*** آرشیو اخبار تاریخ گذشته ***
- شروع کننده موضوع @spacechild@
- تاریخ شروع
ali1998
عضو جدید
.........
ایران
نیم نگاهی به فعالیت های فضایی آمریکا
نیم نگاهی به فعالیت های فضایی آمریکا
جامعه جهانی در خلال چهل سال گذشته به کرات تاکید داشته است که فضا باید منحصرا برای مقاصد صلح آمیز مورد استفاده قرار گرفته و عاری از هر گونه تسلیحات باشد. اما عملکرد کشورهایی همچون آمریکا در گسترش تکنولوژی های دارای کاربرد دوگانه در فضا رسیدن به این هدف را با مشکل اساسی مواجه کرده است. در این گزارش به مرور فعالیت های فضایی آمریکا می پردازیم.
در فضای رقابت با شوروی سابق، آمريكا تصميم گرفت با پيگيري برنامه های مختلفی ضمن آمادگی برای مقابله با حمله احتمالی شوروی، خود را به يك ابرقدرت فضايي تبديل كند. جالب توجه است که برنامه هاي فضايي جاسوسي و نظامي ابر قدرت ها همواره با شعارهای فریبکارانه صلح آمیزی همچون فضاي آزاد، صلح در فضا و فضا براي بشر پیگیری می شد.
این در حالی بود که در عرض 5 سال، یعنی از 1961 تا 1965، در فضای زمین 13 آزمایش هسته ای انجام گرفته بود. آزمایش های هسته ای در فضا ابتدا توسط شوروی سابق شروع شد. شوروی در سال های 61 و 62 میلادی 4 آزمایش هسته ای در فضا انجام داد. پس از آن نیز آمریکایی ها از 1962 تا 65 اقدام به انجام 9 آزمایش هسته ای در جو کره زمین کردند.
هم اکنون صدها ماهواره نظامی و جاسوسی در جو زمین به گردش مشغولند
در اواخر دهه 60 میلادی وجهه نظامی برنامه های فضایی آمریکا عیان تر شد و برخی از کارشناسان آمریکایی از فضا به عنوان اولین خط دفاعی کشور خود یاد کردند. بدین ترتیب مسلح شدن در فضا وارد مرحله جدیدی شد و پنتاگون برنامه های فضایی خود را در 4 محور اصلی رديابي، شناسايي، رهگيري و انهدام، تدوین کرد.
طراحی و ساخت سامانه های مختلف فضایی به طول چندین دهه توسط دو ابر قدرت ادامه داشت و بعد از فروپاشی شوروی نیز علاوه بر آمریکا در روسیه و مدعی جدیدی همچون چین ادامه یافت. هم اکنون انواع ماهواره هاي جاسوسي و نظامي متعلق به آمریکا و کشورهای دیگر در مدارهاي زمين مي چرخند و مي توانند در كوتاه ترين زمان ممکن نقاط مختلف كره زمين را مورد هجوم قرار دهند و دولت آمریکا نیز قصد اثبات قدرت نظامی بلامنازع خود در فضا را دارد.
از این رو بسیاری از کارشناسان آمریکایی معتقدند که کشورشان نیازمند استفاده نظامی از فضا برای دفاع از منافع ملی خود است. این کارشناسان دارایی های آمریکا در فضا را در معرض تهدید حمله دانسته و برای حفاظت از آن ها دولتشان را موظف به استقرار تسلیحات در فضا برای صیانت از امنیت و منافع اقتصادی کشور خود می دانند.
کارشناسان موسسه spacecom در گزارشی عنوان کرده اند که آمریکا تا سال 2020 توان نظامی بالایی در فضا ایجاد خواهد کرد تا به وسیله آن بتواند از ماهواره ها و ایستگاه های فضایی خود محفاظت کند. تمامی این اقدامات بدون توجه به آلودگی های خطرناک ایجاد شده در جو کوه زمین انجام می گیرد و کشورهای ذینفع به هیچ کدام از تذکرات و درخواست های بین المللی برای کاستن و عدم پیگیری برنامه های نظامی سازی جو زمین توجهی ندارند.
آمریکا بیش از صد میلیارد دلار برای برنامه های فضایی اش هزینه کرده است.
تجدید نظر آمریکا در سیاست عدم نظامی سازی فضا
تنش های اصلی در مورد فضا در دنیای امروز عمدتا بین سه کشور آمريكا، روسيه و چين در جریان است. در 1963، امریکا و شوروی سابق ، معاهده «منع آزمایش تسلیحات هسته ای در جو زمین ، فضای بیرون آن و زیر آب » را امضا کردند. در ادامه گفتگوهای بین دو ابرقدرت وقت، در سال 1967 شوروی و آمریکا پیمانی منعقد کردند که طبق آن قراردادن تسلیحات کشتار جمعی در فضا ممنوع اعلام شد. با فروپاشی شوروی و نیز ظهور مدعیان جدیدی همچون چین به نظر می رسد که آمریکا دیگر تمایلی به پایبندی به تعهدات خود را ندارد و در تلاش برای نظامی سازی وسیع جو کره زمین به نفع سیاست های تهدیدآمیز خود است.
این عدم تمایل از زمان بیل کلینتون شروع و در دولت بوش پسر آشکارا بیان شد. دولت بوش توانست استراتژی جدیدی برای برنامه های نظامی فضایی تدوین کند که در دولت اوباما نیز پیگیری شد.
تیم نومحافظه کار بوش تلاش های فراوانی برای گسترش برنامه های تسلیحات فضایی انجام داد. به طوری که در ژانویه 2001 کمیسیونی به ریاست دونالد رامسفلد وزیر دفاع وقت تشکیل شد و با ارسال گزارشی به کنگره بر استفاده تسلیحاتی از فضا برای دفاع از ماهواره ها و تجهیزات فضایی امریکا تاکید و اصرار گردید. رامسفلد خواستار در دستور کار قرار گرفتن مجدد برنامه های مسلح شدن در فضا بود. با پیگیری های رامسفلد درهای فضا به روی تسلیحات آمریکایی باز شد و دور جدیدی از برنامه های نظامی سازی جو زمین توسط آمریکا آغاز گردید و آمریکا فضا را علنا به پایگاه نظامی خود تبدیل کرد.
بوش پسر سیاست های نظامی سازی فضا را بازبینی و فعال کرد.
دولت بوش با هر گونه محدودیتی در مورد تسلیحات فضایی که از سوی برخی از سیاست مداران داخل آمریکا مطرح می شد شدیدا مخالفت کرد. بوش از یک تجدید نظر اساسی در مورد سیاست فضایی آمریکا سخن می گفت.
گاهی خبرهایی از این تجدید نظر در محافل رسانه ای به گوش می رسید. برای مثال واشنگتن پست طی مقاله ای از اولین تجدید نظر جامع در سیاست های فضایی آمریکا بعد از فروپاشی شوروی خبر داد که توسط دولت بوش تنظیم شده بود و در آن آمریکا فعالیت های فضایی را در جهت منافع خود تعریف کرده و توافقات نظارت تسلیحاتی در فضا را رد کرده بود. بر اساس استراتژی های جدید دولت بوش، آزادی عمل در فضا برای آمریکا همتراز با توانایی های هوایی و دریایی آمریکا بود و معاهدات محدود کننده یا منع کننده استفاده از فضا برای اهداف نظامی و دفاعی غیر قابل قبول فرض می شد.
پیگیری سیاست های فضایی بوش در دولت اوباما با اختصاص بودجه ویژه برای پنتاگون مشخص شد. در سال 2009 پنتاگون برای اولین بار خواستار بودجه ای برای ارتقای توان نظامی آمریکا در فضا شد. تخصیص این بودجه از سوی آمریکا در نوع خود اولین گام برای استفاده علنی و رسمی نظامی از فضا از جانب یک کشور بود که با اعتراض چینی ها مواجه شد. چین اعلام کرد که قانونی شمردن نظامی سازی فضا از طریق اختصاص بودجه در تناقض آشکار با اصول پذیرفته شده بین المللی در مورد فضا است.
اوباما در دیدار با کارکنان بخش شاتل های فضایی. سیاست های اوباما در راستای جنگ افروزی در فضا تعبیر می شود.
با این که اوباما در سخنرانی های تبلیغاتی برای دور اول انتخابات ریاست جمهوری خود با نظامی سازی فضا مخالفت می کرد؛ دولت اوباما در 2010 اعلام کرد كه انعقاد يك معاهده كنترل تسليحات فضايي در آينده نزديك بعيد است چرا كه پيش نويس معاهدات پیشنهادی داراي اشكالات زيادي است و در نتیجه در كوتاه مدت پيشرفت چشمگیری در معاهده كنترل تسليحات فضايي رخ نخواهد داد. این اظهارات واکنش روسیه را برانگیخت و سئرگئی لاوروف اعلام کرد: از نظر روسیه اقدامات آمریکا در مورد استقرار اسلحه در فضا خارج از محدوده قرارداد منع گسترش سلاح های اتمی قرار دارد و ساخت پدافند ضد موشکی نیز بر ثبات جهانی اثر منفی خواهد گذاشت. روسیه معتقد است اموری همچون تسلیحات راهبردی غیراتمی که آمریکا روی ساخت آنها کار می‌کند، مقاصد مربوط به استقرار اسلحه در فضا و همچنین پدافند ضد موشکی و اقدام به ساخت سیستم ضد موشکی جهانی بر ثبات راهبردی اثر منفی خواهد گذاشت.
نگرانی شدید آمریکا از قدرت نظامی چین در فضا
در 11 ژانویه 2007 طی یک عملیات بی سابقه، چینی ها کارایی قدرت نظامی خود در فضا را به رخ آمریکا کشیدند. در این عملیات که بدون هیچگونه اطلاع رسانی قبلی و مشورت با آمریکا انجام گرفت ارتش چین یکی از ماهواره‌های از کار افتاده هواشناسی این کشور را در فضا منهدم کرد که در نوع خود پایانی بر سلطه آمریکا بر جو زمین محسوب می شد.
چین در حال تبدیل شدن به یک قدرت نظامی مزاحم در فضا برای برابر آمریکاست.
آمریکایی ها این عمل چین را نوعی جنگ استراتژیك دانسته و علنی كردن این فناوری را از جانب دولت پكن نوعی مبارزه طلبی آشكار در مقابل دولت واشنگتن تفسیر کردند. برخی از كارشناسان این عمل چین را اقدامی برای كوتاه كردن دست امریكا از آسیا و اثبات کارایی فناوری نظامی پیشرفته چین در فضا تعبیر کردند. از آنجا که آزمایش ضد ماهواره ای چین برخلاف توافق های به عمل آمده بین دولت های واشنگتن و پكن بود؛ تنش در روابط چین و آمریكا بالا گرفت و آمریکایی ها برای بازسازی هژمونی از دست رفته خود در فضا شروع به کار کردند و در سال 2008 یکی از ماهواره های از کار افتاده خود را در فضا منهدم کردند.
انهدام یک ماهواره هواشناسی از کار افتاده آمریکایی توسط یک موشک بالستیک در فوریه 2008 میلادی به نوعی آزمون سیستم سپر دفاع موشکی آمریکا نیز محسوب می شد که برای مقابله با تهدیدات موشکی روسیه و چین طراحی شده است. هر چند آمریکایی ها اعلام کردند که این ماهواره را به دلیل داشتن مواد سمی خطرناک منهدم کرده اند تا جلوی خسارت های ناشی از سقوط احتمالی آن به زمین را بگیرند. پس از این عملیات توجه جهانیان به سوی سلاح‌های تهاجمی آمریکا در عرصه فضا جلب شد و این کار نوعی پاسخ به آزمایش چین در سال قبل قلمداد گردید.
بدین ترتیب مسابقه نظامی در فضا برای ارتش های آمریکا، چین و روسیه مرحله جدیدی از زور آزمایی بین المللی را ایجاد کرده است. با شروع دور جدیدی از تحقیقات نظامی فضایی، پنتاگون برنامه های جاسوسی نظامی را در راس کار خود قرار داده است و هواپیمای بدون سرنشین مختلفی با ماموریت های طولانی مدتی که گاهی تا 20 ماه طول می کشد به فضای زمین گسیل می شوند. برای مثال هواپیمای OTV-2 که در 5 مارس 2011 به فضا اعزام شد در طول ماموریت خود 469 روز در مدار زمین قرار داشت. اهداف اصلی این ماموریت ها پوشیده باقی می ماند.
X-37B یکی از هواپیماهای فضایی آمریکا با ماموریتی مخفی؛ دارای توانایی گردش 270 روزه به دور زمین
مشکلات و عدم کارایی برنامه های نظامی فضایی آمریکا
از سال 1980 میلادی دولت آمریکا در مجموع بیش از 100 میلیارد دلار برای تکمیل پروژه سپر دفاع موشکی خود که دفاع فضایی را نیز در بر می گیرد؛ هزینه کرده است. برای پیگیری این طرح، آمریکا باید بیش از 50 میلیارد دلار دیگر خرج کند. این در حالیست که اکثر آزمایش های انجام شده در این طرح تاکنون ناموفق بوده اند. آمریکا تاکنون نتوانسته کارایی برنامه ضد موشکی ده ها میلیارد دلاری خود را در یک آزمون واقعی و همه‌جانبه به اثبات برساند و هنوز این سیستم در تشخیص یک راکت تقلبی از یک موشک واقعی ناتوان است.
آنچه که به عنوان اهداف برنامه های فضایی آمریکا برای مردم این کشور مطرح شده بود از این قرار است: تامين امنيت ملي، افزايش علم بشر نسبت به منظومه شمسي با استفاده از کاوش هاي فضايي، پيشرفت توان فني کشور، بهبود وضع اقتصادي کشور با شرکت در بازارهاي جهاني فضايي.
فعالیت های فضایی و بی توجهی کشورهای ذینفع موجب آلودگی شدید جو کره زمین شده است.
اما آمریکا برای رسیدن به این اهداف با مشکلات بسیار بزرگی دست به گریبان است. جدای از کمبود بودجه، آمریکا با کمبود نيروي متخصص در رشته هاي علمي و مهندسي در شاخه های فضایی نیز مواجه شده است. به دلیل تمرکز شدید بر بخش های نظامی و سپر دفاع ضد موشکی، برنامه فضایی آمریکا به اهداف علمی خود توجه کافي نداشته است. همچنین برنامه فضایی آمریکا نتوانسته است نظر مثبت کشورهای دیگر را جلب کند و مردم اکثر کشورهای جهان آن را در راستای گسترش سلطه امریکا، ایجاد مسابقه تسلیحاتی بین قدرت ها و دامن زدن به اختلافات بین المللی می دانند.
فرماندهی دفاع فضایی ارتش آمریکا واقع در کلورادو
اقدامات سازمان ملل برای جلوگیری از نظامی سازی فضا
با توجه به آلوده شدن شدید جو زمین در اثر آزمایش های اتمی فضایی سازمان ملل در کنار ایجاد یک کمیته تخصصی تا کنون سه كنفرانس جهانی نیز درباره استفاده صلح آميز از فضا تشكيل داده است. با شکل گیری كميته استفاده صلح آميز از فضاي خارج از جو در سازمان ملل در سال 1959، هر ساله به طور منظم حيطه همكاري هاي بين المللي در استفاده صلح آميز از فضا بررسي شده و برنامه هايي پیشنهاد می شود تا زیر نظر سازمان ملل اجرا شود.
سازمان ملل بارها در مورد آلودگی های فضایی هشدار داده است.
زيرمجموعه حقوقي کمیته نیز همواره در مورد مسئولیت های دولت ها از بابت زباله هاي فضايي، به کارگیری انرژي هسته اي در فضا، اشياي جوی و موارد دیگر فعالیت می کند. با این حال آمریکا و دیگر كشورهاي حاضر در فضا به تذکرها و قطعنامه های این کمیته بی توجه بوده و در حال گسترش و ساخت انواع تجهیزات جاسوسي و نظامي در فضا هستند. جامعه جهانی در خلال چهل سال گذشته به کرات تاکید داشته است که فضا باید منحصرا برای مقاصد صلح آمیز مورد استفاده قرار گرفته و عاری از هر گونه تسلیحات باشد. اما عملکرد کشورهایی همچون آمریکا در گسترش تکنولوژی های دارای کاربرد دوگانه در فضا رسیدن به این هدف را با مشکل اساسی مواجه کرده است.
بدون شرح!
.................................................. ........................................
http://www.army.mil/article/91791/Key_senior_enlisted_leaders_learn_about_space_capa bilities/
https://www.fas.org/spp/eprint/article05.html
https://www.bakerinstitute.org/publications/wp_aaas_spacePolicy.pdf
http://www.tomdispatch.com/post/175614/tomgram:_alfred_mccoy,_super_weapons_and_global_do minion/
http://www.smartplanet.com/blog/thinking-tech/space-warfare-the-next-step/4275
http://youxie.ca/evolution-of-chinas-space-program/?lang=zh
http://www.airpower.au.af.mil/airchronicles/apj/apj09/spr09/weston.html
http://www.usafa.af.mil/df/inss/OCP/OCP42.pdf
http://www.au.af.mil/au/ssq/2008/Spring/blazejewski.pdf
http://www.airpower.au.af.mil/air chronicles/apj/apj98/win98/deblois.pdf
http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2012/11/201211912435170883.html
http://www.space4peace.org/slaw/lawofwar.htm
نیم نگاهی به فعالیت های فضایی آمریکا
جامعه جهانی در خلال چهل سال گذشته به کرات تاکید داشته است که فضا باید منحصرا برای مقاصد صلح آمیز مورد استفاده قرار گرفته و عاری از هر گونه تسلیحات باشد. اما عملکرد کشورهایی همچون آمریکا در گسترش تکنولوژی های دارای کاربرد دوگانه در فضا رسیدن به این هدف را با مشکل اساسی مواجه کرده است. در این گزارش به مرور فعالیت های فضایی آمریکا می پردازیم.
گروه گزارش ویژه مشرق؛ سياست هاي اولیه فضايي آمريكا در اواخر دهه 50 ميلادي توسط رئيس جمهور وقت آمريكا - آيزنهاور- تدوين شد. در سال 1967 شوروی و آمریکا پیمانی منعقد کردند که طبق آن قراردادن تسلیحات کشتار جمعی در فضا ممنوع اعلام شد. تیم نومحافظه کار بوش تلاش های فراوانی برای گسترش برنامه های تسلیحات فضایی انجام داد و دولت اوباما نیز اعلام کرد كه انعقاد يك معاهده كنترل تسليحات فضايي در آينده نزديك بعيد است. بدین ترتیب مسابقه جدیدی برای نظامی سازی جو زمین و آلودگی آن شروع شده است.
در فضای رقابت با شوروی سابق، آمريكا تصميم گرفت با پيگيري برنامه های مختلفی ضمن آمادگی برای مقابله با حمله احتمالی شوروی، خود را به يك ابرقدرت فضايي تبديل كند. جالب توجه است که برنامه هاي فضايي جاسوسي و نظامي ابر قدرت ها همواره با شعارهای فریبکارانه صلح آمیزی همچون فضاي آزاد، صلح در فضا و فضا براي بشر پیگیری می شد.
این در حالی بود که در عرض 5 سال، یعنی از 1961 تا 1965، در فضای زمین 13 آزمایش هسته ای انجام گرفته بود. آزمایش های هسته ای در فضا ابتدا توسط شوروی سابق شروع شد. شوروی در سال های 61 و 62 میلادی 4 آزمایش هسته ای در فضا انجام داد. پس از آن نیز آمریکایی ها از 1962 تا 65 اقدام به انجام 9 آزمایش هسته ای در جو کره زمین کردند.
هم اکنون صدها ماهواره نظامی و جاسوسی در جو زمین به گردش مشغولند
در اواخر دهه 60 میلادی وجهه نظامی برنامه های فضایی آمریکا عیان تر شد و برخی از کارشناسان آمریکایی از فضا به عنوان اولین خط دفاعی کشور خود یاد کردند. بدین ترتیب مسلح شدن در فضا وارد مرحله جدیدی شد و پنتاگون برنامه های فضایی خود را در 4 محور اصلی رديابي، شناسايي، رهگيري و انهدام، تدوین کرد.
طراحی و ساخت سامانه های مختلف فضایی به طول چندین دهه توسط دو ابر قدرت ادامه داشت و بعد از فروپاشی شوروی نیز علاوه بر آمریکا در روسیه و مدعی جدیدی همچون چین ادامه یافت. هم اکنون انواع ماهواره هاي جاسوسي و نظامي متعلق به آمریکا و کشورهای دیگر در مدارهاي زمين مي چرخند و مي توانند در كوتاه ترين زمان ممکن نقاط مختلف كره زمين را مورد هجوم قرار دهند و دولت آمریکا نیز قصد اثبات قدرت نظامی بلامنازع خود در فضا را دارد.
از این رو بسیاری از کارشناسان آمریکایی معتقدند که کشورشان نیازمند استفاده نظامی از فضا برای دفاع از منافع ملی خود است. این کارشناسان دارایی های آمریکا در فضا را در معرض تهدید حمله دانسته و برای حفاظت از آن ها دولتشان را موظف به استقرار تسلیحات در فضا برای صیانت از امنیت و منافع اقتصادی کشور خود می دانند.
کارشناسان موسسه spacecom در گزارشی عنوان کرده اند که آمریکا تا سال 2020 توان نظامی بالایی در فضا ایجاد خواهد کرد تا به وسیله آن بتواند از ماهواره ها و ایستگاه های فضایی خود محفاظت کند. تمامی این اقدامات بدون توجه به آلودگی های خطرناک ایجاد شده در جو کوه زمین انجام می گیرد و کشورهای ذینفع به هیچ کدام از تذکرات و درخواست های بین المللی برای کاستن و عدم پیگیری برنامه های نظامی سازی جو زمین توجهی ندارند.
آمریکا بیش از صد میلیارد دلار برای برنامه های فضایی اش هزینه کرده است.
تجدید نظر آمریکا در سیاست عدم نظامی سازی فضا
تنش های اصلی در مورد فضا در دنیای امروز عمدتا بین سه کشور آمريكا، روسيه و چين در جریان است. در 1963، امریکا و شوروی سابق ، معاهده «منع آزمایش تسلیحات هسته ای در جو زمین ، فضای بیرون آن و زیر آب » را امضا کردند. در ادامه گفتگوهای بین دو ابرقدرت وقت، در سال 1967 شوروی و آمریکا پیمانی منعقد کردند که طبق آن قراردادن تسلیحات کشتار جمعی در فضا ممنوع اعلام شد. با فروپاشی شوروی و نیز ظهور مدعیان جدیدی همچون چین به نظر می رسد که آمریکا دیگر تمایلی به پایبندی به تعهدات خود را ندارد و در تلاش برای نظامی سازی وسیع جو کره زمین به نفع سیاست های تهدیدآمیز خود است.
این عدم تمایل از زمان بیل کلینتون شروع و در دولت بوش پسر آشکارا بیان شد. دولت بوش توانست استراتژی جدیدی برای برنامه های نظامی فضایی تدوین کند که در دولت اوباما نیز پیگیری شد.
تیم نومحافظه کار بوش تلاش های فراوانی برای گسترش برنامه های تسلیحات فضایی انجام داد. به طوری که در ژانویه 2001 کمیسیونی به ریاست دونالد رامسفلد وزیر دفاع وقت تشکیل شد و با ارسال گزارشی به کنگره بر استفاده تسلیحاتی از فضا برای دفاع از ماهواره ها و تجهیزات فضایی امریکا تاکید و اصرار گردید. رامسفلد خواستار در دستور کار قرار گرفتن مجدد برنامه های مسلح شدن در فضا بود. با پیگیری های رامسفلد درهای فضا به روی تسلیحات آمریکایی باز شد و دور جدیدی از برنامه های نظامی سازی جو زمین توسط آمریکا آغاز گردید و آمریکا فضا را علنا به پایگاه نظامی خود تبدیل کرد.
بوش پسر سیاست های نظامی سازی فضا را بازبینی و فعال کرد.
دولت بوش با هر گونه محدودیتی در مورد تسلیحات فضایی که از سوی برخی از سیاست مداران داخل آمریکا مطرح می شد شدیدا مخالفت کرد. بوش از یک تجدید نظر اساسی در مورد سیاست فضایی آمریکا سخن می گفت.
گاهی خبرهایی از این تجدید نظر در محافل رسانه ای به گوش می رسید. برای مثال واشنگتن پست طی مقاله ای از اولین تجدید نظر جامع در سیاست های فضایی آمریکا بعد از فروپاشی شوروی خبر داد که توسط دولت بوش تنظیم شده بود و در آن آمریکا فعالیت های فضایی را در جهت منافع خود تعریف کرده و توافقات نظارت تسلیحاتی در فضا را رد کرده بود. بر اساس استراتژی های جدید دولت بوش، آزادی عمل در فضا برای آمریکا همتراز با توانایی های هوایی و دریایی آمریکا بود و معاهدات محدود کننده یا منع کننده استفاده از فضا برای اهداف نظامی و دفاعی غیر قابل قبول فرض می شد.
پیگیری سیاست های فضایی بوش در دولت اوباما با اختصاص بودجه ویژه برای پنتاگون مشخص شد. در سال 2009 پنتاگون برای اولین بار خواستار بودجه ای برای ارتقای توان نظامی آمریکا در فضا شد. تخصیص این بودجه از سوی آمریکا در نوع خود اولین گام برای استفاده علنی و رسمی نظامی از فضا از جانب یک کشور بود که با اعتراض چینی ها مواجه شد. چین اعلام کرد که قانونی شمردن نظامی سازی فضا از طریق اختصاص بودجه در تناقض آشکار با اصول پذیرفته شده بین المللی در مورد فضا است.
اوباما در دیدار با کارکنان بخش شاتل های فضایی. سیاست های اوباما در راستای جنگ افروزی در فضا تعبیر می شود.
با این که اوباما در سخنرانی های تبلیغاتی برای دور اول انتخابات ریاست جمهوری خود با نظامی سازی فضا مخالفت می کرد؛ دولت اوباما در 2010 اعلام کرد كه انعقاد يك معاهده كنترل تسليحات فضايي در آينده نزديك بعيد است چرا كه پيش نويس معاهدات پیشنهادی داراي اشكالات زيادي است و در نتیجه در كوتاه مدت پيشرفت چشمگیری در معاهده كنترل تسليحات فضايي رخ نخواهد داد. این اظهارات واکنش روسیه را برانگیخت و سئرگئی لاوروف اعلام کرد: از نظر روسیه اقدامات آمریکا در مورد استقرار اسلحه در فضا خارج از محدوده قرارداد منع گسترش سلاح های اتمی قرار دارد و ساخت پدافند ضد موشکی نیز بر ثبات جهانی اثر منفی خواهد گذاشت. روسیه معتقد است اموری همچون تسلیحات راهبردی غیراتمی که آمریکا روی ساخت آنها کار می‌کند، مقاصد مربوط به استقرار اسلحه در فضا و همچنین پدافند ضد موشکی و اقدام به ساخت سیستم ضد موشکی جهانی بر ثبات راهبردی اثر منفی خواهد گذاشت.
نگرانی شدید آمریکا از قدرت نظامی چین در فضا
در 11 ژانویه 2007 طی یک عملیات بی سابقه، چینی ها کارایی قدرت نظامی خود در فضا را به رخ آمریکا کشیدند. در این عملیات که بدون هیچگونه اطلاع رسانی قبلی و مشورت با آمریکا انجام گرفت ارتش چین یکی از ماهواره‌های از کار افتاده هواشناسی این کشور را در فضا منهدم کرد که در نوع خود پایانی بر سلطه آمریکا بر جو زمین محسوب می شد.
| جهت مشاهده در اندازه واقعی اینجا کلیک کنید. اندازه اصلی این عکس 920x416 می باشد. |
چین در حال تبدیل شدن به یک قدرت نظامی مزاحم در فضا برای برابر آمریکاست.
آمریکایی ها این عمل چین را نوعی جنگ استراتژیك دانسته و علنی كردن این فناوری را از جانب دولت پكن نوعی مبارزه طلبی آشكار در مقابل دولت واشنگتن تفسیر کردند. برخی از كارشناسان این عمل چین را اقدامی برای كوتاه كردن دست امریكا از آسیا و اثبات کارایی فناوری نظامی پیشرفته چین در فضا تعبیر کردند. از آنجا که آزمایش ضد ماهواره ای چین برخلاف توافق های به عمل آمده بین دولت های واشنگتن و پكن بود؛ تنش در روابط چین و آمریكا بالا گرفت و آمریکایی ها برای بازسازی هژمونی از دست رفته خود در فضا شروع به کار کردند و در سال 2008 یکی از ماهواره های از کار افتاده خود را در فضا منهدم کردند.
انهدام یک ماهواره هواشناسی از کار افتاده آمریکایی توسط یک موشک بالستیک در فوریه 2008 میلادی به نوعی آزمون سیستم سپر دفاع موشکی آمریکا نیز محسوب می شد که برای مقابله با تهدیدات موشکی روسیه و چین طراحی شده است. هر چند آمریکایی ها اعلام کردند که این ماهواره را به دلیل داشتن مواد سمی خطرناک منهدم کرده اند تا جلوی خسارت های ناشی از سقوط احتمالی آن به زمین را بگیرند. پس از این عملیات توجه جهانیان به سوی سلاح‌های تهاجمی آمریکا در عرصه فضا جلب شد و این کار نوعی پاسخ به آزمایش چین در سال قبل قلمداد گردید.
بدین ترتیب مسابقه نظامی در فضا برای ارتش های آمریکا، چین و روسیه مرحله جدیدی از زور آزمایی بین المللی را ایجاد کرده است. با شروع دور جدیدی از تحقیقات نظامی فضایی، پنتاگون برنامه های جاسوسی نظامی را در راس کار خود قرار داده است و هواپیمای بدون سرنشین مختلفی با ماموریت های طولانی مدتی که گاهی تا 20 ماه طول می کشد به فضای زمین گسیل می شوند. برای مثال هواپیمای OTV-2 که در 5 مارس 2011 به فضا اعزام شد در طول ماموریت خود 469 روز در مدار زمین قرار داشت. اهداف اصلی این ماموریت ها پوشیده باقی می ماند.
X-37B یکی از هواپیماهای فضایی آمریکا با ماموریتی مخفی؛ دارای توانایی گردش 270 روزه به دور زمین
مشکلات و عدم کارایی برنامه های نظامی فضایی آمریکا
از سال 1980 میلادی دولت آمریکا در مجموع بیش از 100 میلیارد دلار برای تکمیل پروژه سپر دفاع موشکی خود که دفاع فضایی را نیز در بر می گیرد؛ هزینه کرده است. برای پیگیری این طرح، آمریکا باید بیش از 50 میلیارد دلار دیگر خرج کند. این در حالیست که اکثر آزمایش های انجام شده در این طرح تاکنون ناموفق بوده اند. آمریکا تاکنون نتوانسته کارایی برنامه ضد موشکی ده ها میلیارد دلاری خود را در یک آزمون واقعی و همه‌جانبه به اثبات برساند و هنوز این سیستم در تشخیص یک راکت تقلبی از یک موشک واقعی ناتوان است.
آنچه که به عنوان اهداف برنامه های فضایی آمریکا برای مردم این کشور مطرح شده بود از این قرار است: تامين امنيت ملي، افزايش علم بشر نسبت به منظومه شمسي با استفاده از کاوش هاي فضايي، پيشرفت توان فني کشور، بهبود وضع اقتصادي کشور با شرکت در بازارهاي جهاني فضايي.
فعالیت های فضایی و بی توجهی کشورهای ذینفع موجب آلودگی شدید جو کره زمین شده است.
اما آمریکا برای رسیدن به این اهداف با مشکلات بسیار بزرگی دست به گریبان است. جدای از کمبود بودجه، آمریکا با کمبود نيروي متخصص در رشته هاي علمي و مهندسي در شاخه های فضایی نیز مواجه شده است. به دلیل تمرکز شدید بر بخش های نظامی و سپر دفاع ضد موشکی، برنامه فضایی آمریکا به اهداف علمی خود توجه کافي نداشته است. همچنین برنامه فضایی آمریکا نتوانسته است نظر مثبت کشورهای دیگر را جلب کند و مردم اکثر کشورهای جهان آن را در راستای گسترش سلطه امریکا، ایجاد مسابقه تسلیحاتی بین قدرت ها و دامن زدن به اختلافات بین المللی می دانند.
فرماندهی دفاع فضایی ارتش آمریکا واقع در کلورادو
اقدامات سازمان ملل برای جلوگیری از نظامی سازی فضا
با توجه به آلوده شدن شدید جو زمین در اثر آزمایش های اتمی فضایی سازمان ملل در کنار ایجاد یک کمیته تخصصی تا کنون سه كنفرانس جهانی نیز درباره استفاده صلح آميز از فضا تشكيل داده است. با شکل گیری كميته استفاده صلح آميز از فضاي خارج از جو در سازمان ملل در سال 1959، هر ساله به طور منظم حيطه همكاري هاي بين المللي در استفاده صلح آميز از فضا بررسي شده و برنامه هايي پیشنهاد می شود تا زیر نظر سازمان ملل اجرا شود.
|
| جهت مشاهده در اندازه واقعی اینجا کلیک کنید. اندازه اصلی این عکس 750x530 می باشد. |
سازمان ملل بارها در مورد آلودگی های فضایی هشدار داده است.
زيرمجموعه حقوقي کمیته نیز همواره در مورد مسئولیت های دولت ها از بابت زباله هاي فضايي، به کارگیری انرژي هسته اي در فضا، اشياي جوی و موارد دیگر فعالیت می کند. با این حال آمریکا و دیگر كشورهاي حاضر در فضا به تذکرها و قطعنامه های این کمیته بی توجه بوده و در حال گسترش و ساخت انواع تجهیزات جاسوسي و نظامي در فضا هستند. جامعه جهانی در خلال چهل سال گذشته به کرات تاکید داشته است که فضا باید منحصرا برای مقاصد صلح آمیز مورد استفاده قرار گرفته و عاری از هر گونه تسلیحات باشد. اما عملکرد کشورهایی همچون آمریکا در گسترش تکنولوژی های دارای کاربرد دوگانه در فضا رسیدن به این هدف را با مشکل اساسی مواجه کرده است.
بدون شرح!
منابع و مآخذ:
https://www.fas.org/spp/eprint/article05.html
https://www.bakerinstitute.org/publications/wp_aaas_spacePolicy.pdf
http://www.tomdispatch.com/post/175614/tomgram:_alfred_mccoy,_super_weapons_and_global_do minion/
http://www.smartplanet.com/blog/thinking-tech/space-warfare-the-next-step/4275
http://youxie.ca/evolution-of-chinas-space-program/?lang=zh
http://www.airpower.au.af.mil/airchronicles/apj/apj09/spr09/weston.html
http://www.usafa.af.mil/df/inss/OCP/OCP42.pdf
http://www.au.af.mil/au/ssq/2008/Spring/blazejewski.pdf
http://www.airpower.au.af.mil/air chronicles/apj/apj98/win98/deblois.pdf
http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2012/11/201211912435170883.html
http://www.space4peace.org/slaw/lawofwar.htm
طراحی مدل جدید ستاره‌های نوترونی
طراحی مدل جدید ستاره‌های نوترونی
[h=1] طراحی مدل جدید ستاره‌های نوترونی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110804899
یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۴۱
مدل‌های امروزی پیش‌بینی می‌کنند که ایزوتوپ روی-82 باید فراوان‌ترین عنصر در پوسته بیرونی ستارگان نوترونی باشد. اندازه‌گیری دقیق جرم این ایزوتوپ توسط محققان سرن نشان دهنده عدم صحت این موضوع است و منجر به ایجاد مدل جدیدی شده است که با ستاره‌های نوترونی کشف شده‌ی جدید نیز سازگار است.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، واکنش‌های همجوشی هسته‌یی که در داخل ستاره‌ها صورت می‌گیرد، می‌تواند بسیاری از عناصر سبک‌تر از آهن یافت شده بر روی زمین را به وجود بیاورد. عناصر سنگین‌تر احتمالا در حین انفجارهای ابرنواختری ستارگان سنگین به وجود آمده‌اند و یا اینکه به نحوی در پوسته خارجی ستارگان نوترونی فوق‌العاده چگال باقی مانده از این انفجارها شکل گرفته‌اند.
چنانچه عناصر سنگین به راستی از ستارگان نوترونی نشأت گرفته باشند، فراوانی آنها باید نشان دهنده ترکیب پوسته خارجی این نوع ستارگان باشد. البته فراوانی عناصر سنگین موجود در ستارگان نوترونی دارای تغییرات سریع نسبت به افزایش عمق است، چرا که با زیاد شدن چگالی نوترونی امکان خلق هسته‌های سنگین‌تر به وجود می‌آید.
اخیرا محققان در فیزیکال ریویو لترز گزارشی از اندازه‌گیری دقیق جرم ایزوتوپ‌های کم‌عمر عنصر روی را منتشر کرده‌اند که ترکیب پیش‌بینی شده برای پوسته خارجی ستارگان نوترونی را اصلاح می‌کند.
تیم تحقیقاتی متشکل از دانشمندان بین‌المللی که در حال انجام آزمایش ISOLTRAP در تأسیسات باریکه‌های یونی پرتوزا در سرن هستند، جرم روی-82 را که ایزوتوپی غنی از نوترون است به طور دقیق اندازه‌گیری کرده‌اند. مدل‌های کنونی پیشنهاد می‌کنند که این ایزوتوپ باید به وفور در پوسته بیرونی ستاره‌های نوترونی یافت شود. به نوشته تارنمای انجمن فیزیک، این محققان ابتدا از یک روش جدید برای جدا کردن سریع یون‌های روی مورد نظر از هزاران یون دیگر که دارای جرم مشابه بودند استفاده کردند و سپس جرم روی-82 را نسبت به یک چارچوب با دقتی بیش از 40 در یک میلیارد اندازه‌گیری کردند. البته تمام این مراحل باید بسیار سریع انجام شود، چرا که روی-82 با نیمه عمری کمتر از ربع ثانیه به سرعت دچار واپاشی می‌شود.
این اندازه‌گیری جدید جرم از یک مدل بازبینی شده پشتیبانی می‌کند که در آن به جای یون‌های روی-82 در پوسته خارجی ستاره‌های نوترونی نیکل-78 به وفور وجود دارد. این مدل بازبینی شده همچنین به خوبی با کشف یک ستاره نوترونی جدید که بسیار سنگین‌تر از چیزی است که مدل‌های قبلی پیش‌بینی می‌کنند سازگار است.
طراحی مدل جدید ستاره‌های نوترونی
[h=1] طراحی مدل جدید ستاره‌های نوترونی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110804899
یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۴۱
مدل‌های امروزی پیش‌بینی می‌کنند که ایزوتوپ روی-82 باید فراوان‌ترین عنصر در پوسته بیرونی ستارگان نوترونی باشد. اندازه‌گیری دقیق جرم این ایزوتوپ توسط محققان سرن نشان دهنده عدم صحت این موضوع است و منجر به ایجاد مدل جدیدی شده است که با ستاره‌های نوترونی کشف شده‌ی جدید نیز سازگار است.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، واکنش‌های همجوشی هسته‌یی که در داخل ستاره‌ها صورت می‌گیرد، می‌تواند بسیاری از عناصر سبک‌تر از آهن یافت شده بر روی زمین را به وجود بیاورد. عناصر سنگین‌تر احتمالا در حین انفجارهای ابرنواختری ستارگان سنگین به وجود آمده‌اند و یا اینکه به نحوی در پوسته خارجی ستارگان نوترونی فوق‌العاده چگال باقی مانده از این انفجارها شکل گرفته‌اند.
چنانچه عناصر سنگین به راستی از ستارگان نوترونی نشأت گرفته باشند، فراوانی آنها باید نشان دهنده ترکیب پوسته خارجی این نوع ستارگان باشد. البته فراوانی عناصر سنگین موجود در ستارگان نوترونی دارای تغییرات سریع نسبت به افزایش عمق است، چرا که با زیاد شدن چگالی نوترونی امکان خلق هسته‌های سنگین‌تر به وجود می‌آید.
اخیرا محققان در فیزیکال ریویو لترز گزارشی از اندازه‌گیری دقیق جرم ایزوتوپ‌های کم‌عمر عنصر روی را منتشر کرده‌اند که ترکیب پیش‌بینی شده برای پوسته خارجی ستارگان نوترونی را اصلاح می‌کند.
تیم تحقیقاتی متشکل از دانشمندان بین‌المللی که در حال انجام آزمایش ISOLTRAP در تأسیسات باریکه‌های یونی پرتوزا در سرن هستند، جرم روی-82 را که ایزوتوپی غنی از نوترون است به طور دقیق اندازه‌گیری کرده‌اند. مدل‌های کنونی پیشنهاد می‌کنند که این ایزوتوپ باید به وفور در پوسته بیرونی ستاره‌های نوترونی یافت شود. به نوشته تارنمای انجمن فیزیک، این محققان ابتدا از یک روش جدید برای جدا کردن سریع یون‌های روی مورد نظر از هزاران یون دیگر که دارای جرم مشابه بودند استفاده کردند و سپس جرم روی-82 را نسبت به یک چارچوب با دقتی بیش از 40 در یک میلیارد اندازه‌گیری کردند. البته تمام این مراحل باید بسیار سریع انجام شود، چرا که روی-82 با نیمه عمری کمتر از ربع ثانیه به سرعت دچار واپاشی می‌شود.
این اندازه‌گیری جدید جرم از یک مدل بازبینی شده پشتیبانی می‌کند که در آن به جای یون‌های روی-82 در پوسته خارجی ستاره‌های نوترونی نیکل-78 به وفور وجود دارد. این مدل بازبینی شده همچنین به خوبی با کشف یک ستاره نوترونی جدید که بسیار سنگین‌تر از چیزی است که مدل‌های قبلی پیش‌بینی می‌کنند سازگار است.
مریخ، بهاری می‌شود
مریخ، بهاری می‌شود
[h=1] مریخ، بهاری می‌شود
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110804873
یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۲۸
پژوهش جدید دانشمندان مؤسسه علوم سیاره‌ای نشان داده که ورود گرمای بهار به مریخ منجر به تغییرات زمین‌شناسی متعددی در سطح این سیاره شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دی‌اکسید کربن منجمد موسوم به یخ خشک که در تپه‌های اطراف کلاهک یخ قطبی پایدار قطب شمال مریخ رسوب کرده، در بهار تصعید شده و بطور مستقیم از جامد به گاز تبدیل می‌شود. در نتیجه این تپه‌ها تضعیف و سست می‌شوند.
این پدیده عجیب بهاری در مریخ در سه مقاله مرتبط در مجله Icarus منتشر شده است. این محققان مشاهدات خود را از دوربین «های‌رایز» و طیف‌سنج مادون قرمز مدارگرد اکتشافی مریخ بدست آورده‌اند که یک مجموعه غنی از اطلاعات را در مورد سه فصل بهار در نیکره شمالی سیاره قرمز فراهم کرده است.
در اولین مقاله، محققان از سه سال اطلاعات برای گردآوری گزارشاتی در مورد توالی و تنوع رخ داده در فصل بهار استفاده کرده‌اند. این اطلاعات شامل فوران شن حاوی گاز، ترک‌خوردگی چند گوشه یخ در تپه‌های شنی، ریزش شن و ماسه از سمت لغزنده تپه و فشار بدنه‌های تاریک شن بر یخ است.
مقاله دوم به بررسی این تپه‌های شنی و ارتفاعات آنها پرداخته و برگه سوم حاوی داده‌های طیف‌سنج مادون قرمز مدارگرد اکتشافی مریخ است که تنوع ترکیب کلاهک یخی فصلی را در بهار به نمایش گذاشته‌اند. یخ خشک برخی مواقع با یخ آب پوشش داده شده که در بالای یخ خشک می‌ترکند.
مریخ، بهاری می‌شود
[h=1] مریخ، بهاری می‌شود
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110804873
یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۲۸
پژوهش جدید دانشمندان مؤسسه علوم سیاره‌ای نشان داده که ورود گرمای بهار به مریخ منجر به تغییرات زمین‌شناسی متعددی در سطح این سیاره شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دی‌اکسید کربن منجمد موسوم به یخ خشک که در تپه‌های اطراف کلاهک یخ قطبی پایدار قطب شمال مریخ رسوب کرده، در بهار تصعید شده و بطور مستقیم از جامد به گاز تبدیل می‌شود. در نتیجه این تپه‌ها تضعیف و سست می‌شوند.
این پدیده عجیب بهاری در مریخ در سه مقاله مرتبط در مجله Icarus منتشر شده است. این محققان مشاهدات خود را از دوربین «های‌رایز» و طیف‌سنج مادون قرمز مدارگرد اکتشافی مریخ بدست آورده‌اند که یک مجموعه غنی از اطلاعات را در مورد سه فصل بهار در نیکره شمالی سیاره قرمز فراهم کرده است.
در اولین مقاله، محققان از سه سال اطلاعات برای گردآوری گزارشاتی در مورد توالی و تنوع رخ داده در فصل بهار استفاده کرده‌اند. این اطلاعات شامل فوران شن حاوی گاز، ترک‌خوردگی چند گوشه یخ در تپه‌های شنی، ریزش شن و ماسه از سمت لغزنده تپه و فشار بدنه‌های تاریک شن بر یخ است.
مقاله دوم به بررسی این تپه‌های شنی و ارتفاعات آنها پرداخته و برگه سوم حاوی داده‌های طیف‌سنج مادون قرمز مدارگرد اکتشافی مریخ است که تنوع ترکیب کلاهک یخی فصلی را در بهار به نمایش گذاشته‌اند. یخ خشک برخی مواقع با یخ آب پوشش داده شده که در بالای یخ خشک می‌ترکند.
مختصات شهـــــــــرهای ایـــــــران
مختصات شهـــــــــرهای ایـــــــران
امروزه،در بیشتر نرم افزار های نجومی مهم،مثل Stellarium به مختصات شهر های ایرانی نیاز دارید.چرا که باید موقعیت شهر مورد نظر خود را وارد کنید تا بهتر رصد کنید.
مختصات ها:
آغاجری 30°42"N 049°50"E
آمل 36°23"N 052°20"E
آهار 38°28"N 047°04"E
اراک 34°05"N 049°41"E
اردبیل 38°15"N 048°18"E
ارومیه 37°33"N 045°04"E
اسلام آباد 34°06"N 046°31"E
اسلامشهر 35°40"N 051°10"E
اصفهان 32°40"N 051°38"E
الیگودرز 33°24"N 049°41"E
امامشهر 36°25"N 055°01"E
اندیمشک 32°27"N 048°21"E
اهواز 31°19"N 048°42"E
ایلام 33°38"N 046°26"E
بابل 36°34"N 052°42"E
باختران 34°19"N 047°04"E
برازجان 29°16"N 051°12"E
بروجرد 33°54"N 048°46"E
بم 29°06"N 058°21"E
بندر ماهشهر 30°33"N 049°12"E
بندرانزلی 37°28"N 049°27"E
بندرعباس 27°11"N 056°17"E
بهبهان 30°35"N 050°14"E
بهشهر 36°43"N 053°34"E
بوجنورد 37°28"N 057°19"E
بوشهر 28°59"N 050°50"E
بیرجند 32°53"N 059°13"E
تبریز 38°05"N 046°18"E
تربت حیدریه 35°16"N 059°13"E
تهران 35°40"N 051°26"E
جهرم 28°31"N 053°33"E
خرم آباد 33°30"N 048°20"E
خرمشهر 30°25"N 048°11"E
خمینی شهر 32°41"N 051°31"E
خوی 38°33"N 044°58"E
دزفول 32°23"N 048°24"E
دو گنبدان 30°21"N 050°48"E
دورود 33°28"N 049°04"E
رشت 37°16"N 049°36"E
رفسنجان 30°24"N 056°01"E
زابل 31°02"N 061°30"E
زاهدان 29°30"N 060°52"E
زنجان 36°40"N 048°29"E
ساری 36°34"N 053°04"E
ساوه 35°01"N 050°20"E
سبزوار 36°13"N 057°42"E
سقز 36°14"N 046°16"E
سلماس 38°11"N 044°47"E
سمنان 35°33"N 053°24"E
سنندج 35°19"N 047°00"E
سیرجان 29°27"N 055°40"E
شهرکرد 32°19"N 050°50"E
شوشتر 32°03"N 048°51"E
شیراز 29°37"N 052°33"E
فسا 28°56"N 053°42"E
قائمشهر 36°28"N 052°53"E
قزوین 36°16"N 050°00"E
قم 34°39"N 050°54"E
قمشه 32°01"N 051°52"E
قوچان 37°06"N 058°30"E
کازرون 29°37"N 051°38"E
کاشان 33°59"N 051°29"E
کرج 35°48"N 050°59"E
کرمان 30°17"N 057°05"E
گرگان 36°50"N 054°29"E
گنبدکابوس 37°17"N 055°17"E
مراغه 37°23"N 046°13"E
مرند 38°26"N 045°46"E
مرودشت 29°50"N 052°40"E
مسجدسلیمان 31°58"N 049°18"E
مشهد 36°18"N 059°36"E
ملایر 34°17"N 048°50"E
مهاباد 36°45"N 045°43"E
میاندواب 36°58"N 046°06"E
میانه 37°26"N 047°42"E
نجف آباد 32°37"N 051°21"E
نقده 36°57"N 045°23"E
نهاوند 34°12"N 048°22"E
نیشابور 36°12"N 058°50"E
همدان 34°48"N 048°30"E
ورامین 35°20"N 051°39"E
یزد 31°53"N 054°25"E
منبع : سایت علم نجوم
___________________________________
همه ی این مختصات رو میتونید در فایل ضمیمه هم مشاهده بفرمایید . . .
مختصات شهـــــــــرهای ایـــــــران
امروزه،در بیشتر نرم افزار های نجومی مهم،مثل Stellarium به مختصات شهر های ایرانی نیاز دارید.چرا که باید موقعیت شهر مورد نظر خود را وارد کنید تا بهتر رصد کنید.
مختصات ها:
آغاجری 30°42"N 049°50"E
آمل 36°23"N 052°20"E
آهار 38°28"N 047°04"E
اراک 34°05"N 049°41"E
اردبیل 38°15"N 048°18"E
ارومیه 37°33"N 045°04"E
اسلام آباد 34°06"N 046°31"E
اسلامشهر 35°40"N 051°10"E
اصفهان 32°40"N 051°38"E
الیگودرز 33°24"N 049°41"E
امامشهر 36°25"N 055°01"E
اندیمشک 32°27"N 048°21"E
اهواز 31°19"N 048°42"E
ایلام 33°38"N 046°26"E
بابل 36°34"N 052°42"E
باختران 34°19"N 047°04"E
برازجان 29°16"N 051°12"E
بروجرد 33°54"N 048°46"E
بم 29°06"N 058°21"E
بندر ماهشهر 30°33"N 049°12"E
بندرانزلی 37°28"N 049°27"E
بندرعباس 27°11"N 056°17"E
بهبهان 30°35"N 050°14"E
بهشهر 36°43"N 053°34"E
بوجنورد 37°28"N 057°19"E
بوشهر 28°59"N 050°50"E
بیرجند 32°53"N 059°13"E
تبریز 38°05"N 046°18"E
تربت حیدریه 35°16"N 059°13"E
تهران 35°40"N 051°26"E
جهرم 28°31"N 053°33"E
خرم آباد 33°30"N 048°20"E
خرمشهر 30°25"N 048°11"E
خمینی شهر 32°41"N 051°31"E
خوی 38°33"N 044°58"E
دزفول 32°23"N 048°24"E
دو گنبدان 30°21"N 050°48"E
دورود 33°28"N 049°04"E
رشت 37°16"N 049°36"E
رفسنجان 30°24"N 056°01"E
زابل 31°02"N 061°30"E
زاهدان 29°30"N 060°52"E
زنجان 36°40"N 048°29"E
ساری 36°34"N 053°04"E
ساوه 35°01"N 050°20"E
سبزوار 36°13"N 057°42"E
سقز 36°14"N 046°16"E
سلماس 38°11"N 044°47"E
سمنان 35°33"N 053°24"E
سنندج 35°19"N 047°00"E
سیرجان 29°27"N 055°40"E
شهرکرد 32°19"N 050°50"E
شوشتر 32°03"N 048°51"E
شیراز 29°37"N 052°33"E
فسا 28°56"N 053°42"E
قائمشهر 36°28"N 052°53"E
قزوین 36°16"N 050°00"E
قم 34°39"N 050°54"E
قمشه 32°01"N 051°52"E
قوچان 37°06"N 058°30"E
کازرون 29°37"N 051°38"E
کاشان 33°59"N 051°29"E
کرج 35°48"N 050°59"E
کرمان 30°17"N 057°05"E
گرگان 36°50"N 054°29"E
گنبدکابوس 37°17"N 055°17"E
مراغه 37°23"N 046°13"E
مرند 38°26"N 045°46"E
مرودشت 29°50"N 052°40"E
مسجدسلیمان 31°58"N 049°18"E
مشهد 36°18"N 059°36"E
ملایر 34°17"N 048°50"E
مهاباد 36°45"N 045°43"E
میاندواب 36°58"N 046°06"E
میانه 37°26"N 047°42"E
نجف آباد 32°37"N 051°21"E
نقده 36°57"N 045°23"E
نهاوند 34°12"N 048°22"E
نیشابور 36°12"N 058°50"E
همدان 34°48"N 048°30"E
ورامین 35°20"N 051°39"E
یزد 31°53"N 054°25"E
منبع : سایت علم نجوم
___________________________________
همه ی این مختصات رو میتونید در فایل ضمیمه هم مشاهده بفرمایید . . .
موتور «آپولو» پس از 40 سال دوباره روشن شد
موتور «آپولو» پس از 40 سال دوباره روشن شد
[h=1]
[/h]» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91110804621
یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۹
مهندسان ناسا، پس از 40 سال، موشک «آپولو» را به امید کمک به اعزام انسان به فضای ورای ماه روشن کردند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، موتور «آپولو» که نزد مهندسان ناسا با عنوان « F-6049» شناخته شده، قرار بوده در سال 1969 به رانش آپولو 11 به مدار کمک کند که در آن نیل آرمسترانگ، باز آلدرین و مایکل کالینز برای اولین بار به ماه سفر کردند.
با وجود موفقیت‌هایی در اجرای این تصمیم، این موتوربه دلیل مشکل فنی در جریان آزمایشی در می‌سی‌سی‌پی بر زمین نشانده شد.
موتور F-6049 بعدها به موسسه اسمیتسونین منتقل شد که برای سالها در آن سکونت داشت و اکنون مهندسان در حال یادگیری کار با سیستمهای فنی و پیشرانهایی هستند که پیش از آغاز برنامه شاتل فضایی ناسا در سال 1981 مورد استفاده نبودند.
مهندسان مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا، مجموعه‌ای از 11 پرتاب آزمایشی را بر روی ژنراتور گازی موتور انجام دادند که یک موشک جت مانند با قابلیت تولید 13600 کیلوگرم فشار بوده و به عنوان آغازگر موتور مورد استفاده بوده است.
آنها اکنون می‌خواهند ببینند که آیا نسخه نسل آینده موتور آپولو می‌تواند فشار بیشتری را تولید کرده و با یک دریچه گاز برای کاوشهای فضای عمیق مورد استفاده قرار بگیرد.
هیچ برنامه‌ای برای ارسال این موتور قدیمی به فضا وجود نداشته اما می‌تواند یک مدل برای نسل آینده موتورهای حاوی بخشهایی از طراحی آن باشد.
این موتور 5.5 متری از نگاه ناسا، یک موتور F-1 نام دارد. در ماموریتهای ماه، پنج موتور F-1 در پایه سیستم 110 متری ساترن 5 قرار داشته و با هم برای پرتاب این موشک از زمین به مدار روشن می‌شدند.
در پرواز آزمایشی جدید ناسا تنها یکی از این موتورها یعنی ژنراتور گاز مورد استفاده قرار گرفت که نیروی دستگاه برای پمپاژ سوخت به محفظه اصلی موشک را تامین می‌کرد.
این موتور مانند F-1 به تولید شعله نارنجی یا ابرهای دود نپرداخته اما صدای آن بسیار زیاد و کرکننده بود.
این دستگاه یک توده تولید کرد که شبیه به یک چراغ جوشکاری به اندازه دو اتوبوس بود که یک ناحیه علفزار را به آتش کشید.
یک موتور F-1 با استفاده از سوخت ترکیبی اکسیژن مایع و نفت سفید می‌تواند بیش از 680 کیلوگرم فشار را تولید کند.
موشک آپولو 11 در حال پرتاب
موتور «آپولو» پس از 40 سال دوباره روشن شد
[h=1]
[/h]» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91110804621
یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۹
مهندسان ناسا، پس از 40 سال، موشک «آپولو» را به امید کمک به اعزام انسان به فضای ورای ماه روشن کردند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، موتور «آپولو» که نزد مهندسان ناسا با عنوان « F-6049» شناخته شده، قرار بوده در سال 1969 به رانش آپولو 11 به مدار کمک کند که در آن نیل آرمسترانگ، باز آلدرین و مایکل کالینز برای اولین بار به ماه سفر کردند.
با وجود موفقیت‌هایی در اجرای این تصمیم، این موتوربه دلیل مشکل فنی در جریان آزمایشی در می‌سی‌سی‌پی بر زمین نشانده شد.
موتور F-6049 بعدها به موسسه اسمیتسونین منتقل شد که برای سالها در آن سکونت داشت و اکنون مهندسان در حال یادگیری کار با سیستمهای فنی و پیشرانهایی هستند که پیش از آغاز برنامه شاتل فضایی ناسا در سال 1981 مورد استفاده نبودند.
مهندسان مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا، مجموعه‌ای از 11 پرتاب آزمایشی را بر روی ژنراتور گازی موتور انجام دادند که یک موشک جت مانند با قابلیت تولید 13600 کیلوگرم فشار بوده و به عنوان آغازگر موتور مورد استفاده بوده است.
آنها اکنون می‌خواهند ببینند که آیا نسخه نسل آینده موتور آپولو می‌تواند فشار بیشتری را تولید کرده و با یک دریچه گاز برای کاوشهای فضای عمیق مورد استفاده قرار بگیرد.
هیچ برنامه‌ای برای ارسال این موتور قدیمی به فضا وجود نداشته اما می‌تواند یک مدل برای نسل آینده موتورهای حاوی بخشهایی از طراحی آن باشد.
این موتور 5.5 متری از نگاه ناسا، یک موتور F-1 نام دارد. در ماموریتهای ماه، پنج موتور F-1 در پایه سیستم 110 متری ساترن 5 قرار داشته و با هم برای پرتاب این موشک از زمین به مدار روشن می‌شدند.
در پرواز آزمایشی جدید ناسا تنها یکی از این موتورها یعنی ژنراتور گاز مورد استفاده قرار گرفت که نیروی دستگاه برای پمپاژ سوخت به محفظه اصلی موشک را تامین می‌کرد.
این موتور مانند F-1 به تولید شعله نارنجی یا ابرهای دود نپرداخته اما صدای آن بسیار زیاد و کرکننده بود.
این دستگاه یک توده تولید کرد که شبیه به یک چراغ جوشکاری به اندازه دو اتوبوس بود که یک ناحیه علفزار را به آتش کشید.
یک موتور F-1 با استفاده از سوخت ترکیبی اکسیژن مایع و نفت سفید می‌تواند بیش از 680 کیلوگرم فشار را تولید کند.
ستاره دو شخصیتی که محققان را شگفت‌زده کرد
ستاره دو شخصیتی که محققان را شگفت‌زده کرد
[h=1] ستاره دو شخصیتی که محققان را شگفت‌زده کرد
[/h]» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110804592
یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۱۵
یک تیم بین‌المللی از اخترشناسان، تپ اختر جدیدی را شناسایی کرده‌اند که بین دو حالت انتشار پالس‌های رادیویی قوی و (انتشار) پرتوهای ایکس قوی‌تر گرفتار شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ستاره تازه کشف شده یک تپ اختر یا پالسار (Pulsar) محسوب می شود که در فاصله سه هزار سال نوری با زمین واقع شده و عمر آن حدود پنج میلیون سال تخمین زده می شود.
بررسی ستاره دو شخصیتی PSR B0943+10 توسط تلسکوپ اشعه ایکس آژانس فضایی اروپا موسوم به XMM-Newton و ترکیب داده های آن با تلسکوپ های زمینی در انگلیس، هند و هلند نشان می دهد، این تپ اختر بین پالس های رادیویی قوی و پرتوهای ایکس قوی تر سرگردان است و تغییر پالس های رادیویی هر یک ثانیه یکبار روی می دهد.
«ویم هرمسن» نویسنده ارشد تحقیق و از محققان موسسه تحقیقات فضایی هلند تأکید می کند: در حال حاضر هیچ توضیح دقیقی در خصوص وضعیت ستاره PSR B0943+10 وجود ندارد، اما به نظر می رسد که محیط مغناطیسی یا مگنتوسفر ستاره، عامل احتمالی این تغییرات باشد.
این ستاره یکی از معدود تپ اخترها با قابلیت انتشار پرتوهای ایکس و نخستین نمونه انتشار همزمان فرکانس های رادیویی و پرتوهای ایکس محسوب می شود.
نتایج این کشف در مجله Science منتشر شده است.
ستاره دو شخصیتی که محققان را شگفت‌زده کرد
[h=1] ستاره دو شخصیتی که محققان را شگفت‌زده کرد
[/h]» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110804592
یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۱۵
یک تیم بین‌المللی از اخترشناسان، تپ اختر جدیدی را شناسایی کرده‌اند که بین دو حالت انتشار پالس‌های رادیویی قوی و (انتشار) پرتوهای ایکس قوی‌تر گرفتار شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ستاره تازه کشف شده یک تپ اختر یا پالسار (Pulsar) محسوب می شود که در فاصله سه هزار سال نوری با زمین واقع شده و عمر آن حدود پنج میلیون سال تخمین زده می شود.
بررسی ستاره دو شخصیتی PSR B0943+10 توسط تلسکوپ اشعه ایکس آژانس فضایی اروپا موسوم به XMM-Newton و ترکیب داده های آن با تلسکوپ های زمینی در انگلیس، هند و هلند نشان می دهد، این تپ اختر بین پالس های رادیویی قوی و پرتوهای ایکس قوی تر سرگردان است و تغییر پالس های رادیویی هر یک ثانیه یکبار روی می دهد.
«ویم هرمسن» نویسنده ارشد تحقیق و از محققان موسسه تحقیقات فضایی هلند تأکید می کند: در حال حاضر هیچ توضیح دقیقی در خصوص وضعیت ستاره PSR B0943+10 وجود ندارد، اما به نظر می رسد که محیط مغناطیسی یا مگنتوسفر ستاره، عامل احتمالی این تغییرات باشد.
این ستاره یکی از معدود تپ اخترها با قابلیت انتشار پرتوهای ایکس و نخستین نمونه انتشار همزمان فرکانس های رادیویی و پرتوهای ایکس محسوب می شود.
نتایج این کشف در مجله Science منتشر شده است.
همراه با موجود زنده پرتاب کاوشگر پيشگام به فضا
همراه با موجود زنده پرتاب کاوشگر پيشگام به فضا
جام جم آنلاين: دانشمندان و متخصصان فضایی جمهوری اسلامی ایران موفق شدند با برداشتن گام بلند دیگری در عرصه فناوری پیشرفته فضایی، ارسال حیات به فضا و تحقیقات زیستی که در انحصار چند کشور معدود است را برای کشورمان به ارمغان آوردند.
در خجسته ایام میلاد با سعادت نبی گرامی اسلام حضرت محمد (ص) و امام جعفرصادق (ع) و در آستانه دهه مبارک فجر، دانشمندان و متخصصان فضایی جمهوری اسلامی ایران موفق شدند با برداشتن گام بلند دیگری در عرصه فناوری پیشرفته فضایی، ارسال حیات به فضا و تحقیقات زیستی که در انحصار چند کشور معدود است،افتخار ديگري برای کشورمان به ارمغان آوردند.
پروژه ارسال حیات به فضا که با مدیریت یکپارچه سیستمی و تلاش دانشمندان سازمان فضایی ایران به مورد اجرا گذاشته شده، توسط سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع تا ارتفاع مورد نظر پرتاب و پس از طی مراحل پیش‌بینی شده و رسیدن به سرعت، شتاب و ارتفاع مورد نظر، مجدداً به زمین بازگشته و موجود زنده با موفقیت بازیابی گردید.
کاوشگر پیشگام از چهار بخش شامل:
1- مجموعه موتور، متشکل از اجزای قفسه دم، بالک‌های پایدارساز، بلوک تنظیم ارتفاع، موتور و نازل.
2- سکوی پرتاب برای پرتاب مجموعه.
3- ایستگاه های زمینی برای برقراری ارتباط با کاوشگر و دریافت اطلاعات به صورت زمان واقعی.
4- محموله که از اجزای کپسول زیستی سامانة خدمات (الکترونیک، مخابرات و پردازش)، جدایش سازه و جدایش بازیاب موجود زنده تشکیل شده است.
دسترسی به ارتفاع بیش از 120 کیلومتری، ارسال موجود زنده (میمون) با فیزیولوژی شبیه انسان، بومی‌سازی فناوری طراحی، ساخت و پرتاب کپسول زیستی، بازیابی سالم محموله، تله‌متری ثبت داده‌های محیطی، زیستی و تصاویر در تمامی مراحل پرتاب و تعیین بارهای اکوستیکی محفظه از اهدافی بود که با پرتاب کاوشگر پیشگام و بازیابی آن حاصل گردید.
گفتنی است کاوشگرها بطور عمومی برای بررسی جو، داده‌برداری از لایه‌های میانی اتمسفر و بررسی لایه‌های مختلف آن، مطالعات مربوط به قطب مانند بررسی شفق قطب، مطالعات پرتوهای کیهانی مانند اشعه ایکس، ماوراء بنفش و مادون قرمز، زیست شناسی و پرتاب موجودات زنده کوچک و رشد سلول‌های بنیادی در فضا، ستاره‌شناسی، رصد خورشید، بررسی کسوف، مطالعه جاذبه ناچیز، بازیابی محموله، توسعه فناوری‌های فضایی مانند ورود به جو و جدایش، آزمایش تراشه‌ها و مدارات الکترونیکی فضایی، افزایش قابلیت اطمینان پرتاب‌های فضایی با انجام تست‌های مکرر بکار می‌روند. (مهر)
همراه با موجود زنده پرتاب کاوشگر پيشگام به فضا
جام جم آنلاين: دانشمندان و متخصصان فضایی جمهوری اسلامی ایران موفق شدند با برداشتن گام بلند دیگری در عرصه فناوری پیشرفته فضایی، ارسال حیات به فضا و تحقیقات زیستی که در انحصار چند کشور معدود است را برای کشورمان به ارمغان آوردند.
در خجسته ایام میلاد با سعادت نبی گرامی اسلام حضرت محمد (ص) و امام جعفرصادق (ع) و در آستانه دهه مبارک فجر، دانشمندان و متخصصان فضایی جمهوری اسلامی ایران موفق شدند با برداشتن گام بلند دیگری در عرصه فناوری پیشرفته فضایی، ارسال حیات به فضا و تحقیقات زیستی که در انحصار چند کشور معدود است،افتخار ديگري برای کشورمان به ارمغان آوردند.
پروژه ارسال حیات به فضا که با مدیریت یکپارچه سیستمی و تلاش دانشمندان سازمان فضایی ایران به مورد اجرا گذاشته شده، توسط سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع تا ارتفاع مورد نظر پرتاب و پس از طی مراحل پیش‌بینی شده و رسیدن به سرعت، شتاب و ارتفاع مورد نظر، مجدداً به زمین بازگشته و موجود زنده با موفقیت بازیابی گردید.
کاوشگر پیشگام از چهار بخش شامل:
1- مجموعه موتور، متشکل از اجزای قفسه دم، بالک‌های پایدارساز، بلوک تنظیم ارتفاع، موتور و نازل.
2- سکوی پرتاب برای پرتاب مجموعه.
3- ایستگاه های زمینی برای برقراری ارتباط با کاوشگر و دریافت اطلاعات به صورت زمان واقعی.
4- محموله که از اجزای کپسول زیستی سامانة خدمات (الکترونیک، مخابرات و پردازش)، جدایش سازه و جدایش بازیاب موجود زنده تشکیل شده است.
دسترسی به ارتفاع بیش از 120 کیلومتری، ارسال موجود زنده (میمون) با فیزیولوژی شبیه انسان، بومی‌سازی فناوری طراحی، ساخت و پرتاب کپسول زیستی، بازیابی سالم محموله، تله‌متری ثبت داده‌های محیطی، زیستی و تصاویر در تمامی مراحل پرتاب و تعیین بارهای اکوستیکی محفظه از اهدافی بود که با پرتاب کاوشگر پیشگام و بازیابی آن حاصل گردید.
گفتنی است کاوشگرها بطور عمومی برای بررسی جو، داده‌برداری از لایه‌های میانی اتمسفر و بررسی لایه‌های مختلف آن، مطالعات مربوط به قطب مانند بررسی شفق قطب، مطالعات پرتوهای کیهانی مانند اشعه ایکس، ماوراء بنفش و مادون قرمز، زیست شناسی و پرتاب موجودات زنده کوچک و رشد سلول‌های بنیادی در فضا، ستاره‌شناسی، رصد خورشید، بررسی کسوف، مطالعه جاذبه ناچیز، بازیابی محموله، توسعه فناوری‌های فضایی مانند ورود به جو و جدایش، آزمایش تراشه‌ها و مدارات الکترونیکی فضایی، افزایش قابلیت اطمینان پرتاب‌های فضایی با انجام تست‌های مکرر بکار می‌روند. (مهر)
معرفی برترین اکتشافات فضایی در «ابرجام ستاره‌شناسی»
معرفی برترین اکتشافات فضایی در «ابرجام ستاره‌شناسی»
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110905484
دوشنبه ۹ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۰
ژانویه هر سال، انجمن نجوم آمریکا نشست سالانه‌ای را به عنوان «ابر جام ستاره‌شناسی» برگزار می‌کند که در آن هزاران دانشمند از سراسر جهان برای رونمایی از جدیدترین اکتشافات فضایی دور هم جمع می‌شوند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، امسال در دویست و بیست و یکمین نشست این انجمن چندین کشف خارق‌العاده درمورد سیارات فراخورشیدی، بزرگترین کهکشان مارپیچی، ذات فضا-زمان و چیزهای دیگر رونمایی شد.
این گزارش به معرفی مهمترین اخبار نشست نجومی فوق پرداخته است.
کمربند سیارکی بیگانه
- کشف کمربند سیارکی بیگانه که به سیارات پنهان اشاره دارد
ستاره‌شناسان موفق به کشف یک کمربند سیارکی عظیم در اطراف ستاره درخشان «نَسر واقع» شده‌اند که ممکن است در نهایت بتواند یک منظومه شمسی جدید از سیارات را معرفی کند.
آب‌وهوای خشن ستاره شکست‌خورده دور
- رونمایی از آب‌وهوای خشن ستاره شکست‌خورده دور
ستاره‌شناسان توانسته‌اند آب‌وهوای عجیب و خشن یک ستاره به اصطلاح شکست‌خورده را با جزئیات بسیار دقیق نقشه‌برداری کنند.
کشف 461 کاندید سیاره بیگانه
- کشف 461 کاندید سیاره بیگانه توسط ناسا با چند مورد قابل سکونت احتمالی
تلسکوپ فضایی هابل ناسا 461 سیاره بیگانه احتمالی جدید را شناسایی کرده که در میان آنها چهار مورد با اندازه کمی بزرگتر از زمین و احتمال برخورداری از حیات به شکل شناخته‌شده قرار دارند.
کشف مدار سرکش سیاره زامبی
- شوک دانشمندان از کشف مدار سرکش سیاره زامبی
مدار نامتعادل یک سیاره به اصطلاح زامبی در یک سیتم ستاره‌ای غبارآلود باعث سردرگمی ستاره شناسان در توضیح رفتار این سیاره فراخورشیدی شده است.
برخورد گلوله‌های کیهانی با سحابی اوریون
- برخورد گلوله‌های کیهانی با سحابی اوریون در یک تصویر جالب
ستاره شناسان از یک تصویر جدید و خارق‌العاده از برخورد گلوله‌های فراصوت کیهانی در ابرهای گازی متراکم سحابی اوریون رونمایی کردند.
- کهکشان راه شیری از 17 میلیارد سیاره بیگانه اندازه زمین برخوردار است
پژوهش جدید دانشمندان نشان داده که راه شیری از حداقل 17 میلیارد سیاره بیگاه شبه زمین برخوردار است.
بزرگترین کهکشان مارپیچ جهان
- کشف بزرگترین کهکشان مارپیچی جهان
ستاره‌شناسان در این نشست به معرفی بزرگترین کهکشان مارپیچی شناخته‌شده جهان پرداختند که پنج برابر کهکشان راه‌شیری است.
تلسکوپ فضایی هابل
- ناسا از امکان افزایش طول ماموریت تلسکوپ فضایی هابل تا 2018 خبر داد
تلسکوپ فضایی 23 ساله هابل هنوز با قدرت به کار خود ادامه داده و مقامات سازمان ناسا اخیرا اعلام کرده‌اند که قصد دارند این تلسکوپ را تا زمانی که ابزار آن در حال کار بوده، برای مثال تا شش سال دیگر در ماموریت خود ابقا کنند.
فضا-زمان
- اینشتین حق داشت: فضا-زمان صاف است نه کف‌آلود
پژوهش جدید دانشمندان نشان داده که فضا-زمان کف‌آلود نبوده، بلکه صاف است که پیروزی احتمالی آلبرت اینشتین را در برابر برخی نظریه‌پردازان کوانتومی پس از وی نشان می‌دهد.
شبیه‌ترین سیاره بیگانه به زمین
-کشف شبیه‌ترین سیاره بیگانه به زمین
به گفته ستاره‌شناسان، یک سیاره بیگانه احتمالی که اخیرا توسط تلسکوپ کپلر کشف شده، شبیه‌ترین سیاره شبیه به زمین در سوی دیگر منظومه شمسی است.
معرفی برترین اکتشافات فضایی در «ابرجام ستاره‌شناسی»
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110905484
دوشنبه ۹ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۰
ژانویه هر سال، انجمن نجوم آمریکا نشست سالانه‌ای را به عنوان «ابر جام ستاره‌شناسی» برگزار می‌کند که در آن هزاران دانشمند از سراسر جهان برای رونمایی از جدیدترین اکتشافات فضایی دور هم جمع می‌شوند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، امسال در دویست و بیست و یکمین نشست این انجمن چندین کشف خارق‌العاده درمورد سیارات فراخورشیدی، بزرگترین کهکشان مارپیچی، ذات فضا-زمان و چیزهای دیگر رونمایی شد.
این گزارش به معرفی مهمترین اخبار نشست نجومی فوق پرداخته است.
- کشف کمربند سیارکی بیگانه که به سیارات پنهان اشاره دارد
ستاره‌شناسان موفق به کشف یک کمربند سیارکی عظیم در اطراف ستاره درخشان «نَسر واقع» شده‌اند که ممکن است در نهایت بتواند یک منظومه شمسی جدید از سیارات را معرفی کند.
- رونمایی از آب‌وهوای خشن ستاره شکست‌خورده دور
ستاره‌شناسان توانسته‌اند آب‌وهوای عجیب و خشن یک ستاره به اصطلاح شکست‌خورده را با جزئیات بسیار دقیق نقشه‌برداری کنند.
- کشف 461 کاندید سیاره بیگانه توسط ناسا با چند مورد قابل سکونت احتمالی
تلسکوپ فضایی هابل ناسا 461 سیاره بیگانه احتمالی جدید را شناسایی کرده که در میان آنها چهار مورد با اندازه کمی بزرگتر از زمین و احتمال برخورداری از حیات به شکل شناخته‌شده قرار دارند.
- شوک دانشمندان از کشف مدار سرکش سیاره زامبی
مدار نامتعادل یک سیاره به اصطلاح زامبی در یک سیتم ستاره‌ای غبارآلود باعث سردرگمی ستاره شناسان در توضیح رفتار این سیاره فراخورشیدی شده است.
- برخورد گلوله‌های کیهانی با سحابی اوریون در یک تصویر جالب
ستاره شناسان از یک تصویر جدید و خارق‌العاده از برخورد گلوله‌های فراصوت کیهانی در ابرهای گازی متراکم سحابی اوریون رونمایی کردند.
- کهکشان راه شیری از 17 میلیارد سیاره بیگانه اندازه زمین برخوردار است
پژوهش جدید دانشمندان نشان داده که راه شیری از حداقل 17 میلیارد سیاره بیگاه شبه زمین برخوردار است.
- کشف بزرگترین کهکشان مارپیچی جهان
ستاره‌شناسان در این نشست به معرفی بزرگترین کهکشان مارپیچی شناخته‌شده جهان پرداختند که پنج برابر کهکشان راه‌شیری است.
- ناسا از امکان افزایش طول ماموریت تلسکوپ فضایی هابل تا 2018 خبر داد
تلسکوپ فضایی 23 ساله هابل هنوز با قدرت به کار خود ادامه داده و مقامات سازمان ناسا اخیرا اعلام کرده‌اند که قصد دارند این تلسکوپ را تا زمانی که ابزار آن در حال کار بوده، برای مثال تا شش سال دیگر در ماموریت خود ابقا کنند.
- اینشتین حق داشت: فضا-زمان صاف است نه کف‌آلود
پژوهش جدید دانشمندان نشان داده که فضا-زمان کف‌آلود نبوده، بلکه صاف است که پیروزی احتمالی آلبرت اینشتین را در برابر برخی نظریه‌پردازان کوانتومی پس از وی نشان می‌دهد.
-کشف شبیه‌ترین سیاره بیگانه به زمین
به گفته ستاره‌شناسان، یک سیاره بیگانه احتمالی که اخیرا توسط تلسکوپ کپلر کشف شده، شبیه‌ترین سیاره شبیه به زمین در سوی دیگر منظومه شمسی است.
حیوانات پیشگام در فضا به روایت «اسپیس»
حیوانات پیشگام در فضا به روایت «اسپیس»
[h=2]حیوانات پیشگام در فضا به روایت «اسپیس»
[/h]
حیوانات پیشگام در فضا به روایت «اسپیس»
[h=2]حیوانات پیشگام در فضا به روایت «اسپیس»
[/h]
سایت «اسپیس» همزمان با موفقیت ایران در پرتاب کاوشگر «پیشگام» حامل موجود زنده به فضا، مروری بر حیوانات پیشگام در عرصه اکتشافات فضایی داشته است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پیش از سفر انسان، حیوانات مختلفی از جمله خوک، سگ، خرگوش، موش، خوکچه هندی و میمون با هدف بررسی اثرات بیولوژیکی این سفر، راهی فضا شدند. شوروی سابق و روسیه، آمریکا، فرانسه، آرژانتین، ژاپن، چین و ایران جزو کشورهایی محسوب می شوند که تاکنون موفق به ارسال موجود زنده به فضا شده اند.
مگس میوه نخستین موجودی بود که توسط موشک German V-2 در فوریه 1947 میلادی راهی فضا شد
اما نخستین میمون فضانورد Albert نام داشت که در سال 1948 میلادی توسط موشک V2 ناسا راهی فضا شد، اما به دلیل خفگی در طول پرتاب جان خود را از دست داد.
برنامه فضایی آمریکا با ارسال میمون دیگری به نام Albert V توسط موشک Aerobee در آوریل 1951 میلادی ادامه یافت که به دلیل نقص عملکرد چتر نجات در هنگام بازگشت به زمین، حیوان جان خود را از دست داد.
میمون Yorick یا Albert VI به همراه 11 موش مجددا توسط موشک Aerobee در سپتامبر 1951 میلادی راهی فضا شدند، اما این میمون نیز دو ساعت پس از فرود مرد.
دسامبر 1958 میلادی میمون سنجابی Gordo که توسط موشک Jupiter AM-13 به فضا سفر کرده بود، به دلیل نقص فنی سیستم فرود جان خود را از دست داد.
در سال 1959 میلادی میمون رزوس Able به همراه میمون سنجابی Bake با موشک Jupiter AM-18 به فضا سفر کرده و با موفقیت به زمین بازگشتند، اما میمون رزوس سه روز بعد در هنگام عمل جراحی برای خارج کردن الکترود پزشکی مرد و میمون سنجابی تا سال 1984 زنده ماند.
میمون Sam توسط کاوشگر مرکوری در دسامبر 1959 میلادی، شامپانزه Ham در ژانویه 1961 میلادی، شامپانزه Enos در نوامبر 1961 میلادی سفر موفقیت آمیزی را به فضا تجربه کردند.
نخستین حیوانی که سفر به مدار زمین را بدون بی هوشی تجربه کرد، سگی به نام Laika بود که توسط کاوشگر اسپوتنیک 2 متعلق به شوروی سابق در نوامبر 1957 میلادی به فضا سفر کرد
شوروی سابق پس از پرتاب موفقیت آمیز سگ Laika به فضا، دو میمون فضانورد به نام های Abrek و Bion را توسط موشک Bion 6 در دسامبر 1983 میلادی راهی فضا کرد و دو میمون دیگر به نام های Verny و Gordy در جولای 1985 میلادی به فضا سفر کردند.
موشک Bion9 حامل میمون های Zhakonya و Zabiyaka در دسامبر 1989 راهی فضا شده و رکورد اقامت 13 روزه را به نام خود ثبت کردند.
فرانسه نیز دو میمون به نام های Martine و Pierette را توسط موشک وستا در مارس 1967 میلادی به فضا پرتاب کرد.
آرژانتین نیز در دسامبر 1969 میلادی میمون Juan را با موشک Rigel04 راهی فضا کرد و این آزمایش را در فوریه 1970 میلادی با یک میمون ماده توسط موشک X-1 Panther تکرار کرد.
ایران نیز در تاریخ 28 ژانویه 2013 میلادی با پرتاب موفقیت آمیز کاوشگر «پیشگام» حامل یک میمون به فضا، به جمع کشورهای پیشگام ارسال موجود زنده به فضا قرار گرفت.
حیوانات پیشگام سفر فضایی، سگ Laika
حیوانات پیشگام سفر فضایی، میمون Sam
حیوانات پیشگام سفر فضایی، شامپانزه Ham
حیوانات پیشگام سفر فضایی، شامپانزه Enos
پرتاب کاوشگر حامل موجود زنده «پیشگام» به فضا
منبع:ایسنا
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پیش از سفر انسان، حیوانات مختلفی از جمله خوک، سگ، خرگوش، موش، خوکچه هندی و میمون با هدف بررسی اثرات بیولوژیکی این سفر، راهی فضا شدند. شوروی سابق و روسیه، آمریکا، فرانسه، آرژانتین، ژاپن، چین و ایران جزو کشورهایی محسوب می شوند که تاکنون موفق به ارسال موجود زنده به فضا شده اند.
مگس میوه نخستین موجودی بود که توسط موشک German V-2 در فوریه 1947 میلادی راهی فضا شد
اما نخستین میمون فضانورد Albert نام داشت که در سال 1948 میلادی توسط موشک V2 ناسا راهی فضا شد، اما به دلیل خفگی در طول پرتاب جان خود را از دست داد.
برنامه فضایی آمریکا با ارسال میمون دیگری به نام Albert V توسط موشک Aerobee در آوریل 1951 میلادی ادامه یافت که به دلیل نقص عملکرد چتر نجات در هنگام بازگشت به زمین، حیوان جان خود را از دست داد.
میمون Yorick یا Albert VI به همراه 11 موش مجددا توسط موشک Aerobee در سپتامبر 1951 میلادی راهی فضا شدند، اما این میمون نیز دو ساعت پس از فرود مرد.
دسامبر 1958 میلادی میمون سنجابی Gordo که توسط موشک Jupiter AM-13 به فضا سفر کرده بود، به دلیل نقص فنی سیستم فرود جان خود را از دست داد.
در سال 1959 میلادی میمون رزوس Able به همراه میمون سنجابی Bake با موشک Jupiter AM-18 به فضا سفر کرده و با موفقیت به زمین بازگشتند، اما میمون رزوس سه روز بعد در هنگام عمل جراحی برای خارج کردن الکترود پزشکی مرد و میمون سنجابی تا سال 1984 زنده ماند.
میمون Sam توسط کاوشگر مرکوری در دسامبر 1959 میلادی، شامپانزه Ham در ژانویه 1961 میلادی، شامپانزه Enos در نوامبر 1961 میلادی سفر موفقیت آمیزی را به فضا تجربه کردند.
نخستین حیوانی که سفر به مدار زمین را بدون بی هوشی تجربه کرد، سگی به نام Laika بود که توسط کاوشگر اسپوتنیک 2 متعلق به شوروی سابق در نوامبر 1957 میلادی به فضا سفر کرد
شوروی سابق پس از پرتاب موفقیت آمیز سگ Laika به فضا، دو میمون فضانورد به نام های Abrek و Bion را توسط موشک Bion 6 در دسامبر 1983 میلادی راهی فضا کرد و دو میمون دیگر به نام های Verny و Gordy در جولای 1985 میلادی به فضا سفر کردند.
موشک Bion9 حامل میمون های Zhakonya و Zabiyaka در دسامبر 1989 راهی فضا شده و رکورد اقامت 13 روزه را به نام خود ثبت کردند.
فرانسه نیز دو میمون به نام های Martine و Pierette را توسط موشک وستا در مارس 1967 میلادی به فضا پرتاب کرد.
آرژانتین نیز در دسامبر 1969 میلادی میمون Juan را با موشک Rigel04 راهی فضا کرد و این آزمایش را در فوریه 1970 میلادی با یک میمون ماده توسط موشک X-1 Panther تکرار کرد.
ایران نیز در تاریخ 28 ژانویه 2013 میلادی با پرتاب موفقیت آمیز کاوشگر «پیشگام» حامل یک میمون به فضا، به جمع کشورهای پیشگام ارسال موجود زنده به فضا قرار گرفت.
حیوانات پیشگام سفر فضایی، سگ Laika
حیوانات پیشگام سفر فضایی، میمون Sam
حیوانات پیشگام سفر فضایی، شامپانزه Ham
حیوانات پیشگام سفر فضایی، شامپانزه Enos
پرتاب کاوشگر حامل موجود زنده «پیشگام» به فضا
شناسایی سیستم خورشیدی بیگانه در اطراف خوشه ستاره‌ای نزدیک
شناسایی سیستم خورشیدی بیگانه در اطراف خوشه ستاره‌ای نزدیک
[h=1] شناسایی سیستم خورشیدی بیگانه در اطراف خوشه ستاره‌ای نزدیک
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111106392
چهارشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۵۳
خوشه ستاره‌ای Hyades در فاصله 150 سال نوری با زمین واقع شده و نزدیک‌ترین خوشه به منظومه شمسی محسوب می‌شود که احتمالا میزبان سیارات فراخورشیدی است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) اخترشناسان از مدت‌ها قبل معتقد بودند که برخی از این ستارگان می‌توانند میزبان سیارات فراخورشیدی باشند و به نظر می‌رسد که اسرار این خوشه ستاره ای مرموز حل شده است.
تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA) به سرپرستی پروفسور «بن سوکرمان» موفق به کشف شواهدی شده‌اند که نشان می‌دهد، جو یک کوتوله سفید در خوشه ستاره ای Hyades مملو از مواد سنگی از سیارک های کشیده شده بسمت مدار یک ستاره ابر پر جرم در حال مرگ است.
تیم تحقیقاتی نشانه هایی از گرد و غبار سیارک را شناسایی کرده اند که نخستین نمونه در سیستم خوشه ستاره ای Hyades محسوب می‌شود.
بطور معمول جو کوتوله های سفید پاک هستند، اما محققان با استفاده از طیف سنج بسیار حساس در رصدخانه کک در هاوایی نشانه هایی از 10 عنصر سنگین از جمله کلسیم را در جو آنها کشف کردند.
پروفسور «سوکرمان» تأکید می کند: وجود گرد و غبار سیارکی نشان می دهد، اجرام بزرگتر مانند سیارات فراخورشیدی یا حتی یک سیستم کامل خورشیدی می تواند در مدار کوتوله سفید وجود داشته باشد.
نتایج این کشف اوایل ماه جاری میلادی در نشست سالانه انجمن نجوم آمریکا ارائه شد.
شناسایی سیستم خورشیدی بیگانه در اطراف خوشه ستاره‌ای نزدیک
[h=1] شناسایی سیستم خورشیدی بیگانه در اطراف خوشه ستاره‌ای نزدیک
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111106392
چهارشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۵۳
خوشه ستاره‌ای Hyades در فاصله 150 سال نوری با زمین واقع شده و نزدیک‌ترین خوشه به منظومه شمسی محسوب می‌شود که احتمالا میزبان سیارات فراخورشیدی است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) اخترشناسان از مدت‌ها قبل معتقد بودند که برخی از این ستارگان می‌توانند میزبان سیارات فراخورشیدی باشند و به نظر می‌رسد که اسرار این خوشه ستاره ای مرموز حل شده است.
تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA) به سرپرستی پروفسور «بن سوکرمان» موفق به کشف شواهدی شده‌اند که نشان می‌دهد، جو یک کوتوله سفید در خوشه ستاره ای Hyades مملو از مواد سنگی از سیارک های کشیده شده بسمت مدار یک ستاره ابر پر جرم در حال مرگ است.
تیم تحقیقاتی نشانه هایی از گرد و غبار سیارک را شناسایی کرده اند که نخستین نمونه در سیستم خوشه ستاره ای Hyades محسوب می‌شود.
بطور معمول جو کوتوله های سفید پاک هستند، اما محققان با استفاده از طیف سنج بسیار حساس در رصدخانه کک در هاوایی نشانه هایی از 10 عنصر سنگین از جمله کلسیم را در جو آنها کشف کردند.
پروفسور «سوکرمان» تأکید می کند: وجود گرد و غبار سیارکی نشان می دهد، اجرام بزرگتر مانند سیارات فراخورشیدی یا حتی یک سیستم کامل خورشیدی می تواند در مدار کوتوله سفید وجود داشته باشد.
نتایج این کشف اوایل ماه جاری میلادی در نشست سالانه انجمن نجوم آمریکا ارائه شد.
عبور رکوردشکن یک سیارک در فاصله‌ای نزدیکتر از ماهواره‌ها به زمین
عبور رکوردشکن یک سیارک در فاصله‌ای نزدیکتر از ماهواره‌ها به زمین
[h=1] عبور رکوردشکن یک سیارک در فاصله‌ای نزدیکتر از ماهواره‌ها به زمین
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111508583
یکشنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۲۷
دانشمندان ناسا از عبور یک سیارک به اندازه نیمی از زمین فوتبال از فاصله بسیار نزدیکی از زمین در اواخر هفته آینده خبر داده‌اند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته دانشمندان، فاصله سیارک 2012 DA14 از زمین نسبت به بسیاری از ماهواره‌های حاضر در مدار نزدیکتر بوده، اما آسیبی را متوجه زمین نخواهد کرد.
این سیارک در روز 15 فوریه(27 بهمن) از فاصله 27 هزار و 680 کیلومتری زمین عبور خواهد کرد که یک فاصله رکوردشکن خواهد بود.
2012 DA14 سال گذشت توسط یک تیم آماتور اسپانیایی شناسایی شد. اگرچه این سیارک از فاصله نزدیکتری از ماهواره‌های زمین‌هم‌زمان که در ارتفاع 35 هزار و 800 کیلومتری قرار دارند، گذر می‌کند اما هیچ گونه خطر برخورد با زمین وجود ندارد.
این سیارک 45 متری هر 40 سال از کنار زمین عبور کرده اما هر 1200 سال برخورد می‌کند و به گفته دانشمندان، حتی در صورت برخورد نیز تاثیر فاجعه‌باری بر زمین نخواهد داشت.
سیارک 2012 DA14 تقریبا به اندازه جسمی است که در سال 1908 در جو بالای سیبری منفجر شد و به عنوان رویداد تونگوسا شناخته شده است.
به گفته محققان، 50 هزار سال پیش یک سیارک به اندازه 2012 DA14 با زمین برخورد و دهانه مشهور دنباله‌دار را در آریزونا ایجاد کرد. اما آن سیارک از آهن ساخته شده بود که تاثیر ضربه آنرا بسیار نیرومند کرده بود.
ناسا قصد دارد با استفاده از رادار گلداستون خود در بیابان موجاوه کالیفرنیا این سیارک را از روز 16 تا 20 فوریه دنبال کند. این مشاهدات می‌تواند به ستاره شناسان در ساخت یک نقشه سه بعدی از این سیارک به علاوه تخمین‌های اصلاح شده از شکل این سنگ، گردش و انعکاس آن کمک کند.
انتهای پیام
مسیر عبور سیارک 2012 DA14
عبور رکوردشکن یک سیارک در فاصله‌ای نزدیکتر از ماهواره‌ها به زمین
[h=1] عبور رکوردشکن یک سیارک در فاصله‌ای نزدیکتر از ماهواره‌ها به زمین
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111508583
یکشنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۲۷
دانشمندان ناسا از عبور یک سیارک به اندازه نیمی از زمین فوتبال از فاصله بسیار نزدیکی از زمین در اواخر هفته آینده خبر داده‌اند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته دانشمندان، فاصله سیارک 2012 DA14 از زمین نسبت به بسیاری از ماهواره‌های حاضر در مدار نزدیکتر بوده، اما آسیبی را متوجه زمین نخواهد کرد.
این سیارک در روز 15 فوریه(27 بهمن) از فاصله 27 هزار و 680 کیلومتری زمین عبور خواهد کرد که یک فاصله رکوردشکن خواهد بود.
2012 DA14 سال گذشت توسط یک تیم آماتور اسپانیایی شناسایی شد. اگرچه این سیارک از فاصله نزدیکتری از ماهواره‌های زمین‌هم‌زمان که در ارتفاع 35 هزار و 800 کیلومتری قرار دارند، گذر می‌کند اما هیچ گونه خطر برخورد با زمین وجود ندارد.
این سیارک 45 متری هر 40 سال از کنار زمین عبور کرده اما هر 1200 سال برخورد می‌کند و به گفته دانشمندان، حتی در صورت برخورد نیز تاثیر فاجعه‌باری بر زمین نخواهد داشت.
سیارک 2012 DA14 تقریبا به اندازه جسمی است که در سال 1908 در جو بالای سیبری منفجر شد و به عنوان رویداد تونگوسا شناخته شده است.
به گفته محققان، 50 هزار سال پیش یک سیارک به اندازه 2012 DA14 با زمین برخورد و دهانه مشهور دنباله‌دار را در آریزونا ایجاد کرد. اما آن سیارک از آهن ساخته شده بود که تاثیر ضربه آنرا بسیار نیرومند کرده بود.
ناسا قصد دارد با استفاده از رادار گلداستون خود در بیابان موجاوه کالیفرنیا این سیارک را از روز 16 تا 20 فوریه دنبال کند. این مشاهدات می‌تواند به ستاره شناسان در ساخت یک نقشه سه بعدی از این سیارک به علاوه تخمین‌های اصلاح شده از شکل این سنگ، گردش و انعکاس آن کمک کند.
انتهای پیام
چاپ سه‌بعدی پایگاه فضایی بر روی ماه
چاپ سه‌بعدی پایگاه فضایی بر روی ماه
[h=2]چاپ سه‌بعدی پایگاه فضایی بر روی ماه[/h]
چاپ سه‌بعدی پایگاه فضایی بر روی ماه
[h=2]چاپ سه‌بعدی پایگاه فضایی بر روی ماه[/h]
یک شرکت انگلیسی که در سالهای اخیر به طراحی مدل‌های جالب مانند پایگاه فضایی ویرجین گالکتیک، محوطه دانشگاه سفینه فضایی اپل و فرودگاه بین المللی کویت پرداخته، اکنون از برنامه جدید خود در مشارکت در یک پروژه بلندپروازانه‌تر برای چاپ سه بعدی یک پایگاه فضایی در ماه برای فضانوردان خبر داده است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کنسرسیوم برپا شده توسط سازمان فضایی اروپا که شرکت بین‌المللی فاستر و شرکا نیز در آن حضور دارند، قصد دارد هزینه بالای ساخت یک پایگاه در زمین و مشکلات حمل آن به فضا را کاهش داده و با ایجاد شیوه‌های جدید بتواند این کار را در خود ماه با استفاده از یک چاپگر سه بعدی روباتیک و بهره‌برداری از سنگفرش این کره انجام دهد.
بر اساس این طرح، چهار ساختار گنبدی داخلی این پایگاه مسکونی در زمین ساخته و در یک ماژول لوله‌ای بر روی یک موشک به ماه حمل خواهد شد. هنگامی که این ماژول به محل ساختمان‌سازی در نزدیکی قطب جنوب ماه که از نور خورشید و در نتیجه سرمای کمتر برخوردار بوده، برسد، این گنبدها متورم شده و از یک سوی لوله گسترش پیدا می‌کند.
با انبساط کامل این گنبدها، چاپگر سه بعدی برای پوشش‌دهی به آن با لایه‌های متوالی از یک ماده مبتنی بر سنگفرش ماه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماده یک محافظ سنگ مانند تولید کرده که ساکنان را در برابر دنباله‌دارها، پرتو گاما و نوسانات شدید دمایی حفظ می‌کند.
در حال حاضر یک بلوک 1.5 تنی از ترکیبی از سنگفرش شبیه سازی شده، اکسید منیزیوم و یک نمک اتصال با استفاده از یک چاپگر سه بعدی مقیاس بزرگ ساخته شده است.
اعضای دیگر این کنسرسیوم شامل شرکت ایتالیایی Alta SpA و دانشکده عالی سنت‌آنا توانسته‌اند آزمایشات چاپگر سه بعدی را در یک اتاق خلا برای شبیه‌سازی محیط ماه اجرا کنند. آنها نشان داده‌اند که این کار در حقیقت امکان‌پذیر بوده اگرچه عواملی مانند غبار ماه باید در نظر گرفته شود.
منبع:ایسنا
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کنسرسیوم برپا شده توسط سازمان فضایی اروپا که شرکت بین‌المللی فاستر و شرکا نیز در آن حضور دارند، قصد دارد هزینه بالای ساخت یک پایگاه در زمین و مشکلات حمل آن به فضا را کاهش داده و با ایجاد شیوه‌های جدید بتواند این کار را در خود ماه با استفاده از یک چاپگر سه بعدی روباتیک و بهره‌برداری از سنگفرش این کره انجام دهد.
بر اساس این طرح، چهار ساختار گنبدی داخلی این پایگاه مسکونی در زمین ساخته و در یک ماژول لوله‌ای بر روی یک موشک به ماه حمل خواهد شد. هنگامی که این ماژول به محل ساختمان‌سازی در نزدیکی قطب جنوب ماه که از نور خورشید و در نتیجه سرمای کمتر برخوردار بوده، برسد، این گنبدها متورم شده و از یک سوی لوله گسترش پیدا می‌کند.
با انبساط کامل این گنبدها، چاپگر سه بعدی برای پوشش‌دهی به آن با لایه‌های متوالی از یک ماده مبتنی بر سنگفرش ماه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماده یک محافظ سنگ مانند تولید کرده که ساکنان را در برابر دنباله‌دارها، پرتو گاما و نوسانات شدید دمایی حفظ می‌کند.
در حال حاضر یک بلوک 1.5 تنی از ترکیبی از سنگفرش شبیه سازی شده، اکسید منیزیوم و یک نمک اتصال با استفاده از یک چاپگر سه بعدی مقیاس بزرگ ساخته شده است.
اعضای دیگر این کنسرسیوم شامل شرکت ایتالیایی Alta SpA و دانشکده عالی سنت‌آنا توانسته‌اند آزمایشات چاپگر سه بعدی را در یک اتاق خلا برای شبیه‌سازی محیط ماه اجرا کنند. آنها نشان داده‌اند که این کار در حقیقت امکان‌پذیر بوده اگرچه عواملی مانند غبار ماه باید در نظر گرفته شود.
منبع:ایسنا
ستاره دو شخصیتی که محققان را شگفت‌زده کرد
ستاره دو شخصیتی که محققان را شگفت‌زده کرد
[h=2]ستاره دو شخصیتی که محققان را شگفت‌زده کرد
[/h]
ستاره دو شخصیتی که محققان را شگفت‌زده کرد
[h=2]ستاره دو شخصیتی که محققان را شگفت‌زده کرد
[/h]
یک تیم بین‌المللی از اخترشناسان، تپ اختر جدیدی را شناسایی کرده‌اند که بین دو حالت انتشار پالس‌های رادیویی قوی و (انتشار) پرتوهای ایکس قوی‌تر گرفتار شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ستاره تازه کشف شده یک تپ اختر یا پالسار (Pulsar) محسوب می شود که در فاصله سه هزار سال نوری با زمین واقع شده و عمر آن حدود پنج میلیون سال تخمین زده می شود.
بررسی ستاره دو شخصیتی PSR B0943+10 توسط تلسکوپ اشعه ایکس آژانس فضایی اروپا موسوم به XMM-Newton و ترکیب داده های آن با تلسکوپ های زمینی در انگلیس، هند و هلند نشان می دهد، این تپ اختر بین پالس های رادیویی قوی و پرتوهای ایکس قوی تر سرگردان است و تغییر پالس های رادیویی هر یک ثانیه یکبار روی می دهد.
«ویم هرمسن» نویسنده ارشد تحقیق و از محققان موسسه تحقیقات فضایی هلند تأکید می کند: در حال حاضر هیچ توضیح دقیقی در خصوص وضعیت ستاره PSR B0943+10 وجود ندارد، اما به نظر می رسد که محیط مغناطیسی یا مگنتوسفر ستاره، عامل احتمالی این تغییرات باشد.
این ستاره یکی از معدود تپ اخترها با قابلیت انتشار پرتوهای ایکس و نخستین نمونه انتشار همزمان فرکانس های رادیویی و پرتوهای ایکس محسوب می شود.
نتایج این کشف در مجله Science منتشر شده است.
ایسنا
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ستاره تازه کشف شده یک تپ اختر یا پالسار (Pulsar) محسوب می شود که در فاصله سه هزار سال نوری با زمین واقع شده و عمر آن حدود پنج میلیون سال تخمین زده می شود.
بررسی ستاره دو شخصیتی PSR B0943+10 توسط تلسکوپ اشعه ایکس آژانس فضایی اروپا موسوم به XMM-Newton و ترکیب داده های آن با تلسکوپ های زمینی در انگلیس، هند و هلند نشان می دهد، این تپ اختر بین پالس های رادیویی قوی و پرتوهای ایکس قوی تر سرگردان است و تغییر پالس های رادیویی هر یک ثانیه یکبار روی می دهد.
«ویم هرمسن» نویسنده ارشد تحقیق و از محققان موسسه تحقیقات فضایی هلند تأکید می کند: در حال حاضر هیچ توضیح دقیقی در خصوص وضعیت ستاره PSR B0943+10 وجود ندارد، اما به نظر می رسد که محیط مغناطیسی یا مگنتوسفر ستاره، عامل احتمالی این تغییرات باشد.
این ستاره یکی از معدود تپ اخترها با قابلیت انتشار پرتوهای ایکس و نخستین نمونه انتشار همزمان فرکانس های رادیویی و پرتوهای ایکس محسوب می شود.
نتایج این کشف در مجله Science منتشر شده است.
ایسنا
تصاویر فضایی خارق‌العاده از زمین زیبا
تصاویر فضایی خارق‌العاده از زمین زیبا
تصاویر فضایی خارق‌العاده از زمین زیبا
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111811335
چهارشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۳:۱۷
تصاویر جدید و خارق‌العاده زمین از منظر ایستگاه فضایی بین‌المللی که توسط فضانورد ایستگاه به ثبت رسیده و در اینترنت منتشر شده، با استقبال مردم روبرو شده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کریس هدفیلد، فرمانده کانادایی ایستگاه فضایی با ثبت تصاویر جالبی از زمین در روزهای گذشته تلاش کرده که علاقه‌مندان فضا را با مناظری که از ارتفاع 380 کیلومتری بالای سطح زمین قابل مشاهده بوده، آشنا کند.
اگرچه هدفیلد از فضا به اینترنت دسترسی نداشته، اما این تصاویر را از طریق ناسا به فرزندش اوان فرستاده که آنها را برای علاقه‌مندان منتشر کند. هدفیلد از زمان ورود خود به ایستگاه فضایی اینترنت را با انبوهی از فعالیتهای خود پر کرده است.
این تصاویر جدید در روزهای گذشته به ثبت رسیده و به نمایش مناطق متعددی از نورهای درخشان سانفرانسیسکو تا سازندهای ابری خارق‌العاده آفریقا پرداخته است.
اگرچه تمام تصاویر از عنوان محل ثبت آنها برخوردار نبوده اما هرکدام نشانگر یک تصویر جالب از سیاره زمین از دیدگاهی بوده که تعداد کمی قادر به دیدن آن هستند.
هدفیلد که اولین کانادایی حاضر در فضا بوده، پیش از این دو بار در ماموریتهای شاتل فضایی در سالهای 1995 و 2001 به ایستگاه پرواز کرده است.
انتهای پیام
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
محل ورود رود می‌سی‌سی‌پی به خلیج مکزیکو با دلتای وسیع آن
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
یخچالهای پنهان شده از خورشید تابستان در رشته کوه آند
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
رود شبیه به پرنده در آمریکای جنوبی
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
شهر نیواورلئان
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
دریاچه‌ای در آفریقا
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
تصاویر ابرها، سایه‌ها و ماسه
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
یک چشمه دوبعدی و رودخانه‌ای که فوران کرده و در دریا می‌ریزد
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
خلیج چساپیک از مدار
تصاویر فضایی خارق‌العاده از زمین زیبا
تصاویر فضایی خارق‌العاده از زمین زیبا
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111811335
چهارشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۳:۱۷
تصاویر جدید و خارق‌العاده زمین از منظر ایستگاه فضایی بین‌المللی که توسط فضانورد ایستگاه به ثبت رسیده و در اینترنت منتشر شده، با استقبال مردم روبرو شده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کریس هدفیلد، فرمانده کانادایی ایستگاه فضایی با ثبت تصاویر جالبی از زمین در روزهای گذشته تلاش کرده که علاقه‌مندان فضا را با مناظری که از ارتفاع 380 کیلومتری بالای سطح زمین قابل مشاهده بوده، آشنا کند.
اگرچه هدفیلد از فضا به اینترنت دسترسی نداشته، اما این تصاویر را از طریق ناسا به فرزندش اوان فرستاده که آنها را برای علاقه‌مندان منتشر کند. هدفیلد از زمان ورود خود به ایستگاه فضایی اینترنت را با انبوهی از فعالیتهای خود پر کرده است.
این تصاویر جدید در روزهای گذشته به ثبت رسیده و به نمایش مناطق متعددی از نورهای درخشان سانفرانسیسکو تا سازندهای ابری خارق‌العاده آفریقا پرداخته است.
اگرچه تمام تصاویر از عنوان محل ثبت آنها برخوردار نبوده اما هرکدام نشانگر یک تصویر جالب از سیاره زمین از دیدگاهی بوده که تعداد کمی قادر به دیدن آن هستند.
هدفیلد که اولین کانادایی حاضر در فضا بوده، پیش از این دو بار در ماموریتهای شاتل فضایی در سالهای 1995 و 2001 به ایستگاه پرواز کرده است.
انتهای پیام
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
سانفرانسیسکو در شب
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
تصاویر خارق‌العاده از زمین توسط کریس هدفیلد، فرمانده ایستگاه فضایی بین‌المللی
شاخه‌های رود رشته‌کوه آند
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
ساحلهای بی‌پایان استرالیا
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
جزیره بشریت در دریایی از ماسه نارنجی
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
نور خورشید بر دریاچه ناصر در مصر
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
تصویر یک رودخانه آبی‌رنگ در مزارع برزیل
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
کریس هدفیلد، فرمانده ایستگاه فضایی بین المللی
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
تصویر هشت ابر در آسمان زمین
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
دره ونزوئلا در قابی از ابرهای مه‌آلود
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
الگوهای آب در اقیانوس از منظر فضا
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
منظره بوستون در شب
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
جزیره آروبا در کارائیب
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
تصاویر ابرها بر فراز جنگلهای بارانی آمازون و رودخانه شبیه به صاعقه
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
پل گلدن گیت در خلیج سانفرانسیسکو
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
تصویر شهر سیل‌زده بوندابرگ در استرالیا
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
کشف نخستین شواهد از حل شدن سطح مریخ در آب
کشف نخستین شواهد از حل شدن سطح مریخ در آب
[h=1] کشف نخستین شواهد از حل شدن سطح مریخ در آب
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111811227
چهارشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۲:۰۴
دانشمندان دانشگاه گلاسگو به همراه محققانی از «مرکز تحقیقات محیطی» اسکاتلند و موزه تاریخ طبیعی لندن برای نخستین بار به شواهدی دست یافتند که بر اساس آنها آب زمانی سطح مریخ را حل کرده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این تیم تحقیقاتی آزمایشات خود را بر روی قطعه 1.7 گرمی از شهاب‌سنگی مریخی موسوم به Nakhla صورت دادند که در موزه تاریخ طبیعی لندن موجود بود.
این شهاب‌سنگ عنوانش را از نام شهری در مصر به عاریت گرفته که پس از انفجار از سطح مریخ (در اثر برخوردی عظیم که حدود 10 میلیون سال پیش رخ داد) در سال 1922 در آن فرود آمد.
دهه‌هاست که دانشمندان در حال بررسی Nakhla هستند. مطالعات پیشین بر روی این شهاب‌سنگ مدارکی دال بر وجود آب بر روی مریخ را ارائه داده بودند.
این شواهد با حضور آب در شهاب‌سنگ متشکل از "مواد معدنی ثانویه" یعنی انواع کربنات‌ها، سیلیکات‌های آبدار و سولفات‌ها به دست آمدند.
این مواد به احتمال فراوان هنگامی که مواد معدنی مریخ به آب واکنش نشان دادند، شکل گرفته‌اند.
به گفته پروفسور مارتین لی رهبر ارشد این تحقیق، آنچه در گذشته نامشخص بود این بود که منشا عناصر شیمیایی که مواد معدنی ثانویه درون Nakhla را تشکیل دادند، کجاست.
لی و همکارانش با استفاده از میکروسکوپ الکترونی اسکن‌کننده بسیاری از فرورفتگی‌های کاسه‌مانند و ریز موسوم به «چاله‌های سیاه» (etch pits) که حاوی مواد معدنی اولیوین و اوژیت موجود در شهاب‌سنگ مزبور بودند، را بررسی کردند.
این دانشمندان برای نخستین بار دریافتند که «چاله‌های سیاه» هنگامی ایجاد شدند که آب اولیوین و اوژیت را حل کرده و عناصر آزاد شده از این مواد معدنی به شکل‌گیری مواد ثانویه انجامید.
با بررسی مقادیر محلول در این چاله‌ها، تیم علمی توانست تخمین بزند که آب چه مدت در درون نمونه موردی مریخی حضور داشته است.
نتایج نشان داد که این قطعه از سیاره سرخ فقط برای چند ماه و احتمالاً کمتر از یک سال تحت تاثیر آب بوده است. این زمان به اندازه کافی طولانی نیست که بتواند یک زیست‌کره حامی حیات را حفظ کند.
همچنین به این دلیل که این یافته‌ها از قطعه بسیار کوچکی از سطح مریخ حاصل شده‌اند، گرفتن نتیجه‌گیری‌هایی در مقیاس بزرگ در مورد وجود آب بر روی این سیاره و مفاهیم آن در خصوص حیات دشوار است.
جزئیات این کشف علمی در مجله MAPS انتشار یافت.
کشف نخستین شواهد از حل شدن سطح مریخ در آب
[h=1] کشف نخستین شواهد از حل شدن سطح مریخ در آب
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111811227
چهارشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۲:۰۴
دانشمندان دانشگاه گلاسگو به همراه محققانی از «مرکز تحقیقات محیطی» اسکاتلند و موزه تاریخ طبیعی لندن برای نخستین بار به شواهدی دست یافتند که بر اساس آنها آب زمانی سطح مریخ را حل کرده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این تیم تحقیقاتی آزمایشات خود را بر روی قطعه 1.7 گرمی از شهاب‌سنگی مریخی موسوم به Nakhla صورت دادند که در موزه تاریخ طبیعی لندن موجود بود.
این شهاب‌سنگ عنوانش را از نام شهری در مصر به عاریت گرفته که پس از انفجار از سطح مریخ (در اثر برخوردی عظیم که حدود 10 میلیون سال پیش رخ داد) در سال 1922 در آن فرود آمد.
دهه‌هاست که دانشمندان در حال بررسی Nakhla هستند. مطالعات پیشین بر روی این شهاب‌سنگ مدارکی دال بر وجود آب بر روی مریخ را ارائه داده بودند.
این شواهد با حضور آب در شهاب‌سنگ متشکل از "مواد معدنی ثانویه" یعنی انواع کربنات‌ها، سیلیکات‌های آبدار و سولفات‌ها به دست آمدند.
این مواد به احتمال فراوان هنگامی که مواد معدنی مریخ به آب واکنش نشان دادند، شکل گرفته‌اند.
به گفته پروفسور مارتین لی رهبر ارشد این تحقیق، آنچه در گذشته نامشخص بود این بود که منشا عناصر شیمیایی که مواد معدنی ثانویه درون Nakhla را تشکیل دادند، کجاست.
لی و همکارانش با استفاده از میکروسکوپ الکترونی اسکن‌کننده بسیاری از فرورفتگی‌های کاسه‌مانند و ریز موسوم به «چاله‌های سیاه» (etch pits) که حاوی مواد معدنی اولیوین و اوژیت موجود در شهاب‌سنگ مزبور بودند، را بررسی کردند.
این دانشمندان برای نخستین بار دریافتند که «چاله‌های سیاه» هنگامی ایجاد شدند که آب اولیوین و اوژیت را حل کرده و عناصر آزاد شده از این مواد معدنی به شکل‌گیری مواد ثانویه انجامید.
با بررسی مقادیر محلول در این چاله‌ها، تیم علمی توانست تخمین بزند که آب چه مدت در درون نمونه موردی مریخی حضور داشته است.
نتایج نشان داد که این قطعه از سیاره سرخ فقط برای چند ماه و احتمالاً کمتر از یک سال تحت تاثیر آب بوده است. این زمان به اندازه کافی طولانی نیست که بتواند یک زیست‌کره حامی حیات را حفظ کند.
همچنین به این دلیل که این یافته‌ها از قطعه بسیار کوچکی از سطح مریخ حاصل شده‌اند، گرفتن نتیجه‌گیری‌هایی در مقیاس بزرگ در مورد وجود آب بر روی این سیاره و مفاهیم آن در خصوص حیات دشوار است.
جزئیات این کشف علمی در مجله MAPS انتشار یافت.
چشمان کاوشگر ناسا در تعقیب دنباله‌دار بسیار درخشان قرن
چشمان کاوشگر ناسا در تعقیب دنباله‌دار بسیار درخشان قرن
[h=1] چشمان کاوشگر ناسا در تعقیب دنباله‌دار بسیار درخشان قرن
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111911733
پنجشنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۸
کاوشگر فضایی Deep Impact ناسا به تازگی مجموعه تصاویر جدیدی از دنباله دار بسیار درخشان C/2012S1 تهیه کرده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دو منجم آماتور روس ماه سپتامبر 2012 میلادی با استفاده از تلسکوپ شبکه نوری علمی بین المللی (ISON) موفق به کشف دنباله‌دار C/2012S1 یا ISON شدند؛ این دنباله‌دار بسیار درخشان رقیب جدی هال باپ(Hale-Bopp) محسوب می شود که درخشان‌ترین دنباله‌دار رصد شده قرن بیستم است.
دنباله دار ISON پس از ورود به منظومه شمسی، در ماه نوامبر 2013 در نزدیک‌ترین فاصله با خورشید یعنی در فاصله 1.2 میلیون کیلومتری قرار گرفته و حتی در نور روز نیز قابل مشاهده خواهد بود.
این دنباله دار در حال حاضر با چشم غیر مسلح قابل رویت نیست، اما تصویرساز وضوح متوسط کاوشگر فضایی Deep Impact ناسا به تازگی مجموعه تصاویری رصدی از آن را منتشر کرده است.
تصاویر در یک بازه زمانی 36 ساعته طی روزهای 17 و 18 ژانویه 2013 از فاصله 793 میلیون کیلومتری کاوشگر با دنباله دار (یا فاصله 300 میلیون کیلومتری تا زمین) تهیه شده است. طول دم ساطع شده از هسته دنباله دار نیز بالغ بر 64 هزار کیلومتر برآورد می شود و در مقایسه با سایر دنباله دارها، حجم عظیمی از گازهای فرار را با خود به همراه دارد.
دنباله دار ISON هنوز وارد سیستم منظومه شمسی نشده و فاصله آن از خورشید 763 میلیون کیلومتر اعلام شده است، اما مسیر نهایی حرکت آن بسمت خورشید است که می تواند خطرات جدی برای دنباله دار به همراه داشته باشد.
محققان امیدوارند که با کمک دنباله دار درخشان قرن بتوانند نمای بکری از مواد خارج از منظومه شمسی در 2.6 میلیارد سال قبل و همزمان با شکل گیری آن به دست بیاورند.
بجز دنباله دار ISON که اواسط نوامبر تا اوایل دسامبر 2013 (آذر و دی 92) قابل مشاهده خواهد بود، دنباله‌دار دیگری به نام PANSTARRS در اواسط ماه مارس (فروردین 92) در نزدیک‌ترین فاصله با خورشید (45 میلیون کیلومتری) یا 164 میلیون کیلومتری زمین قرار می‌گیرد که در غرب - شمال غرب آسمان دقایقی پس از غروب خورشید قابل مشاهده است.
کاوشگر فضایی Deep Impact در سال 2005 میلادی به فضا پرتاب شده و تاکنون حرکت چهار دنباله دار Tempel1، Hartley2، Garradd و ISON را رصد کرده است. برای مشاهده تصاویر کاوشگر ناسا از دنباله دار ISON به نشانی: www.nasa.gov/mission_pages/asteroids/news/asteroid20130205.html مراجعه کنید.
انتهای پیام
دنباله دار بسیار درخشان C/2012S1 یا ISON
تصاویر Deep Impact از دنباله دار ISON
چشمان کاوشگر ناسا در تعقیب دنباله‌دار بسیار درخشان قرن
[h=1] چشمان کاوشگر ناسا در تعقیب دنباله‌دار بسیار درخشان قرن
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111911733
پنجشنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۸
کاوشگر فضایی Deep Impact ناسا به تازگی مجموعه تصاویر جدیدی از دنباله دار بسیار درخشان C/2012S1 تهیه کرده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دو منجم آماتور روس ماه سپتامبر 2012 میلادی با استفاده از تلسکوپ شبکه نوری علمی بین المللی (ISON) موفق به کشف دنباله‌دار C/2012S1 یا ISON شدند؛ این دنباله‌دار بسیار درخشان رقیب جدی هال باپ(Hale-Bopp) محسوب می شود که درخشان‌ترین دنباله‌دار رصد شده قرن بیستم است.
دنباله دار ISON پس از ورود به منظومه شمسی، در ماه نوامبر 2013 در نزدیک‌ترین فاصله با خورشید یعنی در فاصله 1.2 میلیون کیلومتری قرار گرفته و حتی در نور روز نیز قابل مشاهده خواهد بود.
این دنباله دار در حال حاضر با چشم غیر مسلح قابل رویت نیست، اما تصویرساز وضوح متوسط کاوشگر فضایی Deep Impact ناسا به تازگی مجموعه تصاویری رصدی از آن را منتشر کرده است.
تصاویر در یک بازه زمانی 36 ساعته طی روزهای 17 و 18 ژانویه 2013 از فاصله 793 میلیون کیلومتری کاوشگر با دنباله دار (یا فاصله 300 میلیون کیلومتری تا زمین) تهیه شده است. طول دم ساطع شده از هسته دنباله دار نیز بالغ بر 64 هزار کیلومتر برآورد می شود و در مقایسه با سایر دنباله دارها، حجم عظیمی از گازهای فرار را با خود به همراه دارد.
دنباله دار ISON هنوز وارد سیستم منظومه شمسی نشده و فاصله آن از خورشید 763 میلیون کیلومتر اعلام شده است، اما مسیر نهایی حرکت آن بسمت خورشید است که می تواند خطرات جدی برای دنباله دار به همراه داشته باشد.
محققان امیدوارند که با کمک دنباله دار درخشان قرن بتوانند نمای بکری از مواد خارج از منظومه شمسی در 2.6 میلیارد سال قبل و همزمان با شکل گیری آن به دست بیاورند.
بجز دنباله دار ISON که اواسط نوامبر تا اوایل دسامبر 2013 (آذر و دی 92) قابل مشاهده خواهد بود، دنباله‌دار دیگری به نام PANSTARRS در اواسط ماه مارس (فروردین 92) در نزدیک‌ترین فاصله با خورشید (45 میلیون کیلومتری) یا 164 میلیون کیلومتری زمین قرار می‌گیرد که در غرب - شمال غرب آسمان دقایقی پس از غروب خورشید قابل مشاهده است.
کاوشگر فضایی Deep Impact در سال 2005 میلادی به فضا پرتاب شده و تاکنون حرکت چهار دنباله دار Tempel1، Hartley2، Garradd و ISON را رصد کرده است. برای مشاهده تصاویر کاوشگر ناسا از دنباله دار ISON به نشانی: www.nasa.gov/mission_pages/asteroids/news/asteroid20130205.html مراجعه کنید.
انتهای پیام
چرا لبه بیرونی خورشید گرم‌تر از سطح آن است؟
چرا لبه بیرونی خورشید گرم‌تر از سطح آن است؟
[h=1] چرا لبه بیرونی خورشید گرم‌تر از سطح آن است؟
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111911716
پنجشنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۴۱
تیمی از دانشمندان دانشگاه آمبریای شمالی برای نخستین بار این معما را که چرا لبه بیرونی خورشید بسیار گرم‌تر از سطح آن است، رمزگشایی کردند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ستارگان گرما را از طریق واکنش‌های هسته‌ای در هسته‌شان تولید می‌کنند و این دما به سمت سطح ستاره کاهش می‌یابد؛ با این حال، تعداد قابل توجهی از ستارگان در لبه‌های بیرونی جوشان دارای دماهای بالاتری در مقایسه با سطح‌شان هستند.
این تیم علمی حاضر در این تحقیق با کمک دانشمندانی از دانشگاه‌های شفیلد و کوینز، از فناوری لبه تیغ تصویربرداری خورشیدی برای مشاهده کرومسفر خورشید استفاده کردند.
کرومسفر ناحیه‌ای از جو خورشید است که بین سطح آن (فوتوسفر) و لایه خارجی (کرونا) در سطح بی‌سابقه‌ای تحت فشار است.
سال‌هاست که منجمان در جستجوی مکانیزم گریزپایی هستند که به موجب آن تعدادی از ستارگان دارای کرونایی هستند که علی‌رغم دورتر بودن از منبع گرمایی واقع در هسته‌شان، تقریباً 200 برابر داغ‌تر از فوتوسفر آن‌هاست.
همواره تصور می‌شده که این دمای افزایش یافته به دلیل امواج مغناطوهیدرودینامیک (MHD) باشد که انرژی تولید شده در بخش زیرین سطح ستاره را به لایه‌های بیرونی‌تر جو آن توزیع می‌کند.
هم‌اکنون برای نخستین بار دانشمندان امواج MHD را با استفاده از تلسکوپ انگلیسی تصویربرداری خورشیدی موسوم به «نوسانات سریع در جو خورشید» یا ROSA، بررسی کردند. هدف آنها مشاهده کرومسفر با درجه بالایی از وضوح بود.
این ابزار قدرتمند امکان به دست آوردن تعدادی از تصاویر با بالاترین تفکیک‌پذیری را فراهم ساخت و محققان با استفاده از آن توانستند سرعت و قدرت امواج مزبور را مطالعه کنند و میزان انرژی انتقال یافته توسط آنها را تخمین بزنند.
محاسبات این تیم علمی تایید می‌کند که امواج MHD می‌توانند مسئول انتقال انرژی از بخش زیرین سطح خورشیدی به بیرون و از خلال کرومسفر به درون کرونا باشند که این امر به گرم شدن لایه‌های بیرونی تا بیش از یک میلیون درجه سانتی‌گراد می‌انجامد.
خورشید نزدیک‌ترین ستاره به زمین است و فرصتی استثنایی را برای مطالعه ویژگی‌های دقیق ستارگان در اختیار دانشمندان می‌گذارد.
جزئیات این مطالعه در مجله Nature Communications انتشار یافت.
چرا لبه بیرونی خورشید گرم‌تر از سطح آن است؟
[h=1] چرا لبه بیرونی خورشید گرم‌تر از سطح آن است؟
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111911716
پنجشنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۴۱
تیمی از دانشمندان دانشگاه آمبریای شمالی برای نخستین بار این معما را که چرا لبه بیرونی خورشید بسیار گرم‌تر از سطح آن است، رمزگشایی کردند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ستارگان گرما را از طریق واکنش‌های هسته‌ای در هسته‌شان تولید می‌کنند و این دما به سمت سطح ستاره کاهش می‌یابد؛ با این حال، تعداد قابل توجهی از ستارگان در لبه‌های بیرونی جوشان دارای دماهای بالاتری در مقایسه با سطح‌شان هستند.
این تیم علمی حاضر در این تحقیق با کمک دانشمندانی از دانشگاه‌های شفیلد و کوینز، از فناوری لبه تیغ تصویربرداری خورشیدی برای مشاهده کرومسفر خورشید استفاده کردند.
کرومسفر ناحیه‌ای از جو خورشید است که بین سطح آن (فوتوسفر) و لایه خارجی (کرونا) در سطح بی‌سابقه‌ای تحت فشار است.
سال‌هاست که منجمان در جستجوی مکانیزم گریزپایی هستند که به موجب آن تعدادی از ستارگان دارای کرونایی هستند که علی‌رغم دورتر بودن از منبع گرمایی واقع در هسته‌شان، تقریباً 200 برابر داغ‌تر از فوتوسفر آن‌هاست.
همواره تصور می‌شده که این دمای افزایش یافته به دلیل امواج مغناطوهیدرودینامیک (MHD) باشد که انرژی تولید شده در بخش زیرین سطح ستاره را به لایه‌های بیرونی‌تر جو آن توزیع می‌کند.
هم‌اکنون برای نخستین بار دانشمندان امواج MHD را با استفاده از تلسکوپ انگلیسی تصویربرداری خورشیدی موسوم به «نوسانات سریع در جو خورشید» یا ROSA، بررسی کردند. هدف آنها مشاهده کرومسفر با درجه بالایی از وضوح بود.
این ابزار قدرتمند امکان به دست آوردن تعدادی از تصاویر با بالاترین تفکیک‌پذیری را فراهم ساخت و محققان با استفاده از آن توانستند سرعت و قدرت امواج مزبور را مطالعه کنند و میزان انرژی انتقال یافته توسط آنها را تخمین بزنند.
محاسبات این تیم علمی تایید می‌کند که امواج MHD می‌توانند مسئول انتقال انرژی از بخش زیرین سطح خورشیدی به بیرون و از خلال کرومسفر به درون کرونا باشند که این امر به گرم شدن لایه‌های بیرونی تا بیش از یک میلیون درجه سانتی‌گراد می‌انجامد.
خورشید نزدیک‌ترین ستاره به زمین است و فرصتی استثنایی را برای مطالعه ویژگی‌های دقیق ستارگان در اختیار دانشمندان می‌گذارد.
جزئیات این مطالعه در مجله Nature Communications انتشار یافت.
ایران
هان.........
نظریه جدید درباره نوار اسرارآمیز عظیم انرژی در لبه منظومه شمسی
نظریه جدید درباره نوار اسرارآمیز عظیم انرژی در لبه منظومه شمسی
[h=1] نظریه جدید درباره نوار اسرارآمیز عظیم انرژی در لبه منظومه شمسی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112012040
جمعه ۲۰ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۵۸
محققان آمریکایی نظریه تازه‌ای مطرح کرده اند که نشان می‌دهد، یون‌های باردار در تعامل با میدان‌های مغناطیسی پر قدرت عامل ایجاد نوار عظیم انرژی در لبه منظومه شمسی هستند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این پدیده اسرارآمیز نخستین بار توسط ماهواره IBEX ناسا در سال 2009 میلادی رصد شد؛ این ماهواره طی سالهای اخیر تصاویر متعددی از تعامل نامرئی بین کهکشان راه شیری و فضای بین ستاره ای تهیه کرده است.
نظریه جدید بر اساس نخستین گزارش کشف نوار عظیم انرژی در سال 2009 و شبیه سازی سال 2010 ارائه شده و مطرح کنندگان معتقدند، این پدیده می تواند به درک بهتر نحوه تعامل هلیوسفر (مرز لبه منظومه شمسی) با بخش‌های دیگر کائنات منجر شود.
مدل جدیدی که توسط محققان دانشگاه نیوهمپشایر و موسسه تحقیقاتی ساوث وست آمریکا ارائه شده، نشان می‌دهد ذرات باردار گرفتار شده در این منطقه هنگام فرار از اتم‌های خنثی، این نوار مرموز را تولید می کنند.
بر این اساس، نوار عظیم انرژی در محل خاصی که اتم‌های هیدروژن خنثی از بادهای خورشیدی از کنار میدان مغناطیسی محلی کهکشان عبور می کند، بوجود می آید.
اتم‌های خنثی تحت تأثیر میدان های مغناطیسی قرار نمی گیرند، اما وقتی الکترون ها از منطقه دور شوند، به یون های باردار تبدیل شده و شروع به چرخش پرسرعت در اطراف خطوط میدان مغناطیسی می کنند.
فرایند کلیدی که در این نظریه مطرح شده، نشان می‌دهد چرخش سریع باعث ایجاد امواج یا ارتعاشات در میدان مغناطیسی می شود و در این حالت یون های باردار در منطقه‌ای توسط این امواج گرفتار می شوند که موجب تراکم و تقویت نوار عظیم انرژی می شود.
به گفته «کوین شادرون» سرپرست تیم تحقیقاتی، این نوار اسرار آمیز می تواند چگونگی حرکت میدان های مغناطیسی بداخل فضای بین ستاره ای و نحوه اثرگذاری این میدان ها بر محیط فضا را مشخص کند.
نظریه جدید درباره نوار اسرارآمیز عظیم انرژی در لبه منظومه شمسی
[h=1] نظریه جدید درباره نوار اسرارآمیز عظیم انرژی در لبه منظومه شمسی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112012040
جمعه ۲۰ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۵۸
محققان آمریکایی نظریه تازه‌ای مطرح کرده اند که نشان می‌دهد، یون‌های باردار در تعامل با میدان‌های مغناطیسی پر قدرت عامل ایجاد نوار عظیم انرژی در لبه منظومه شمسی هستند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این پدیده اسرارآمیز نخستین بار توسط ماهواره IBEX ناسا در سال 2009 میلادی رصد شد؛ این ماهواره طی سالهای اخیر تصاویر متعددی از تعامل نامرئی بین کهکشان راه شیری و فضای بین ستاره ای تهیه کرده است.
نظریه جدید بر اساس نخستین گزارش کشف نوار عظیم انرژی در سال 2009 و شبیه سازی سال 2010 ارائه شده و مطرح کنندگان معتقدند، این پدیده می تواند به درک بهتر نحوه تعامل هلیوسفر (مرز لبه منظومه شمسی) با بخش‌های دیگر کائنات منجر شود.
مدل جدیدی که توسط محققان دانشگاه نیوهمپشایر و موسسه تحقیقاتی ساوث وست آمریکا ارائه شده، نشان می‌دهد ذرات باردار گرفتار شده در این منطقه هنگام فرار از اتم‌های خنثی، این نوار مرموز را تولید می کنند.
بر این اساس، نوار عظیم انرژی در محل خاصی که اتم‌های هیدروژن خنثی از بادهای خورشیدی از کنار میدان مغناطیسی محلی کهکشان عبور می کند، بوجود می آید.
اتم‌های خنثی تحت تأثیر میدان های مغناطیسی قرار نمی گیرند، اما وقتی الکترون ها از منطقه دور شوند، به یون های باردار تبدیل شده و شروع به چرخش پرسرعت در اطراف خطوط میدان مغناطیسی می کنند.
فرایند کلیدی که در این نظریه مطرح شده، نشان می‌دهد چرخش سریع باعث ایجاد امواج یا ارتعاشات در میدان مغناطیسی می شود و در این حالت یون های باردار در منطقه‌ای توسط این امواج گرفتار می شوند که موجب تراکم و تقویت نوار عظیم انرژی می شود.
به گفته «کوین شادرون» سرپرست تیم تحقیقاتی، این نوار اسرار آمیز می تواند چگونگی حرکت میدان های مغناطیسی بداخل فضای بین ستاره ای و نحوه اثرگذاری این میدان ها بر محیط فضا را مشخص کند.
چگونه از زمین در برابر تهدیدات اجرام آسمانی محافظت کنیم؟
چگونه از زمین در برابر تهدیدات اجرام آسمانی محافظت کنیم؟
[h=1] چگونه از زمین در برابر تهدیدات اجرام آسمانی محافظت کنیم؟
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112112535
شنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۳۱
محققان ناسا هشدار می‌دهند با وجود توسعه ابزارهای رصدی و فناوری مختلف، سیارک ها، شهاب سنگ ها و دنباله دارها همچنان تهدید جدی برای زمین محسوب شده و روش موثری برای مقابله با این اجرام آسمانی ارائه نشده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اجرام آسمانی نزدیک به زمین (near-Earth objects) یا به اختصار (NEOs) به اجرامی مانند سیارک (asteroid)، شهاب سنگ (meteorid) و دنباله دار (comet) گفته می شود که در حرکت مداری خود در فاصله نزدیک با زمین قرار می‌گیرند.
تا ژانویه 2013 میلادی 9 هزار و 534 جرم آسمانی نزدیک به زمین (NEOs) کشف شده اند که شامل 93 دنباله دار و 9 هزار و 441 سیارک نزدیک به زمین بوده و این سیارک ها شامل 742 سیارک گروه Aten، سه هزار و 569 سیارک گروه Amor و پنج هزار و 118 سیارک گروه Apollo هستند.
سیارک های نزدیک به زمین، اصلی ترین تهدید برای سیاره زمین محسوب می شوند. تا آگوست 2012 میلادی نزدیک به 848 سیارک با پهنای بیش از یک کیلومتر شناسایی شده اند که از این تعداد 154 سیارک جزو گروه PHAs هستند.
سیارک های بالقوه خطرناک (potentially hazardous asteroids) یا به اختصار PHAs باید حداقل در فاصله هفت میلیون کیلومتری با زمین قرار داشته باشند و در صورت عبور از جو و برخورد احتمالی با زمین، باعث آسیب های قابل توجهی خواهند شد.
برخورد سیارک های عظیم با زمین اگرچه پدیده نادری محسوب می شود، اما زمین در طول حیات خود چندین بار شاهد این برخوردها بوده است؛ حتی برخی دانشمندان بر این باورند که برخورد یک شهاب سنگ عظیم با زمین در 65 میلیون سال قبل باعث انقراض نسل دایناسورها شده است.
مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه ساوث‌هامپتون با استفاده از نرم‌افزار NEOimpactor نشان می دهد که 10 کشور چین، اندونزی، هند، ژاپن، آمریکا، فیلیپین، ایتالیا، انگلیس، برزیل و نیجریه در صورت برخورد احتمالی سیارک های عظیم، با خسارات بسیار گسترده ای روبرو خواهند شد.
با توجه به وجود تهدید شهاب سنگ ها و سیارک های بالقوه خطرناک برای زمین، گزینه های مختلفی برای مقابله با این اجرام آسمانی مطرح شده است.
محققان آزمایشگاه ملی «لوس آلاموس» آمریکا معتقدند، یک انفجار اتمی دقیق می‌تواند زمین را از خطر برخورد سیارک‌های خطرناک نجات دهد؛ با این حال انفجار اتمی عوارض جانبی خطرناکی از جمله بارش هزاران قطعه سنگ کوچک ناشی از متلاشی شدن سیارک در پی خواهد داشت.
در شبیه سازی صورت گرفته با استفاده از یک ابررایانه، سیارکی به طول 500 متر با بمب اتمی با قدرت یک مگاتن (50 برابر قوی تر از بمب اتم ناکازاکی) مورد هدف قرار گرفت که منجر به متلاشی شدن کامل سیارک شد.
در طرح مشترک ناسا و آژانس فضایی اروپا، دانشمندان قصد دارند با کمک دو فضاپیما، یکی از سیارک های سیستم دوتایی Didymos را هدف قرار دهند. یک فضاپیما با برخورد به سیارک کوچک تر، آن را از مسیر حرکت به سوی زمین منحرف کرده و فضاپیمای دوم نیز این رویداد را رصد می کند.
از دیگر گزینه‌های پیشنهادی برای مقابله با برخورد سیارک‌ها با زمین، همراهی فضاپیمای روباتیک با سیارک های بزرگ عنوان شده است؛ در این حالت جاذبه فضاپیما در طول چندین ماه یا سال می‌تواند باعث انحراف در مسیر حرکت سیارک به سوی زمین شود.
موسسه تحقیقات هوافضای روسیه نیز بدنبال طراحی و ساخت موشک های مجهز به سلاح هسته‌ای برای مقابله با سیارک های بالقوه خطرناک است.
سیارک Apophis در نزدیکی مدار زمین در حال حرکت بوده و احتمالا تا چند دهه آینده می توانند زمین را مورد تهدید قرار دهد؛ برخورد احتمالی این سیارک برابر یک انفجار بسیار عظیم هزار و 700 مگاتنی خواهد بود، اما منحرف کردن سیارکی در این ابعاد به یک موشک 70 تنی نیاز دارد.
در ادامه عبور چند نمونه سیارک بالقوه خطرناک از کنار زمین را در چند ماه گذشته مرور می کنیم:
سیارک نزدیک به زمین 2012LZ1 با پهنای حدود 500 متر ماه ژوئن 2012 میلادی (خرداد ماه) از فاصله 3.5 میلیون کیلومتری زمین عبور کرد.
سیارک 2012QG42 با پهنای 190 تا 430 متر معادل سه زمین فوتبال ماه سپتامبر 2012 میلادی (شهریور ماه) از فاصله 7.5 برابری فاصله زمین تا ماه عبور کرد.
سیارک 2007PA8 با احتمال تبدیل شدن به سیارک بالقوه خطرناک (PHA) ماه نوامبر 2012 میلادی (آبان ماه) از فاصله تقریبی 6.5 میلیون کیلومتری (نزدیک ترین فاصله با زمین) عبور کرد.
سیارک 2012XE54 اوایل ماه دسامبر 2012 میلادی (آذر ماه) در نزدیک ترین فاصله خود با زمین قرار گرفت که کمتر از فاصله زمین تا ماه است.
سیارک عظیم 4179 Toutatisبا پهنای 4.82 کیلومتر در فهرست سیارک های بالقوه خطرناک (PHA) قرار دارد و اواخر ماه دسامبر 2012 میلادی (آذر ماه) از فاصله 6.9 میلیون کیلومتری زمین عبور کرد.
سیارک 2012DA14 با پهنای 40 متر و 130 هزار تن وزن، با سرعت 6.3 کیلومتر در ثانیه در حال نزدیک شدن به زمین بوده و 15 فوریه (27 بهمن) از فاصله 27 هزار و 680 کیلومتری زمین عبور خواهد کرد، اما تهدید جدی برای زمین محسوب نمی شود.
انتهای پیام
سیارک 2012DA14 در حال نزدیک شدن به زمین
وضعیت مداری سیارک 2012DA14 در حال نزدیک شدن به زمین
طرح پرتاب فضاپیما بسمت سیارک های خطرناک
طرح انفجار اتمی سیارک های خطرناک
چگونه از زمین در برابر تهدیدات اجرام آسمانی محافظت کنیم؟
[h=1] چگونه از زمین در برابر تهدیدات اجرام آسمانی محافظت کنیم؟
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112112535
شنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۳۱
محققان ناسا هشدار می‌دهند با وجود توسعه ابزارهای رصدی و فناوری مختلف، سیارک ها، شهاب سنگ ها و دنباله دارها همچنان تهدید جدی برای زمین محسوب شده و روش موثری برای مقابله با این اجرام آسمانی ارائه نشده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اجرام آسمانی نزدیک به زمین (near-Earth objects) یا به اختصار (NEOs) به اجرامی مانند سیارک (asteroid)، شهاب سنگ (meteorid) و دنباله دار (comet) گفته می شود که در حرکت مداری خود در فاصله نزدیک با زمین قرار می‌گیرند.
تا ژانویه 2013 میلادی 9 هزار و 534 جرم آسمانی نزدیک به زمین (NEOs) کشف شده اند که شامل 93 دنباله دار و 9 هزار و 441 سیارک نزدیک به زمین بوده و این سیارک ها شامل 742 سیارک گروه Aten، سه هزار و 569 سیارک گروه Amor و پنج هزار و 118 سیارک گروه Apollo هستند.
سیارک های نزدیک به زمین، اصلی ترین تهدید برای سیاره زمین محسوب می شوند. تا آگوست 2012 میلادی نزدیک به 848 سیارک با پهنای بیش از یک کیلومتر شناسایی شده اند که از این تعداد 154 سیارک جزو گروه PHAs هستند.
سیارک های بالقوه خطرناک (potentially hazardous asteroids) یا به اختصار PHAs باید حداقل در فاصله هفت میلیون کیلومتری با زمین قرار داشته باشند و در صورت عبور از جو و برخورد احتمالی با زمین، باعث آسیب های قابل توجهی خواهند شد.
برخورد سیارک های عظیم با زمین اگرچه پدیده نادری محسوب می شود، اما زمین در طول حیات خود چندین بار شاهد این برخوردها بوده است؛ حتی برخی دانشمندان بر این باورند که برخورد یک شهاب سنگ عظیم با زمین در 65 میلیون سال قبل باعث انقراض نسل دایناسورها شده است.
مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه ساوث‌هامپتون با استفاده از نرم‌افزار NEOimpactor نشان می دهد که 10 کشور چین، اندونزی، هند، ژاپن، آمریکا، فیلیپین، ایتالیا، انگلیس، برزیل و نیجریه در صورت برخورد احتمالی سیارک های عظیم، با خسارات بسیار گسترده ای روبرو خواهند شد.
با توجه به وجود تهدید شهاب سنگ ها و سیارک های بالقوه خطرناک برای زمین، گزینه های مختلفی برای مقابله با این اجرام آسمانی مطرح شده است.
محققان آزمایشگاه ملی «لوس آلاموس» آمریکا معتقدند، یک انفجار اتمی دقیق می‌تواند زمین را از خطر برخورد سیارک‌های خطرناک نجات دهد؛ با این حال انفجار اتمی عوارض جانبی خطرناکی از جمله بارش هزاران قطعه سنگ کوچک ناشی از متلاشی شدن سیارک در پی خواهد داشت.
در شبیه سازی صورت گرفته با استفاده از یک ابررایانه، سیارکی به طول 500 متر با بمب اتمی با قدرت یک مگاتن (50 برابر قوی تر از بمب اتم ناکازاکی) مورد هدف قرار گرفت که منجر به متلاشی شدن کامل سیارک شد.
در طرح مشترک ناسا و آژانس فضایی اروپا، دانشمندان قصد دارند با کمک دو فضاپیما، یکی از سیارک های سیستم دوتایی Didymos را هدف قرار دهند. یک فضاپیما با برخورد به سیارک کوچک تر، آن را از مسیر حرکت به سوی زمین منحرف کرده و فضاپیمای دوم نیز این رویداد را رصد می کند.
از دیگر گزینه‌های پیشنهادی برای مقابله با برخورد سیارک‌ها با زمین، همراهی فضاپیمای روباتیک با سیارک های بزرگ عنوان شده است؛ در این حالت جاذبه فضاپیما در طول چندین ماه یا سال می‌تواند باعث انحراف در مسیر حرکت سیارک به سوی زمین شود.
موسسه تحقیقات هوافضای روسیه نیز بدنبال طراحی و ساخت موشک های مجهز به سلاح هسته‌ای برای مقابله با سیارک های بالقوه خطرناک است.
سیارک Apophis در نزدیکی مدار زمین در حال حرکت بوده و احتمالا تا چند دهه آینده می توانند زمین را مورد تهدید قرار دهد؛ برخورد احتمالی این سیارک برابر یک انفجار بسیار عظیم هزار و 700 مگاتنی خواهد بود، اما منحرف کردن سیارکی در این ابعاد به یک موشک 70 تنی نیاز دارد.
در ادامه عبور چند نمونه سیارک بالقوه خطرناک از کنار زمین را در چند ماه گذشته مرور می کنیم:
سیارک نزدیک به زمین 2012LZ1 با پهنای حدود 500 متر ماه ژوئن 2012 میلادی (خرداد ماه) از فاصله 3.5 میلیون کیلومتری زمین عبور کرد.
سیارک 2012QG42 با پهنای 190 تا 430 متر معادل سه زمین فوتبال ماه سپتامبر 2012 میلادی (شهریور ماه) از فاصله 7.5 برابری فاصله زمین تا ماه عبور کرد.
سیارک 2007PA8 با احتمال تبدیل شدن به سیارک بالقوه خطرناک (PHA) ماه نوامبر 2012 میلادی (آبان ماه) از فاصله تقریبی 6.5 میلیون کیلومتری (نزدیک ترین فاصله با زمین) عبور کرد.
سیارک 2012XE54 اوایل ماه دسامبر 2012 میلادی (آذر ماه) در نزدیک ترین فاصله خود با زمین قرار گرفت که کمتر از فاصله زمین تا ماه است.
سیارک عظیم 4179 Toutatisبا پهنای 4.82 کیلومتر در فهرست سیارک های بالقوه خطرناک (PHA) قرار دارد و اواخر ماه دسامبر 2012 میلادی (آذر ماه) از فاصله 6.9 میلیون کیلومتری زمین عبور کرد.
سیارک 2012DA14 با پهنای 40 متر و 130 هزار تن وزن، با سرعت 6.3 کیلومتر در ثانیه در حال نزدیک شدن به زمین بوده و 15 فوریه (27 بهمن) از فاصله 27 هزار و 680 کیلومتری زمین عبور خواهد کرد، اما تهدید جدی برای زمین محسوب نمی شود.
انتهای پیام
تصاویری از آزمایش لباس‌های فضایی آمریکا در جنگ سرد
تصاویری از آزمایش لباس‌های فضایی آمریکا در جنگ سرد
[h=1] تصاویری از آزمایش لباس‌های فضایی آمریکا در جنگ سرد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112112524
شنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۲۴
تصاویر سفید و سیاه به نمایش پشت صحنه‌هایی از آزمایشات فضایی آمریکا در جریان رقابت فضایی در دهه 1960 پرداخته‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این تصاویر که توسط موزه هوافضای سان‌دیگو جمعآوری شده، بیل الکینز یکی از مهندسان ارشد شرکت Garrett AiResearch را در حال آزمایش لباس پیشرفته فوق‌فضایی نشان می‌دهند که لباس پردوام تولید شده برای فضانوردان در سفر به ماه بود.
در دهه 1960 بازار جنگ سرد میان دو قدرت آن زمان یعنی آمریکا و شوروی سابق بسیار داغ بود و هر دو تلاش می‌کردند تا در دستاوردهای فضایی از هم سبقت بگیرند.
الکینز این لباس را در مجموعه‌ای تصاویر در حال آزمایش انعطاف آنها به نمایش گذاشته است.
اگرچه ساخته الکینز چهار سازنده لباس فضایی دیگر را برای انعقاد یک قرارداد با ناسا کنار زد، این لباس هیچگاه در فضا استفاده نشد چرا که ناسا پس از ماموریت آپولو 17 در سال 1972 تمام سفرهای به ماه را متوقف کرد.
وی در سال 2009 به مجله هوافضا اظهار کرد که یکی از بزرگترین چالشهای پیش‌روی تیم وی در طراحی این لباس، مشکل حرکتی آن بوده است.
وی گفت: لباس فضایی پیشرفته اولین لباس با قابلیت حرکت بالا بود. این لباس تا 95 درصد از قابلیت تحرک بدن برهنه برخوردار بود. همچنین ظرفیت طول عمر این محصول بسیار بیشتر بود تا جایی که به خاطر آن طول مدت اقامت در ماه حدود هشت روز بود.
انتهای پیام
الکینز در لباس فوق‌فضایی پیشرفته با قابلیت تحرک بیشتر برای فضانوردان
لباس فوق‌فضایی پیشرفته آمریکا
آزمایش میزان تحرک لباس فوق فضایی پیشرفته
سازه ورقه‌ورقه با مفاصل منعطف به مفصل کمر و مچ پای این لباس تحرک و تعادل بیشتری می‌بخشید
لباس فوق‌فضایی پیشرفته آمریکا
آزمایش لباس فوق‌فضایی پیشرفته برای سنجش انعطاف و دوام
بیشترین چالش در ساخت این لباس، رفع مشکل تحرک بود
لباس فوق‌فضایی پیشرفته آمریکا
تصاویری از آزمایش لباس‌های فضایی آمریکا در جنگ سرد
[h=1] تصاویری از آزمایش لباس‌های فضایی آمریکا در جنگ سرد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112112524
شنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۲۴
تصاویر سفید و سیاه به نمایش پشت صحنه‌هایی از آزمایشات فضایی آمریکا در جریان رقابت فضایی در دهه 1960 پرداخته‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این تصاویر که توسط موزه هوافضای سان‌دیگو جمعآوری شده، بیل الکینز یکی از مهندسان ارشد شرکت Garrett AiResearch را در حال آزمایش لباس پیشرفته فوق‌فضایی نشان می‌دهند که لباس پردوام تولید شده برای فضانوردان در سفر به ماه بود.
در دهه 1960 بازار جنگ سرد میان دو قدرت آن زمان یعنی آمریکا و شوروی سابق بسیار داغ بود و هر دو تلاش می‌کردند تا در دستاوردهای فضایی از هم سبقت بگیرند.
الکینز این لباس را در مجموعه‌ای تصاویر در حال آزمایش انعطاف آنها به نمایش گذاشته است.
اگرچه ساخته الکینز چهار سازنده لباس فضایی دیگر را برای انعقاد یک قرارداد با ناسا کنار زد، این لباس هیچگاه در فضا استفاده نشد چرا که ناسا پس از ماموریت آپولو 17 در سال 1972 تمام سفرهای به ماه را متوقف کرد.
وی در سال 2009 به مجله هوافضا اظهار کرد که یکی از بزرگترین چالشهای پیش‌روی تیم وی در طراحی این لباس، مشکل حرکتی آن بوده است.
وی گفت: لباس فضایی پیشرفته اولین لباس با قابلیت حرکت بالا بود. این لباس تا 95 درصد از قابلیت تحرک بدن برهنه برخوردار بود. همچنین ظرفیت طول عمر این محصول بسیار بیشتر بود تا جایی که به خاطر آن طول مدت اقامت در ماه حدود هشت روز بود.
انتهای پیام
انتشار جرقه خورشیدی بلندمدت به سوی زمین
انتشار جرقه خورشیدی بلندمدت به سوی زمین
[h=1] انتشار جرقه خورشیدی بلندمدت به سوی زمین
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112313672
دوشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۳۶
یک جرقه خورشیدی طولانی مدت اوایل هفته جاری از سوی خورشید به صورت مستقیم به سمت زمین منتشر شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این توفان خورشیدی روز شنبه (21 بهمن) از سطح خورشید منتشر شد اما بنابر اعلام ناسا بر روی ماهوراه‌های مدار زمین یا فضانوردان حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی تاثیر مخرب داشته و تنها نمایش شفقهای قطبی را درپی خواهد داشت.
این انفجار خورشیدی یا تخلیه تاجی در ساعت 07:30 روز شنبه به وقت گرینویچ طی یک جرقه متوسط اما طولانی مدت رخ داد. این انفجار با خود موجی از ذرات باردار را با سرعت 2.9 میلیون کیلومتر در ساعت به سوی زمین ارسال کرده است.
این انفجار خورشیدی توسط رصدخانه سوهو به ثبت رسیده که یک پروژه مشترک میان سازمان فضایی اروپا و ناسا است.
تخلیه تاج خورشید به انفجارهایی از مواد باردار خورشیدی گفته می‌شود که ذرات باردار را به درون فضا منتشر می‌کند. این ذرات اگر به سوی زمین باشند، بین دو تا سه روز بعد به این سیاره رسیده و در پی تعامل با میدان مغناطیسی زمین منجر به توفانهای ژئومغناطیسی می‌شوند. از دیگر اثرات این ذرات بر زمین، بروز نمایشهای آسمانی شفق قطبی در مناطق قطبی شمال و جنوب است.
خورشید در حال حاضر در دوره فعال چرخه هواشناسی خورشیدی 11 خود قرار دارد که قرار است در سال جاری به اوج فعالیت خود برسد.
انتشار جرقه خورشیدی بلندمدت به سوی زمین
[h=1] انتشار جرقه خورشیدی بلندمدت به سوی زمین
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112313672
دوشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۳۶
یک جرقه خورشیدی طولانی مدت اوایل هفته جاری از سوی خورشید به صورت مستقیم به سمت زمین منتشر شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این توفان خورشیدی روز شنبه (21 بهمن) از سطح خورشید منتشر شد اما بنابر اعلام ناسا بر روی ماهوراه‌های مدار زمین یا فضانوردان حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی تاثیر مخرب داشته و تنها نمایش شفقهای قطبی را درپی خواهد داشت.
این انفجار خورشیدی یا تخلیه تاجی در ساعت 07:30 روز شنبه به وقت گرینویچ طی یک جرقه متوسط اما طولانی مدت رخ داد. این انفجار با خود موجی از ذرات باردار را با سرعت 2.9 میلیون کیلومتر در ساعت به سوی زمین ارسال کرده است.
این انفجار خورشیدی توسط رصدخانه سوهو به ثبت رسیده که یک پروژه مشترک میان سازمان فضایی اروپا و ناسا است.
تخلیه تاج خورشید به انفجارهایی از مواد باردار خورشیدی گفته می‌شود که ذرات باردار را به درون فضا منتشر می‌کند. این ذرات اگر به سوی زمین باشند، بین دو تا سه روز بعد به این سیاره رسیده و در پی تعامل با میدان مغناطیسی زمین منجر به توفانهای ژئومغناطیسی می‌شوند. از دیگر اثرات این ذرات بر زمین، بروز نمایشهای آسمانی شفق قطبی در مناطق قطبی شمال و جنوب است.
خورشید در حال حاضر در دوره فعال چرخه هواشناسی خورشیدی 11 خود قرار دارد که قرار است در سال جاری به اوج فعالیت خود برسد.
ماهواره رصدگر زمین ناسا به فضا پرتاب شد
ماهواره رصدگر زمین ناسا به فضا پرتاب شد
[h=1] ماهواره رصدگر زمین ناسا به فضا پرتاب شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91112414529
سه‌شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۲۹
ماهواره رصدگر زمین LDCM ناسا طبق برنامه تعیین شده عصر روز دوشنبه از پایگاه نیروی هوایی واندنبرگ در کالیفرنیا با موفقیت به فضا پرتاب شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هزینه 855 میلیون دلاری طراحی و ساخت ماهواره LDCM توسط ناسا و سازمان زمین شناسی آمریکا (USGS) تأمین شده است و هشتمین ماهواره از مجموعه برنامه «لندست» محسوب می‌شود که در سال 1972 میلادی با پرتاب ماهواره رصدگر زمین Landsat1 آغاز شد.
ماهوره رصدگر زمین ناسا روز دوشنبه 11 فوریه (23 بهمن) ساعت 18:02 به وقت گرینویچ (21:32 به وقت تهران) توسط موشک اطلس 5 بدون بروز هرگونه مشکلی به فضا پرتاب شد.
ماهواره LDCM پیشرفته‌ترین نمونه ساخته شده ماهواره‌های رصدگر زمین محسوب می‌شود که امکان ادامه برنامه چهار دهه گذشته «لندست» و بررسی تغییرات سطح زمین را فراهم می‌کند.
این ماهواره با شروع فعالیت به نام Landsat8 تغییر نام پیدا می‌کند و با چرخش در ارتفاع 705 کیلومتری بالای زمین و با کمک دو حسگر پر قدرت و طیف سنج الکترومغناطیس، تغییرات سطح زمین را مورد ارزیابی قرار می دهد.
دو ابزار بسیار حساس بر روی این ماهواره تعبیه شده اند؛ تصویرساز عملیاتی زمین (OLI) وظیفه جمع آوری داده‌ها در طول موج های کوتاه، نزدیک مادون قرمز و مرئی را فراهم می‌کند و حسگر مادون قرمز گرمایی (TIRS) نیز دمای سطحی اطراف زمین را اندازه گیری خواهد کرد.
«کن شور» مدیر پروژه LDCM و از کارشناسان مرکز پرواز فضایی گودارد تآکید می کند: با کمک این ماهواره امکان مدیریت بهتر منابع طبیعی و بررسی نقش انسان در بروز تغییرات زمین را فراهم می شود.
ماهواره Lansat5 پس از 29 سال فعالیت مداوم به تازگی بازنشسته شده و Landsat7 که فعالیت خود را از سال 1999 میلادی آغاز کرده است، در حال حاضر تنها ماهواره رصدگر فعال زمین محسوب می‌شود.
انتهای پیام
مراحل آماده سازی پرتاب ماهواره رصدگر زمین LDCM ناسا
چرخش ماهواره LDCM در ارتفاع 705 کیلومتری بالای زمین
ماهواره رصدگر زمین ناسا به فضا پرتاب شد
[h=1] ماهواره رصدگر زمین ناسا به فضا پرتاب شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91112414529
سه‌شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۲۹
ماهواره رصدگر زمین LDCM ناسا طبق برنامه تعیین شده عصر روز دوشنبه از پایگاه نیروی هوایی واندنبرگ در کالیفرنیا با موفقیت به فضا پرتاب شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هزینه 855 میلیون دلاری طراحی و ساخت ماهواره LDCM توسط ناسا و سازمان زمین شناسی آمریکا (USGS) تأمین شده است و هشتمین ماهواره از مجموعه برنامه «لندست» محسوب می‌شود که در سال 1972 میلادی با پرتاب ماهواره رصدگر زمین Landsat1 آغاز شد.
ماهوره رصدگر زمین ناسا روز دوشنبه 11 فوریه (23 بهمن) ساعت 18:02 به وقت گرینویچ (21:32 به وقت تهران) توسط موشک اطلس 5 بدون بروز هرگونه مشکلی به فضا پرتاب شد.
ماهواره LDCM پیشرفته‌ترین نمونه ساخته شده ماهواره‌های رصدگر زمین محسوب می‌شود که امکان ادامه برنامه چهار دهه گذشته «لندست» و بررسی تغییرات سطح زمین را فراهم می‌کند.
این ماهواره با شروع فعالیت به نام Landsat8 تغییر نام پیدا می‌کند و با چرخش در ارتفاع 705 کیلومتری بالای زمین و با کمک دو حسگر پر قدرت و طیف سنج الکترومغناطیس، تغییرات سطح زمین را مورد ارزیابی قرار می دهد.
دو ابزار بسیار حساس بر روی این ماهواره تعبیه شده اند؛ تصویرساز عملیاتی زمین (OLI) وظیفه جمع آوری داده‌ها در طول موج های کوتاه، نزدیک مادون قرمز و مرئی را فراهم می‌کند و حسگر مادون قرمز گرمایی (TIRS) نیز دمای سطحی اطراف زمین را اندازه گیری خواهد کرد.
«کن شور» مدیر پروژه LDCM و از کارشناسان مرکز پرواز فضایی گودارد تآکید می کند: با کمک این ماهواره امکان مدیریت بهتر منابع طبیعی و بررسی نقش انسان در بروز تغییرات زمین را فراهم می شود.
ماهواره Lansat5 پس از 29 سال فعالیت مداوم به تازگی بازنشسته شده و Landsat7 که فعالیت خود را از سال 1999 میلادی آغاز کرده است، در حال حاضر تنها ماهواره رصدگر فعال زمین محسوب می‌شود.
انتهای پیام
کشف سیستم ستاره‌ای دوتایی اسرارآمیز نادر
کشف سیستم ستاره‌ای دوتایی اسرارآمیز نادر
[h=1] کشف سیستم ستاره‌ای دوتایی اسرارآمیز نادر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112414401
سه‌شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۱۹
یک ستاره اسرارآمیز که از رفتاری مانند نور بارق کیهانی غول‌پیکر برخوردار بوده، توسط ستاره‌شناسان و با استفاده از تلسکوپ‌های فضایی هابل و اسپیتزر شناسایی شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ستاره LRLL 54361 که در پشت یک دیسک متراکم و پوشش غبار پنهان شده، هر 25.34 روز یک انفجار نور از خود ساطع می‌کند.
مشاهدات مشابه توسط دو جسم ستاره‌ای جوان دیگر انجام شده اما این ستاره از قوی‌ترین انفجار نوری برخوردار است.
به گمان ستاره‌شناسان، این جرقه‌های نوری در اثر تعاملات دوره‌ای بین دو ستاره تازه شکل گرفته بوده که به شکل گرانشی بهم متصل هستند.
ستاره LRLL 54361 می‌تواند بینش جدیدی را در مورد مراحل ابتدایی شکل‌گیری ستاره ارائه کند که در آن میزان زیادی از گاز و غبار به سرعت با هم ادغام شده تا یک سیستم ستاره ای دوتایی جدید را شکل دهد.
ستاره‌شناسان همچنین اظهار کرده‌اند که این نورها در اثر ریختن ناگهانی ماده بر روی ستارگان در حال رشد موسوم به پیش‌ستاره ایجاد می‌شوند.
یک انفجار قدرتمند تابشی در هر زمان که دو ستاره در مدار خود بهم نزدیک می‌شوند، منتشر می‌شود. این پدیده موسوم به یکپارچگی پالسی در مراحل پایانی تولد یک ستاره دیده شده بود اما این نخستین بار است در یک سیستم ستاره‌ای جوان یا با چنین شدت و نظمی شناسایی شده است.
این ستاره که ابتدا توسط تلسکوپ اسپیتزر مشاهده شده بود، یک جسم متغیر درون منطقه تولید ستاره IC 348 واقع در 950 سال نوری از زمین است.
داده‌های اسپیتزر از حضور پیش‌ستاره‌هایی در این ناحیه خبر دادند. بر اساس بررسی‌های آماری، این دوستاره بنظر می‌رسد حدود چند صد هزارسال سن داشته باشند.
داده‌های مادون قرمز اسپیتزر که در طول یک دوره هفت ساله بطور مکرر جمعآوری شده، به نمایش انفجارهای غیرعادی در درخشش این پیش‌ستاره دوتایی پرداختند. از جمله پدیده‌های نادر این ستاره، تکرار این انفجارها در هر 25.34 روز است.
ستاره‌شناسان از تلسکوپ هابل برای تائید رصدهای اسپیتزر استفاده کرده و ساختار دقیق ستاره‌ای در اطراف LRLL 54361 را نشان دادند.
هابل دو حفره را در بالا و پائین یک دیسک غبار شناسایی کرد که با پیگیری نور ساطع شده از لبه‌های آن قابل مشاهده بودند. آنها احتمالا توسط یک جریان خروجی تولید شده در نزدیکی ستارگان مرکزی از بسته غبار و گاز پس از تولد منتشر می‌شدند.
دیسک غبار و این بسته از مشاهده مستقیم این جفت ستاره‌ای جلوگیری می‌کردند. هابل با ثبت چندین تصویر در طول دوره یک رویداد پالس توانست یک حرکت جالب نور در فاصله دورتر از مرکز سیستم را شناسایی کند که به اکوی نور معروف است.
محققان این فرضیه را مطرح کرده‌اند که این دو ستاره در یک مدار عجیب در اطراف یکدیگر حرکت می‌کنند. با نزدیک شدن این ستاره‌ها به یکدیگر، غبار و گاز از لبه داخلی دیسک اطراف کشیده شده و در نهایت به یک یا هر دو ستاره برخورد می‌کند که منجر به انتشار یک پالس نوری با قابلیت روشن کردن غبار اطراف می‌شود.
این سیستم بسیار نادر بوده چراکه ستاره‌های دوتایی نزدیک تنها چند درصد از جمعیت ستاره‌ای کهکشان راه شیری را تشکیل می‌دهند. این پدیده احتمالا یک مرحله کوتاه و گذرا در تولد یک سیستم ستاره‌ای است.
دانشمندان در مرحله بعدی قصد دارند با استفاده از تاسیسات دیگر مانند تلسکوپ فضایی هرشل به پیگیری LRLL 54361 ادامه دهند. آنها امیدوارند در نهایت بتوانند سنجشهای مستقیم‌تری از ستاره دوتایی و مدار آن بدست بیاورند.
انتهای پیام
تصاویر تلسکوپ فضایی هابل از انتشار نور پیش‌ستاره LRLL 54361
مهد ستاره IC 348
کشف سیستم ستاره‌ای دوتایی اسرارآمیز نادر
[h=1] کشف سیستم ستاره‌ای دوتایی اسرارآمیز نادر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112414401
سه‌شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۱۹
یک ستاره اسرارآمیز که از رفتاری مانند نور بارق کیهانی غول‌پیکر برخوردار بوده، توسط ستاره‌شناسان و با استفاده از تلسکوپ‌های فضایی هابل و اسپیتزر شناسایی شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ستاره LRLL 54361 که در پشت یک دیسک متراکم و پوشش غبار پنهان شده، هر 25.34 روز یک انفجار نور از خود ساطع می‌کند.
مشاهدات مشابه توسط دو جسم ستاره‌ای جوان دیگر انجام شده اما این ستاره از قوی‌ترین انفجار نوری برخوردار است.
به گمان ستاره‌شناسان، این جرقه‌های نوری در اثر تعاملات دوره‌ای بین دو ستاره تازه شکل گرفته بوده که به شکل گرانشی بهم متصل هستند.
ستاره LRLL 54361 می‌تواند بینش جدیدی را در مورد مراحل ابتدایی شکل‌گیری ستاره ارائه کند که در آن میزان زیادی از گاز و غبار به سرعت با هم ادغام شده تا یک سیستم ستاره ای دوتایی جدید را شکل دهد.
ستاره‌شناسان همچنین اظهار کرده‌اند که این نورها در اثر ریختن ناگهانی ماده بر روی ستارگان در حال رشد موسوم به پیش‌ستاره ایجاد می‌شوند.
یک انفجار قدرتمند تابشی در هر زمان که دو ستاره در مدار خود بهم نزدیک می‌شوند، منتشر می‌شود. این پدیده موسوم به یکپارچگی پالسی در مراحل پایانی تولد یک ستاره دیده شده بود اما این نخستین بار است در یک سیستم ستاره‌ای جوان یا با چنین شدت و نظمی شناسایی شده است.
این ستاره که ابتدا توسط تلسکوپ اسپیتزر مشاهده شده بود، یک جسم متغیر درون منطقه تولید ستاره IC 348 واقع در 950 سال نوری از زمین است.
داده‌های اسپیتزر از حضور پیش‌ستاره‌هایی در این ناحیه خبر دادند. بر اساس بررسی‌های آماری، این دوستاره بنظر می‌رسد حدود چند صد هزارسال سن داشته باشند.
داده‌های مادون قرمز اسپیتزر که در طول یک دوره هفت ساله بطور مکرر جمعآوری شده، به نمایش انفجارهای غیرعادی در درخشش این پیش‌ستاره دوتایی پرداختند. از جمله پدیده‌های نادر این ستاره، تکرار این انفجارها در هر 25.34 روز است.
ستاره‌شناسان از تلسکوپ هابل برای تائید رصدهای اسپیتزر استفاده کرده و ساختار دقیق ستاره‌ای در اطراف LRLL 54361 را نشان دادند.
هابل دو حفره را در بالا و پائین یک دیسک غبار شناسایی کرد که با پیگیری نور ساطع شده از لبه‌های آن قابل مشاهده بودند. آنها احتمالا توسط یک جریان خروجی تولید شده در نزدیکی ستارگان مرکزی از بسته غبار و گاز پس از تولد منتشر می‌شدند.
دیسک غبار و این بسته از مشاهده مستقیم این جفت ستاره‌ای جلوگیری می‌کردند. هابل با ثبت چندین تصویر در طول دوره یک رویداد پالس توانست یک حرکت جالب نور در فاصله دورتر از مرکز سیستم را شناسایی کند که به اکوی نور معروف است.
محققان این فرضیه را مطرح کرده‌اند که این دو ستاره در یک مدار عجیب در اطراف یکدیگر حرکت می‌کنند. با نزدیک شدن این ستاره‌ها به یکدیگر، غبار و گاز از لبه داخلی دیسک اطراف کشیده شده و در نهایت به یک یا هر دو ستاره برخورد می‌کند که منجر به انتشار یک پالس نوری با قابلیت روشن کردن غبار اطراف می‌شود.
این سیستم بسیار نادر بوده چراکه ستاره‌های دوتایی نزدیک تنها چند درصد از جمعیت ستاره‌ای کهکشان راه شیری را تشکیل می‌دهند. این پدیده احتمالا یک مرحله کوتاه و گذرا در تولد یک سیستم ستاره‌ای است.
دانشمندان در مرحله بعدی قصد دارند با استفاده از تاسیسات دیگر مانند تلسکوپ فضایی هرشل به پیگیری LRLL 54361 ادامه دهند. آنها امیدوارند در نهایت بتوانند سنجشهای مستقیم‌تری از ستاره دوتایی و مدار آن بدست بیاورند.
انتهای پیام
آخرین تپش‌های یک ستاره پیش از نابودی
آخرین تپش‌های یک ستاره پیش از نابودی
[h=2] یکی از نادرترین رویدادهای نجومی رصد شد: آخرین تپش‌های یک ستاره پیش از نابودی
[/h]
آخرین تپش‌های یک ستاره پیش از نابودی
[h=2] یکی از نادرترین رویدادهای نجومی رصد شد: آخرین تپش‌های یک ستاره پیش از نابودی
[/h]
اخترشناسان توانسته اند در رخدادی نادر، شاهد آخرین تپش های یک ستاره غول پیش از نابودی و تبدیل شدنش به یک ابرنواختر باشند. ثبت این رویداد که به پیش فوران ابرنواختری معروف است، نیازمند رصدهای طولانی مدت و تکرارشونده است.
یک هرج و مرج ستاره ای که تنها چند هفته پیش از تبدیل ستاره ای به یک انفجار ابرنواختری رخ داد، فرصت کم نظیری را برای اخترشناسان فراهم کرده تا شاهد فرایندی باشند که پیش از انفجار در ستاره طی می شود.
در آگوست ۲۰۱۰/مرداد ۱۳۸۹، اران اوفک و همکارانش از انستیتوی علمی وایزمن، با استفاده از Palomar Transient Factory) PTF، سیستم نقشه برداری میدان باز آسمان، مستقر در رصدخانه مانت پالومار کالیفرنیا) ابرنواختری را کشف و آن را SN ۲۰۱۰mc نامیدند.پی تی اف پیوسته در حال رصد آسمان است و معمولا به مدت چندین ماه، هر شب یک نوار مشخص آسمان را بررسی می کند. دانشمندان می توانند با مقایسه تصاویر تکرارشونده این ابزار، تغییرات درخشندگی ستارگان را زیرنظر بگیرند و ستاره های در حال مرگ را اندکی پیش از انفجار پیدا کنند.
یک انفجار خاص
ابرنواختر SN ۲۰۱۰mc دو ویژگی خاص داشت که به پژوهشگران این امیدواری را می داد که شاید بتوانند رد انفجار ضعیف تری را که احتمالا پیش از انفجار ابرنواختری رخ داده، در داده های قبلی پی.تی.اف پیدا کنند. ویژگی اول این که این ابرنواختر از نوع دوم است، یعنی یک ستاره سنگین غول سرخ به آخر عمرش رسیده و در انفجاری عظیم به ستاره ای نوترونی یا یک سیاهچاله تبدیل شده است. اخترشناسان سال هاست که می دانند این ستاره های سنگین وزن بخشی از لایه های خارجی خود را از چند سال، دهه یا حتی بیشتر قبل از انفجار به فضا پرتاب می کنند.
ویژگی دوم هم این بود که SN ۲۰۱۰mc در فاصله نسبتا نزدیک ۵۰۰ میلیون سال نوری از زمین خاموش شد و بدین ترتیب، احتمال این که پالومار توانسته باشد یک انفجار ضعیف پیش ابرنواختری را ثبت کرده باشد افزایش می دهد.
با جستجو در عکس های قبلی پی تی اف از همین قسمت از آسمان، پژوهشگران دریافتند که ستاره ای غول پیکر، حجمی از گاز معادل تقریبا یک درصد جرم خورشید را به فضا پرتاب کرده بود و در نهایت شگفتی نویسندگان مقاله، این انفجار تنها ۴۰ روز پیش از خود ابرنواختر رخ داده بود.
اما از کجا معلوم که این انفجار ۴۰ روزه مربوط به همین ابرنواختر باشد؟ در برخی نمونه های قبلی مانند ابرنواخترهای SN۲۰۰۶jc و SN۲۰۰۹ip، فوران های پیش ابرنواختری بین ۲ تا ۳ سال پیش از انفجار نهایی رخ داده بود. به گفته اران اوفک چون ۴۰ روز کسر کوچکی از عمر تقریبا ۱۰ میلیون ساله ستاره ای غول پیکر است و چنین فوران هایی نمی توانند خیلی زود اتفاق بیفتند (چون در این صورت دیگر چیزی از جرم ستاره باقی نمی ماند) و بنابراین، فوران پیش از انفجار باید مستقیما مربوط به SN۲۰۱۰mc باشد.
مارک سولیوان، دیگر نویسنده مقاله، می گوید: «در نتیجه هر نظریه ای در مورد خود انفجار باید بتواند وجود پیش نشان گر را توضیح دهد».
فوران ستاره ای
به نظر می رسد که جرم و حجم مواد پرتاب شده پیش از انفجار SN ۲۰۱۰mc با مدل ارائه شده توسط الیوت کواتائرت و جاشوا شیود از دانشگاه کالیفرنیا در برکلی مطابقت داشته باشد. طبق مدل آن دو، در جریان آخرین مراحل تکامل یک ستاره غول پیکر، نوسانات داخلی ستاره، مقادیر عظیمی از انرژی را خارج می کند که توسط انفجارهای هسته ای مرکز ستاره تولید شده اند، و ستاره را وامی دارد تا بخشی از لایه های خارجی خود را به فضا پرتاب کند. به گفته شیود، این که آیا چنین فوران هایی آغازگر تبدیل ستاره به ابرنواختر است یا این که صرفا یکی از الزامات انفجار است، نیازمند تحقیقات بیشتر است.
استن ووزلی، متخصص ابرنواختر در دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز می گوید: «من کاملا با این ایده موافقم که جستجوی شواهد کاهش وزن پیش از انفجار ابرنواختری می تواند چیزهای زیادی در مورد روزهای آخر ستاره بگوید».
ولی ووزلی، یک توضیح دیگر برای فوران را بیشتر می پسندد: «یک نوع تپش ستاره ای که تنها می تواند در ستاره های بسیار غول پیکر رخ دهد، و با زمان بیشتر می شود. اولین تپش بخشی از لایه های خارجی ستاره را جدا می کند، و بعد از آن، تپش های شدیدتر منجر به یک انفجار ابرنواختری کامل بسیار درخشان می شوند.»
اگر نظر ووزلی درست باشد، فوران های پیش از انفجار رخداد های نادری خواهند بود (محدود به سنگین ترین ابرنواخترها) و راهنمای حل معمای ابرنواخترهای معمول تر کم جرم تر نخواهد بود.
منبع:خبرآنلاین
یک هرج و مرج ستاره ای که تنها چند هفته پیش از تبدیل ستاره ای به یک انفجار ابرنواختری رخ داد، فرصت کم نظیری را برای اخترشناسان فراهم کرده تا شاهد فرایندی باشند که پیش از انفجار در ستاره طی می شود.
|
سالیان مدیدی است که پژوهشگران برای اندازه گیری نرخ انبساط جهان و آشکار سازی وجود کهکشان های کم نور و بسیار دور، به انفجارهای ابرنواختری متکی هستند. ولی آنها هنوز به طور کامل نمی دانند که خود این انفجار چگونه رخ می دهد. به رغم اینکه ابرنواخترها هر از چند گاهی پیدا می شوند و با درخشش خیره کننده خود تمام کهکشانشان را تحت الشعاع قرار می دهند، پژوهشگران تاکنون فرصت چندانی برای دیدن آن چه درون ستارگان در شرف ابرنواختر شدن می گذرد، نداشتند. چنین «پیش نشانگرهای ابرنواختری» تنها در مواردی به تعداد کمتر از انگشتان یک دست مشاهده شده اند. در آگوست ۲۰۱۰/مرداد ۱۳۸۹، اران اوفک و همکارانش از انستیتوی علمی وایزمن، با استفاده از Palomar Transient Factory) PTF، سیستم نقشه برداری میدان باز آسمان، مستقر در رصدخانه مانت پالومار کالیفرنیا) ابرنواختری را کشف و آن را SN ۲۰۱۰mc نامیدند.پی تی اف پیوسته در حال رصد آسمان است و معمولا به مدت چندین ماه، هر شب یک نوار مشخص آسمان را بررسی می کند. دانشمندان می توانند با مقایسه تصاویر تکرارشونده این ابزار، تغییرات درخشندگی ستارگان را زیرنظر بگیرند و ستاره های در حال مرگ را اندکی پیش از انفجار پیدا کنند.
یک انفجار خاص
ابرنواختر SN ۲۰۱۰mc دو ویژگی خاص داشت که به پژوهشگران این امیدواری را می داد که شاید بتوانند رد انفجار ضعیف تری را که احتمالا پیش از انفجار ابرنواختری رخ داده، در داده های قبلی پی.تی.اف پیدا کنند. ویژگی اول این که این ابرنواختر از نوع دوم است، یعنی یک ستاره سنگین غول سرخ به آخر عمرش رسیده و در انفجاری عظیم به ستاره ای نوترونی یا یک سیاهچاله تبدیل شده است. اخترشناسان سال هاست که می دانند این ستاره های سنگین وزن بخشی از لایه های خارجی خود را از چند سال، دهه یا حتی بیشتر قبل از انفجار به فضا پرتاب می کنند.
ویژگی دوم هم این بود که SN ۲۰۱۰mc در فاصله نسبتا نزدیک ۵۰۰ میلیون سال نوری از زمین خاموش شد و بدین ترتیب، احتمال این که پالومار توانسته باشد یک انفجار ضعیف پیش ابرنواختری را ثبت کرده باشد افزایش می دهد.
با جستجو در عکس های قبلی پی تی اف از همین قسمت از آسمان، پژوهشگران دریافتند که ستاره ای غول پیکر، حجمی از گاز معادل تقریبا یک درصد جرم خورشید را به فضا پرتاب کرده بود و در نهایت شگفتی نویسندگان مقاله، این انفجار تنها ۴۰ روز پیش از خود ابرنواختر رخ داده بود.
اما از کجا معلوم که این انفجار ۴۰ روزه مربوط به همین ابرنواختر باشد؟ در برخی نمونه های قبلی مانند ابرنواخترهای SN۲۰۰۶jc و SN۲۰۰۹ip، فوران های پیش ابرنواختری بین ۲ تا ۳ سال پیش از انفجار نهایی رخ داده بود. به گفته اران اوفک چون ۴۰ روز کسر کوچکی از عمر تقریبا ۱۰ میلیون ساله ستاره ای غول پیکر است و چنین فوران هایی نمی توانند خیلی زود اتفاق بیفتند (چون در این صورت دیگر چیزی از جرم ستاره باقی نمی ماند) و بنابراین، فوران پیش از انفجار باید مستقیما مربوط به SN۲۰۱۰mc باشد.
مارک سولیوان، دیگر نویسنده مقاله، می گوید: «در نتیجه هر نظریه ای در مورد خود انفجار باید بتواند وجود پیش نشان گر را توضیح دهد».
فوران ستاره ای
به نظر می رسد که جرم و حجم مواد پرتاب شده پیش از انفجار SN ۲۰۱۰mc با مدل ارائه شده توسط الیوت کواتائرت و جاشوا شیود از دانشگاه کالیفرنیا در برکلی مطابقت داشته باشد. طبق مدل آن دو، در جریان آخرین مراحل تکامل یک ستاره غول پیکر، نوسانات داخلی ستاره، مقادیر عظیمی از انرژی را خارج می کند که توسط انفجارهای هسته ای مرکز ستاره تولید شده اند، و ستاره را وامی دارد تا بخشی از لایه های خارجی خود را به فضا پرتاب کند. به گفته شیود، این که آیا چنین فوران هایی آغازگر تبدیل ستاره به ابرنواختر است یا این که صرفا یکی از الزامات انفجار است، نیازمند تحقیقات بیشتر است.
استن ووزلی، متخصص ابرنواختر در دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز می گوید: «من کاملا با این ایده موافقم که جستجوی شواهد کاهش وزن پیش از انفجار ابرنواختری می تواند چیزهای زیادی در مورد روزهای آخر ستاره بگوید».
ولی ووزلی، یک توضیح دیگر برای فوران را بیشتر می پسندد: «یک نوع تپش ستاره ای که تنها می تواند در ستاره های بسیار غول پیکر رخ دهد، و با زمان بیشتر می شود. اولین تپش بخشی از لایه های خارجی ستاره را جدا می کند، و بعد از آن، تپش های شدیدتر منجر به یک انفجار ابرنواختری کامل بسیار درخشان می شوند.»
اگر نظر ووزلی درست باشد، فوران های پیش از انفجار رخداد های نادری خواهند بود (محدود به سنگین ترین ابرنواخترها) و راهنمای حل معمای ابرنواخترهای معمول تر کم جرم تر نخواهد بود.
منبع:خبرآنلاین
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اخبار هوافضا - سازمان فضایی آمریکا NASA | تالار نجوم | 74 | |
|
► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄ | تالار نجوم | 1018 | |
|
تاریخ نجوم | تالار نجوم | 0 | |
|
دانلود پیرامون خلاصه ای از تاریخ نجوم از یونان باستان تا قبل از کوپرنیک | تالار نجوم | 0 | |
| ا | اولین فضاپیمای تاریخ در مدار یک سیاره دیگر + عکس | تالار نجوم | 0 |
Similar threads
-
-
-
-
دانلود پیرامون خلاصه ای از تاریخ نجوم از یونان باستان تا قبل از کوپرنیک
- شروع شده توسط S i s i l
- پاسخ ها: 0
-