نمایش سه بعدی مرگ یک ستاره ...
اخترشناسان برای اولین بار توانستند تصاویری سه بعدی از سرنوشت یک ستاره پس از وقوع انفجار ستاره ای بزرگ یا ابرنواختر را به ثبت برسانند. به گزارش خبرگزاری مهر، تیمی از اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ VLT در شیلی به مطالعه ابرنواختر 1987A در فاصله 168 هزار سال نوری از زمین پرداخته و تصاویری سه بعدی از آن را به ثبت رساندند.
تصاویر سه بعدی این ابرنواختر که اولین بار در سال 1987 رصد شده، نشان می دهند این انفجار ستاره ای در برخی از جهتها نسبت به جهت های دیگر قوی تر و سریعتر بوده که این عدم تقارن شکلی غیر عادی برای ابرنواختر به وجود آورده و منجر به امتداد یافتن بیشتر بخشهایی از آن به سوی فضای خارج شده است.
این پدیده به واسطه برخی از مدلسازی های رایانه ای از این ابرنواختر پیش بینی شده بود که نشان می دادند طی این انفجار ستاره ای، ناپایداری عظیمی به وجود می آید.
رصدهای انجام شده بر روی SN 1987A با استفاده از ابزار SINFONI رصدخانه جنوبی اروپا در تلسکوپVLT در شیلی انجام گرفته است. اولین موادی که از این انفجار به سمت خارج پرتاب شد سرعتی برابر 100 میلیون کیلومتر بر ساعت داشته اند، سرعتی که نسبت به سرعت یک جت مسافربری صدهزار بار بیشتر است.
اما حتی در چنین سرعت خاق العاده ای نیز این مواد برای رسیدن به حلقه هایی از گازها و غبار که حین مرگ ستاره در اطراف آن به وجود آمده است 10 سال را سپری کرده اند.
بر اساس گزارش بی بی سی، تصاویر سه بعدی همچنین موجی درخشان و کوچکتر از مواد را نشان می دهد که با سرعتی 10 برابر کندتر در حرکت بوده و حرارت آن به واسطه عناصر رادیواکتیوی که از انفجار حاصل شده اند، در حال افزایش است.
اخترشناسان برای اولین بار توانستند تصاویری سه بعدی از سرنوشت یک ستاره پس از وقوع انفجار ستاره ای بزرگ یا ابرنواختر را به ثبت برسانند. به گزارش خبرگزاری مهر، تیمی از اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ VLT در شیلی به مطالعه ابرنواختر 1987A در فاصله 168 هزار سال نوری از زمین پرداخته و تصاویری سه بعدی از آن را به ثبت رساندند.
تصاویر سه بعدی این ابرنواختر که اولین بار در سال 1987 رصد شده، نشان می دهند این انفجار ستاره ای در برخی از جهتها نسبت به جهت های دیگر قوی تر و سریعتر بوده که این عدم تقارن شکلی غیر عادی برای ابرنواختر به وجود آورده و منجر به امتداد یافتن بیشتر بخشهایی از آن به سوی فضای خارج شده است.
این پدیده به واسطه برخی از مدلسازی های رایانه ای از این ابرنواختر پیش بینی شده بود که نشان می دادند طی این انفجار ستاره ای، ناپایداری عظیمی به وجود می آید.
اما حتی در چنین سرعت خاق العاده ای نیز این مواد برای رسیدن به حلقه هایی از گازها و غبار که حین مرگ ستاره در اطراف آن به وجود آمده است 10 سال را سپری کرده اند.
بر اساس گزارش بی بی سی، تصاویر سه بعدی همچنین موجی درخشان و کوچکتر از مواد را نشان می دهد که با سرعتی 10 برابر کندتر در حرکت بوده و حرارت آن به واسطه عناصر رادیواکتیوی که از انفجار حاصل شده اند، در حال افزایش است.