با عرض پوزش صحیح شعر :
(موی سپید را فلکم رایگان نداد...... این رشته را به نقد جوانی خریده ام)
ما گوشه نشینان خرابات الستیم
تا بوی میی هست در این میکده مستیم
نرگس غمزه زنش اینهمه بیمار نداشت
سنبل پرشکنش هیچ گرفتار نداشت
اینهمه مشتری و گرمی بازار نداشت
یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت
اول آن کس که خریدار شدش من بودم
باعث گرمی بازار شدش من بودم
کم گریه کن حسن، تو بزرگی برادرم
فکری نما به حال دل درد پرورم
کم گریه کن، مگر که کسی سیلیات زده ؟
کاین سان نشستهای نگران در برابرم
یا لااقل اجازه بده پاکشان کنم
این اشکهای تو، با کنج معجرم
فرصت بده که سر بنهم روی سینهات
آرام میشوی به خداوند اکبرم
آخر چرا بـه لرزه فتاده دو زانویت ؟
حرفی بزن،...