مفاهیم معماری

[*ملینا*]

-اصل تجمع:
جمع شدن عناصر متفاوت در یک مکان خاص مفهومی ویژه به آن مکان میبخشد مفهومی که از چارچوب مکان خارج میشود و هویتی فضایی به مکان میبخشد هویتی که نه در عناصر پیرامونی مکان که در فضای مابین آنها تعریف میشود.

-اصل تباین:
ناهمگونی عناصر وفضای شهری و در عین حال آهنگین بودن آن در ارتباط با دیگر عناصر و فضاها اصلی است که فضای شهری را از یکسانیو یکدستی و بی هویتی میرهاند.با استفاده از این اصل فضاهای متباین شهری نقشی اصلی در هویت بخشیدن به شهر ایفا می کنند.

-اصل اتصال:
هر فضای شهری در پی اتصال به دیگر فضاهاست.هر گاه این اتصال ایجاد نشود کلامی گفته نخواهد شدو واژه ها به جمله تبدیل نخواهند شد و خانه ها و گنبدهاو...شهر را نخواهند ساخت.اصل اتصال را میتوان به حروف ربط بین واژگان تعبیر کرد.

-اصل توازن:
شهر در موزونی فضاها وبناهای متشکله آن تعریف میشود.توازن فضایی بی هیچ ترس از معماری با مقیاس بزرگ و از اینکه مقیاس انسانی (در حد اندازه ها)مورد توجه واقع نشود در عمل به ایجاد فضای انسانی می انجامد.در چنین فضایی است که تعادل فضایی نیز میسر خواهد شد بی آنکه تقارنی مطرح باشد.

-اصل تناسب:
نسبت ابعاد و اندازه ها / نسبت احجام و ساختمان ها / نسبت فضاهای انباشته و فضاهای تهی/نسبت سایه و روشن/نسبت محدودیت و بی کرانگی/نسبت انسان و فضا و...همه در امری میگنجد که زیبایی جهان در تناسب آن معنا میشود.در نسبت معقول به منقول و واقع به وهم و شاهد به خیال.

-اصل سادگی:
خلوص و صراحت فضای شهری امکان درک سریع آنرا فراهم می آورد.بی پیرایگی فضای شهر آشنایی با آنرا ممکن میسازد.آن درک و این آشنایی خاطره را میسازد.با پیروی از اصل سادگی است که فضای شهری به نرمی در خاطره مینشیند و خیال انگیز میشود.
ادامه دارد...