درد دلی با صاحب الزمان(حضرت مهدی عج)
- شروع کننده موضوع PATRIOT
- تاریخ شروع
YAALIASGHAR
عضو جدید
آن اتفاق دور اين هاي و هوي ي سر و پا مي کشد مرا
برگرد آسماني من دير مي شود
بي تو نگاه زمزمه ها محو يک سکوت
در بي صداي حادثه زنجير مي شود
ماييم و يک هزاره پر از بي کسي ببين
ممنوع مي شود همه ي انتظارها
پاييز , اتفاق قديمي کنار ماست
زنداني اند بي تو تمام بهارها
اي اتفاق دور , تو نزديک مي شوي ؟
کشتند چشم هاي مرا فکرهاي کور
گفتند لحظه هاي پر از اشتياق من
نزديک مي شود به تو آن اتفاق دور
برگرد آسماني من دير مي شود
بي تو نگاه زمزمه ها محو يک سکوت
در بي صداي حادثه زنجير مي شود
ماييم و يک هزاره پر از بي کسي ببين
ممنوع مي شود همه ي انتظارها
پاييز , اتفاق قديمي کنار ماست
زنداني اند بي تو تمام بهارها
اي اتفاق دور , تو نزديک مي شوي ؟
کشتند چشم هاي مرا فکرهاي کور
گفتند لحظه هاي پر از اشتياق من
نزديک مي شود به تو آن اتفاق دور
YAALIASGHAR
عضو جدید
ای شاه بیت شعر بلند جوانیم
کی می شود به فصل بهارت بخوانیم؟!
آیا شبی که خسته ایم از انتظارها
بر سفره صبور دلت می نشانیم؟!
کی می شود به فصل بهارت بخوانیم؟!
آیا شبی که خسته ایم از انتظارها
بر سفره صبور دلت می نشانیم؟!
سلام اقای مهربونم
عیدت مبارک اقا جون
اما تا شما نباشی بهار لطفی نداره.
اقا جون این سال جدید یه دستی رو دل خراب ما هم بکش.
مردیم...
عیدت مبارک اقا جون
اما تا شما نباشی بهار لطفی نداره.
اقا جون این سال جدید یه دستی رو دل خراب ما هم بکش.
مردیم...
عطش کشتگانیم شبنمی کو
به دل زخمی ما مرهمی کو
نه به گلزار عالم رنگ و بویی
نه به دل بی تو نقش آرزویی
ز فراق تو ای جان بی شکیبم
ز وصال تو ای گل بی نصیبم
ز غمت بی شکیبم ز رخت بی نصیبم
به جوارت پناهی که به عالم غریبم
نفسی پرده از رخ بر فكن.....به دمی رونق ای یوسف شكن
نگرفتی سراغم آه ....نوزیدی به باغم آه ...
ندمیدی تو ای مه آه ...به شب بی چراغم آه ...
ز فراق تو ای جان بی شکیبم
ز وصال تو ای گل بی نصیبم
ز غمت بی شکیبم ز رخت بی نصیبم
به جوارت پناهی که به عالم غریبم
شعر : ساعد باقری
البوم بوی گل مختاباد
به دل زخمی ما مرهمی کو
نه به گلزار عالم رنگ و بویی
نه به دل بی تو نقش آرزویی
ز فراق تو ای جان بی شکیبم
ز وصال تو ای گل بی نصیبم
ز غمت بی شکیبم ز رخت بی نصیبم
به جوارت پناهی که به عالم غریبم
نفسی پرده از رخ بر فكن.....به دمی رونق ای یوسف شكن
نگرفتی سراغم آه ....نوزیدی به باغم آه ...
ندمیدی تو ای مه آه ...به شب بی چراغم آه ...
ز فراق تو ای جان بی شکیبم
ز وصال تو ای گل بی نصیبم
ز غمت بی شکیبم ز رخت بی نصیبم
به جوارت پناهی که به عالم غریبم
شعر : ساعد باقری
البوم بوی گل مختاباد
عطش کشتگانیم شبنمی کو
به دل زخمی ما مرهمی کو
نه به گلزار عالم رنگ و بویی
نه به دل بی تو نقش آرزویی
ز فراق تو ای جان بی شکیبم
ز وصال تو ای گل بی نصیبم
ز غمت بی شکیبم ز رخت بی نصیبم
به جوارت پناهی که به عالم غریبم
نفسی پرده از رخ بر فكن.....به دمی رونق ای یوسف شكن
نگرفتی سراغم آه ....نوزیدی به باغم آه ...
ندمیدی تو ای مه آه ...به شب بی چراغم آه ...
ز فراق تو ای جان بی شکیبم
ز وصال تو ای گل بی نصیبم
ز غمت بی شکیبم ز رخت بی نصیبم
به جوارت پناهی که به عالم غریبم
ساعد باقری
به دل زخمی ما مرهمی کو
نه به گلزار عالم رنگ و بویی
نه به دل بی تو نقش آرزویی
ز فراق تو ای جان بی شکیبم
ز وصال تو ای گل بی نصیبم
ز غمت بی شکیبم ز رخت بی نصیبم
به جوارت پناهی که به عالم غریبم
نفسی پرده از رخ بر فكن.....به دمی رونق ای یوسف شكن
نگرفتی سراغم آه ....نوزیدی به باغم آه ...
ندمیدی تو ای مه آه ...به شب بی چراغم آه ...
ز فراق تو ای جان بی شکیبم
ز وصال تو ای گل بی نصیبم
ز غمت بی شکیبم ز رخت بی نصیبم
به جوارت پناهی که به عالم غریبم
ساعد باقری
بي تو اينجا همه در حبس ابد تبعيدند
سالها، هجري و شمسي، همه بي خورشيدند
سالها، هجري و شمسي، همه بي خورشيدند
بي تو اينجا همه در حبس ابد تبعيدند
سالها، هجري و شمسي، همه بي خورشيدند
خورشیدمن کی میای بیرون؟
سالها، هجري و شمسي، همه بي خورشيدند
خورشیدمن کی میای بیرون؟
YAALIASGHAR
عضو جدید
خدا كند مرا با خدا كني آقا
ز قيد و بند معاصي رها كني آقا
دعاي ما به در بسته مي خورد اي كاش
خودت براي ظهورت دعا كني آقا
ز قيد و بند معاصي رها كني آقا
دعاي ما به در بسته مي خورد اي كاش
خودت براي ظهورت دعا كني آقا
Reyhana.A
کاربر بیش فعال
آقا، بهار من زمستان است بی تو
صحرا و کوه و دشت بی جان است بی تو
عید بدون تو صفا دارد؟ ندارد
اصلا چرا این چهره خندان است بی تو
ای یوسف گم گشته ی دل در کجایی؟
چشمان بر در مانده گریان است بی تو
از خاک بازی خسته ام باور کن آقا
دنیا برایم مثل زندان است بی تو
کم کم جوانی رفت و حالا وقت پیری ست
این زندگی هم رو به پایان است بی تو
لیلی خبر دارد که مجنون در چه حال است ؟
مجنون کماکان در بیابان است بی تو
من مانده ام در نیمه شب با این غزل ها
آری ، دو باره وقت باران است بی تو
............................................
مولای من!
نمی‌دانم که در کدامین سرزمین قدم می‌زنی و کدامین باد گیسوانت را شانه می‌زند؟
کدام سنگ ریزه، در زیر قدم هایت هلهله می‌کند؟
در کجای عالم، به طلوع و غروب گیتی می‌نگری؟
کدامین گوش، نجوایت را می‌شنود؟
اما، مولایم!
خوب می‌دانم که دلتنگ تو هستم؛
دلتنگ دست‌های مهربانت که روزی برای این چشمان بی فروغ نور خواهی آورد!
نمی‌دانم که در کدامین سرزمین قدم می‌زنی و کدامین باد گیسوانت را شانه می‌زند؟
کدام سنگ ریزه، در زیر قدم هایت هلهله می‌کند؟
در کجای عالم، به طلوع و غروب گیتی می‌نگری؟
کدامین گوش، نجوایت را می‌شنود؟
اما، مولایم!
خوب می‌دانم که دلتنگ تو هستم؛
دلتنگ دست‌های مهربانت که روزی برای این چشمان بی فروغ نور خواهی آورد!
چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی
چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی
من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم
تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی
خواهم که ترا در بر بنشانم و بنشینم
تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی
ای شاهد افلاکی در مستی و در پاکی
من چشم ترا مانم تو اشک مرا مانی
در سینه سوزانم مستوری و مهجوری
در دیده بیدارم پیدایی و پنهانی
من زمزمه عودم تو زمزمه پردازی
من سلسله موجم تو سلسله جنبانی
از آتش سودایت دارم من و دارد دل
داغی که نمی بینی دردی که نمی دانی
دل با من و جان بی تو نسپاری و بسپارم
کام از تو و تاب از من نستانم و بستانی
ای چشم رهی سویت کو چشم رهی جویت ؟
روی از من سر گردان شاید که نگردانی
رهی معیری
بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست
همچو عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پرزدن چلچله هاست
بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مساله ی دوری و عشق
و سکوت تو جواب همه ی مساله هاست
فاضل نظری
آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست
همچو عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پرزدن چلچله هاست
بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مساله ی دوری و عشق
و سکوت تو جواب همه ی مساله هاست
فاضل نظری
تو را نادیدن ما غم نباشد
که در خیلت به از ما کم نباشد
من از دست تو در عالم نهم روی
ولیکن چون تو در عالم نباشد
عجب گر در چمن برپای خیزی
که سرو راست پیشت خم نباشد
مبادا در جهان دلتنگ رویی
که رویت بیند و خرم نباشد
که در خیلت به از ما کم نباشد
من از دست تو در عالم نهم روی
ولیکن چون تو در عالم نباشد
عجب گر در چمن برپای خیزی
که سرو راست پیشت خم نباشد
مبادا در جهان دلتنگ رویی
که رویت بیند و خرم نباشد
اگر چه روز من و روزگار مي گذرد
دلم خوش است که با ياد يار مي گذرد
چقدر خاطره انگيز و شاد و رويايي است
قطار عمر که در انتظار مي گذرد
به ناگهانيِ يک لحظه عبور سپيد
خيال مي کنم آن تک سوار مي گذرد
کسي که آمدني بود و هست، مي آيد
بدين اميد، زمستان، بهار، مي گذرد
نشسته ايم به راهي که از بهشت اميد
نسيم رحمت پروردگار مي گذرد
به شوق زنده شدن، عاشقانه مي ميرم
دو باره زيستنم زين قرار مي گذرد
همان حکايت خضر است و چشمه ظلمات
شبي که از بَرِ شب زنده دار مي گذرد
شبت هميشه شب قدر باد و، روزت خوش
که با تو روز من و روزگار مي گذرد
دلم خوش است که با ياد يار مي گذرد
چقدر خاطره انگيز و شاد و رويايي است
قطار عمر که در انتظار مي گذرد
به ناگهانيِ يک لحظه عبور سپيد
خيال مي کنم آن تک سوار مي گذرد
کسي که آمدني بود و هست، مي آيد
بدين اميد، زمستان، بهار، مي گذرد
نشسته ايم به راهي که از بهشت اميد
نسيم رحمت پروردگار مي گذرد
به شوق زنده شدن، عاشقانه مي ميرم
دو باره زيستنم زين قرار مي گذرد
همان حکايت خضر است و چشمه ظلمات
شبي که از بَرِ شب زنده دار مي گذرد
شبت هميشه شب قدر باد و، روزت خوش
که با تو روز من و روزگار مي گذرد
بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
دلها چه بي‌قرارند وقتي که توبيايي
پاييزها بهارند وقتي که تو بيايي
آن روز از اشک از اشتياق رويت
در چشم آشکارند وقتي که تو بيايي
در آسمان ملائک در عرش بي‌نهايت
همواره جشن دارند وقتي که تو بيايي
شهرم و ديارم آن شب چون کهکشاني از نو
آذين افتخارند وقتي که تو بيايي
ياران باوفايت در جاده عبورت
قرآن به دست دارند وقتي که تو بيايي
آهنگ گامهايت اي نور آسماني
پايان انتظارند وقتي که تو بيايي
در دشت سبز خضراء حتي کبوتران هم
از عشق لانه دارند وقتي که تو بيايي
پاييزها بهارند وقتي که تو بيايي
آن روز از اشک از اشتياق رويت
در چشم آشکارند وقتي که تو بيايي
در آسمان ملائک در عرش بي‌نهايت
همواره جشن دارند وقتي که تو بيايي
شهرم و ديارم آن شب چون کهکشاني از نو
آذين افتخارند وقتي که تو بيايي
ياران باوفايت در جاده عبورت
قرآن به دست دارند وقتي که تو بيايي
آهنگ گامهايت اي نور آسماني
پايان انتظارند وقتي که تو بيايي
در دشت سبز خضراء حتي کبوتران هم
از عشق لانه دارند وقتي که تو بيايي
وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع ....شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع
روز و شب خوابم نمی آید بچشم غم پرست.... بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع
رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد..... همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع
در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست...... این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع
در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست..... ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع
بی جمال عالم آرای تو روزم چون شبست..... با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع
کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت..... تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع
همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو.... چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع
سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین...... تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع
روز و شب خوابم نمی آید بچشم غم پرست.... بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع
رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد..... همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع
در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست...... این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع
در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست..... ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع
بی جمال عالم آرای تو روزم چون شبست..... با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع
کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت..... تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع
همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو.... چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع
سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین...... تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع
هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم
با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم
اندوه من انبوه تر از دامن الوند
بشکوه تر از کوه دماوند غرورم
یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم
با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم
اندوه من انبوه تر از دامن الوند
بشکوه تر از کوه دماوند غرورم
یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم
بازآ كه دل هنوز به ياد تو دلبر است
جان از دريچه نظرم، چشم بر در است
بازآ دگر كه سايه ديوار انتظار
سوزنده‌تر ز تابش خورشيد محشر است
بازآ، كه باز مردم چشمم ز درد هجر
در موج خيز اشك چو كشتي، شناور است
بازآ كه از فراق تو اي غايب از نظر
دامن ز خون ديده چو درياي گوهر است
اي صبح مهر بخش دل، از مشرق اميد
بنماي رخ كه طالعم از شب، سيه‌تر است
زد نقش مهر روي تو بر دل چنان كه اشك
آيينه‌دار چهره‌ات اي ماه منظر است
اي رفته از برابر ياران «مشفقت»
رويت به هر چه مي‌نگرم در برابر است
جان از دريچه نظرم، چشم بر در است
بازآ دگر كه سايه ديوار انتظار
سوزنده‌تر ز تابش خورشيد محشر است
بازآ، كه باز مردم چشمم ز درد هجر
در موج خيز اشك چو كشتي، شناور است
بازآ كه از فراق تو اي غايب از نظر
دامن ز خون ديده چو درياي گوهر است
اي صبح مهر بخش دل، از مشرق اميد
بنماي رخ كه طالعم از شب، سيه‌تر است
زد نقش مهر روي تو بر دل چنان كه اشك
آيينه‌دار چهره‌ات اي ماه منظر است
اي رفته از برابر ياران «مشفقت»
رويت به هر چه مي‌نگرم در برابر است
اي عاشقان، اي عاشقان، جان مي‌رسد، جان مي‌رسد
مهري درخشان مي‌دمد، ماهي فروزان مي‌رسد
آيد نواي كاروان، بر گوش جهان كان دل ستان
تا دل ستاند زين و آن، اينك شتابان مي‌رسد
رخسار ماهش را ببين، زلف سياهش را ببين
برق نگاهش را ببين، يوسف به كنعان مي‌رسد
ساقي ببخشا جام را، از باده پر كن كام را
گو باز اين پيغام را، پيمانه گردان مي‌رسد
...رونق فزاي باغ‌ها، لطف و صفاي راغ‌ها
بر قلب عاشق، داغ‌ها، زيب گلستان مي‌رسد
بر درگهش كن بندگي، خواهي اگر پايندگي
كان رهنماي زندگي، و آن مهد عرفان مي‌رسد
مهر سحر، ماه صفا، بحر گهر، گنج وفا
آيينه ايزدنما، خورشيد ايمان مي‌رسد
يار موافق مي‌رسد، دلدار صادق مي‌رسد
قرآن ناطق مي‌رسد، محبوب يزدان مي‌رسد
كاخ وفا، قائم از او، مهر و صفا دائم از او
غرق طرب «صائم» از او، جان مي‌رسد جان مي‌رسد
مهري درخشان مي‌دمد، ماهي فروزان مي‌رسد
آيد نواي كاروان، بر گوش جهان كان دل ستان
تا دل ستاند زين و آن، اينك شتابان مي‌رسد
رخسار ماهش را ببين، زلف سياهش را ببين
برق نگاهش را ببين، يوسف به كنعان مي‌رسد
ساقي ببخشا جام را، از باده پر كن كام را
گو باز اين پيغام را، پيمانه گردان مي‌رسد
...رونق فزاي باغ‌ها، لطف و صفاي راغ‌ها
بر قلب عاشق، داغ‌ها، زيب گلستان مي‌رسد
بر درگهش كن بندگي، خواهي اگر پايندگي
كان رهنماي زندگي، و آن مهد عرفان مي‌رسد
مهر سحر، ماه صفا، بحر گهر، گنج وفا
آيينه ايزدنما، خورشيد ايمان مي‌رسد
يار موافق مي‌رسد، دلدار صادق مي‌رسد
قرآن ناطق مي‌رسد، محبوب يزدان مي‌رسد
كاخ وفا، قائم از او، مهر و صفا دائم از او
غرق طرب «صائم» از او، جان مي‌رسد جان مي‌رسد
Similar threads
