magnet
عضو جدید
فدراسيون بين المللي آمار و تاريخ فوتبال جهان، ياسر القحطاني از عربستان سعودي را به عنوان محبوبترین بازیکن قاره آسیا انتخاب کرد. این انتخاب که بر مبنای رای های کاربران اینترنتی انجام شده، در شرایطی اعلام شد که در مقابل نامهای فرهاد مجیدی و علی کریمی عبارت Disqualified به چشم میخورد.
به نظر می رسد این دو بازیکن به دلیل تقلب هوادارانشان در ارسال رای های متعدد از سوی آی پی های منحصر به فرد از نتایج کنار گذاشته شده اند. برای ما ایرانی ها این داستان تکراری نیست، چندین سال پیش فدراسیون جهانی وزنه برداری اقدام به گزینش بهترین وزنه برداران قرن از طریق اینترنت کرد، نتیجه سرسام آور بود. تلویزیون و رسانه های ایرانی مکررا از ایرانیان سراسر جهان برای رای دادن به حسین رضا زاده دعوت کردند و یکی دو روز بعد این سایت به دلیل مواجه شدن با هزاران ای میل ایرانی با اشکال فنی مواجه شد.
نمونه های مشابه کم نیستند از بالا بردن فیلم جدایی نادر از سیمین در سایت IMDb با رای های تکراری و احساسی تا همین نظر سنجی های هفتگی برنامه نود.
این بروز و بیان دیدگاه ها به شکلی افراطی گرایانه و احساسی می تواند از نظر جامعه شناختی ارزشمند باشد. "هنر نزد ایرانیان است و بس"این یک نقل قول قدیمی است طوری که بسیاری از ما آن را به عنوان یک واقعیت پذیرفته ایم. جمله این مفهوم را به ذهن متبادر می کند که ایرانیان انسانهایی ویژه در مقایسه با سایر ملل هستند و البته عجیب نیست که افراد موافق با این ادعا در پی اثباتش باشند. اینجاست که کلیک کردنها و اظهار نظرهای احساسی آغاز می شوند، اهمیتی ندارد که مثلا رقیبان احسان حاج صفی برای کسب عنوان بهترین مدافع کناری آسیا در اینتر و سلتیک بازی می کنند، مهم نام ایران است و کلیکی که لابد برای ایران افتخار می آفریند. (اخیرا در نظرسنجی سایت گل انگلیسی برای بهترین مدافع کنار آسیا، احسان حاج صفی با 68 درصد آرا بالاتر از یوتو ناگاتوموی ژاپنی عضو اینترمیلان و چادوری عضو سلتیک قرار گرفت!)
عده ای معتقدند افکار عمومی جامعه ایرانی در برهه هایی از امکان اظهار نظر شفاف برخوردار نبوده اند، اینجاست که هر امکان تکنولوژیکی به امکانی برای بروز ایده ها تبدیل می شود. کلیک کردن، فرستادن اس ام اس یا نوشتن نظر زیر یک مطلب با مشخصاتی که جایی ثبت نمی شوند می تواند روشی بی خطر برای اعتراض یا گاهی فریاد زدن هویت باشد.
این بروز تکنولوژیکی با ترکیب شدن با نگاه ملی شدت بیشتری می گیرد، مثلا زمانی که رای دهنده با این تصورکه مثلا با رای دادن به علی کریمی یا فرهاد مجیدی به عنوان نمایندگان ایرانی به تولید یک وجهه موجه برای ایران کمک می کند. احتمالا در نظر گرفتن نکاتی قبل از شرکت در نظرسنجی ها می تواند برای رای دهندگان ایرانی مفید باشند.
به نظر می رسد این دو بازیکن به دلیل تقلب هوادارانشان در ارسال رای های متعدد از سوی آی پی های منحصر به فرد از نتایج کنار گذاشته شده اند. برای ما ایرانی ها این داستان تکراری نیست، چندین سال پیش فدراسیون جهانی وزنه برداری اقدام به گزینش بهترین وزنه برداران قرن از طریق اینترنت کرد، نتیجه سرسام آور بود. تلویزیون و رسانه های ایرانی مکررا از ایرانیان سراسر جهان برای رای دادن به حسین رضا زاده دعوت کردند و یکی دو روز بعد این سایت به دلیل مواجه شدن با هزاران ای میل ایرانی با اشکال فنی مواجه شد.
نمونه های مشابه کم نیستند از بالا بردن فیلم جدایی نادر از سیمین در سایت IMDb با رای های تکراری و احساسی تا همین نظر سنجی های هفتگی برنامه نود.
این بروز و بیان دیدگاه ها به شکلی افراطی گرایانه و احساسی می تواند از نظر جامعه شناختی ارزشمند باشد. "هنر نزد ایرانیان است و بس"این یک نقل قول قدیمی است طوری که بسیاری از ما آن را به عنوان یک واقعیت پذیرفته ایم. جمله این مفهوم را به ذهن متبادر می کند که ایرانیان انسانهایی ویژه در مقایسه با سایر ملل هستند و البته عجیب نیست که افراد موافق با این ادعا در پی اثباتش باشند. اینجاست که کلیک کردنها و اظهار نظرهای احساسی آغاز می شوند، اهمیتی ندارد که مثلا رقیبان احسان حاج صفی برای کسب عنوان بهترین مدافع کناری آسیا در اینتر و سلتیک بازی می کنند، مهم نام ایران است و کلیکی که لابد برای ایران افتخار می آفریند. (اخیرا در نظرسنجی سایت گل انگلیسی برای بهترین مدافع کنار آسیا، احسان حاج صفی با 68 درصد آرا بالاتر از یوتو ناگاتوموی ژاپنی عضو اینترمیلان و چادوری عضو سلتیک قرار گرفت!)
عده ای معتقدند افکار عمومی جامعه ایرانی در برهه هایی از امکان اظهار نظر شفاف برخوردار نبوده اند، اینجاست که هر امکان تکنولوژیکی به امکانی برای بروز ایده ها تبدیل می شود. کلیک کردن، فرستادن اس ام اس یا نوشتن نظر زیر یک مطلب با مشخصاتی که جایی ثبت نمی شوند می تواند روشی بی خطر برای اعتراض یا گاهی فریاد زدن هویت باشد.
این بروز تکنولوژیکی با ترکیب شدن با نگاه ملی شدت بیشتری می گیرد، مثلا زمانی که رای دهنده با این تصورکه مثلا با رای دادن به علی کریمی یا فرهاد مجیدی به عنوان نمایندگان ایرانی به تولید یک وجهه موجه برای ایران کمک می کند. احتمالا در نظر گرفتن نکاتی قبل از شرکت در نظرسنجی ها می تواند برای رای دهندگان ایرانی مفید باشند.
منبع : یک + دو + سه
