خیلی وقت ها درگیر گیری می شوم که بی ربط ترین آویزه زندگی ام خواهد بود
و تو با صبوری تمام فقط نگاه می کنی تا من این درد سنجاق شده را در نهایت آرامش بعد از طوفان باز کنم
گاهی به هزار و یک دلیل خستگی را بهانه می کنم که در جا بزنم
و به اشاره ای راهی جدید نمایان می کنی تا من این خستگی ناچار از روزگار را درجا بگذارم و بگذرم...
کاش کمی فقط کمی بیش از آنچه باید صبورتر باشم...
می دانم تو آرزویی ماورای خواسته ام برایم خواهی ساخت...
smart student
ممنون خدای عزیز من