Sarp
مدیر بازنشسته
Nobel laureates in Physics from the beginning 1901 until now 2010
جایزه نوبل فیزیک همانند نوبل پزشکی از سال ۱۹۰۱ از سوی آکادمی سلطنتی علوم سوئد به برجسته ترین دانشمندان علم فیزیک اعطا شده است. این جایزه بزرگ علمی در مدت ۱۰۸ سال به ۱۸۵ فیزیکدان برحسته دنیا اهدا شده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، برندگان جایزه نوبل فیزیک از سال ۱۰۹۱ تا ۲۰۰۹ به شرح زیر هستند:
۱۹۰۱- ویلهلم کونراد رونتگن از آلمان برای کشف شگفت انگیز پرتوهای “ایکس”
۱۹۰۲- هندریک لورنتز و پیتر زیمن از هلند به خاطر کشف تاثیر مغناطیسم درباره پدیده های رادیواکتیوی
۱۹۰۳- آنتونی هنری بکوره از فرانسه – پیر و ماری کوری از فرانسه/ لهستان به خاطر کشف مهمی که درباره پدبده های رادیواکتیوی و ماده رادیوم انجام دادند
۱۹۰۴- جان ویلیام استروت رایالیگ از انگلیس به خاطر کشف گاز آرگون
۱۹۰۵- فیلیپ ادوارد آنتون فن لینارد از آلمان به خاطر تحقیقاتی که درباره پرتوهای کاتودی انجام داد.
۱۹۰۶- جوزف جان تامسون از انگلیس
۱۹۰۷- آلبرت آبراهام میچلسون از آمریکا برای دستگاههای نوری و طیف سنجهای دقیق
۱۹۰۸- گابریل لیپمن از فرانسه برای کشف متد بازتولید رنگها به طور فوتوگرافی برپایه پدیده تداخل نور
۱۹۰۹- گولیلمو مارکونی از ایتالیا و کارل فردیناند براون از آلمان برای توسعه تلگراف بی سیم
۱۹۱۰- یوهانس دیدریک وان در والس از هلند برای کشف حالت تعادل میان گازها و مایعات (نیروی وان در والس)
۱۹۱۱- ویلهلم وین از آلمان برای کشف قوانینی که پرتوهای گرمایی را تنظیم می کنند
۱۹۱۲- نیلز گوستاو دالن از سوئد
۱۹۱۳- هیک کامرلینگ اونس از هلند برای تحقیقاتی که در عرصه خواص ماده در دمای پایین و تولید هیلم مایع انجام داد.
۱۹۱۴- ماکس فن لائو از آلمان برای کشف تفرق پرتوهای ایکس توسط کریستهالها
۱۹۱۵- ویلیام هنری براگ و ویلیام لارنس براگ از انگلیس برای تجزیه ساحتار بلوری به کمک دستگاههای پرتو ایکس
۱۹۱۶- جایزه ای اعطا نشد
۱۹۱۷- چارلز گلاور برکلا از انگلیس برای کشف خصوصیات پرتوهای ایکس عناصر
۱۹۱۸- مکس کارل ارنست لودویک پلانک از آلمان برای تلاشهایی که در عرصه گسترش فیزیک انجام داد و به خاطر کشف انرژی کوانتومی (ثابت پلانک)
۱۹۱۹- یوهانس استارک از آلمان
۱۹۲۰- چارلز ادوارد گولیام از سوئیس
۱۹۲۱- آلبرت انیشتین آلمان/ سوئیس فیزیکدان برجسته تاریخ برای خدماتی که به فیزیک نظری کرد و به خصوص رای کشف قانون اثر فوتوالکتریک
۱۹۲۲- نیلز هنریک دوید بوهر از دانمارک برای تحقیقات در عرصه ساختار اتمها و پرتوهایی که از آنها ساطع می شود
۱۹۲۳- رابرت اندروز میلیکان از آمریکا
۱۹۲۴- کارل من گئورگ اشیگباهن از سوئد برای کشف طیف سنجی با پرتوهای ایکس
۱۹۲۵- جیمز فرانک و گوستاو لودیک هرتز از آلمان برای کشف قوانینی که برخورد یک الکترون روی یک اتم را تعیین می کنند
۱۹۲۶- ژان باپتیس یری از فرانسه
۱۹۲۷- آرتور هولی کامپتون از آمریکا و چارلز تامسون ریز ویلسون از انگلیس
۱۹۲۸- اون ویلانس ریچاردسون از انگلیس برای کشف پدیده ترمیونیک
۱۹۲۹- لویی- ویکتور پی یر رایموند دو برولی از فرانسه
۱۹۳۰- چاندراسکارا ونکاتا رامان از هند برای کشف اثر گسترش نور
۱۹۳۱- در این سال جایزه ای اعطا نشد
۱۹۳۲- وارنر کارل هایشبرگ از آلمان برای ایجاد مکانیک کوانتومی
۱۹۳۳- اروین اشرودینگر از اتریش و پل آدرین مائوریس دیراک از انگلیس برای کشف اشکال تولیدی جدیدی تئوری اتمی
۱۹۳۴- در این سال جایزه ای اعطا نشد.
۱۹۳۵- جیمز چادویک از انگلیس برای کشف نوترون
۱۹۳۶- ویکتور فرانس هس از تریش برای کشف پرتوهای کیهانی و کارل دیوید اندرسون ازآمریکا برای کشف پوزیترون
۱۹۳۷- کلینتون جوزف دیوسون از آمریکا و جورج پاگت تامسون از انگلیس برای کشف تجربی تفرق الکترونها از کریستالها
۱۹۳۸- انریکو فرمی از ایتالیا برای کشف وجود عناصر جدید رادیواکتیوی و برای ارتباط واکنشهای هسته ای حاصل از نوترونهای آهسته
۱۹۳۹- ارنست اورلاندو لارنس از آمریکا
از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۲ به دلیل جنگ جهانی دوم جایزه ای اعطا نشد
۱۹۴۳- اوتو استرن از آمریکا/ آلمان برای توسعه متد پرتوهای مولکولی
۱۹۴۴- آزیدور آیساک رابی از آمریکا برای متد رزونانس ثبت خواص مغناطیسی هسته های اتمها
۱۹۴۵- ولفگانگ ارنست پائولی از اتریش برای کشف اصل پائولی
۱۹۴۶- پرسی ویلیامز بریجمن از آمریکا برای اختراع دستگاه تولید فشارهای بی نهایت بالا و برای کشف در عرصه فیزیک در فشار بالا
۱۹۴۷- ادوارد ویکتور اپلتون از انگلیس
۱۹۴۸- پاتریک مینارد استوار بلاچت از انگلیس برای کشف در عرصه فیزیک هسته ای و پرتوهای کیهانی
۱۹۴۹- هیدکی یوکاوا از ژاپن به خاطر مطالعات نظری درباره نیروهای هسته ای
۱۹۵۰- سیسل فرانک پاول از انگلیس برای توسعه متد عکسبرداری از فرایندهای هسته ای
۱۹۵۱- جان داگلاس کاک کرافت از انگلیس و ارنست توماس سینتون والتون از ایرلند
۱۹۵۲- فیلیکس بلچ از آمریکا/ سوئیس و ادورار میلز پورسل از آمریکا برای توسعه متدهای جدید در اندازه گیری دقیق مغناطیس هسته ای
۱۹۵۳- فریتس زرنیک از هلند برای توسعه متد کنتراست فازی و به خصوص برای اختراع میکروسکوپ برپایه کنتراست فازی
۱۹۵۴- مکس بورن از انگلیس/ آلمان غربی برای تحقیقات بنیادین در مکانیک کوانتومی و والتر بوث از آلمان غربی برای توسعه متد انطباق
۱۹۵۵- ویلیز ائوجن لامپ از آمریکا برای کشف ساختار پایینی طیف هیدروژن و پلیکارپ کوش از آمریکا برای تعیین دقیق لحظه مغناطیسی الکترون
۱۹۵۶- ویلیام برادفورد شاکلی، جان باردین و والتر هاسر براتین از آمریکا برای تحقیقات در عرصه نیمه هادیها و کشف اثر ترانزیستورها
۱۹۶۷- چن نیگ یانگ و شونگ دائو لی از چین
۱۹۵۸- پاول الکسیویچ چرنرکوف، ایلیا فرانک و ایگور یوگنیویچ تام از اتحاد جماهیر شوروی سابق برای کشف اثر چرنکوف
۱۹۵۹- امیلیو جینو سگره از ایتالیا/ آمریکا و اون چمبرلاین از آمریکا برای کشف آنتی پروتونها
۱۹۶۰- دونالد آرتور گلاسر از آمریکا برای اختراع اتاق حباب
۱۹۶۱- رابرت هافستادتر از آمریکا و رودولف لودویک موسبائر از آلمان غربی برای جذب رزونانس پرتوهای گاما
۱۹۶۲- لیو داویدویچ لنداو از اتحاد جماهیر شوروی سابق
۱۹۶۳- ائوجن پل ویگنر از آمریکا/ مجارستان و ماریا جوپرت مایر از آلمان و یوهانس هانس دانیل جنسن از آلمان غربی برای کشف ساختار هسته ای
۱۹۶۴- چارلز هارد تونس از آمریکا، نیکولای گنادیوچ باسوف و الکساندر میخیالوویچ پروخوردوف از اتحاد جماهیر شوروی سابق برای کار مهمی که در عرصه الکترونیک کوانتومی و توسعه نوسانگرها و تقویت کننده های برپایه اصل میزر- لیزر انجام دادند
۱۹۶۵- سین- ایتیرو توموناگا از ژاپن، ژولین اشوینگر و ریچارد فیلیپس فیمن از آمریکا برای کاری که در عرصه الکترودینامیک کوانتومی و نتایج عمیق آن در فیزیک ذرات ابتدایی برجای گذاشت
۱۹۶۶- آلفرد کاستلر از فرانسه
۱۹۶۷- هانس آلبرخ بث از آمریکا برای توسعه تئوری واکنشهای هسته ای و تولید انرژی در ستارگان
۱۹۶۸- لوئیس والتر آلوارز از آمریکا
۱۹۶۹- ماری گلمن از آمریکا
۱۹۷۰- هانس اولوف گوستا آلففن از سوئد برای کشف در عرصه مغناطیس هیدرودینامیک و کاربردهای آن رد فیزیک پلاسما و لوئیس ائوجن فیلیکس نیل از فرانسه برای کشفهای مرتبط با آنتی فرومغناطیس که منجر به توسعه فیزیک حالت جامد شد
۱۹۷۱- دنیس گابور از انگلیس
۱۹۷۲- جان باردین، لئون نیل کوپر و جان رابرت اشریفر از آمریکا برای توسعه تئوری ابر رسانایی
۱۹۷۳- لئو اساکی از ژاپن و ایوار جاویر از آمریکا و برایان دیوید جوزفسون از انگلیس
۱۹۷۴- مارتین رایل و آنتونی هویش از انگلیس برای تحقیق در عرصه فیزیک نجوم رادیویی
۱۹۷۵- ایج نیلز بوهر و بن روی موتلسن از دانمارک و لئو جیمز رایان واتر از آمریکا
۱۹۷۶- بورتون ریشتر و ساموئل چائو چونگ تینک از آمریکا برای کشف ذرات ابتدایی سنگین
۱۹۷۷- فیلیپ وارن اندرسون از آمریکا، نویل فرانسیس موت از انگلیس و جان هاسبروک فن فلک از امریکا برای تحقیقات نظری درباره ساختار الکترونیکی سیستمهای مغناطیسی ناهنجار
۱۹۷۸- پیوتر لئونیدوویچ کاپیستا از اتحاد جماهیر شوروی سابق و آرنو آلن پنزیاز و رابرت وودرو ویلسون ازآمریکا برای کشف پرتوهای کیهانی عمق میکروامواج
۱۹۷۹- شلدون لی گلاشو از آمریکا، عبدوس سلام از پاکستان و استون وینبرگ از آمریکا
۱۹۸۰- جیمز واتسون کرونین و وال لاگسجون فیتچ از آمریکا
۱۹۸۱- نیکلاس بلومبرگن و آرتور لئونارد شاولوا از آمریکا برای توسعه طیف سنجی لیزری و کای مان بوری اشیگباهن از سوئد
۱۹۸۲- کنث گدز ویلسون از آمریکا
۱۹۸۳- سوبراهمانیان چاندراسکار از آمریکا/ هند برای مطالعات نظری درباره فرایندهای فیزیکی که در خصوص منشاء ساختار تکامل ستارگان توضیح می دهد و ویلیام آلفرد فوالر از آمریکا
۱۹۸۴- کارلو روبیا از ایتالیا و سیمون وان در میر از هلند
۱۹۸۵- کلاس فن کلیتسزینگ از آلمان غربی برای کشف اثر هال کوانتومی
۱۹۸۶- ارنست روسکا از آلمان غربی برای کار بر روی الکترونیک نوری و طراحی اولین میکروسکوپ الکترونیکی و گرد بینیگ هنریش روهرر از آلمان غربی برای طراحی میکروسکوپ اسکنی با اثر تونل
۱۹۸۷- یوهانس گئورگ بدنورزاز آلمان غربی و کارل الکساندر مولر از سوئیس برای کشف ابر رسانای سرامیکی
۱۹۸۸- لئون مکس لیدرمن، ملوین شوارتط و جک اشتاینبرگر از آمریکا
۱۹۸۹- نورمن فاستر رامسی از آمریکا برای اخحتراع متد میدانهای نوسانگرهای مجزا و استفاده از آن در میزر هیدروژنی و دیگر اعتهای اتمی (میزر: تقویت ماکروویو توسط پخش پرتو تحریک شده) و هانس گئورگ دهملت از آمریکا و ولفگانگ پل از آلمان غربی
۱۹۹۰- جروم آیزات فرایدمن و هنری وی کندال از آمریکا و ریچارد ادوارد تیلر از کانادا
۱۹۹۱- پی یر- ژیل دو ژنه از فرانسه
۱۹۹۲- ژورژ شارپا از فرانسه
۱۹۹۳- راسل آلن هیولز و جوزف هوتون تیلر از آمریکا برای کشف نوع جدیدی از اخترنماها این کشف راههای جدیدی را در عرصه مطالعات مربوط به گرانش ارائه کرد.
۱۹۹۴- برترام برکهاوس از کانادا و کلیفورد گلنوود شال
۱۹۹۵- مارتین لویس پرل از آمریکا و فردریک راینز از آمریکا
۱۹۹۶- دیوید موریس لی، داگلاس دین اشروف و رابرت کولمن ریچاردسون از آمریکا
۱۹۹۷- استیون چو از آمریکا، کلاد کوهن تانودی از فرانسه و ویلیام دانیا فیلیپس از آمریکا
۱۹۹۸- رابرت بتس لافلین از آمریکا، هورست لودویک استومر از آلمان و دانیل چی شو از آمریکا
۱۹۹۹- ژراردو هوف و مارتیو ژاستینو گودرفرایدو ویلتمن از هلند برای ساختار کوانتومی فعل وانفعالات الکترونی ضعیف در فیزیک
۲۰۰۰- ژورز ایوانوویچ آلفروف از روسیه و هربرت کرومر از آلمان برای توسعه ساختارهای مستقیم نیمه رساناهای استفاده شده در الکترونیک سرعت بالا و برای کار درباره فناوری اطلاعات و ارتباطات و جک کلیر کیلبای از آمریکا برای اختراع مدارات مجتمع و توسعه فناوری ارتباطات و اطلاعات
۲۰۰۱- اریک آلین کورنل از آمریکا، ولفگانگ کترل از آلمان و کارل ادوین ویمن از آمریکا
۲۰۰۲- ریموند دیویس از آمریکا و ماساتوشی کوشیبا از ژاپن برای شناسایی نوترونهای کیهانی و ریکاردو جاکونی از ایتالیا/ آمریکا برای کشف منابع کیهانی پرتوهای ایکس
۲۰۰۳- الکسی الکسیویچ آبریسکوسوف از آمریکا/ روسیه، ویتالی لازارویچ گینزبورگ از روسیه و آنتومی جیمز لگت از آمریکا/ انگلیس
۲۰۰۴- دیود گراس، هیو دیوید پولیتزر، فرناک ویلچک از آمریکا
۲۰۰۵- روی جی. گلائوبر از آمریکا و جان ال. هال از آمریکا و تئودور ولفگانگ هانش از آلمان
۲۰۰۶- جان کرامول کتر و جورج فیتسجرالد اسموت از آمریکا
۲۰۰۷- آلبرت فرت از فرانسه و پیتر گرانبرگ از آلمان به پاس تحقیقاتی که منجر به کشف مقاومت مغناطیسی قوی شد
۲۰۰۸- یویچیرو نامبو از موسسه انریکو فرمی دانشگاه شیکاگو آمریکا به خاطر کشف مکانیزم شکست خود به خودی تقارن در فیزیک اتمی و ماکوتو کوبیاشی از سازمان برخورد دهنده انرژی در تی سو کوبا در ژاپن و توشی هیده ماسکوا از موسسه فیزیک نظری در دانشگاه کیوتو ژاپن برای کشف منشا شکست تقارن که توانست موجودیت حداقل سه دسته از کوارک ها را در طبیعت به اثبات برساند
۲۰۰۹- چارلز کائو به خاطر دستاورد بزرگش در استفاده از فیبرها برای ارسال نور به منظور ایجاد ارتباطات نوری و ویلارد بویل و جورج اسمیت از لابراتوار بل در ایالات متحده آمریکا به دلیل ابداع مدار نیمه رسانای تصویری یا حسگرهای ccd
2010-جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۰ به طور مشترک به دو استاد دانشگاه منچستر در انگلیس به خاطر مطالعات نوآورانه‌شان در مورد گرافن رسید. گرافن، ماده‌ای جدید با کامل‌ترین ساختار بلوری است که دریچه تازه‌ای را در نانوتکنولوژی گشورده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، برندگان جایزه نوبل فیزیک از سال ۱۰۹۱ تا ۲۰۰۹ به شرح زیر هستند:
۱۹۰۱- ویلهلم کونراد رونتگن از آلمان برای کشف شگفت انگیز پرتوهای “ایکس”
۱۹۰۲- هندریک لورنتز و پیتر زیمن از هلند به خاطر کشف تاثیر مغناطیسم درباره پدیده های رادیواکتیوی
۱۹۰۳- آنتونی هنری بکوره از فرانسه – پیر و ماری کوری از فرانسه/ لهستان به خاطر کشف مهمی که درباره پدبده های رادیواکتیوی و ماده رادیوم انجام دادند
۱۹۰۴- جان ویلیام استروت رایالیگ از انگلیس به خاطر کشف گاز آرگون
۱۹۰۵- فیلیپ ادوارد آنتون فن لینارد از آلمان به خاطر تحقیقاتی که درباره پرتوهای کاتودی انجام داد.
۱۹۰۶- جوزف جان تامسون از انگلیس
۱۹۰۷- آلبرت آبراهام میچلسون از آمریکا برای دستگاههای نوری و طیف سنجهای دقیق
۱۹۰۸- گابریل لیپمن از فرانسه برای کشف متد بازتولید رنگها به طور فوتوگرافی برپایه پدیده تداخل نور
۱۹۰۹- گولیلمو مارکونی از ایتالیا و کارل فردیناند براون از آلمان برای توسعه تلگراف بی سیم
۱۹۱۰- یوهانس دیدریک وان در والس از هلند برای کشف حالت تعادل میان گازها و مایعات (نیروی وان در والس)
۱۹۱۱- ویلهلم وین از آلمان برای کشف قوانینی که پرتوهای گرمایی را تنظیم می کنند
۱۹۱۲- نیلز گوستاو دالن از سوئد
۱۹۱۳- هیک کامرلینگ اونس از هلند برای تحقیقاتی که در عرصه خواص ماده در دمای پایین و تولید هیلم مایع انجام داد.
۱۹۱۴- ماکس فن لائو از آلمان برای کشف تفرق پرتوهای ایکس توسط کریستهالها
۱۹۱۵- ویلیام هنری براگ و ویلیام لارنس براگ از انگلیس برای تجزیه ساحتار بلوری به کمک دستگاههای پرتو ایکس
۱۹۱۶- جایزه ای اعطا نشد
۱۹۱۷- چارلز گلاور برکلا از انگلیس برای کشف خصوصیات پرتوهای ایکس عناصر
۱۹۱۸- مکس کارل ارنست لودویک پلانک از آلمان برای تلاشهایی که در عرصه گسترش فیزیک انجام داد و به خاطر کشف انرژی کوانتومی (ثابت پلانک)
۱۹۱۹- یوهانس استارک از آلمان
۱۹۲۰- چارلز ادوارد گولیام از سوئیس
۱۹۲۱- آلبرت انیشتین آلمان/ سوئیس فیزیکدان برجسته تاریخ برای خدماتی که به فیزیک نظری کرد و به خصوص رای کشف قانون اثر فوتوالکتریک
۱۹۲۲- نیلز هنریک دوید بوهر از دانمارک برای تحقیقات در عرصه ساختار اتمها و پرتوهایی که از آنها ساطع می شود
۱۹۲۳- رابرت اندروز میلیکان از آمریکا
۱۹۲۴- کارل من گئورگ اشیگباهن از سوئد برای کشف طیف سنجی با پرتوهای ایکس
۱۹۲۵- جیمز فرانک و گوستاو لودیک هرتز از آلمان برای کشف قوانینی که برخورد یک الکترون روی یک اتم را تعیین می کنند
۱۹۲۶- ژان باپتیس یری از فرانسه
۱۹۲۷- آرتور هولی کامپتون از آمریکا و چارلز تامسون ریز ویلسون از انگلیس
۱۹۲۸- اون ویلانس ریچاردسون از انگلیس برای کشف پدیده ترمیونیک
۱۹۲۹- لویی- ویکتور پی یر رایموند دو برولی از فرانسه
۱۹۳۰- چاندراسکارا ونکاتا رامان از هند برای کشف اثر گسترش نور
۱۹۳۱- در این سال جایزه ای اعطا نشد
۱۹۳۲- وارنر کارل هایشبرگ از آلمان برای ایجاد مکانیک کوانتومی
۱۹۳۳- اروین اشرودینگر از اتریش و پل آدرین مائوریس دیراک از انگلیس برای کشف اشکال تولیدی جدیدی تئوری اتمی
۱۹۳۴- در این سال جایزه ای اعطا نشد.
۱۹۳۵- جیمز چادویک از انگلیس برای کشف نوترون
۱۹۳۶- ویکتور فرانس هس از تریش برای کشف پرتوهای کیهانی و کارل دیوید اندرسون ازآمریکا برای کشف پوزیترون
۱۹۳۷- کلینتون جوزف دیوسون از آمریکا و جورج پاگت تامسون از انگلیس برای کشف تجربی تفرق الکترونها از کریستالها
۱۹۳۸- انریکو فرمی از ایتالیا برای کشف وجود عناصر جدید رادیواکتیوی و برای ارتباط واکنشهای هسته ای حاصل از نوترونهای آهسته
۱۹۳۹- ارنست اورلاندو لارنس از آمریکا
از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۲ به دلیل جنگ جهانی دوم جایزه ای اعطا نشد
۱۹۴۳- اوتو استرن از آمریکا/ آلمان برای توسعه متد پرتوهای مولکولی
۱۹۴۴- آزیدور آیساک رابی از آمریکا برای متد رزونانس ثبت خواص مغناطیسی هسته های اتمها
۱۹۴۵- ولفگانگ ارنست پائولی از اتریش برای کشف اصل پائولی
۱۹۴۶- پرسی ویلیامز بریجمن از آمریکا برای اختراع دستگاه تولید فشارهای بی نهایت بالا و برای کشف در عرصه فیزیک در فشار بالا
۱۹۴۷- ادوارد ویکتور اپلتون از انگلیس
۱۹۴۸- پاتریک مینارد استوار بلاچت از انگلیس برای کشف در عرصه فیزیک هسته ای و پرتوهای کیهانی
۱۹۴۹- هیدکی یوکاوا از ژاپن به خاطر مطالعات نظری درباره نیروهای هسته ای
۱۹۵۰- سیسل فرانک پاول از انگلیس برای توسعه متد عکسبرداری از فرایندهای هسته ای
۱۹۵۱- جان داگلاس کاک کرافت از انگلیس و ارنست توماس سینتون والتون از ایرلند
۱۹۵۲- فیلیکس بلچ از آمریکا/ سوئیس و ادورار میلز پورسل از آمریکا برای توسعه متدهای جدید در اندازه گیری دقیق مغناطیس هسته ای
۱۹۵۳- فریتس زرنیک از هلند برای توسعه متد کنتراست فازی و به خصوص برای اختراع میکروسکوپ برپایه کنتراست فازی
۱۹۵۴- مکس بورن از انگلیس/ آلمان غربی برای تحقیقات بنیادین در مکانیک کوانتومی و والتر بوث از آلمان غربی برای توسعه متد انطباق
۱۹۵۵- ویلیز ائوجن لامپ از آمریکا برای کشف ساختار پایینی طیف هیدروژن و پلیکارپ کوش از آمریکا برای تعیین دقیق لحظه مغناطیسی الکترون
۱۹۵۶- ویلیام برادفورد شاکلی، جان باردین و والتر هاسر براتین از آمریکا برای تحقیقات در عرصه نیمه هادیها و کشف اثر ترانزیستورها
۱۹۶۷- چن نیگ یانگ و شونگ دائو لی از چین
۱۹۵۸- پاول الکسیویچ چرنرکوف، ایلیا فرانک و ایگور یوگنیویچ تام از اتحاد جماهیر شوروی سابق برای کشف اثر چرنکوف
۱۹۵۹- امیلیو جینو سگره از ایتالیا/ آمریکا و اون چمبرلاین از آمریکا برای کشف آنتی پروتونها
۱۹۶۰- دونالد آرتور گلاسر از آمریکا برای اختراع اتاق حباب
۱۹۶۱- رابرت هافستادتر از آمریکا و رودولف لودویک موسبائر از آلمان غربی برای جذب رزونانس پرتوهای گاما
۱۹۶۲- لیو داویدویچ لنداو از اتحاد جماهیر شوروی سابق
۱۹۶۳- ائوجن پل ویگنر از آمریکا/ مجارستان و ماریا جوپرت مایر از آلمان و یوهانس هانس دانیل جنسن از آلمان غربی برای کشف ساختار هسته ای
۱۹۶۴- چارلز هارد تونس از آمریکا، نیکولای گنادیوچ باسوف و الکساندر میخیالوویچ پروخوردوف از اتحاد جماهیر شوروی سابق برای کار مهمی که در عرصه الکترونیک کوانتومی و توسعه نوسانگرها و تقویت کننده های برپایه اصل میزر- لیزر انجام دادند
۱۹۶۵- سین- ایتیرو توموناگا از ژاپن، ژولین اشوینگر و ریچارد فیلیپس فیمن از آمریکا برای کاری که در عرصه الکترودینامیک کوانتومی و نتایج عمیق آن در فیزیک ذرات ابتدایی برجای گذاشت
۱۹۶۶- آلفرد کاستلر از فرانسه
۱۹۶۷- هانس آلبرخ بث از آمریکا برای توسعه تئوری واکنشهای هسته ای و تولید انرژی در ستارگان
۱۹۶۸- لوئیس والتر آلوارز از آمریکا
۱۹۶۹- ماری گلمن از آمریکا
۱۹۷۰- هانس اولوف گوستا آلففن از سوئد برای کشف در عرصه مغناطیس هیدرودینامیک و کاربردهای آن رد فیزیک پلاسما و لوئیس ائوجن فیلیکس نیل از فرانسه برای کشفهای مرتبط با آنتی فرومغناطیس که منجر به توسعه فیزیک حالت جامد شد
۱۹۷۱- دنیس گابور از انگلیس
۱۹۷۲- جان باردین، لئون نیل کوپر و جان رابرت اشریفر از آمریکا برای توسعه تئوری ابر رسانایی
۱۹۷۳- لئو اساکی از ژاپن و ایوار جاویر از آمریکا و برایان دیوید جوزفسون از انگلیس
۱۹۷۴- مارتین رایل و آنتونی هویش از انگلیس برای تحقیق در عرصه فیزیک نجوم رادیویی
۱۹۷۵- ایج نیلز بوهر و بن روی موتلسن از دانمارک و لئو جیمز رایان واتر از آمریکا
۱۹۷۶- بورتون ریشتر و ساموئل چائو چونگ تینک از آمریکا برای کشف ذرات ابتدایی سنگین
۱۹۷۷- فیلیپ وارن اندرسون از آمریکا، نویل فرانسیس موت از انگلیس و جان هاسبروک فن فلک از امریکا برای تحقیقات نظری درباره ساختار الکترونیکی سیستمهای مغناطیسی ناهنجار
۱۹۷۸- پیوتر لئونیدوویچ کاپیستا از اتحاد جماهیر شوروی سابق و آرنو آلن پنزیاز و رابرت وودرو ویلسون ازآمریکا برای کشف پرتوهای کیهانی عمق میکروامواج
۱۹۷۹- شلدون لی گلاشو از آمریکا، عبدوس سلام از پاکستان و استون وینبرگ از آمریکا
۱۹۸۰- جیمز واتسون کرونین و وال لاگسجون فیتچ از آمریکا
۱۹۸۱- نیکلاس بلومبرگن و آرتور لئونارد شاولوا از آمریکا برای توسعه طیف سنجی لیزری و کای مان بوری اشیگباهن از سوئد
۱۹۸۲- کنث گدز ویلسون از آمریکا
۱۹۸۳- سوبراهمانیان چاندراسکار از آمریکا/ هند برای مطالعات نظری درباره فرایندهای فیزیکی که در خصوص منشاء ساختار تکامل ستارگان توضیح می دهد و ویلیام آلفرد فوالر از آمریکا
۱۹۸۴- کارلو روبیا از ایتالیا و سیمون وان در میر از هلند
۱۹۸۵- کلاس فن کلیتسزینگ از آلمان غربی برای کشف اثر هال کوانتومی
۱۹۸۶- ارنست روسکا از آلمان غربی برای کار بر روی الکترونیک نوری و طراحی اولین میکروسکوپ الکترونیکی و گرد بینیگ هنریش روهرر از آلمان غربی برای طراحی میکروسکوپ اسکنی با اثر تونل
۱۹۸۷- یوهانس گئورگ بدنورزاز آلمان غربی و کارل الکساندر مولر از سوئیس برای کشف ابر رسانای سرامیکی
۱۹۸۸- لئون مکس لیدرمن، ملوین شوارتط و جک اشتاینبرگر از آمریکا
۱۹۸۹- نورمن فاستر رامسی از آمریکا برای اخحتراع متد میدانهای نوسانگرهای مجزا و استفاده از آن در میزر هیدروژنی و دیگر اعتهای اتمی (میزر: تقویت ماکروویو توسط پخش پرتو تحریک شده) و هانس گئورگ دهملت از آمریکا و ولفگانگ پل از آلمان غربی
۱۹۹۰- جروم آیزات فرایدمن و هنری وی کندال از آمریکا و ریچارد ادوارد تیلر از کانادا
۱۹۹۱- پی یر- ژیل دو ژنه از فرانسه
۱۹۹۲- ژورژ شارپا از فرانسه
۱۹۹۳- راسل آلن هیولز و جوزف هوتون تیلر از آمریکا برای کشف نوع جدیدی از اخترنماها این کشف راههای جدیدی را در عرصه مطالعات مربوط به گرانش ارائه کرد.
۱۹۹۴- برترام برکهاوس از کانادا و کلیفورد گلنوود شال
۱۹۹۵- مارتین لویس پرل از آمریکا و فردریک راینز از آمریکا
۱۹۹۶- دیوید موریس لی، داگلاس دین اشروف و رابرت کولمن ریچاردسون از آمریکا
۱۹۹۷- استیون چو از آمریکا، کلاد کوهن تانودی از فرانسه و ویلیام دانیا فیلیپس از آمریکا
۱۹۹۸- رابرت بتس لافلین از آمریکا، هورست لودویک استومر از آلمان و دانیل چی شو از آمریکا
۱۹۹۹- ژراردو هوف و مارتیو ژاستینو گودرفرایدو ویلتمن از هلند برای ساختار کوانتومی فعل وانفعالات الکترونی ضعیف در فیزیک
۲۰۰۰- ژورز ایوانوویچ آلفروف از روسیه و هربرت کرومر از آلمان برای توسعه ساختارهای مستقیم نیمه رساناهای استفاده شده در الکترونیک سرعت بالا و برای کار درباره فناوری اطلاعات و ارتباطات و جک کلیر کیلبای از آمریکا برای اختراع مدارات مجتمع و توسعه فناوری ارتباطات و اطلاعات
۲۰۰۱- اریک آلین کورنل از آمریکا، ولفگانگ کترل از آلمان و کارل ادوین ویمن از آمریکا
۲۰۰۲- ریموند دیویس از آمریکا و ماساتوشی کوشیبا از ژاپن برای شناسایی نوترونهای کیهانی و ریکاردو جاکونی از ایتالیا/ آمریکا برای کشف منابع کیهانی پرتوهای ایکس
۲۰۰۳- الکسی الکسیویچ آبریسکوسوف از آمریکا/ روسیه، ویتالی لازارویچ گینزبورگ از روسیه و آنتومی جیمز لگت از آمریکا/ انگلیس
۲۰۰۴- دیود گراس، هیو دیوید پولیتزر، فرناک ویلچک از آمریکا
۲۰۰۵- روی جی. گلائوبر از آمریکا و جان ال. هال از آمریکا و تئودور ولفگانگ هانش از آلمان
۲۰۰۶- جان کرامول کتر و جورج فیتسجرالد اسموت از آمریکا
۲۰۰۷- آلبرت فرت از فرانسه و پیتر گرانبرگ از آلمان به پاس تحقیقاتی که منجر به کشف مقاومت مغناطیسی قوی شد
۲۰۰۸- یویچیرو نامبو از موسسه انریکو فرمی دانشگاه شیکاگو آمریکا به خاطر کشف مکانیزم شکست خود به خودی تقارن در فیزیک اتمی و ماکوتو کوبیاشی از سازمان برخورد دهنده انرژی در تی سو کوبا در ژاپن و توشی هیده ماسکوا از موسسه فیزیک نظری در دانشگاه کیوتو ژاپن برای کشف منشا شکست تقارن که توانست موجودیت حداقل سه دسته از کوارک ها را در طبیعت به اثبات برساند
۲۰۰۹- چارلز کائو به خاطر دستاورد بزرگش در استفاده از فیبرها برای ارسال نور به منظور ایجاد ارتباطات نوری و ویلارد بویل و جورج اسمیت از لابراتوار بل در ایالات متحده آمریکا به دلیل ابداع مدار نیمه رسانای تصویری یا حسگرهای ccd
2010-جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۰ به طور مشترک به دو استاد دانشگاه منچستر در انگلیس به خاطر مطالعات نوآورانه‌شان در مورد گرافن رسید. گرافن، ماده‌ای جدید با کامل‌ترین ساختار بلوری است که دریچه تازه‌ای را در نانوتکنولوژی گشورده است.
