده و در این مسابفات این مسئله ممنوع بوده و این تیم باید حذف شود کسی نشنید. گویا این تیم اساسا با تمام تیم ها فرق داشت چون کسی آنها را در رختکن ندید. زمان مسابقه هم از در دیگری وارد زمین شد و از در دیگر هم خارج شد. و چشمان ما به دیدن این ماشین اسرار آمیز روشن نشد! تماشاچی ها هم بی کار ننشستند و تا می توانستند شعار میدادند. اما با این تفاسیر poly cell در قسمت قلق گیری 19سانتی متر خطا داشت. جالب اینجاست که این همه اعتراض ها نه به جایی رسید و نه در مطبوعات انعکاس پیدا کرد. به هر صورت مسابقه نهایی هم برگزار شد. دوباره همه با هیجان خاصی به تکاپو افتاده بودند و تلاش می کردند. خلاصه مسابقه با اعتراضاتی که بود به اتمام رسید و نتایج مسابقه به دلیل نزدیکی رقابت تیم ها به این صورت اعلام شد. Polycell از دانشگاه صنعتي اميركبير با 06/0 متر خطا، Arboاز دانشگاه سهند با11/0متر خطا و خزر82 از دانشگاه مازندران با 11/0 متر خطا به عنوان گروه اول برترين‌ها، PolyPars از دانشگاه صنعتي اميركبير با 2/0 متر خطا، CleanAir از دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقيقات با 235/0 متر خطا و Kaisa از دانشگاه صنعتي اميركبير ماهشهر با 3/0 متر خطا به عنوان گروه رتبه دوم و تيم H2O از دانشگاه آزاد اسلامي بيرجند با 4/0 متر خطا به عنوان رتبه سوم معرفي شدند. البته این نتایج ساعت 8 شب اعلان شد و به خاطر اعتراض امیر کبیری ها (از ترس اینکه روی سکوی اول با 2 تیم دیگر جا نشوند) مراسم اختتامیه و اهدای جوایز برگزار نشد. و ما همگی خسته و با صداهای گرفته از فریاد و دل های گرفته از این همه عدالت، بدون جوایزمان به منزل رفتیم.
گزارشی با همکاری سعيده پشتوان
! من نمی دونم علت برگزاری مسابقه چیه دیگه ! خب یه راست بیان بگن نفرات اول تا سوم از دانشگاه میزبان انتخاب میشن، برای همین اصلاً نیاز نیست دانشگاه میزبان تیم بده! 
ایشون واقعا" ما رو شرمنده کردن. 
