آدم هايى كه زيبايى درون تو رو ميبينن،وقتى اولين بار باهاشون هم صحبت ميشى انگار چندين سال دوست صميمى بودين
آدمهايى كه اگر توى كلاس تازه وارد باشى زود صندلى كنارشان را به لبخند تعارف مى كنند كه غريبگى نكنى
آدمهايى كه خنده را از دنيا دريغ نمىكنند،توي پياده رو بستنى چوبى ليس مىزنند و روى جدول لى لى مى كنند.
همين آدمها،چيزهاى كوچكى هستند كه دنيا را جاى بهترى مى كنند براى زندگى كردن
.
.
.