bardinova
مدیر بازنشسته
در خصوص طرح سهمیه بندی بنزین ، می خواهم مواردی را که به ذهنم میرسد در دو گروه جداگانه عنوان کنم . دستهء اول ، مسائلی که از نظر من اصل و موجودیت این طرح را زیر سئوال میبرد . دستهء دوم ، با قبول این محدودیت و قبول آن بعنوان یک طرح ملی (در راستای جلوگیری از آلودگی بیشتر ، ترافیک ، واردات بی رویه و صد البته تحریمهای سختتر) اشکالات وارده بر نحوهء اجرای این طرح .
دسته اول : مشکل از پایه و اساس است .
1 – براستی چرا کشوری که همیشه از لحاظ منابع سوختی جزو برترینها در دنیا بوده است باید در شرایطی قرار بگیرد که بنزین در آن سهمیه بندی شود ؟ . چرا باید همه چیز به گونه ای پیش برود که که بجای صادر کننده بنزین ، بصورت وارد کننده و مصرف کنندهء آن در آییم ؟ . آیا هیچ راه حل دیگری وجود نداشت ؟
2 – دولت جیبش را از مردم سوا کرده است !! . همیشه برای توجیه اقتصادی بودن یک پروژه محاسباتی انجام می گردد که با وجود نرخ تورم و ضروریت انجام پروژه ، بازگشت سرمایه و رسیدن به سوددهی محاسبه شده و انجام پروژه توجیه می گردد . آیا نباید ابتدا تمام سیستم حمل و نقل عمومی کشور با تزریق اعتبارات و کمی گشاده دستی صندوق ارزی به نتیجه برسد و سپس با اجرای چنین طرحهایی مردم را به استفاده از آن تشویق نمایند ؟ . خط 3 و 4 متروی تهران بعد از گذشت 3 سال همچنان در انتظار فاینانس هستند ، متروی مشهد بعد از گذشت 2 سال از تکمیل آن بدون ناوگان ریلی باقی مانده است . گسترش ناوگان متروی تبریز و اصفهان و شیراز بلاتکلیف است . اتوبوسها قرار است احیانا در آینده به خطوط فعلی تزریق شوند . کرایه های تاکسی قبل از شروع طرح افزایش خود را آغاز کرده است . قبول ! ماشینها در خانه ! چه چیز را جایگزین کنیم ؟!
دسته دوم : قبول ! اما نه اینطوری !
1 – بنظر می رسد کلان شهر تهران بصورت یک ده فرض شده است ! . در شهرستانهای کوچک شما در کمتر از 15 دقیقه میتوانید از این سر شهر به سر دیگر آن برسید ! . اما در تهران ، با وجود گستردگی بیش از حد آن ، با وجود مشاغل خارج از شهر ، آیا 100 لیتر جوابگو خواهد بود ؟
2 – فرض بگیریم که برای بسیاری از مردم 100 لیتر کفایت می کند . فرض می کنیم یکی از معدود تفریحات مردم از آنها گرفته شود و به جایی بر نخورد . فرض می کنیم مسافرت از فرهنگ لغات مردم حذف می شود . در مورد مشاغل خدماتی ، مانند تعمیرکاران انواع وسایل ، سرویس دهندگان ، توزیع کنندگان ، چه چیز می توان گفت ؟ پیکهای بادپا را چگونه قانع کنیم که با روزی یک لیتر میتوانند خدمات خود را ارائه دهند ؟ .
3 – دقت کرده اید ؟! . سهمیه بنزین برای ماشینهای دوگانه سوز تنها 30 لیتر می باشد !! با این اوصاف می توانید بگویید کدام یک از شما تمایلی به گازسوز کردن ماشین خود دارید ؟!!؟ . بهتر نبود سهمیه ماشینهای دوگانه سوز 70 یا 80 ( و حتی همان 100 ) لیتر در ماه در نظر گرفته شود که بجای تشکیل صفهای طویل در پمپهای بنزین ، صفها بنظور گازسوز کردن خودرو تشکیل می شد ؟ .
4 – خودرروهای دولتی سهمیه دارند ! . بنا به گفته ای حتی سهمیه هم ندارند و باید بنزین خود را آزاد تهیه کنند . می توانید بگویید هزینهء بنزین ماشینهای دولتی از کجا تامین می شود ؟ مشخص و واضح است ! . از دولت ! . از خزانه ! . از همان مبلغی که قرار است صرفه جویی شود ! .
با تمام مسائل ، امیدوارم که این اختلاف 5 میلیارد دلاری که قرار است صرفه جویی شود در کمترین مدت خود را در کشور نشان دهد تا شاید این محدودیت کمی قابل تحمل شود .
موارد دیگر را شما بگویید .
دسته اول : مشکل از پایه و اساس است .
1 – براستی چرا کشوری که همیشه از لحاظ منابع سوختی جزو برترینها در دنیا بوده است باید در شرایطی قرار بگیرد که بنزین در آن سهمیه بندی شود ؟ . چرا باید همه چیز به گونه ای پیش برود که که بجای صادر کننده بنزین ، بصورت وارد کننده و مصرف کنندهء آن در آییم ؟ . آیا هیچ راه حل دیگری وجود نداشت ؟
2 – دولت جیبش را از مردم سوا کرده است !! . همیشه برای توجیه اقتصادی بودن یک پروژه محاسباتی انجام می گردد که با وجود نرخ تورم و ضروریت انجام پروژه ، بازگشت سرمایه و رسیدن به سوددهی محاسبه شده و انجام پروژه توجیه می گردد . آیا نباید ابتدا تمام سیستم حمل و نقل عمومی کشور با تزریق اعتبارات و کمی گشاده دستی صندوق ارزی به نتیجه برسد و سپس با اجرای چنین طرحهایی مردم را به استفاده از آن تشویق نمایند ؟ . خط 3 و 4 متروی تهران بعد از گذشت 3 سال همچنان در انتظار فاینانس هستند ، متروی مشهد بعد از گذشت 2 سال از تکمیل آن بدون ناوگان ریلی باقی مانده است . گسترش ناوگان متروی تبریز و اصفهان و شیراز بلاتکلیف است . اتوبوسها قرار است احیانا در آینده به خطوط فعلی تزریق شوند . کرایه های تاکسی قبل از شروع طرح افزایش خود را آغاز کرده است . قبول ! ماشینها در خانه ! چه چیز را جایگزین کنیم ؟!
دسته دوم : قبول ! اما نه اینطوری !
1 – بنظر می رسد کلان شهر تهران بصورت یک ده فرض شده است ! . در شهرستانهای کوچک شما در کمتر از 15 دقیقه میتوانید از این سر شهر به سر دیگر آن برسید ! . اما در تهران ، با وجود گستردگی بیش از حد آن ، با وجود مشاغل خارج از شهر ، آیا 100 لیتر جوابگو خواهد بود ؟
2 – فرض بگیریم که برای بسیاری از مردم 100 لیتر کفایت می کند . فرض می کنیم یکی از معدود تفریحات مردم از آنها گرفته شود و به جایی بر نخورد . فرض می کنیم مسافرت از فرهنگ لغات مردم حذف می شود . در مورد مشاغل خدماتی ، مانند تعمیرکاران انواع وسایل ، سرویس دهندگان ، توزیع کنندگان ، چه چیز می توان گفت ؟ پیکهای بادپا را چگونه قانع کنیم که با روزی یک لیتر میتوانند خدمات خود را ارائه دهند ؟ .
3 – دقت کرده اید ؟! . سهمیه بنزین برای ماشینهای دوگانه سوز تنها 30 لیتر می باشد !! با این اوصاف می توانید بگویید کدام یک از شما تمایلی به گازسوز کردن ماشین خود دارید ؟!!؟ . بهتر نبود سهمیه ماشینهای دوگانه سوز 70 یا 80 ( و حتی همان 100 ) لیتر در ماه در نظر گرفته شود که بجای تشکیل صفهای طویل در پمپهای بنزین ، صفها بنظور گازسوز کردن خودرو تشکیل می شد ؟ .
4 – خودرروهای دولتی سهمیه دارند ! . بنا به گفته ای حتی سهمیه هم ندارند و باید بنزین خود را آزاد تهیه کنند . می توانید بگویید هزینهء بنزین ماشینهای دولتی از کجا تامین می شود ؟ مشخص و واضح است ! . از دولت ! . از خزانه ! . از همان مبلغی که قرار است صرفه جویی شود ! .
با تمام مسائل ، امیدوارم که این اختلاف 5 میلیارد دلاری که قرار است صرفه جویی شود در کمترین مدت خود را در کشور نشان دهد تا شاید این محدودیت کمی قابل تحمل شود .
موارد دیگر را شما بگویید .
